"Aarvaks!!!" Alex screamed.
Biglang nagkagulo sa buong arena lalo pa na't hindi inaasahan ang biglang pagdating ng isang grupo ng mga naka-itim na armor na mga bampirang iyon. There is also a symbol of blue roses into their black armors.
Blue roses.
Bigla kong naalala ang memory ko. Ganun na armor din ang suot ni Andromeda noong bata pa sya.
They are more likely to be seven black-armored vampires who are now standing in the middle of the arena. Natigil narin sina Zeke at ang kalaban nya sa pag-atake sa isa't isa at napatingin din sa mga bagong dating.
And my instinct just went off.
"ZEKE!!!!" ang nanghintatakutang naitili ko.
Zeke is all alone in there at kaharap nya ang pitong Aarvaks na iyon. Biglang nagawi sa akin ang paningin ng pitong Aarvaks na iyon and instantly, they disappeared from the arena and appeared right in front of me.
I couldn't move.
And one of them is about to claim my face but Alex threw fire on him at doon ko naramdaman ang biglang paghila sa akin ni Alex sa braso.
"Alex! Take the mistress away from here!" Raven screamed at naglabas narin ng apoy sa mga kamay na.
"We are here to take the Titanian!!!" one of the Aarvaks roared at nabigla ako nang makita ang paglabas ng apoy sa kamay nya.
At doon ko narin nakita ang isa-isang paglabas ng mga kapangyarihan sa mga kamay ng pitong Aarvaks na iyon at sinimulan kaming atakehin.
No...
Hindi maaari...
They are Argon Aarvaks...
"ANNAH!!!" Alex screamed at naramdaman ko ang pagyakap nya sa akin para ma-protektahan ako sa malakas na apoy na itinapon sa amin ng isang Aarvak.
"Alex!" ang naitili ko saka ko sya inalalayang tumayo.
Mabuti nalang at ang itim na armor nya ang tinamaan kaya hindi sya napuruhan.
"DIE!!!" I heared Cornelius screamed habang umaatake sa mga Aarvaks. Nakikita ko din na nakikipaglaban narin ang ibang kasamahan namin at ngayon ay katabi narin namin si Zeke na tumutulong narin sa ibang kasamahan namin.
But wait...
Si Bea!
"Bea!!!" ang naitili ko.
I looked around and there I saw her...
Nanlaki ang mga mata ko nang makita kong kinuha nya ang malaking espada ni Cornelius at walang takot na isinaksak yun sa isang Aarvak na kaharap nya.
"YOU BURN MY FAVORITE AND FABULOUS SHIRT!!!" she screamed.
"AAAAHHHH!!!" the Aarvak screamed at natakot ako nang makitang nilingon parin sya ng Aarvak na iyon at naglabas ito ng apoy sa kamay nito.
"BEA!!!" I screamed in horror.
Nakita kong napatawa lang sya ng hilaw sa kinatatayuan nya habang nakatingin sa Aarvak na iyon.
"A-ah...e-eh...hehehe...bibili nalang siguro ako ng bago. Joke lang iyon. Wag ka ng magalit sa akin o. Joke lang yung pagsaksak ko sa'yo. Hehehehe...peace na tayo"
But the Aarvak raised his hand and about to burn her but then...
"Die" ang biglang sulpot ni Rika sa tabi nya and formed winds into her hands at itinapon yun sa Aarvak.
And the Aarvak came flying away.
Pero may nakakuha ng atensyon ko. Si Maalouf na biglang kinwelyuhan ang hindi natitinag na si Harun. At nakita ko ang panlilisik ng mga mata nyang sumigaw sa kaibigan.
"I told you to wait!!!" Maalouf screamed dahilan para matigilan ako habang pinoprotektahan ako ni Alex sa mga Aarvaks na umaatake sa amin ngayon.
Anong...ibig sabihin nun?
"MAALOUF!!!" Alex screamed habang nakikipaglaban sa mga Aarvaks. "Take Annah away!!!"
Binitiwan naman ni Maalouf ang hindi makatingin sa kanya na si Harun and like a fast wind, he approached me and took me into his strong arms.
"Bea!!!" ang tawag ko kay Bea na ngayon ay pinoprotektahan ni Rika.
"Don't worry my lady, I'll protect her!" ang sigaw ni Cornelius saka sinaluhan si Rika sa pakikipaglaban sa ibang Aarvaks.
