CYRIL
Humiwalay ako sa kaniya at I touch her cheek one last time before I go out.
I can't help but to smile when I remembered one emotion on her eyes earlier when she looked at me after the kiss.
Lust, desire, hunger, passion!
She likes my kisses. Well, that's good because I like kissing her too.
Nagmamadali akong bumalik sa kotse at kinuha ang extra phone ko na madalas ko lang gamitin sa Underground World.
I immediately texted Michael to meet me here at pagtapos ng limang minuto ay dumating din siya agad.
"What's wrong?" he asked. Binalik ko ang dating ako. Yung cold, not showy and serious. Hindi pwedeng birubiruin ko lang 'to lalo na't hindi ko alam kung sino ang mga walanghiyang sumunod sa amin.
"Someone's following us. Hindi ko alam kong Diablos na naman but I have this strong feeling na Diablos nga ang sumusunod sa amin" dire diretso kung sabi habang gumagana na ang utak ko at nag iisip kung paano mailalayo si Athena dito ng hindi kami nasusundan.
"Us!? Sinong kasama mo!?" malakas na sabi niya.
"Athena. Athena's with me"
"Where is she?" tanong niya. Alam kung may nabuo na siyang paraan kaya hindi ako nagdadalawang isip na sabihin sa kaniya.
Inilibot ko saglit ang aking paningin para malaman kung may sumusunod sa amin and fortunately, wala naman.
"Forever 21" I answered. He nod and get his phone out of his pocket. And he texted someone tsaka niya binalik ang tingin sa akin.
"Track them down, know who they are and kill them" I coldly said. Just like what I said, I'm not called ruthless assasin for no reason. And Killa Maffia is not Rank 1 for no reason.
Tumango naman siya sa akin tsaka muling may kinalikot sa kaniyang phone.
"I need to go back inside. Athena's waiting for me" sabi ko at tinapik siya sa balikat. Tinanguan niya lang ako kaya iniwan ko na siya doon. I know Athena's worried and I don't want to make her worried more kaya babalik ako agad.
Agad akong nakarating sa Forever 21 and my eyes automatically find her but I can't see her. Tinignan ko na lahat ng fitting room nila but even shadow of her is nowhere to be seen.
Fuck Athena!! Where are you!!?
"Did you see a woman wearing jeans and maroon loose shirt?" tanong ko sa ibang taong namimili. Pero pare-parehas lang ang sagot nila.
No!! A fucking no!!
My heart is pounding so fast and I can't think straight anymore! Kailangan ko siyang mahanap. Hindi siya pwedeng masaktan. I can't forgive myself if something bad happen to her!
Agad akong tumakbo papuntang service room ng mall na 'to at halos lahat ay pagtinginan na ako pero wala akong paki.
I don't have a fucking time for them!
Ng makarating ako ay agad kong tinungo ang security system nila.
"Good afterno-" the security guard greeted me but I cut him off.
"Get out of my way" sabi ko and give him my death glare. I don't have time for him! Kailangan ko ng mahanap si Athena.
"S-Sir hindi p-"
"Get lost!!" sigaw ko sa kanya. Nasindak yata kaya napausog siya. Tinulak ko siya at pilit kong pinapakalma ang sarili ko dahil baka ano pang magawa ko pag nag init na ng tuluyan ang ulo ko.
Gulat na napatingin sa akin ang mga nagbabantay pero hindi ko siya pinansin.
"Sir ano p-" sabi nung lalaki.
"Shut the fuck up!" putol ko sa kanya. Can't they see how urgent this is. I need to find Athena as fast as I can.
What if they kidnapped Athena. What if they did something to Athena. What if they hurt Athena. What if they use Athena againts me, to get me. What if...
Fuck!!
Stop that 'what ifs' Cyril. Stop making conclusions. Your just making yourself more worried. Damn it! I really can't forgive myself if something bad happen to her again. And I'm making sure that whoever gets her will meet hell.
Pinanood ko na yung survaillance camera at nilagay sa time nung umalis ako. Titig na titig lang ako sa screen habang hinahanap ng mata ko si Athena. And then I saw her, walking and just searching the store then she get her phone inside her bag. After that, she came out of the shop and enter Greenwich. She sat there like she's waiting for someone.
