"เป็นไปไม่ได้!" หวังซวนส่ายหน้าอย่างเด็ดขาด
ตั้งหยุนก็ยิ้มขำ "ไอ้หมอนั่นมันแค่ไอ้ขี้เหร่คนหนึ่ง มันจะช่วยคนได้ยังไง?
เว้นแต่พระอาทิตย์จะขึ้นทางทิศตะวันตก!"
"แม่ฉันโชคดีมากต่างหาก สวรรค์ยังไม่อยากรับเธอเลย"
ศาสตราจารย์โจวทำหน้าแปลกใจ "เย่เฉินไม่ใช่ญาติของพวกคุณหรอกหรือ?
ดูเหมือนพวกคุณจะมีปัญหากับเขามากนะ?"
"เขาไม่ใช่ญาติฉัน!"
ตั้งเหรวเสวี่ยนกัดฟันแน่น ร่างบางยังคงสั่นระริก
เมื่อนึกถึงสิ่งที่เย่เฉินทำกับแม่ของเธอเมื่อครู่ ตั้งเหรวเสวี่ยนก็รู้สึกขนลุกซู่
เธอตัดสินใจแล้ว แค่รอให้แม่ของเธอตื่นขึ้นมา!
จะ! หย่า! กับ! เย่! เฉิน! ทันที!
เย่เฉินคนบ้าคนนี้ กล้าทำอะไรแบบนั้นกับแม่ของเธอ ตั้งเหรวเสวี่ยนทนอยู่ด้วยแม้แต่วันเดียวไม่ได้
"คุณตั้ง กรุณาออกมาสักครู่ค่ะ มีเรื่องที่ต้องการปรึกษาคุณ" พยาบาลคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องผู้ป่วย
"ฉันออกไปแป๊บนึง พวกคุณช่วยดูแลที่นี่ด้วย"
ตั้งจงเฉียงสั่งไว้สองสามประโยค คิดว่าทางโรงพยาบาลต้องการให้เซ็นเอกสารอีก จึงเดินตามออกไปโดยไม่คิดอะไรมาก
ภายใต้การนำทางของพยาบาล ตั้งจงเฉียงเดินมาถึงห้องควบคุมด้วยสีหน้างุนงง
"คุณตั้ง เชิญดูนี่ค่ะ"
