การผงาดของตระกูลเศรษฐี: สาวนักธุรกิจเกิดใหม่ในรั้วโรงเรียน

ห่างจากฝั่งทะเล เรือยอชท์หรูกำลังแล่นไปอย่างช้าๆ

ในตอนนี้ทะเลเป็นเหมือนเสือร้ายที่คำราม ปั่นป่วนและมีคลื่นลมแรง เช่นเดียวกับจิตใจของถังไอหนิงในตอนนี้ที่กระวนกระวายไม่ต่างจากเสือร้าย

ถังไอหนิงสวมเสื้อยืดสีขาวแบบลำลองกับกางเกงยีนส์ ตอนนี้เธอยืนอยู่ที่ขอบนอกสุดของดาดฟ้าเรือยอชท์ เพียงถอยไปอีกก้าวเดียวก็จะตกลงไปในทะเลลึก

อย่างไรก็ตาม นั่นไม่ใช่ประเด็นสำคัญ ประเด็นสำคัญคือตอนนี้ไหล่ขวาและต้นขาซ้ายของเธอถูกยิง เลือดไหลไม่หยุด ทำให้ร่างกายของเธอสั่นไปทั้งตัว โงนเงนเหมือนจะล้ม แต่ก็ยังพยายามทรงตัวไว้ไม่ให้ล้มลง

คุณสามารถจินตนาการได้ว่าต้องใช้ความกล้าหาญและความมั่นคงมากแค่ไหน!

แน่นอนว่าถ้าเป็นเพียงเพราะถูกยิงสองนัดนี้ สำหรับถังไอหนิงแล้ว คงไม่ถึงกับทำให้ร่างกายสั่นและโงนเงนขนาดนั้น แต่เป็นเพราะก่อนหน้านี้เธอถูกวางยา ทำให้สูญเสียพละกำลังไปมาก

มิฉะนั้นแล้ว เธอจะถูกจับตัวได้ง่ายๆ อย่างไร!

ตรงหน้าถังไอหนิง ผู้ที่กำลังเผชิญหน้ากับเธออยู่ มีชายหญิงคู่หนึ่งเป็นผู้นำ

ผู้หญิงสวมชุดราตรีสั้นสีขาวแบบเกาะอก ผมหยักศกสีแดงเข้มยาว แต่งหน้าจัด ดูเย้ายวนสุดๆ สีหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

ส่วนผู้ชาย สวมสูทสีขาวทั้งชุด อายุประมาณ 30 ปี หน้าตาหล่อเหลาอย่างยิ่ง

ทั้งสองยืนชิดติดกัน ท่าทางสนิทสนม ยังมีกลิ่นอายของความเสเพลอีกด้วย

ด้านหลังคู่ชายหญิงนี้ มีผู้ชายแต่งกายด้วยสูทสีดำทั้งตัวประมาณ 7-8 คน ดูเหมือนเป็นบอดี้การ์ด

อย่างไรก็ตาม ชายที่สวมสูทสีขาวคนนั้นแผ่รังสีความเย็นชาออกมาทั่วร่าง ดวงตาลึกล้ำเหมือนนกอินทรีจ้องมองถังไอหนิงที่อยู่ตรงหน้าอย่างแน่วแน่ มือที่ยกขึ้นถือปืนจ่อเธออยู่ ไกปืนพร้อมจะถูกเหนี่ยว

และกระสุนนัดที่ถังไอหนิงโดนยิงนั้น ก็เป็นเขาที่ยิงเช่นกัน

"ทำไม?" เสียงที่แทบจะดังออกมาจากซอกฟัน ดวงตาของถังไอหนิงที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอย เต็มไปด้วยความโกรธ ความเจ็บปวด ความเสียใจ และความไม่ยอมรับอย่างไม่มีที่สิ้นสุด จ้องมองชายหญิงที่ยืนท่าทางสนิทสนมอยู่ตรงหน้า

"ทำไมงั้นเหรอ? ฮ่าๆ..." ผู้หญิงคนนั้น ก็คือถังเหยาซิน เหมือนได้ยินเรื่องตลกอะไรสักอย่าง หัวเราะเยาะว่า "ถังไอหนิง โอ้ ถังไอหนิง แม้แต่ตอนนี้เธอก็ยังมองไม่เห็นความจริงอีกหรือ? จริงๆ แล้ว ตั้งแต่ต้นจนจบ คนที่จื่อเยว่รักก็คือฉัน การอยู่กับเธอก็แค่ใช้ประโยชน์เท่านั้น ไม่อย่างนั้นเธอคิดว่าทำไมเธออยู่กับจื่อเยว่มาสองปี จื่อเยว่ถึงไม่แตะต้องเธอล่ะ!"

