Chapter 52: Trepidation
Jasper's Point of View
Kumakain ako ng hapunan namin nang mapalingon ako sa bandang kusina dahil sa malakas na tunog ng pagbasag ng pinggan. Tumigil ako sa pagsubo ko.
"Ano ba 'yan, hindi mo kasi hinawakan 'agad."
"Tingnan tingnan mo muna kasi bago mo bitawan."
Rinig kong pag-aaway nung dalawang kasambahay. Kinuha ko na lamang 'yung cellular phone ko para tingnan ang message ni Mom na ngayon lang ulit naalala na kausapin ako.
Wala naman siyang partikular na sinabi, kinukumusta lang niya ako kaya sumagot na lang din ako.
Pagkatapos no'n ay ipinunta ko naman sa message ni Mirriam. Alas otso na ng gabi pero wala pa rin akong natatanggap na reply niya.
Matao ba ngayon sa shop niya? Puntahan ko kaya?
Kaso kapag naman pumunta ako, sasabihin nanaman no'n sa 'kin;
"Wala kang gagawin dito, hindi kita makakausap. Layas."
Tumingala ako at nag-isip. "Oh, baka naman nagtampo 'yon sa akin dahil hindi kaagad ako nakabalik kanina sa tambayan?" Pakikipag-usap ko sa sarili ko at muling ibinalik ang tingin sa screen ng cellphone ko para basahin ang conversation namin.
[Mirriam]Patapos na 'ko sa assignment ko.
Ang tagal mo naman diyan.
4:14 PM
[Mirriam] Nasa'n ka na? Uuwi na tayo
mayamaya.
4:59PM
[Mirriam] Mauuna na 'ko, ah? Bye.
See you tomorrow.
5:35PM
[Jasper] Mirri! Sorry, ngayon lang nakapag reply. Nakita ako ni coach, ako pinaglinis nung field, eh.
6:01PM
[Jasper] Mirri! Mirri! How are you?
6:10PM
[Jasper] Pwede ba 'ko pumunta diyan?
6:24PM
"Hmm…" Pagtitig ko sa screen saka labas sa ilong na ipinatong ang cellphone sa tabi para muling kumain.
Sa kalagitnaan ng pagkain, tumunog ang cellphone ko. Kaya nung sinilip ko, number ni ate Jean ang nakikita ko kaya uminum na muna ako ng tubig bago ko sinagot ang tawag.
"Ate Jea--"
"Sabihin mo nga kay Mirriam. Pumunta na rito sa GShop. Kanina ko pa tinatawagan, ayaw namang sagutin."
Taas-kilay akong napatingin sa kanang bahagi. "Ha? Wala rito si Mirriam. Dumiretsyo na siya diyan sa GShop." Sabat ko.
"Hello? Nandito ako sa GShop, kanina ko pa siya hinihintay rito."
Tumayo ako sa inuupuan ko. "I-check ko sa kaklase ko baka nandoon. May activity kasi kaming gagawin bukas. Baka tinatapos na lang niya, pati kasi sa 'kin hindi pa nagre-reply."
"Okay, thanks." Pagpapa-salamat niya bago ako babaan. Tiningnan ko muna 'yong pagkain ko bago ako lumabas ng bahay ng walang paa-paalam kina Manang.
Mirriam's Point of View
Nanginginig ang buong katawan ko habang patuloy sa pag-bagsak ang aking mga luha, nakahiga ako ngayon sa hindi kalambutang kama at nakagapos ng Manila Rope ang pulso, habang ang dulo namang tali ay nakatali sa bakal ng headboard.
Ang tanging suot ko lamang ngayon ay ang mga undergarments ko.
Nagising ako, wala na akong mga saplot kaya wala rin akong ideya kung may ginawa 'yung dumukot sa akin.
Wala rin akong alam kung saan ako naroroon.
Pero nandito ako sa gitna ng maliit na liwanag ng kwartong ito. Pero kung aapak ka paalis sa liwanag, puro dilim ang makikita. Maaamoy mo rin 'yung alikabok, 'yung mga kalumaang aparador at ang iba pa.
Sa mga oras na 'to, wala rin akong ibang naririnig kundi ang malakas na pagtibok ng puso ko sa takot.