Nilingon din ako ni Bea at nakangiting nagsalita.
"Okay lang ako beh! Gora na! Maraming villains oh!" she screamed habang hawak parin ang espada ni Cornelius and fearlessly, I saw her stab one Aarvak. "Kanina favorite shirt ko and now ang limited edition na original jeans ko?! DIE VAMPIRES!!! DIE!!!"
At doon ko naramdaman ang pagbuhat sa akin ni Maalouf sa balikat nya.
"The esylium!" ang naitili ko. "Take the sculpture!"
Mabilis naman nyang kinuha yun at aalis na sana kami pero bigla ko syang pinigilan.
Hindi ko rin alam.
But I just feel that something is missing. Something is wrong.
Napatingin ako sa mga kasamahan namin. They are still attacking the Aarvaks na ngayon ay pinipilit na malapitan ako.
And then my eyes turned to that handsome vampire na ngayon ay may horizontal lines na namang nakaguhit sa kanang pisngi nya.
Then his emerald eyes turned to us.
"WHAT ARE YOU DOING?! TAKE HER AWAY FROM HERE!" ang galit na sigaw nya kay Maalouf.
Hindi ko rin alam.
Pero pakiramdam ko ay nag-iinit ang sulok ng mga mata ko at parang may nagbabara sa lalamunan ko habang nakatitig sa gwapo nyang mukha. While his beautiful eyes continue to stare at my face.
And in a trembling voice, I spoke.
"N-no...I can't leave you here..." I whispered at hindi ko alam kung bakit parang naiiyak ako.
Hindi sya nagsalita.
Nanatili lang syang nakatitig sa akin.
But then for the first time, I saw of how a smile slowly curved up on his lips and in a second ay nakatayo na sya bigla sa harapan ko habang bitbit parin ako ni Maalouf sa balikat nya.
At tuluyan na akong nanigas nang maramdaman ko ang pagdampi ng labi nya sa noo ko.
And my eyes widened from what he said next...
"I love you..." he whispered.
And before I could react, ay bigla nalang nagseryoso ang mukha nya at nagsalita.
"Now, take her away from here!" he screamed.
At aalis na sana si Maalouf pero may sinabi pa si Alex.
"Maalouf" he called him. "I trust you"
Maalouf just smirk.
"I know"
Then I suddenly felt that cold wind that's hitting my back from Maalouf's fast running. Habang nanatili lang akong nakatitig sa gwapong mukha ng bampirang iyon na nakatingin lang sa akin habang palayo kami ng palayo.
********************
Ramdam ko ang malamig na hangin na tumatama sa akin habang patuloy sa mabilis na pagtakbo palabas ng lugar na iyon si Maalouf.
"Maalouf! We can't leave them there!" ang naitili ko.
"Raven and Alex knows what they're doing! They told me to meet them at the next city in the map!" ang sagot nya.
Kung ganun...mahihiwalay kaming dalawa sa kanilang lahat?
Napansin kong walang bampira sa paligid habang tumatakbo ng mabilis si Maalouf. All the houses are locked na para bang takot silang masali sa nangyayari ngayon. Or maybe sa takot narin nila sa mga Aarvaks.
We went out from that city at ngayon ay paparating na kami sa Vedra o ang dating lugar ng mga Argons. Hawak-hawak ko narin ngayon ang sculpture kung nasaan ang esylium. Nakikita kong nagliliwanag ang stone na bola na hawak ng babae sa sculpture na ang ibig sabihin ay nasa loob nga nito ang esylium.
But while he continue to run ay bigla kong naalala ang nakita kong eksena sa pagitan nila ni Harun.
"I told you to wait!!!"
Ano bang ibig sabihin nun?
Hindi kaya...
Hindi kaya si Maalouf ang nagsabi sa mga Aarvaks na nanduon nga kami kaya nila kami natunton?
Yun ba ang dahilan kaya nag-aaway sila kagabi ni Harun at dahil yun sa sinabi nya na ako ang Titanian na hinahanap ng mga Aarvaks?
I don't know.
But suddenly ay pakiramdam ko ay hindi ko na kilala ang Prinsipeng ito.
Yes. In the first place ay hindi ko na sya kilala para pagkatiwalaan pa.
And I don't know if I can trust him anymore...
