It's been 2 years since the accident happened. I'm trying to collect the broken pieces. I'm trying to remember. Ang peklat sa aking dibdib na lang ang nagsisilbing marka ng kahapong di ko na maalala.
Nasa harapan ako ngayon ng bago naming bahay. I'm starting a new life with my mom. Ang kahungkagan na aking nadarama ay napapalitan ng tuwa sa tuwing si Mama ang aking nakikita. She's so cheerful and my happy pill. The only family I have.
I'm Anna Cassandra Montague, ang nag-iisang anak nina Marcus Montague at Cassalea Fuentes-Montague. My father died because of the car accident. Si Mama ay nagpaiwan sa bahay nung panahon na 'yon dahil may tinatapos itong painting para sa Art Exhibit niya. Bigla akong naluha nang maalala ko ang aking papa, ang ngiti niya sa mukha ang tangi ko na lang naaalala. I know wherever he is right now, he's happy and proud of what I've become.
I owned a fashion school and aside from running the school, I'm also the founder of Greenworld Action which advocates to protect and preserve our mother Earth.
"Anna" tawag ni mama na pumukaw sa lumilipad kong diwa. Pinunasan ko ang aking luha at nakangiting lumapit kay mama. I need to be strong. Not just for myself but also to this woman in front of me.
"Mom..."
"This is the beginning. Let's make this year great and full of happy memories"masayang sambit ni Mama saka ako hinawakan ng mahigpit sa kamay.
I nodded "Yes, this is the beginning. Papa will surely be happy to see this"sabay naming tiningnan ni mama ang bagong bahay kung saan kami titira ng "sana" ay panghabang buhay na.
Nasa kwarto na ako ngayon at matamang pinagmasdan ang kabuuan nito. Malaki ang silid. Color White and Gold ang combination nito. Mula sa mga furnitures na ako mismo ang pumili, sa aking walk-in closet , pati na rin ang aking munting vanity area, lahat ay nakaayon sa theme na white and gold. Naglakad ako papunta sa balkonahe at pinagmasdan ang harden na katapat lang ng aking kwarto. Kailangan pa itong ayusin.
'Maybe we need to hire a gardener for this. Maganda itong pagtamnan ng iba't-ibang klase ng bulaklak para every morning ay magandang tanawin yung bubungad sa akin.' sa isip ko. Bumalik ako sa loob at pabuntong-hiningang isinalampak ang aking katawan sa malambot na kama.
This room is still spacious...
I need to call her.
Ringing....
"Hi Kris" masigla kong bati sa kanya.
"Bestie!!!!bakit ngayon ka lang napatawag? alam mo bang naiinip na ako dito sa bahay?"eksaheradang pahayag ni Kris sa kabilang linya. Napangiti ako sa aking narinig. Halos araw-araw naman kasi kaming nagkikita noon sa dati naming tinitirhan.
" Ano ba Kris, nagkita naman tayo kahapon ha". Naiiling kong sabi sa kanya.
"Hahaha pasensiya na bestie hindi lang ako sanay na hindi na kita makikita sa harap ng bahay ko. So ano na? "Kris
"I need your help with---
" Furnitures and interior design? Sus alam ko na yan. No problem! actually I'm on my way na"ani Kris. Narinig ko ang pag-andar nang kanyang sasakyan senyales na paalis na nga ito.
Natawa na lang ako dahil kilalang kilala niya talaga ako.
"Okay okay, hintayin na lang kita dito. Ako nang bahala sa lunch at dinner mo"masayang tugon ko.
"Hahaha sige bestie"Kris
"Bye Kris, ingat"
Pagkatapos ng aming pag-uusap ay bumaba na ako at nadatnan kong nag-aayos ng gamit sa sala si Mama. Lumapit ako sa kanya at niyakap siya ng mahigpit. Nagulat ito at tumingin ng nakangiti sa akin. I love her so much...I don't know what would happen to me if...
I shook my head when I realized I'm starting to overthink, again.
'Nothing's going to happen', I said to myself.
"Oh tapos ka na ba sa kwarto mo?"tanong ni Mama na nakapagbalik sa akin. Tumango ako bilang tugon sa kanya.
"I just realized Mom that my room is so big so I need to add more things to fill up the space, and...Kris is coming so I need to prepare something for us" bumitaw ako sa pagkakayakap kay Mama at tinungo ang kusina.
This is the beginning. I smiled when I felt a cold yet calming breeze hugging my body.
Unknowingly a pair of green eyes are watching me closely from afar.