him Free
Author's Note : SPG. This chapter contains matured content and not suitable for readers aged 18 and below.
Read at your own risk.
Matapos na kumalma ay lumabas na siya ng kusina, at nakita niya na naguusap na ang mga kaibigan. Kanya kanya nang pwesto ang mga ito. Naghanap siya ng bakanteng mauupuan, at nakita niya kaagad ang dulo ng couch sa sulok kaya naman umupo na siya kaagad roon. Nanatili siyang tahimik na pinapanood ang mga ito nang napalingon sina Russel at Benjie sa kinauupuan niya, dahilan para magtama ang paningin nilang dalawa. Isang tipid na ngiti lamang ang iginawad niya rito saka bumaling uli sa mga kaibigang nagkakagulo na naman.
Ramdam niyang nakatingin sa kanya ang binata, ngunit mas pinili niyang hindi ito lingunin. Alam niyang kapag mas pinatagal niya ang pagtingin sa binata ay malamang na makita nito mula sa kanyang mga mata ang tunay niyang nararamdaman - at iyon ay ang ayaw niyang mangyari.
"O, simula na tayo," ani Jaycee na itinaas pa ang bote ng alak na hawak. "Lahat, iinom, ha?"
Nagumpisa nang umikot ang tagay sa kanilang lahat, at napuno na rin ang paligid ng kwentuhan at kamustahan. Hanggang sa napuntang muli ang usapan kay Benjie.
"Tuloy na ba talaga iyan, Benjie?" Ani Daddy Robert.
Mula sa gilid ng kanyang mga mata ay nakita niyang saglit na tumingin ito sa kanya - bago tipid na ngumiti kay Daddy. "Opo, Dad. Tuloy na po talaga ito. Pangarap ko po kasi talaga ito, e."
Masakit pala talagang marinig iyon mula sa kanya na wala na kaming pag asa. Pero kailangan kong tanggapin iyon.
"Paano si Loui niyan, iiwan mo na rin?" Ani Alain na nakakunot na ang noo.
Pakiramdam niya ay lalo lamang kumikirot ang puso niya sa naririnig. Ngunit kahit na durog na siya ay pinilit niyang ngumiti rito ng buong puso at ipakitang masaya siya para rito. "Masaya ako para sa kanya at bilang kaibigan, susuportahan ko siya."
Iginagalang niya ang desisyon nito, dahil ang rason niya ay wala pa siya sa buhay nito nang naging pangarap ito ni Benjie, kaya sino siya para pigilan ito?
Pinagmamasdan na naman siya nito at sa paraan ng pagtingin nito sa mga mata niya ay pinipilit malaman ng binata kung ano talaga ang nararamdaman niya. Napawi na rin ang ngiti niya, at hindi na niya kaya pang tumagal ang mga mata nito, kaya naman napayuko na lamang siya.
"Party party tayo guys! Wooh!" ani Jaycee na iwinawagayway pa ang cellphone sa saliw ng maingay na music na nangagaling sa cellphone nito. Sumasayaw na ito, kaya naman nagsi-sunuran na rin ang mga kasama nila.
"Para sa promotion ni Jaycee! At para sa wedding ni Russel at Iris!" sabi naman ni Cyril. Pinagmamasdan niya ang mga kaibigan, na aliw na aliw sa pagsasayaw sa gitna ng sala ng bahay ni Jaycee. Nakita niya rin ang dalawang kaibigan na tuwang tuwa habang magkayakap at kinakantyawan ng buong barkada.
"Tagal tagal nyong naghahabulan, sa simbahan din pala ang tuloy nyong dalawa!" dagdag pang pang-aasar ni Daddy Robert, na nagpatawa sa kanya. Masaya siya para sa mga ito, because she knew that they are really meant for each other. She knew that the two had already endured so much that they deserved to be back on each other's arms, for good.
Naaliw man niyang pinagmamasdan ang dalawa ay umiinit din ang sulok ng kanyang mga mata. Yes, with no question - she was really happy for them. But seeing the two of her closest friends end up with each other, she can't help to ask about her own happiness, too.