Tama. I shouldn't trust him dahil alam kong marami syang itinatago. Hihintayin ko nalang sina Raven at Alex dahil alam kong sila lang ang mapagkakatiwalaan ko.
Napatingin ako sa paligid at nakita kong nasa Vedra na kami. Nakikita ko pa ang sira-sirang ruins na iyon at ang makapal na fogs na nasa paligid.
I hold firmly that sculpture in my hand at ipinalo yun sa ulo nya. Sa lakas nun ay bigla nya akong nabitawan dahilan para mahulog ako sa lupa.
At ginamit ko ang chance na iyon para kumaripas ng takbo papalayo sa kanya.
"ANNAH!!!" he screamed.
Pero hindi ako lumingon. Sinadya kong sa makapal na fogs ako dumaan para hindi nya ako makita.
"Annah! Where are you?!" he called.
I ran as fast as I could. Ilang ulit akong nadapa pero agad akong tumatayo para tumakbo uli. It's like I'm running for my life. Hindi ko rin alam kung saan na ako papunta. Pero mas maganda na ito kaysa sa sumama sa Prinsipeng iyon na marahil ang naging dahilan kaya natunton kami ng mga Aarvaks.
Hanggang sa nakapasok ako sa isang madilim na gubat na katabi ng city na iyon.
Ramdam ko pa ang mga twigs at mga sanga ng mga halaman na tumatama sa katawan ko at sa mukha ko at nag-iiwan yun ng sugat. Pero hindi ako tumigil sa pagtakbo. Ang hapdi na ng katawan ko pero kailangan kong lumayo sa Prinsipeng iyon.
"Annah!!!" he called.
Oh no.
Paparating na sya.
Mukhang nalaman na nya kung nasaan ako.
Mabilis lang ang pagtakbo ko hanggang sa bigla akong nadapa sa gitna ng kakahuyan na iyon. At dahil sa lakas ng pagkakabagsak ko ay biglang nawasak ang sculpture na hawak ko dahilan para lumabas mula doon ang bolang crystal na iyon.
The esylium.
But no. Not now. Hindi ako pwedeng matulog habang paparating ang Prinsipeng iyon.
"Annah!"
Nanlaki ang mga mata ko.
Malapit na sya.
Pupulutin ko na sana ang esylium na iyon pero nabigla ako nang maramdaman na may biglang tumakip ng bibig ko at mabilis akong hinila sa makapal na bushes na nanduon.
Nagwala ako pero masyadong malakas ang nakahawak sa akin.
And then binitiwan na nya ako kaya mabilis akong napalingon sa kung sino man ang humila at nagtago sa akin dito.
Pero...
Unti-unting nanlaki ang mga mata ko sa sumunod na nakita ko.
Long silver hair.
Beautiful red eyes.
And that angelic face.
Oo. Sya yung magandang babae na nakilala ko noon sa human world at iniligtas namin sa mga bullies ni Bea. Sya din ang nakita ko noon sa kakahuyan noong bago palang ako dito. Kung ganun...hindi ako namamalikmata noon. Nandito nga talaga sya.
"Sino---"
Pero iniligay nya ang hintuturo nya sa labi nya na ang ibig sabihin ay wag akong maingay.
And after she did that ay narinig ko na ang pagtawag sa akin ni Maalouf na mukhang nasa tabi na namin. Pero hindi nya kami makita dahil nakatago kami sa makapal na bushes na iyon.
"ANNAH!"
Napatitig nalang ako sa magandang mukha ng babaing iyon at nakita kong ngumiti sya sa akin.
At nabigla ako nang bigla nyang itinaas ang esylium na nasa kamay nya at itinapat yun sa mukha ko.
And before I could do anything, ay bigla nalang naging blangko ang lahat.
Katulad din ng dati ay puro puti lang ang nakikita ko at naramdaman ko na ang unti-unti kong pagkakatumba sa lupa.
Yes. She put the esylium inside me and I couldn't do anything but to let the esylium envelope me. Naramdaman ko nalang ang paghaplos nya ng buhok ko.
And in that soft voice, she spoke.
"Sleep well, my sweet Annah..." she whispered.
And from there, I closed my eyes and went into sleep.
to be continued...
1st Esylium: Human World
2nd Esylium: Kingdom of Maleya
3rd Esylium: Sorrow, the City of Argons
4th Esylium-7th Esylium: In the next journeys to come.