Kunot noo parin akong nakatingin sa screen hanggang sa dumating si Christian and Brent and they sit infront of Athena. Christian ordered a food and they are talking while eating but Athena is always looking at her phone. What's wrong with her phone?
After they eat, they went to the parking lot and enter a car. Wait! I think that's my car! After a minute, Michael came and enter the car also.
Lumabas ako ng security system and run as fast as I could just to reach the parking lot. Hindi kasi ako matatahimik pag hindi ko nakikita si Athena personally.
Hinihingal akong nakarating sa parking lot but that not stop me to see her. Kahit hindi ko pa nahahabol ang hininga ko ay agad ko ng hinanap ang kotse ko. Medyo gumaan ang pakiramdam ko ng makita ko yun.
When I reached my car, I immediately open the door and I saw her.
I saw Athena...
I didn't waste a single second and I just hold her arm and pulled her out of the car. And then I did what my whole system wants.
I pull her into a warm embrace and give her a very gentle yet desiring kiss. And when she respond, that's just when my whole body calms down. And realized that she's really here.
Safe. With me.
I pulled away and take a step back. I caress her cheeks and kiss her forehead while her eyes is still close. I stared at her and one emotion is bursting inside me.
Relief. I felt a sudden relief.
ATHENA
(After the hot scene in the fitting room.)
I'm worried! Kung ano ano ang pumapasok sa utak ko. Baka may mangyaring masama kay Cyril. Baka hindi siya makabalik ng ligtas or worse baka hindi niya na ako balikan.
Imbes na ang isipin ko ay yung nangyari sa fitting room kanina ay hindi ko magawa. Laging sumisingit si Cyril. Lagi kung naiisip yung sinabi niya na if someone hurt or take me tawagan ko agad si Brent or si Christian. Bakit? May nangtatangka ba sa buhay ko?
W-Will someone hurt me?
No!! No, Jade!! Cyril promised! Nangako siyang hindi niya ako pababayaan at hindi niya na hahayaang may mangyaring masama sa akin and I trust him.
Itinuon ko ang atensiyon ko sa paghahanap ng damit para kahit papaano ay mawala ang mga gumugulo sa isip ko.
Habang naghahanap ay biglang nag ring ang phone ko. Nga pala, lowbat na yung phone ni Cyril kaya naman bago pa yun tuluyang mamatay ay agad ko ng kinuha yung number ni Brent at Christian.
Nilabas ko ang phone ko at name ni Brent nag nakalagay. Tumatawag siya. Teka-paano niya nalaman ang number ko?
I answered his call.
'Hello Jade!!'
Masayang greet niya sa akin. Agad namang kumunot ang noo ko. Anong kailangan niya?
"Why?"
Agad na tanong ko. Narinig ko namang napasinghap siya.
'Grabe ha!! Wala man lang bang hi or hello diyan?'
Napairap ako sa sagot niya. Magkaibigan nga sila ni Lenia! Parehas na parehas sila! Tsk!
"Don't waste my time. Ano ngang kailangan mo?"
Naiinis ng sabi ko. Mahina naman siyang napatawa dahil doon. Hindi ako nakikipag biruan sa kaniya!
'Andito kami ni Christian sa Greenwich, gusto mo bang pumunta? Don't worry, libre naman ni Christian eh'
Sasagot na sana ako ng may marinig pa akong nagsalita galing sa kabilang linya.
'Hoy! Ano yang naririnig kung libre libre!? Baka nakakalimutan mo, may utang ka pa sakin! Kay yaman yaman mo, hindi ka marunong magbayad ng utang!'
Sigaw ng kung sino pero base sa narinig ko ay mukhang si Christian yun.
'Anong utang ang pinagsasabi mo diyan!? Limang piso lang yun bro! Pati ba naman yun sisingilin mo pa!?'
Ganti namang sagot ni Brent. Nasa Greenwich sila pero kung magsisigaw sila eh akala mo nasa sari-sariling bahay.