Ako kaya? Kailan kaya ako magiging masaya? Kailan ko ba mararanasan na hindi ko kailangang pakawalan ang taong mahal ko? Kailan ba mawawala ang sakit na nararamdaman ko ngayon?
She can't help but to be bitter about it. And at the back of her mind, she knew that she was doing the right thing. She knew that letting him go was the best decision for the both of them. Kasi alam niyang ang desisyon na iyon ang makakapagpalaya sa kanilang dalawa.
Pero bakit walang kasing sakit?
Pasimple niyang pinahid ang luhang pumatak sa kanyang pisngi, at sinulyapan muli ang mga kaibigang nagkakasiyahan. Nagsasayaw pa rin ang mga ito, ngunit kasabay ng pagpapalit ng music, magmula sa maingay hanggang sa isang mabagal na love song, dahilan para maging sweet na naman ang mga taong nasa harap niya. Nagparis-paris na, kaya tumayo na siya para magpahangin sa labas nang may naglahad ng palad sa harap niya. It was Benjie.
We often fool ourselves and say
That it's love only
Cause when it's gone
We end up being lonely
"Pupwede ba kitang...maisayaw?" Tanong sa kanya nito. Tila ba huminto ng panandali ang paligid nang nakita niya ito, dahilan para hindi siya makasagot kaagad. Her silence must be his cue - that she accepted his invitation so he held her waist and pulled her closer.
There were many times
When we shared, precious moments
But later realized
They were only stolen moments
Hindi na siya nakapagsalita sa gulat ng ginawa nito kaya nagpatianod na lang siya sa binata. Naghari ang katahimikan sa kanilang dalawa, tila naghihintay kung sino ang gustong magsalita.
So how are we to know
That it just wasn't so
That we just have to let each other go
Tila wala sa kanila ang gustong basagin ang katahimikan. Hindi pa rin ito nagsasalita, ngunit mahigpit ang hawak sa kanya nito habang mahina siyang isinasasayaw. Wala siyang magawa kundi sundan ang galaw nito.
If loving you is all that means to me
When being happy is all I hope you'd be
When loving you must mean
I really have to...set you free
Patuloy sila sa pagsasayaw, ngunit naramdaman niyang mas hinapit pa siya lalo ng binata sa katawan nito kaya niyakap na rin niya ito pabalik, dahilan para maramdaman niya ang mabilis na tibok ng puso nito. Ngayon ay narinig niya itong bumuntong hininga, na tila ba sinusubukang mawala ang kung ano sa dibdib nito.
"I'm sorry...alam kong nasaktan na naman kita. Hindi ko sinasadya..."
Telling her about how sorry he is for her pain brought tears to her eyes. He gently kissed the top of her head - na tila ba ang magaang halik na iyon ay kahit paano'y mabawasan ang sakit na nararamdaman niya. Ngunit naging gatilyo lang ito para lalo lamang na bumagsak ang kanyang mga luha, kaya isinandal niya ang ulo sa dibdib nito at kinagat niya ang kanyang mga labi para hindi nito mahalatang umiiyak siya. Impit na hikbi lang lumalabas sa bibig niya habang sinisikap niya na hindi siya marinig ng binata.
Each day we meet
My love for you
Keeps growing stronger
But everytime we meet
Makes leaving you so much stronger
Hindi siya sumagot. "Opo, Dad...Tuloy na po ang pagpasok ko sa seminary this March. Buo na po ang desisyon ko, at natapos na rin po na asikasuhin ang papers ko."
Paulit-ulit na umalingawngaw ang mga salitang iyon sa utak niya. She knew she must be happy for him because his dream is finally coming true, but why does her heart breaks into tiny pieces?
Simple. Dahil mahal niya si Benjie. This man in front of her, she knew that she had loved him so much na pati ang paglimot, hindi niya alam kung saan sisimulan. But she also knew after all, that the best thing that she can do for him, is to set him free.