"พวกเธอ..." ถังไอหนิงโกรธจนพูดไม่ออก ถ้าสายตาสามารถฆ่าคนได้ ถังเหยาซินและไจ่ซื่อเยว่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอคงแตกเป็นผุยผงไปแล้ว

ถังเหยาซิน น้องสาวต่างมารดาของถังไอหนิง อายุน้อยกว่าถังไอหนิงสองปี

สิบปีก่อน การปรากฏตัวของแม่ของถังเหยาซิน ทำให้แม่ของเธอโกรธจนจิตใจล่มสลาย เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ กลายเป็นคนเหมือนผัก และถังเหยาซินกับแม่ที่เป็นเมียน้อยก็ได้เข้ามาอยู่ในบ้านอย่างถูกต้อง

ส่วนตัวเธอเอง ถูกพ่อของเธอส่งไปฝึกในองค์กรมือปืนที่มืดมน แล้วแอบทำเรื่องที่ไม่อาจเปิดเผยให้กับตระกูลถัง

เธอไม่เต็มใจแน่นอน แต่ช่วยไม่ได้เพราะแม่ของเธออยู่ในมือของพ่อ ถ้าเธอไม่ยอมทำ แม่ของเธอก็จะถูกฆ่า

ไจ่ซื่อเยว่ เป็นชายที่มีภูมิหลังธรรมดาแต่มีความสามารถโดดเด่น น่าเสียดายที่ถังไอหนิงซึ่งฉลาดมาตลอดชีวิตกลับตกหลุมพรางของชายที่มีสองหน้าคนนี้

ถังเหยาซินไม่สนใจความโกรธของถังไอหนิงเลย และพูดต่อไปว่า "พ่อรู้ว่าถ้าแม่ของเธอตายไป ก็จะไม่สามารถควบคุมเธอได้อีก ดังนั้นจึงจัดการให้ผู้ชายมาตามจีบเธอ ทำให้เธอตกหลุมรัก และยินดีทำงานให้เขาด้วยความเต็มใจ แต่ผู้ชายมากมายเหล่านั้นเธอกลับไม่สนใจ แต่กลับเกิดชอบผู้ชายของฉันเพราะอุบัติเหตุครั้งหนึ่ง เพื่อตระกูลถัง ฉันจึงต้องอดทนให้ผู้ชายของฉันมาแสดงละครกับเธอ!"

ขณะที่พูด ถังเหยาซินก็แสดงท่าทางน่าสงสาร แม้จะเป็นการแสดงแต่ก็ทำให้คนมองดูน่าเวทนา ไจ่ซื่อเยว่ที่อยู่ข้างๆ ก็ปลอบโยนอย่างเหมาะสมว่า "ที่รัก อย่ากังวลไปเลย ตั้งแต่นี้ต่อไปผมจะอยู่ข้างๆ คุณตลอดเวลา จะไม่ให้คุณรู้สึกเหงาในยามดึกอีก"

"แน่นอน คุณเป็นของฉันคนเดียว ทั้งร่างกายและหัวใจของคุณ" ถังเหยาซินพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน นิ้วมือวาดวนอยู่บนอกของไจ่ซื่อเยว่ ในท่าทางยั่วยวน ทำให้ไจ่ซื่อเยว่รู้สึกหวั่นไหวและเคลิบเคลิ้ม

หากไม่ใช่เพราะยังมีธุระสำคัญต้องจัดการ เขาอยากจะกดถังเหยาซินลงบนเตียงและรุกเร้าอย่างรุนแรง

"น่าขยะแขยง" ภาพนี้ทำร้ายจิตใจของถังไอหนิง แต่สิ่งที่เธอรู้สึกมากกว่าคือความรู้สึกขยะแขยง

หากไม่ใช่เพราะเธอกำลังถูกจ่อปืน เธอคงไม่ยอมให้คนพวกนี้มาทำตัวน่ารังเกียจต่อหน้าเธอแน่