Hindi rin ako makapag-isip nang maayos. Ang tanging na sa utak ko lang,
ay ang pangalan ni Jasper…
Lumunok ako nang bahagya bago humingi ng saklolo. Nagbabakasakaling baka may makarinig sa akin mula sa labas.
Subalit iyon din ang oras na may nagbukas ng pinto. Pumasok siya at nanatiling nakatayo sa kanyang pwesto.
Bago magsara ang pinto, nakita ko ang labas. Puro tanke ng gasolina.
"Kahit magsisisigaw ka riyan, walang makakarinig sa 'yo." Wika nung lalaki na nandoon pa rin sa madilim na parte ng lugar matapos niyang makapasok rito sa loob.
Tiningnan koang bintana sa kaliwa ko. May kaunting liwanag doon pero namamatay matay ito.
"Hindi naman siguro ako magdadala rito ng kung sino kung alam kong may makakarinig, hindi ba?" Tanong niya sa akin saka tumawa na siyang umalingawngaw sa paligid.
Tumulo ang malamig kong pawis mula sa panga ko. Wala pa ring boses ang lumalabas sa bibig ko, takot na takot pa rin ako.
Lumakad na siya papunta sa akin, kaya ngayon ay nakikita ko na ang kabuohan ng kanyang katawan.
Kung ano ang suot niya nung huli ko siyang nakita, iyon pa rin ang suot niya hanggang ngayon.
Inalis niya ang maskarang nagtatakip sa mukha niya.
May maiitim siyang labi, malalaking eyebags, mapula rin ang kanyang mga mata.
"Mirriam Garcia, tama?" Tanong niya upang makasiguro na may bahid na masamang balak sa kanyang mukha. Ang lapad ng ngisi niya habang nakatungo nang kaunti ang ulo niyang nakatingin sa akin.
Tumaas ang balahibo ko at mas lalong pinagpawisan ng malamig.
Natatakot ako! Natatakot ako.
Unti-unti niyang ibinaba ang tingin niya, pinagmamasdan ang katawan ko ng mga mata niya na animo'y hinuhubaran ako.
Bumibigat ang paghinga ko lalo pa noong hawakan niya ang mga balikat ko. "Hindi ba't athlete ka?" Panimula niya at bumungisngis. "Kaya siguro ang ganda ng katawan mo, ano?" Inilipat naman niya ang hawak sa hibla ng buhok ko na mas nagpahingal sa akin sa takot. "Oops, masyado na ba kitang tinatakot?" Lumayo na siya at tumayo nang maayos. "Huwag kang mag-alala, may kailangan lang akong subukan sa 'yo."
Nangingingig ang mata kong nakatingin sa kawalan nang tumingala ako upang tingnan ang mukha niya na hindi pa rin tinatanggal ang malapad na ngisi sa labi. "A-Ano'ng kailangan mo sa 'kin?" Tanong ko sa kanya. Pati boses ko, nanginginig.
Muli nanaman siyang bumungisngis kasabay ang pagpasok ng isa pang lalaki.
"Mada owatte imasen?" [You're not yet done?] Tanong ng lalaki na may kalaliman ang boses saka ko naramdaman ang paglipat niya ng tingin sa akin. "Hmm?"
Humarap ang lalaking dumukot sa akin doon sa lalaking kararating lang. "Hoy, hoy… Anata ga boku no emono, kirainahito ni fureru koto o kyoka shimasen." [I won't allow you to touch my prey, assh*le.]
Wala akong naiintindihan sa sinasabi nila kaya nanatili lang akong nakatingin sa kanila.
Pero nagsisimula na rin akong luminga-linga sa paligid.
Mayamaya lang noong maramdaman ko ang paghakbang ng bagong dating upang lapitan ako. Marahas niyang hinawakan ang mukha ko't tinitigan ako. Nakasuot din siya ng maskara pero nakikita ko sa mga butas na pinanliitan niya ako ng mata.
Nakita ko na noon 'yung mata niya, pero saan?
"Kono on'nanoko…nande onajimina no?" [This girl... Why is it familiar?] Wika niya nang hindi ko inaalis ang tingin sa mga mata niyang nanlilisik. "Saan mo siya natagpuan?"