So how are we to know
That it just wasn't so
That we just
Have to let each other go
Hindi na uli ito nagsalita, bagkus ay hinayaan siya sa pagsandal niya sa dibdib nito. Pilit niyang kinakalma ang sarili para tumigil na siya sa pag-iyak. Hindi niya rin alam kung saan niya nakuha ang lakas para magsalita. Tila lahat yata ng lakas ng loob niya sa katawan ay inipon niya para lamang harapin ang lalaking nasa harap niya nang puno ng tapang, para hindi lamang nito makita kung paano siya durog na durog nang mga sandaling iyon. With full determination and without those tears - she looked up to him and gazed at his face. She stared at those eyes that never failed to be the window of his soul.
"I love you, Benjie. But I need to let go of you."
"Paano kung sabihin ko sa yong mahal din kita, Loui?"
Mahal siya nito! Hindi siya nagkakamali ng pandinig sa huling sinabi nito. She's happy to know that Benjie also loves her, but she also knows that this happiness is also shortlived - because he needs to leave her. For his dream.
"Mahal mo ako, pero kailangan na nating pakawalan ang isa't isa. Walang patutunguhan 'to, Benjie. Masasaktan lang tayong pareho."
If loving you is all that means to me
When being happy is all I hope you'll be
When loving you must mean
I really have to set you free
"Mahal kita, Loui. Mahal na mahal kita."
Letting go is not an easy task
We smile and it feels like I must wear this lonely mask
It hurts deep inside
And I just cannot hide
With the anguish at the thought
That we should have to part
Umiling siya. "Palalayain na kita, Benjie. Kahit mahirap."
If loving you is all that means to me
When being happy is all I hope you'd be
When loving you must mean
I really have to set you free
Loving you is all that means to me
When being happy is all I hope you'd be
Loving you must mean
I really have to set you free
Kumalas siya rito, kasabay sa pagbitaw sa kanya nito. Kaagad siyang tumalikod dahil hayun na naman ang mga luha niyang nag-uunahan na namang pumatak. Pasimple ngunit marahas niyang pinalis ang mga iyon at bumalik sa kanyang inuupuan. Nakita niya ang basong puno ng alak sa kanyang harapan, kaya dinampot niya iyon at dere-deretsong nilagok.
"Uy! Easy lang, Loui. Marami pa iinumin natin o, wag ka masyadong magpakalasing kaagad," ani ni Alain sa kanya nang napansin siya. "May problema ba?"
Umiling siya. "Wala. Nasa mood lang talaga akong uminom ngayon."
"Nasa mood lang ba talaga, o dahil aalis na si Benjie kaya ka ganyan?" singit naman ni Jaycee.
Hindi na lamang niya sinagot ang tanong ng nang aasar na kaibigan.
Isa...
Dalawa...
Tatlo...
Apat...hanggang sa hindi na niya namalayang napaparami na pala siya ng inom dahil unti-unti nang namamanhid ang mukha niya. Mabuti na rin siguro ito. Gusto kong malasing para naman makalimutan ko ang lahat ng sakit na nararamdaman ko. Kahit ngayon lang.
Iniabot sa kanya muli ni Jaycee ang shot glass nang umikot na ang kanyang paningin. Nahihilo na siya kaya pumikit na lang siya para mawala ng kaunti ang hilo niya.
"Ako na ang sasalo ng tagay ni Loui, Jaycee." Dinig niyang sabi ni Benjie kaya napadilat siya at napatingin sa binata. Iniabot nito ang shot glass mula kay Jaycee at tuloy tuloy ang lagok nito sa alak. Napangiwi pa ito pagkatapos.
Ayan kasi, iinom-inom di naman kaya.
"Akin na nga," sabi niya uli at akmang kukunin ulit niya ang baso rito ngunit hindi nito ibinigay sa kanya. Kaya naman ang binata na ang kumuha ng shot na para sa kanya. Ang hindi nito alam ay sumisimple din siyang umiinom sa isang baso na may lamang alak.
"Lasing na 'yang katabi mo," maya-maya ay sabi ni Russel sa kanya. "Umakyat na kayo sa taas."