'Bakit!!? Utang parin naman yun ah! Mapa lima o piso lang yan eh umutang ka parin! Tsaka hindi mo naman ikahihirap ang pagbabayad ng limang pisong utang bro! Magbayad ka na!'
Malakas ding sabi ni Christian. Seriously!! Hindi ba sila nahihiya? Kung makasigaw sila akala mo binili nila yung buong lugar. Kawawa na yung tenga kung nakikinig sa kanilang dalawa.
'Hindi mo rin naman ikahihirap yung limang piso utang ko bro! Hindi ko na babayaran yun!'
Plano pa ata nilang mag away na dalawa. Imbes na sagutin ko pa ay binabaan ko na lang si Brent. They are annoying!
Dahil wala naman akong magawa ay pinuntahan ko na lang sila Brent. Gutom na rin ako eh.
Habang naglalakad ay pamasid masid ako sa paligid, tinitignang mabuti kung may nakasunod ba pero wala akong makita at maramdaman. Sana walang mangyaring masama lalo na at hindi ko kasama si Cyril.
Dumating ako sa Greenwich pero wala akong nakitang Brent o Christian. San na ang dalawang yun!?
Umupo ako sa isang vacant seat nila at hinintay yung dalawa. Baka kasi may pinuntahan lang saglit. Ilang minuto na ang lumipas at nag umpisa na akong kabahan ng may sumigaw.
"Jade!!" nilingon ko ang boses na sinigaw ang pangalan ko. Wala ba talagang hiya 'tong mga kaibigan ni Cyril?
"Tone down your voice, will you!? Kailangan ba talagang ipagsigawan pa ang pangalan ko!?" bungad ko kay Brent at Christian na kumakamot na sa batok dahil sa sinabi ko.
"Bakit ngayon lang kayo?" tanong ko. Bumalik naman ang sigla sa mukha nilang dalawa.
"Kasi kinausap kami ni Michael. Kailangan ka raw naming protek-" hindi natapos ang sasabihin ni Christian ng nanlalaking matang tinakpan ni Brent ang bibig niya.
"Bwesit ka! Manahimik ka na nga lang!" galit pero may halong pag aalala na sabi ni Brent.
They are weird.
Kunot noo akong nakatingin sa kanilang parehas. Nakatingin sila sa isa't isa at maya maya ay panlalakihan ng mata ni Brent si Christian at ganon rin ang gagawin ni Christian kay Brent.
If I don't know them, baka napagkamalan ko na silang baliw.
"What's happening to the both of you?" naguguluhan kong tanong. Natatakot na ako sa kinikilos nilang dalawa. Baka mapagkamalan pa akong may kasamang baliw nito.
"Wala wala! Order na lang tayo" sagot ni Christian at um-order ng kakainin namin.
Hindi ko maiwasang hanapin ang presensiya ni Cyril kaya ilang ulit kung tinignan ang phone ko para i-check kung nagtext o tumawag ba siya but then I realized, nasa akin pala yung phone niya. Ilang ulit rin akong napabuntong hininga dahil sa mga kasama ko. Ang kukulit nila!
Natapos na kaming kumain at lahat lahat pero hindi parin sila tumigil sa walanghiyang utang na yan.
"Bud, bayaran mo na kasi yung utang mo!" naiinis na bangit ni Christian pero tinawanan lang siya ni Brent.
"Ano bang mayroon sa limang pisong yun? It's just a freaking five pesos bro!" natatawang sabi ni Brent at tumayo sa pagkakaupo tsaka siya lumabas ng Greenwich na sinundan naman ng nakabusangot na si Christian. At dahil wala naman akong makakasama dito ay sumunod na lang ako sa kanila.
"It's important bro! Wala na akong pera! Ang mahal kaya nong mga in-order mo. Wala na akong pamasahe pauwi!!" busangot na sagot ni Christian habang nagpapadyak na parang bata. Maraming mata ang nakatingin sa kaniya at ang iba ay kumikinang pa!
The heck!
Even in his weirdest state, marami pa ring nahuhumaling sa kaniya! And Christian being himself, nginitian at kinindatan pa sila.