Nakataas ang mga kilay ng lalaking dumukot sa akin na nagngangalang "Ong" bago sumimangot. "Alam mo 'yong skwelahan ng Enchanted University? Nag-aaaral siya ro'n. Laki ng skwelahan na 'yon, talagang malalaman mong mayaman 'yung may-ari." Kumento niya na may pagkamangha kaya mas tinitigan pa ng lalaking na sa harapan ko ang mukha ko. 'Tapos bigla na lang nanlaki ang mata niya at umayos nang tayo at bigla na lamang lumakas ang halakhak.
"Naka-jackpot tayo." Bigla akong nabingi dahil mas lumakas ang pagpintig ng puso ko sa nerbyos, mas nadadagdagan pa 'yung rason para matakot ako.
Tell me this is a lie? This isn't real.
"Anong naka-jackpot? Kanojo wa watashi no monoda to itta" [I told you, she's mine!]Turo ni Ong sa akin na may pagalit na tono sa kanyang boses bago siya lumingon sa akin na may nakakamatay na tingin. "Naiintindihan mo 'yon?!" Umalingawngaw ang pagsigaw niya sa akin na siyang mas napabagsak sa luha ko. "Hoy…" Dahan-dahan siyang humarap sa akin. "Wala akong ginagawa sa'yo para umiyak ka nang umiyak diyan, ah?" Nag bend siya nang kaunti at higpit na hinawakan ang pisngi ko gamit ang isang kamay.
Ang gaspang ng mga kamay niya at napakabigat pa. Parang bawat pagdaan nung mga daliri niya sa balat ko, masusugatan.
"Sumagot ka nga, ano 'yang iniiyak-iyak mo diyan, ha?" Pasiga niyang tanong sa akin na tila parang tinatakot ako dahilan mapatingala ako't tingnan ang kisame. "Huwag kang umiyak…"
Mas dumiin ang hawak niya sa pisngi ko't ibinaba ang ulo ko sa kanya, parang nababaon ang kanyang mga daliri sa pisngi ko. "Hindi ka ba marunong makinig? Sabi kong huwag kang UMIYAK, eh!" Singhal niya at malakas akong sinampal na medyo nagpabalik sa paghiga ko sa hinihigaan ko kanina.
"Anata wa sore o yari sugite imasu." [Hey, you're overdoing it.]
Sinasabi iyon nung lalaki pero natutuwa talaga siya sa nakikita niya.
Hawak -hawak ko ang pisngi kong nakatulala sa kawalan kaya nang maramdaman ko ang kaunting paghakbang ni Ong ay mabilis akong gumapang paatras. "S-Sorry! Sorry! Hindi ko sinasadya, h-hindi na ako i-iiyak." Wika ko at mariin na kinagat ang ibabang labi upang mapigilan ang pag-iyak lalo na ang paghikbi.
Humagikhik si Ong. Nagtinginan din silang dalawa nung isa pang lalaki bago ibinalik sa akin. Umupo siya sa edge nung papag na hinihigaan ko at muling hinawakan ang mga hita ko na nagpakuyom sa akin.
Sinimulan na rin niyang himas-himasin iyon kaya may luha nanamang bumagsak sa mata ko. "Pero lumuluha ka pa rin…" Hinawakan naman ng isa niyang kamay ang kanan kong pisngi para salubungin ng kanan niyang index finger ang luhang bumabagsak.
"A-Ano bang kailangan mo sa'kin… Bakit… Bakit mo 'ko dinala rito? Nasa-Nasaan ako?" Sunod-sunod kong tanong nang hindi tumitigil ang paghikbi.
Bumungisngis siya. "Nasagot ko na 'yan kanina, 'di ba? Bakit ang paulit-ulit kang babae ka?" Sunod naman niyang hinawakan ang balikat ko para ibaba ang strap ng bra ko kaya marahan akong umiling.
"Please don't…" Pagmamakaawa ko.