Muli ay pinagmasdan niya ang katabi at nakita na niyang namumula na ang pisngi nito. Nakapikit na rin ito, kaya alam niyang lasing na rin ito. Wala na ang isang ito, sa isip isip niya. Pumikit siya uli at ramdam na niya ang lalong pag-ikot ng paningin nya.
"Umakyat na kayong dalawa, pareho na kayong lasing e."
Kahit nakapikit ay tumango na siya uli kay Russel. Gusto ko na ring magpahinga. "Uuwi na ako." Idinilat niya uli ang mga mata nang naramdaman niya ang mabigat na braso ng binata sa balikat niya.
"Ano ba- "
"Hindi pa ko lasing..." anito. "Kuya Russel, aakyat po muna kami."
"Ayaw kong umakyat sa taas...Gusto ko umuwi."
"Wag ka nang umuwi...Dito ka na matulog."
"Loui...Benjie, doon na kayo sa taas."
Iyon na lang ang narinig niya at hindi na niya alam ang sumunod na nangyari. Pagdilat niya ng mata ay nasa loob na sila ng isang kuwarto at katabi na niya sa higaan ang binata. Dinig niya ang banayad na paghinga nito, na tanda na mahimbing na ang tulog nito. She stared at his face - as if trying to memorize his features for the last time. Tila ba itinatatak niya sa isip ang bawat bahagi ng mukha nito.
This man - this man that she loved with all of her, that she need to say goodbye to. She knew that giving him up is really hard, but she knew that she need to make this decision. This was the best - to let go of him because of his dream. His dream that she knew that she could never compete with. She knew that in any way, doesn't stand a chance.
Why?
It is because it is a part of him that she cannot change. Pero bakit ganun kasakit? Bakit ganoon kasakit na hanggang dito na lang kaming dalawa? Na wala nang pag asa pang madugtungan ang kwento namin?
Habang nakatingin siya rito ay hayun na naman ang mga luhang nag uunahan pang bumuhos sa mga mata niya. Nasasaktan siya sa nangyayari sa kanila ngunit wala siyang magawa. Nasasaktan siya pero kailangan niyang gawin ang tama. Tahimik siyang umiiyak, iniingatan na hindi siya marinig nito.
"Mahal na mahal kita, Benjie...Mahal na mahal kita..." pabulong na anas niya. Nagmulat ito ng mata at tiningnan siya nito. Nakita niya roon, sa mga mata nito, ang sakit na nararamdaman niya. He was hurting too, but he was also trying to stand by his decision. Even if they will have to break their own hearts, for that matter. Even if it hurts. Dali dali niyang pinahid ang luha niya, nag iingat na hindi ito makita ng binata ngunit huli na rin iyon. Dumampi sa mga pisngi niya ang maiinit na palad nito, para pahirin ang mga luha niya. The gentleness of his warm hands made her tears fall more, instead of making them stop.
"Mahal na mahal din kita, Loui. Pero hanggang dito na lang tayo..."
Ang kaninang pagtulo lang ng luha niya ay naging hagulgol na. Hindi na niya mapigilan ang kalungkutang bumabalot sa buo niyang pagkatao. Bakit ikaw pa? Bakit ikaw pa sa lahat ng tao?
He now wrapped his arms around her and let her cry. She was leaning on him but she can also feel that his shoulders are shaking, too. Moments later, she stopped and cleared her throat. She was to speak when she felt his warm lips on hers, pulling her in for a kiss. Noong una ay dampi lang ito sa labi niya, ngunit unti-unti itong lumalim ang halik nito. Tinugon niya ang halik nito na may kaparehong intensidad. Gustong gusto niya itong makasama, kahit sa huling pagkakataon. Hindi na niya inisip kung ano ang susunod na mangyayari, basta't nagpadala na lamang siya sa mga halik nito...at sarili niyang damdamin.
His kisses became deeper and hungrier, igniting the fire that is starting to build inside her. Ang mga kamay nito ay nagsimula nang gumapang sa mga braso niya, sa likod at sa kanyang baywang. Ang mainit na palad nitong dumadampi sa balat niya'y tila naging apoy na unti-unting tumutupok sa katinuang pinanghahawakan niya. Ikinulong siya nito sa mga bisig nito, habang unti-unting nahuhubad ang mga kasuotan nila.