Halos may mga mangisay na sa pag ngiti ni Christian at may mag tagtatalon pa habang pinapalo yung mga kasama niya dahil sa kilig.
Napa iling na lang ako. Magkakaibigan nga sila. I can't deny na may mga itsura naman silang lahat pero ang o-oa lang talaga ng mga nasa paligid ko to the point na ang sasarap na nilang pagsasapakin.
"Tara na nga!" naiinis kung baling kay Christian at masama siyang tinignan. Nabaling naman ang atensiyon ng mga babaeng halos mangisay na sa akin.
May mga gulat na napatingin samantalang ang iba naman ay masamang napatingin sa akin.
'Girlfriend niya ba yan?'
Napataas ang kilay ko sa narinig. What!? Ako!? Girlfriend ng walanghiyang playboy na 'to!!? Yuck!!
Tinignan ko ng masama ang babaeng nagsabi nun pero ang mahadera, tinaasan pa ako ng kilay.
Wrong gesture, my dear.
Binalik ko ang ginawa niya. Tinaasan ko rin siya ng kilay pero sinigurado kung may nakaka asar ang itsura ko. And I succeed, she come near me.
"Are you his girlfriend?" mataray niyang tanong. I disgustingly stared at her from head to toe bago ko binalik ang tingin sa mga mata niya.
"No" simple kung sagot. She should be happy pero galit ang nakita ko sa mata niya.
"Dapat lang. Hindi ka kagandahan kaya hindi ka bagay sa kaniya" wala akong planong makipagsagutan sa kaniya but what did she just say activated my bitch mode. Very, very wrong.
"I don't like your mouth, girl. That should be cut off" pananakot ko sa kaniya at mukha namang umepekto yun.
"W-What!?" nag tatapang tapangan niyang banggit. I smirked at her that makes her take a step backward.
"Do you know what I hated the most? Liars. Ayaw na ayaw ko sa mga sinungaling. And you, saying na hindi ako kagandahan is the most blood boiling lie I ever heard" madiin kung sabi. Mukha namang nagulat siya at ilang beses na napakurap. Napatingin siya sa paligid at napayuko.
Maybe because I embarrass her? Well, I love the attention.
"I...I-I'm sorry" that makes me smile. Genuinely. At least she knows how to say sorry.
"Next time, be careful with your words. And don't mess with the wrong person, okay?" mahinahon kung banggit. Hindi naman ako masamang tao. I might not like you but I'm not cruel enough to be a bitch to you kung wala namang dahilan para sungitan kita.
Nahihiya siyang tumango at bumalik sa dati niyang pwesto. Nakatingin lang ako sa kaniya ng makarinig ako ng palakpak.
"Wow! That was the best live show I've ever seen!" tuwang tuwa na sabi ni Brent habang nakatingin sa akin dahilan para taasan ko siya ng kilay.
"Okay, wala na akong sinabi" he said retreating. And that, makes me smirk. Takot ba sila sa akin?
"Geez!! You're scary! Hindi na kita iinisin kahit kailan!" Christian said while raising his both hands, like his backing out.
"I'm not scary. I'm just being me" nakangisi kung banggit dahilan para mapailing silang dalawa. I just shrugged.
"So ano na? Tutunganga na lang tayo dito?" nakataas ang kilay kung sabi sa kanilang dalawa.
"Sabi ko nga, tara na" sagot ni Brent at muling naglakad. Inakbayan niya si Christian habang sinusundan ko naman silang dalawa.
"She is savage, my man!"
"Fuck! I know right!"
Napakunot ang noo ko sa narinig at tinignan si Brent at Christian na nagbubulungan. Aba! At talagang ako pa ang ginawa nilang topic.
I was about to ask them kung anong pinag uusapan nila ng bigla silang nagsihinto sa paglalakad at walang pasabing pumasok sa isang kotse.
What the hell!!?
It's Cyril's car for Pete's sake!!
Bat sila pumasok sa kotse ni Cyril!? Asan na ba ang lalaking yun!!? He's making me worried.