Lumapad na rin ang ngisi nung isang lalaki bago ipinasok ang dalawang kamay sa mga bulsa niya't tumalikod. "Pagkatapos mong gamitin 'yang babaeng 'yan, huwag mong patayin. Gaya rin ng napag-usapan, subukan mo sa kanya 'yong Aphrodisiac para magamit kay Vivien Villafuerte."
"A-Aphrodisiac…?" Ulit ko sa kanilang binanggit. Ano iyon?
Humagikhik si Ong. "Ikaw ang kauna-unahang makakaranas ng bagong bersiyon nito! Dapat matuwa ka dahil makakaramdam ka ng langit!" Wala ng paliwanag na naganap, alam ko na ang ibig niyang sabihin lalo pa noong tumawa siya na parang isang demonyo, natutuwa sa masamang gagawin.
Umiling muli ako. "Parang awa n'yo na, h-huwag! Gagawin ko lahat!"
"Simple lang naman talaga 'yung gagawin mo, eh." Sambit niya bago niya ako tinulak. Pumatong siya sa tiyan-an ko dahilan para hindi ako makahinga ng normal.
Pangising umismid 'yung lalaki bago siya kumaway sa 'min at umalis.
Muli nanamang bumuhos ang luha ko. "Stop! Stop it, please!"
Nag-iba ang ekspresiyon niya. "I don't like crying girls, kaya kung hindi ka talaga titigil diyan…" Malalim ang gamit gamit niyang boses when I saw him licking his uppper lip. Namilog ang mata ko dahil sa ginawa niya 'tapos ay napasigaw nang simulan niya akong halik-halikan sa aking leeg.
Tinutulak ko siya noong higpit niyang hinawakan ang mga pulso ko upang hindi makapalag.
Bumaba ang mga halik niya sa leeg papuntang dibdib.
Diniinan ko ang pagkagat ko sa ibabang labi ko.
Natitikman ko na ang dugo rito pero ramdam kong hinang hina na ang aking katawan.
Wala akong lakas para makatakas at maipangtanggol ang sarili ko, hindi ko magawang,
…lumaban.
"Nooo!" Patuloy ko sa aking pagsigaw.
Subalit ako, bakit ako? Hindi ko magawa?
Sa pagod na naramdaman, tumigil na ako sa kakagalaw. Hinayaan ko na lamang na gawin ng lalaking ito ang ginagawa niya sa akin.
Paos at basag na ang boses ko, hindi ko na magagawang makasigaw.
"Good girl," Ibinaba niya ang kanang kamay para ipunta naman iyon sa loob ng panty ko't kinalikot ang pagkababae ko.
Nanatili lang ang kaliwa niyang kamay na nakahawak sa dalawa kong pulso.
Bakit… nangyayari 'to sa 'kin?
Unti-unti kong pinipikit ang mga mata ko.
"Jasper..." Bulong ko sa pangalan niya hanggang sa mawalan ako ng rason magkaroon ng pakielam sa mga susunod na mangyayari.
Haley's Point of View
Napabangon ako sa pagkakahiga nang bangungutin ako.
Alauna na ng gabi at tahimik na ang lugar. Si Reed, natutulog nang mahimbing sa tabi ko.
Pinagpapawisan ako ng malamig, basang basa ng pawis ang katawan habang patuloy pa rin sa malakas na pagtibok ang puso ko dahilan para mapahawak ako sa aking dibdib.
Bago ako mapamulat at bumalik sa realidad, narinig ko ang pagsigaw ni Mirriam sa aking utak. Kaya rin talaga ako nagising.
Humawak ako sa aking noo saka may nagbukas ng pinto.
Tahimik na pumasok si Roxas at isinara ang pinto.
Napaka seryoso ng mukha niyang naglakad papunta sa akin.
"May problema ba?" Tanong niya sa akin.
Inalis ko ang kamay ko sa noo ko at umiling. "W-Wala." Sagot ko kasabay ang pagpunas ng pawis ko. "Wala nanaman ba si Lara?" Hanap ko sa kanya.
Umupo siya sa stool na nasa tabi ko lang. "Trabaho." Tipid niyang sagot 'tapos kinuha ang pitchel para magsalin ng tubig sa walang lamang baso. Inabot niya iyon sa akin pagkatapos. "Palagi ka ba talagang binabangungot?"
