MJ's POV
"Grabe best! Naiyak ako sa kanta mo kanina! Proud na proud ako sayo! " Sabi ni Carla sabay hug saakin.
"Salamat best. Sobra yung kaba ko kanina, pero buti na lang talaga naitawid ko nang maayos. " Sabi ko.
"Huh? Kinakabahan ka pa sa lagay na yun? Like seriously? Eh ang perfect nga ng performance mo kanina eh!" Hindi makapaniwalang sagot niya. Hindi ko na lang siya pinansin at tuloy-tuloy na sa paglakad. Pauwi na kasi kami ngayon, pagod na rin yung mga paa ko kakatayo kanina.
Hindi pa man din kami nakakalabas ng gate ng university, tinawagan ako ni Louie.
"Bakit?" Sagot ko.
"Ano, maraming salamat sa pag perform mo kanina. You did great!" sabi niya sabay ngiti. Ngumiti naman ako sakanya
"Hindi naman, kayo kaya ang magaling. Tsaka salamat din kanina." Nagtitigan lang kami siguro tumagal rin yun ng 2 minuto. Nawalan lang yung tinginan namin nang magsalita si Carla.
"So ano? Magtitigan lang ba tayo dito? Malayo ang maaabot natin guys." Sabi niya. Napatawa nalang kami sa sinabi ni Carla.
"Sige mauna na kami. " Sabi ko sakanya.
"Sige ingat kayo. " Sabi niya. Tinignan niya lang ko pero hindi naman siya umaalis
"Sige na, paalam. " Sabi ko.
"Sge, bye" Sabi niya. Pero hindi parin siya umaalis sa kanyang pwesto.
"Dito na kami ah? Sige babye!" Sabi ko. Naglakad na kami paalis sakanya pero tumawag siya, napalingon naman ako agad.
"MJ!"
"Bakit?"
"Ano, ingat ka. Kayo pala" Sabi niya na napakamot pa ng ulo.
"Ah, hehehe. Sige, ikaw rin" Sabi ko.
"Seriously guys?! Walang katapusang paalam ganoon?!" Sabi ni Carla na medyo naiinip na.
Nagpaalam na kami sa isa't-isa at umalis na. Pero hindi ligtas sa malisyang mga mata ni Carla.
"Ano yun?" Tanong niya.
"Kotse.." Inosenteng sagot ko.
"Gaga, hindi kotse yung tinutukoy ko. I mean yung sainyo kanina ni Louie" Sagot niya.
"Nothing, we're just bidding our goodbyes to each other. " I said.
She raised her left eyebrow at me.
"Really? Bat parang may something sa inyo kanina ah!" Sabi niya.
"Wala. Nilalagyan mo lang ng malisya kaya ka nasasaktan minsan eh!"
"Aray ah! Wala namang ganyanan best! Ang sakit nun!" Hahahaha! Nakauwi na ako at pumasok na sa kwarto ko at humiga sa kama ko at nag-isip.
Never I imagined in my life na mangyayari pa ang lahat ng ito. I mean, I have lived my life in the way I didn't want to, but it just happened. Pero someone saved me and helped me to stand up and start again.
It's about time na lumigaya din ako, na sumaya rin ako. I have wasted the 14 years of my life to someone na hindi naman ako binalikan, but it's never too late to make things right again.
I thanked God for giving me the opportunity to meet him in the midst of my ache that time, because of that little boy, I was able to stop myself from crying and to smile again.
But it's about time to finally let go of him. 14 years is enough already. 14 long years is enough to the point that I need to make things right like how it supposed to be.
Kaya, before this night ends, I would want to set my heart free from that person, and also, to let go of that person I've met 14 years ago.
So this is the end.
There's no coming back...
There'll be no more heartaches and heartbreaks from now on because of that person.
Thank you because I have met you even in a short period of time.
Thank you for you I had my best days of my life...
Thank you, because of you I had to be strong and to continue my talent in singing.
Thank you because you came in to my life...
And finally my heart will be free from now on.
Finally, I have to say...
Thank you and goodbye.