Chapter 10. Onii-chan
SA loob ng isang linggo ay ipinasyal si Rachel ni Sage sa mga pamosong lugar ng Osaka. She was in awe that there are many places they could visit since Ōsaka is Japan's second largest metropolitan area after Tokyo.
On the first day, they went to Universal Studios and she felt like time traveling back to her childhood when she saw some of her favorite characters in that place. The next day, the went to Osaka Aquarium to see different kinds of sea creatures in there. They also visited museums, parks and other tourist attractions. Maging hindi tourist spots ay pinuntahan nila pero para sa kanya ay parang attractions din ang mga lugar na iyon. The place was just so clean and beautiful. The people were respectful and responsible. Amd the food! Superb! Pakiramdam nga niya ay mas masarap ang sushi ng Japan mismo kaysa sa nakakain niya sa Pilipinas.
They'd be having a side-trip to Kyoto, Japan, too. Pero parang mas gusto niyang magpunta sa Tokyo. She's never been in Japan before. Whenever they go outside the Philippines, they always visited some Western countries. Kakaunti pa lang ang napuntahan niya sa Asya.
"Ang ganda-ganda pala talaga rito sa Japan, Seiji," komento niya nang lulan na sila ng sasakyan pabalik ng condo.
"I'm glad you enjoyed our tour."
"Pwede ka na ngang maging tour guide," she joked. Parang kabisado kasi nito ang lugar. "Dito ka ba lumaki?" usisa niya. Ilang araw na silang magkasama pero hindi pa niya ito lubusang kilala. Hindi na siya nag-abalang magsabi ng kung anong bagay tungkol sa kanya. She just assumed he knew everything about her.
"Hindi. I grew up in the Philippines, high school na ako nang magpunta ako rito."
"Kaya pala matatas kang mag-Tagalog. Buti pala high school mo naisipang magpunta rito? Hindi ka ba rito pinanganak?"
Saglit itong tumahimik at umakbay sa kanya. They were both seated at the backseat because Sage hired a driver to drive them around. Sabagay nga naman, mapapagod ito kung ito ang gumawa sa lahat.
"Mom and Dad had a big fight when my mom was still pregnant with me. Umuwi ng Pilipinas si Mama noon, naiwan si Kuya rito."
Natahimik siya.
"Aren't you going to ask me what's the reason why?"
Umiling siya. "Baka kasi too personal," wika niya. Pero ang totoo ay nangangati na ang dila niyang magtanong.
"It's because my dad mocked my mom's cooking. Hindi masarap magluto si Mama kahit na ano'ng gawin niya. Siguro'y hindi para sa kanya ang pagluluto." Natawa pa ito ng bahagya.
"Seryoso? Because of her cooking skills?"
"Hm." Tumango ito.
"Grabe! Akala ko sa Detective Conan lang nangyayari iyong ganoon."
"What?" Natatawang tanong nito.
"Sikat iyon! Iyong si Mouri, Papa ng bidang babae na si Ran, nilait-lait ang luto ni Eri noon, si Eri ang mama ni Ran. At iyon ang dahilan kung bakit naghiwalay ang mga magulang ni Ran."
"I did not know you watch animé," bulalas nito. Japanese animation ang tinutukoy nito.
"Noong bata kasi ako, palabas iyon sa Pinas. Tagalog dubbed. Hindi ko na nasundan pero palagay ko'y airing pa rin iyon hanggang ngayon."
"Well, you got me there. Hindi talaga iyon ang dahilan mg paghihiwalay ng mga magulang ko. I got the reason from the same animé you've watched."
Akmang lalayo siya at sasamaan ito ng tingin nang humigpit ang pagkaka-akbay nito sa kanya.
"Sorry," tumikhim ito. "The real reason was dad became really busy managing the hotel. That time, Wanatabe's wasn't as stable as today. Close to bankruptcy at gusto nang bitawan ni Dad ang hotel."
Tumahimik siya para makinig.
"That's where Mom left him. Ang akala ni Dad noon, kaya umalis si Mama ay dahil wala na siyang pera. Little did he know, she left so he'd focus on his beloved business. And it happened. Nag-boom ang hotel nang minsang naabutan ng malakas na niyebe ang matandang palakad-lakad sa daan. Nagkataon na pauwi na si Dad nang makita niya iyong matanda, sinakay niya sa sasakyan at pinatuloy ito sa hotel. Tapos ay binigyan ng napakagandang serbisyo."
"Ano'ng kinalaman ng matanda?"
"He was the father of Japan's Prime Minister back then." He's talking about the Presidential position. 'Prime Minister' ang tawag sa Japan.
"What? Talaga ba?"
"Yes. And he was old. Hindi na makakilala. Ang sabi ay lumabas ito ng walang nakakaalam. Hanggang sa mapadpad malapit sa hotel."
"Paanong napunta sa daan?"
"I honestly don't know the exact details."
She nodded. "Pero, wow! Parang sa mga libro ko lang nababasa ang ganyang kwento, ah. Ang kaibahan lang, fantasies ang mga librong iyon, kung saan ang matanda ay isa palang fairy godmother o genie na tutupad ng mga kahilingan mo."