Kinuha ko ang basong inaabot niya sa akin. Uminum na muna ako bago ako sumagot. "Ngayon na lang ulit." Sagot ko at inabot pabalik sa kanya ang baso. Sumenyas siya kung gusto ko pang uminum pero iwinagayway ko lang ang kamay ko para sabihing hindi na kaya ibinalik na niya sa side table.
"Wala ba kayong balak na ilipat kami ni Reed sa kung saan? Baka mamaya, umuwi sila Mama rito." Sambit ko dahilan para mamangha siya.
"Oh? Ikaw na nag i-initiate, ah?" Namamangha pa rin niyang wika kaya iniharap ko ang aking tingin.
"Ayoko lang silang mag-alala." Tugon ko at inis na tiningnan si Roxas. "Iyon din naman gusto n'yo, eh."
Tumangu-tango naman siya bilang pagsang-ayon. "Oo nga naman. Pero alam namin kung kailan uuwi 'yung Mama mo kaya pwede pa kayong magtagal dito. Wala rin naman kaming alam na lugar na pwede n'yong lipatan. Masyadong delikado." Nag-iba nanaman ang paraan ng pagtingin ng mga mata niya na siyang pinanliitan ko rin nang tingin.
Nag ring ang phone ni Roxas kaya tumayo si Roxas para sagutin iyon. Lumabas siya sa kwarto ko kaya humiga na lamang ulit ako sa kama't ibinaling ang tingin kay Reed na umuungol.
Tumagilid ako ng higa para yugyugin siya. "Nananaginip ka, Reed." Paggising ko sa kanya kaya pumikit siya nang mariin bago dahan-dahang iminumulat ang mata niya.
"Haley…" Paanas niyang tawag sa pangalan ko. "Bigla kong napanaginipan si Mirriam."
Panandaliang namilog ang mata ko't napaawang-bibig bago ko ipinunas ang pawis gamit ang kumot niya. "Uy--"
"Wala kasing tissue." Kaunting biro ko bago ko inayos ang higa ko't iniharap ang tingin sa kisame.
Ito nanaman 'yung pangit na pakiramdam na 'to.
Hindi nagsisinungaling 'yong instinct ko. Alam kong mayro'n nanamang nangyayari.
Bumukas ang pinto at pumasok si Roxas. "Kailangan ko munang umalis." Kalmado niyang sabi at lumapit sa amin ni Reed. Muli kaming napaupo sa pagkakahiga.
"Trabaho ulit?" Tanong ni Reed na may kuryosidad sa kanyang boses.
Tumango si Roxas. "Ganoon na nga." Sagot niya at itinuon ang tingin sa mga handcuffs namin. Dumikit ang kilay niya bago ibinalik ang tingin sa 'min.
"Magkakaroon tayo ng problema kung a-absent nanaman kayo sa E.U, lalo ka na Reed." Paglipat niya ng tingin kay Reed.
"You mean…" si Reed.
"Papakawalan ko kayo para pumasok sa skwelahan n'yo buka--" Sumabat ako bago pa man matapos ni Roxas 'yung sinasabi niya.
"Ano pa ang dahilan kaya kami nakagapos rito 'till now? It's not making any sense." Taas-kilay kong tanong.
"Iba na ang sitwasyon ngayon, Haley.
Wala rin akong choice, pero babalik din ako para bantayan kayo. Basta huwag kayong lalayo, huwag din kayong maghihiwalay dahil mahirap na kung isa sa inyo, mawala rin."
Tumaas ang kaliwa kong kilay.
Rin?
"Reed Evans, mayroon kang 'yung Tracking Device, 'di ba?" Paninigurado ni Roxas na tinanguan ni Reed bilang pagsagot.
"Ikabit n'yo 'yung tracking chip sa mga batok n'yo para hindi madaling mawala. Titingnan tingnan ko na lang 'yung location n'yo. Kukunin ko rin 'yung application sa'yo." Aniya at kinuha ang baril na nasa side table. Doon lang niya iniwan.
Ikinasa niya iyon bago ilagay sa gun pouch niya.
Muling tumibok ang puso ko bago ako tumungo nang kaunti ng hindi inaalis ang tingin kay Roxas.
*****