"I love you, Loui." He said then began planting soft kisses on the base of her neck, on her collarbone, and on the top of her chest. Habang dumadampi ang labi nito sa katawan niya ay ibinaba na rin nito ang strap ng bra niya, and unhooking it on a snap. Leaving her topless, he bent and kissed the taut crown. He sucked on it like it's his favorite candy, sending electricity all over her body.
Inulit pa nito ang ginawa sa kabilang dibdib niya, kaya naman nasabunutan pa niya ito sa sensasyong pinararamdam nito sa kanya. Ngunit hindi nito alintana ang ginawa niya at idiniin pang lalo ang katawan nito sa kanya, dahilan para maramdaman niya ang pagkalalaki nito na tilang gusto ng lumabas sa suot nitong pang-ibaba. Kahit sa kapal ng pantalon nito ay nakaumbok na - dahilan para mas lalong magliyab ang apoy na sinimulan nito.
"Kailangan kita," narinig niyang usal nito, bago bumaba pang lalo ang mga halik nito sa katawan niya. He nuzzled the middle of her chest, her stomach and down her belly, but his hands went further. He was now holding her panty's garter, and in one swift motion, he slid it down her legs.
Now, she was fully naked. He looked at her, and she can see desire and love in his eyes. Ngunit imbes na mahiya ay lalo pang lumakas ang loob niya dahil sa init na kumalat na sa buong katawan niya, at marahil sa alak na nainom.
"Mahal din kita, Benjie." Aniya, bago siniil ito ng halik sa mga labi. She kissed him like there's no tomorrow. Alam na niya kung ano ang susunod na mangyayari at hinding hindi niya ito pagsisihan. Dahil sa gabing ito, ibibigay niya ang pinakaiingatan niya.
"I need you, too." She said and reached out for him, her hands on his fly. She unzipped his pants, slid it down and touched the bulge in his briefs. Now, she pulled his briefs down - his proud glory was waving in front of her. She held him in her hands and was greeted a combination of satin and steel. She stroked it up and down, until his breathing became ragged, and pinned her down.
"You're mine," he said when he pushed inside her. Ngayon ay hindi siya makahinga dahil tila ba may napunit sa kaloob-looban niya. Nangilid ang luha sa kanyang mga mata at nararamdaman nito iyon, kaya tinanggal ito ng binata. Napapikit siya panandali at magaang dinampian ng halik ang kanyang mga labi.
"I'm yours, Benjie," she whispered in between his kisses. "Take me now. Please."
He nodded, and positioned himself again between her legs. He pushed himself inside her, and she felt the searing pain spread. But this time, she did not let that pain overpower her, instead she pressed herself against him, making his maleness enter her core. He started to thrust inside her, making her forget the pain and replaced by pleasure, causing him to move faster and harder.
Sumasabay na rin ang katawan niya sa pagbayo nito, at ang tanging naririnig sa loob ng maliit na kwartong iyon ay ang mga ungol nilang dalawa at ang nalilikhang tunog sa pag-iisa ng kanilang katawan. Bumibilis pang lalo ang paggalaw nito, dahilan para ngayon ay tila langit na tumangay na sa kanyang katinuan. Narinig niyang muli ang pag-ungol nito ng malakas, kasabay ng pag-agos ng mainit pang likido nito sa loob niya.
Hinihingal silang bumagsak pagkatapos. Habol man ang hininga ay naramdaman niyang muli ang mainit na mga bisig nito at ikinulong siya, habang masuyong hinahalikan ang buhok niya. Gumanti siya ng yakap habang tahimik na pinakikinggan ang tibok ng puso ng isa't isa, at hinihintay na bumalik ang paghinga nila sa normal.
Hinding hindi ko pinagsisihan ang nangyari, at ibigay ang sarili ko sa kanya, aniya sa sarili habang hinihila na ng antok ang kanyang mga mata, hanggang sa ipikit na niya ang mga ito.
"Mahal kita, Loui. Mahal na mahal."