"Parang ganoon nga siya. Dahil nang mahanap ang matanda, nabigyan ng malaking pabuya si Dad at pinambayad niya iyon ng utang. At dahil na rin sa nabalita ang hotel bilang isang may-pusong serbisyo, dumami ang mga lokal na nag-check in para maranasan ang magandang pagse-serbisyo ng mga staffs. Naisalba ang trabaho ng mga empleyado at maging ang hotel mismo."
"And now it's still booming."
"Yes. They're also planning on putting up some branches in the Philippines, on top of the seven branches all over Japan."
"Wow. Ikaw ang magha-handle ng sa Pilipinas?"
"I told you I'm not a hotelier."
"Ay, oo nga pala. Eh, bakit gusto mo palang mag-take up ng Business?" biglang-tanong niya.
"I'd rather be in the corporate world. Managing hotels may not be for me. Kaya na ni Kuya iyon."
"Kaya si Rage ang magiging tagapagmana ng mga hotel ninyo?"
Tumango ito. "Why aren't you calling him onii-chan?"
"Kasi hindi ko naman siya kuya. 'Tsaka nasanay na kasi ako. Iyon ang sinabi niyang itawag ko sa kanya."
He just stayed silent.
"Ikaw na lang ang tawagin kong onii-chan?" Ngumisi siya. Sa Japan, that word means 'older brother' and is commonly used by women to address men who are slightly older.
"Don't you dare. I am your husband."
"Ayaw mo no'n? Husband na, onii-chan pa."
"Saan mo gustong kumain?"
Humagalpak siya ng tawa. Sa ilang araw kasi ay unti-unti na niyang nakikilala ang lalaki. Like, whenever he's changing the topic, he asked her about food. Hula nga niya'y hindi totoong matakaw ito, eh. Dinadaan lang nito sa pagkain ang pag-iwas ng usapan.
"Gusto mo ng steak?"
"Hai, onii-chan," she answered lively the way she watched it on Japanese animations. She meant, 'Yes, brother.' in a carnal way. Bahagya siyang lumayo at hindi nagkamali nang magtama ang paningin nila ni Sage. Naniningkit ang mga mata nito na tila alam ang tinatakbo ng utak niya. Mula nang makilala niya ang lalaki ay mas naging bukas ang isipan niya sa mga makamundong bagay-bagay kahit pa nga hindi na nasundan ang huling nangyari sa kanila.
"Ano ang pinakialaman mo sa laptop kagabi?" tanong nito.
She checked his browsing history last night when he took a shower. Humiram siya at sinabing gusto lang manood saglit dahil lowbat ang cellphone niya. "Your browsing history."
He groaned.
"Ikaw, ha. Kaya pala ang hilig-hilig mo sa role play, kung anu-anong hentai ang pinapanood mo."
"Noong mga nakaraang linggo pa iyon."
"Kahit na, ang dami, eh. Puro nagsasabi ng—" Tumikhim muna siya para gayahin ang boses ng mga ilang napanood niyang clips. "—itai!" she screamed as if she's in pain and saying 'Stop!' to lessen the pain of being penetrated by a man's hard shaft.
"Rachel!" Natatarantang saway nito at nahawakan ang isa niyang braso.
"Onii-chan, yamete!" hiyaw niya ulit na ang ibig sabihin ay 'Kuya, tama na!'
"Hey!" saway ni Sage at sinundut-sundot ang tagiliran niya. As if that would make her stop teasing her. Ang likot na nila sa likuran.
"Ah, kimochi!" Nakangising panggagaya niya sa boses na kanyang napanood. She tried sounding so sensual and she's like like was feeling real good. "Kimochi!" ulit niya.
Paulit-ulit pa niyang sinambit ang ilang mga katagang natutunan niya sa panonood ng hentai, o ang Japanese animation na puro R-18 ang palabas. Nang matigilan si Sage ay natawa siya. Was he seriously affected by her role playing? She only uttered the words and moaned as if she's those girls in the animations.
Isang tikhim ang nagpatigil sa malakas na pagtawa niya. Doon lang niya naalalang may kasama silang nagmamaneho sa loob ng sasakyan at naiilang na tumingin sa kanila sa rear view mirror.
"Gomenasai," hinging paumanhin niya't bumaling na ito sa daan. Sinamaan niya ng tingin si Sage. "Ikaw kasi!" she mouthed.
"Bakit ako? Ikaw itong ungol nang ungol diyan. Muntik na nga kitang angkinin dito kung hindi lang tumikhim si Manong," paliwanag nito.
"Gagawin mo iyon? E, 'di nakita niya!"
"Nawala nga sa isip ko kung nasaan tayo. I was like a mad person focusing only to your sensual moans."
"Sana tinakpan mo ang bibig ko!" singhal niya.
"Why would I? I love hearing you scream out of pleasure."
"I was just—"
Hindi niya natuloy ang sasabihin nang mapadako ang paningin niya sa mga mata nitong puno ng pagnanasa.
"Gusto ko ng steak. Well done," nakasimagot na wika niya.
"Well done," nanunuksong ulit nito. He smirked and told the driver something. They spoke in Japanese so she assumed he told him to drive them to the nearest steakhouse.