"เธอ..." คำพูดของถังไอหนิงทำให้สีหน้าของถังเหยาซินเปลี่ยนไป เธอกำลังจะโต้ตอบ แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรออกมา ก็ถูกไจ่ซื่อเยว่ขัดจังหวะ "ที่รัก อย่าโกรธเลย เธอแค่คนที่กำลังจะตาย ปล่อยให้เธอพูดตามใจอีกสักหน่อยจะเป็นไรไป"

เมื่อได้ยินไจ่ซื่อเยว่พูดแบบนั้น สีหน้าของถังเหยาซินก็ดีขึ้น "ก็จริง ที่จริงฉันยังไม่อยากจัดการเธอเร็วขนาดนี้ แต่ใครใช้ให้เธอรู้เรื่องที่แม่ของเธอตายล่ะ! ต้องบอกว่าแม่ลูกคู่นี้รักกันลึกซึ้งจริงๆ ถึงกับยอมทะเลาะกับตระกูลถังเพื่อแม่ของเธอ แถมยังไม่ยอมฟังคุณอีก"

หยุดไปครู่หนึ่ง แล้วพูดต่อ "ถังไอหนิง เพื่อเป็นการตอบแทนที่เธอทำประโยชน์ให้กับตระกูลถังมามาก ตอนนี้ฉันให้ทางเลือกเธอสองทาง หนึ่ง คือกระโดดลงไปเอง ส่วนทางที่สอง..." พูดพลางถังเหยาซินก็ยิ้มอย่างมีความหมาย "ทางที่สอง คือมาเล่นกับลูกน้องของฉันสักหน่อย ก่อนตายจะได้รู้สึกถึงการเปลี่ยนจากเด็กสาวเป็นผู้หญิง เป็นไงล่ะ?"

ถังไอหนิงกำมือแน่น สีหน้าบิดเบี้ยวอย่างน่าเกลียด

อย่างไรก็ตาม เมื่อทุกอย่างสิ้นหวังแล้ว เธอก็ไม่พูดอะไรอีก

แม้ว่าก่อนตายเธอจะสามารถทำร้ายถังเหยาซินได้ แต่เธอก็รู้ว่าหากถูกจับได้ เธอจะต้องทนทุกข์ทรมานจากการย่ำยีของผู้ชายพวกนี้ ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอทนไม่ได้

ดังนั้น...

ถังไอหนิงยิ้มเย็นชาให้กับถังเหยาซินและไจ่ซื่อเยว่ แล้วพูดเสียงเย็นว่า "ถ้าฉันไม่ตาย ฉันจะทำให้พวกแกตายอย่างทรมานแน่"

คำพูดของถังไอหนิงเหมือนคำสาปที่ทำให้ถังเหยาซินและไจ่ซื่อเยว่รู้สึกหนาวสั่นไปทั้งตัวทันที ราวกับว่าคำสาปนี้จะเป็นจริง แต่ก่อนที่พวกเขาจะทันได้ตอบสนอง ถังไอหนิงก็กระโดดลงสู่ทะเลอันเชี่ยวกราดทันที

ร่างของถังไอหนิงจมลงไปเรื่อยๆ สติสัมปชัญญะก็เลือนรางลงทุกที แต่ในความพร่าเลือน เธอเห็นจี้หยกที่อกของเธอเปล่งแสงสีแดงวูบหนึ่ง แล้วเธอก็หมดสติไป

...

เมือง F เมืองขนาดกลางของฮัวเซีย

ในห้องพักผู้ป่วยธรรมดาห้องหนึ่งของโรงพยาบาลใจกลางเมือง ห้องนี้มีเตียงผู้ป่วยสี่เตียง แต่มีคนนอนอยู่แค่เตียงริมผนังทางขวาสุดเท่านั้น

บนเตียง มีหญิงสาวอายุราว 17-18 ปีนอนพิงหัวเตียงอยู่ ศีรษะพันผ้าพันแผล ใบหน้าดูงดงาม นับว่าเป็นสาวสวย แต่ตอนนี้เธอมีสีหน้าเคร่งขรึม กำลังจ้องมองข่าวกลางที่กำลังออกอากาศทางโทรทัศน์