Dahan-dahan kong nilagay yung bag ko sa gilid ng kama at dun humilata. Nakatanga lang sa kisame habang patuloy na ginagambala at iniisip ang mga nangyari kanina lalo na yung sinabi niya.
"Nagseselos ako, okay?"
Buiset, ano ba to? Bakit niya yun sinabi? Nagseselos siya? Saan? Kanino? Wtf? Ang gulo niya, yun lang masasabi ko. Maayos pa naman kami nung umaga tas pagdating nung hapon, wala na, bad mood na. Nanalo naman sila ah? Ano namang pinagtatampo nun? Kaaduwa.
Sa pagkawala ko ng hininga ay bigla namang bukas ng pintuan na ikinagulat ko ng bahagya. "Ah, 'nak, kumatok na ako ng tatlong beses pero wala paring tugon kaya binuksan ko na lang at pumasok, di din naman kasi naka-lock." Pag-sasaad nito sa nangyari ngunit nginitian na lang ito.
"Ano ba kayo, ma, ayos lang po yun. Pwede kayong pumasok sa loob ng kwarto ko, anytime, lalo na po kapag may kailangan kayo." Matamis kong sabi dito na ginantuhan niya din ng isang matamis na ngiti at umupo sa tabi ko.
"Naghanda ako ng pagkain sa baba gawa nga't nanalo yung kapatid mo pero," Bigla nitong tigil sa gitna na ipinagtaka ko kaya inulit ko yung huli niyang binigkas na, "Pero? Pero ano po?"
"Pero bigla naman kitang narinig na bumuntong hininga, may problema ka ba, anak?" Malambing ngunit medyo may halong pag-aalala sa tono ng boses niya.
May problema nga ba ako? Wala naman, sadyang iniisip ko lang talaga yung kaninang sinabi sakin ni Fraizer bago ito tuluyang nawala.
"Pwede mo naman i-kwento sakin kung gusto mo pero kung ayaw mo, ayos lang din naman, basta wag mo siyang kadibdibin, nandito ako ha?" Saad pa niya bago ako nito halikan sa noo at pumunta sa may pintuan. "Bumaba ka na ah? Madaming pagkain dun, alam kong pagod ka." At tuluyan nang sinara ang pinto.
Pagkasarang-pagkasara ng pinto ay nagpakawala pa ulit ako ng isang malalim na hininga at humilata sa kama at tinignan muli ang kisame. Ilang minuto din akong ganun ang pwesto bago pa tuluyang tumayo at nag-ayos para kumain sa baba.
Pagkababang-pagkababa ko ay bigla namang bumungad sakin sina Kuya Simon. "Oh, Shelle, kain na." Saad nito na tinanguan ko na lamang.
Dumiretso ako dun sa may lamesa para kumain na. Sa may gawing kanan ko naman ay dun naka-upo si Aljon habang may tina-type sa cellphone nito na animo'y kilig na kilig.
Patago kong tinignan yung cellphone expecting to see his girlfriend's name pero I was shook nung ibang pangalan ang nakita ko sa screen ng cellphone. "Babe?" Gulong-gulo kong basa dun sa tinype niya.
Gulat itong napatingin sakin habang nakakunot parin ang noo. "Hoy, ikaw ha, may jowa ka na't lahat tas may 'babe-babe' ka pang nalalaman." Saad ko dito na para bang naiirita ako.
"Ano bang jowa ang pinagsasasabi mo ate?" Sabi niya at tumigin na ulit sa cellphone nito. Tinaasan ko ito ng kilay at sinambit ang pangalan ng jowa niya, "Si Jenelle?" Or so I thought.
"Wala na kami ate." Simpleng sambit nito kasabay ng pagtigil niya sa pag-ta-type.
Nakaramdam naman ako ng pamumuo ng tensyon saming dalawa kaya tinry kong magbiro. Kamalayan ko ba kase? "Kaya lalaki naman ang jinojowa mo ngayon?"