Pumasok rin ako sa loob and three gorgeous yet so annoying men meets my sight.
Christian. Brent. And Michael.
But...where's Cyril?
Ang ingay ni Brent and Christian but that's not new and as usual, ang tahimik ni Michael.
Patingin tingin ako sa paligid at umaasang darating din si Cyril but seconds and minutes have passed, wala paring Cyril na dumating.
I was about to give up when someone violently open the door of the car and pulled me out.
Handa na akong sumigaw at pagsasampalin ang humila sa akin ng bigla ako nitong yakapin. He hugged me. He gave me a warm embrace.
I know that his Cyril from the moment that my heart beats erratically. Siya lang naman kasi. Siya lang ang may kayang patibokin ng ganon kabilis ang puso ko.
I was enjoying his hug so I want to protest when he let go but he didn't give me a chance. His lips stop mine from talking.
He kissed me!
A gentle yet passionately kiss. A kiss that is full of emotions that I can't name. A kiss that screaming 'I miss you!'.
He kissed me like he missed me.
I didn't waste any second. Hinalikan ko rin siya pabalik. I'm not skilled at kissing but still, I know how to do it. Gusto kung pantayan ang emosyong nilalabas niya sa halik na yun pero hindi ko magawa cause his emotions is bursting. Parang gusto nitong sumabog.
I was enjoying his kiss but unfortunately, he pulled away. Akala ko iiwan niya ako at nagsisisi siyang hinalikan ako but I was wrong.
He caress my cheeks and he gently kissed my forehead. I close my eyes while still enjoying the moment.
And my heart. It's beating. Aggresively.
"I was worried" mahinang bulong niya while he lean his forehead to mine. Mahina ko namang pinalo ang braso niya.
"Ikaw lang ba! I am worried too!" mahina yet naiinis na sabi ko. Didn't he know how much I get worried!?
Humiwalay siya sa akin pero ang mata niya ay nakatitig parin. He's eyes never left mine.
"You're worried about me?" titig na titig na tanong niya. Sinamaan ko siya ng tingin.
"Of course! Hindi mo ba alam kung gaano ako nag-alala!? I want to check if you're okay, I want to see if nothing bad happens to you, I want to-"
A smack kiss stops me from talking. Nagulat ako sa ginawa niya. Tinignan ko siya and there he is, smiling like an idiot. This is the first time na nakita kung ngumiti siya ng ganyan. Napaka-genuine. Totoo. And that smile makes my heart beats wild.
"I'm sorry I made you worried"
"You don't look like you're truly sorry" nakataas pero may nakasilip na ngiting sabi ko. That made him chuckled. And...and he's so handsome.
"I am" nakangiti niya parang sagot kaya inirapan ko siya pero tuluyan na rin akong napangiti.
How can this man makes me smile in his simple words?
"Wanna go home?" tumango ako sa tanong niya. Yes, I want to go home. Pagod na pagod na rin ako. I'm so drained!
Ngumiti siya sa akin saglit bago niya binuksan ang pinto ng kotse niya. Hindi pala lumabas ang tatlong yun.
Agad na nagbago ang expression ni Cyril. Bumalik ang Cyril na unang nakilala ko. The cold and emotionless Cyril.
"Get out" he said strictly yet coldly. Titig na titig lang ako sa kaniya habang nagsasalita siya. This is the Cyril that I once hated. Yung Cyril na suplado at napakalamig.
Agad na lumabas si Michael habang parang wala namang narinig yung dalawa. Nakahiga si Brent sa backseat habang nakaupo naman si Christian sa passenger seat at nakataas ang paa. Parehas din silang nakapikit at parang sarap na sarap pa sa kanilang posisyon.
"Get the fuck out!!!" kahit ako ay natakot sa pagsigaw ni Cyril. He cursed. Mukhang galit na talaga siya.
Gulat namang napamulat ang dalawa at nagmamadaling lumabas. Aligaga silang nagsilabas pero dahil nga nasa harapan si Christian at sa pagmamadali nitong lumabas ay naibaba nito ang upuan kay Brent. That made Brent stuck.