LANCE'S POV
Ako nga pala si Lance Montreal, ang bagong transfer student sa Arellano High School. Pina-expelled ako ng previous school ko dahil sa pagsuntok ko sa anak ng may-ari ng school. Eh kasi masyadong mayabang eh kaya nanlaban na ko. Hindi naman talaga ako basagulero lumalaban lang ako kapag kailangan na talaga. Honestly, nasuntok ko din siya kasi dahil sa sinabi niya about sa family ko. Nagkarron kasi ng financial sila Papa at Mama dahil humina ang business naman kaya napagpasyahan nilang ilipat na lng ako sa public school. Tahimik akong tao kaya wala ako masyadong friends. OK lang hindi ko naman kailangan pero nagbago ang lahat ng pananaw ko sa buhay nung makilala ko si Sam....
M E A N W H I L E......nasa cafeteria ako.
Mag-isa akong kumakain sa table buti nga dahil ayaw ko rin ng may katabi. Pero biglang may lumapit sa'kin at yun ay si Sam.
Medyo nainis ako dahil hanggang dito ba naman makikita ko siya?
Malayo pa lang natanaw ko na sila na papalapit sa kin, "Makikiupo lang kami ha".sabi niya. Dahil ayaw ko ng katabi aalis na sana ako pero nung tumayo ako hinawakan ni Sam ang kamay ko para pigilan.
Oh?Ba't niya hinawakan ang kamay ko?At Ba't ako hindi nagalit?
Hindi ako nakapalag at sinabi niya, "wag ka ng umalis, wala ng ibang upuan" at nguimiti siya sa'kin. J
Does she really have to smile like that?
I..
I..
suprisingly like it.
Actually, simula nung unang araw ko sa school at nagkatabi kami ng upuan. Bigla akong napatingin sa kanya noon dahil tuwang-tuwa siya ng nasa may window siya. Halos pagbreaktime or minsan pag may klase kami palagi ko siyang nakikitang napapatingin sa side na yun kaya nacurious ako at napatingin na din ako. Mukhang may gusto siya doon sa isang teacher namin sa math nakalimutan ko yung name. Kinalaunan hindi ko inaasahang siya na pala ang tinitignan ko imbis na yung tinitignan niya.
Kaya nung isang araw alam kung lutang na naman ang utak at muntik na siya mapagalitan nung science teacher namin. Kung nakita niyo lang ang itsura niya matatawa kayo kaya naisipan ko ng tulungan siya ng araw na yun.
Habang nagtatawanan sila harapan ko, hindi ko namalayan nakatitig na pala ako kay Sam.
I wonder why how she manage to always smile like that? Well she has a very welcoming and friendly vibe. Halos lahat ng tao close niya. At maganda personality niya...
at
At
at maganda siya lalo na pagtumatawa siya.
OK ka na?
Inaamin ko namang nagagandahan ako sa kanya eh.
Bigla siyang napatingin sa'kin kaya napayuko ako agad...
"Oh nahuli niya kaya akong nakatingin sa kanya?" sabi ko sa utak ko. Sana naman hindi. Nakakahiya ka.
Nung umalis una si Joan, bestfriend niya mas lalong naging mas awkward yung situation namin. Mauuna sana akong umalis pero nakatayo na siya. Nung sinundan ko siya ng tingin ay may nakita akong pulang marka sa likod niya at alam ko kung ano yun kaya..
Tumayo agad ako at himawakan siya balikat galing sa likuran,
"May sasabihin ako sa'yo pero wag kang magagalit ha?"
Hindi niya siguro napansin na may dugo siya sa likod. Medyo nahihiya ako ngayon kasi parang nakayakap nako sa likod niya eh wala akong choice alangan naming pabayaan ko siya.
Pero bakit concern ako sa kanya?!
Ai Bahala na.
Binulungan ko siya ng,
"May
.
.
Dugo ka sa palda."
Ayun nanigas siya hindi niya talaga siguro alam.
FAST FORWARD....
Tinawag na niya ko at no choice so pumasok ako sa Girl's CR kasi hindi ko siya marinig ng maayos. Buti walang ibang tao dito.
"Hmm?"
"Ahmm..wala pala akong dalang napkins. Pwede bang bilhan mo ko ng whisper with wings?" nahihiyang sabi niya.
"Huh?Ano yun?"
Promise hindi ko pa narinig sa tanang buhay ko yun. May ganun bang bagay.
Whisper with wings?Ibon ba yun?pwede ding butterfly kasi my wings?
"Basta... whisper with wings ah sabihan mo lang ang may-ari ng tindahan. Alam na nila yun....tsaka pwedeng samahan mo na rin ng chalk.."
Ok. Wala naman sigurong masama kung tutulungan ko siya.
Nung nasa tindahan nako, "Manang pabili po ng whisper with wings at tsaka chalk na rin" inosenteng sabi ko.
Tumawa ng konti yung Ali at naitanong niya, "para sa girlfriend mo ba to iho?"....
"Po?!" nalito ako sa sinabi niya.
"Kasi hindi maglalakas loob ang ibang mga lalaking bibili nito kung hindi sa mga girlfriend nila..nahihiya kasi silang magdala nito.....(inabot sa akin) Oh ito binalot ko na ng papel para hindi ka pagtinginan ng mga tao...halatang first time mong bumili eh" natawa niyang sabi.
I just tilt my head
Ahhhhh.OK.
Pinakita ang chalk sa kanya, "Eh ano pong koneksyon nung chalk?" tinanong ko lang kasi curious din ako.
"Ah itong chalk parang ditergent powder yan na ginagamit pang emergency para matanggal ang dugo sa palda..."Ah ngayon alam ko na.
"Ah ganun po ba..cge po salamat"..kaya pala nung isang kasabay kung babae kanina pagbili ko nito biglang tumingin sa kin na para bang gulat na gulat.
After 15 minutes lumabas na rin si Sam pero basa pa rin palda niya
"Medyo basa pa ang palda ko" nahihiya niyang sabi.
"Maglakad muna tayo dun sa football field mahangin doon".
Habang naglalakad kami napaisip ako. Talking to her was probably the longest conversation I had with a girl because most of them are so annoying, loud and busy in making themselves pretty yung 'maarte' kung baga but to her, although she is annoying sometimes I can tolerate it. Maybe because she smiles a lot. She's the type of girl that can make a guy smile without even trying.
Out of the blue, I ask her, "Do you always smile like that to everyone?"
Nag-alalala at hinawakan ang mukha, "Ehm...siguro..hindi ko alam eh. Pangit ba?" tanong niya.
"No....(honestly you look so pretty when you smile) just don't smile a lot"
I guess she got the wrong idea kaya sinabi niya, "Grabe ka naman sa'kin" She laughed.
She then stretches her hand,"Friends?" then smile. I move closer and whispered, "I don't like you to be my friend (I like you to be my girl)".
I wink and laugh so she then punches me on the arm.
If a girl punches you in the arm it means she's comfortable hanging out with you. Do I make her feel comfortable?I hope so. I want to know her more. I have never been this curious towards a girl.
SA KABILANG DAKO NAMAN...
Papunta na si Arthur sa next class nang makita niya silang dalawa nagkukulitan at naghahabulan na napakasaya.
Sa isip niya, "Bakit palagi ko silang nakikitang magkasama?" He got curious how fast they get comfortable with each other the fact na new student lang si Lance.
Are his eyes full of curiosity and 'maybe' jealousy?
May narealize bigla, "Ano namang paki ko kung maging close sila?, wala namang masama di ba? She's just friendly." Wika niya sa sarili.
He then shook his head and continue heading to the office.