"What the fuck, ate?" Gulat na saad niya sakin habang nakakunot ang kulay na tinawanan ko lang dahil sa itsurang pinapakita. "Gulat na gulat ka?" Tanong ko na tinawanan kong lang muli. Hindi maipinta ang mukha niya sa mga salitang narinig niyang sinambit ko. I was laughing so damn hard to the point sumakit ba yung pisngi at panga ko.
I calmed down a little a bit at tinignang muli ang aking kapatid. "I'll accept you naman, kami ni mama. Mahal ka namin, we won't throw you out, we can't afford to lose you." Pagdadrama ko sa harap nito. Hindi ako sanay sa gantong bagay, yung tipong magdadrama. This was the first time I said something so heartly.
He went silent for about a minute or so before snorting at me as if I said something so ridiculous. "C'mon ate, I appreciate the things you've said and all and thank you for that but that would just never happen, ever." He said staring directly at my eyes which I just shrugged off. "Okay, suit yourself, buhay mo naman yan."
I saw him roll his eyes na inirapan ko lang din pabalik. Habang nakain nang tahimik, bigla naman siyang nagsalita na ikinagulat ko. "Eh si Kuya Daniel? Nililigawan ka ba niya?" I almost choked the fuck out when I heard him say that.
Seryoso ba siya? Tangina, wala ngang gusto sakin yung tao to begin with.
"Of course not!" I said in defense, which is actually true, pero instead of taking my answer, he arched an eyebrow at me that made me groan. "Hindi nga, we're just friends." Pagpapatuloy ko sa sinabi ko.
"Talaga? Just friends?" He echoed whilst looking at me na may halong pagdududa.
"We're just friends. With a dot." I reassured him, emphasizing the first phrase.
And with that ako naman yung nang-irap at bumalik na ulit sa pagkain pero the second time around he asked dun na ako tuluyang nabigla, to the point na I was coughing ver hard dahil nabilaukan ako sa sinabi niya.
"How 'bout Kuya Fraizer? Are guys dating?"
I immediately took a glass of water hoping that the food would smoothen it's way in my throat. I was still coughing trying to lessen the cough and the choking shit that happened. Pero habang nainom ay bigla akong tumingin dito at tinaliman ng tingin, ang kaso he, of course, didn't flinch on what I did. Kundi, mas lalo pang lumawak ang ngiti nito.
"So, it's true." He said confidently. "That you guys are actually dating." As soon as I heard him say that, naibaba ko naman yung baso ng marahas, which caused him to grin a lot more.
"No. We're not dating." Saad ko na para bang hindi mawari kung nandidiri ba ako o ano. I settled back down on my seat at tinuloy ang pag-e-explain sa side ko. "At kung tutuusin nga magkaaway kami ngayon." I said, that made him form his lips into an O-Shape.
"A lovers quarrel perhaps?"
"No." Matigas kong sambit dito na bahagyang naiinis na. Napahilamos na lang ako sa mukha ng wala sa oras at tumayo, na ikinagulat naman niya kaya napatingin ito sakin.
"Sa taas na ako kakain, inaaway mo ko. Tyaka pakisabi diyan sa kachat mong si Eliot 'Hi Babe'." Saad ko na ikinairap niya.
Tumaas na ako papunta sa kwarto ko at inilapag ang pagkain ko dun sa may study table at kinuha ang phone para mag-scroll-scroll sa Twitter. And sa pag-i-i-scroll kong iyon ay bigla kong naisip na i-stalk ang kaniyang timeline. I hesitated.
typing...
deleting...
typing...
deleting...
Yan, ganyang-ganyan ang eksena sa search bar ko ngayon. Pero you know what? fuck it. I thought, wala namang mawawala. Kaya I searched his username and clicked his icon at dun tumambad sakin ang kaniyang timeline. Pero there was nothing new. Except for his new tweet 10 hours ago saying it's already the start of intrams.
Other than that? None. Hindi naman sa naasa ako pero yeah. Walang tweet kung bakit siya barino kanina and putangina self. Why in the world would you think na mag-t-tweet siya tungkol dun sa nangyari kanina or sakin? Heck. Even I myself is in great shock.
I threw my phone beside out of frustration at kinain na lang yung carbonara na nasa pinggan ko ngayon. Shit, Fraizer, ano bang ginagawa mo sakin?