พอเอาของเข้าไปวางในห้อง ห้องที่ว่างเปล่าก็ดูเต็มขึ้นมาทันที
พี่สาวเยินขึ้นมาช่วยหลงเฟยเสียบสายอากาศทีวี แล้วใช้รีโมทค้นหาช่องรายการ
ภาพของทีวีเครื่องนี้ดีทีเดียว มีช่องให้ดูเยอะด้วย
หลงเฟยพูดอย่างเกรงใจว่า "พี่สาวเยิน คิดเงินค่าของพวกนี้ให้ผมด้วยนะครับ พอผมได้เงินเดือนจะจ่ายคืนให้!"
เหอเยินยิ้มแล้วพูดว่า "พูดอะไรของนาย! ต่อไปห้ามพูดแบบนี้กับพี่อีกนะ เข้าใจไหม?"
หลงเฟยยิ้มแล้วหุบปาก
เหอเยินลุกขึ้นแล้วบอกเขาว่า "หนุ่มข้างห้องบอกว่าคืนนี้เขาไม่กลับ บอกว่าอย่ารอเขาเด็ดขาดนะ นายนอนเร็วๆ หน่อยแล้วกัน พี่จะลงไปอยู่กับเทียนเทียนละ!"
หลงเฟยพยักหน้า แล้วเดินไปส่งเธอที่ประตู
ใต้แสงไฟในทางเดิน รูปร่างที่เย้ายวนของเธอช่างน่าหลงใหล
หลงเฟยกลืนน้ำลาย แล้วหันกลับมาปิดประตู
บ้าเอ๊ย ซูตงข้างห้องคงจีบหลี่เชียนไม่สำเร็จแน่ๆ กลัวว่าตัวเองจะพูดถึงเขา เลยหลบอยู่ข้างนอก
หลงเฟยนั่งบนโซฟาสูบบุหรี่หนึ่งมวน อดยิ้มไม่ได้ รู้สึกว่าเด็กคนนี้ก็น่าสนใจดีเหมือนกัน
หน้าตาเขาดูซื่อๆ แต่ในใจไม่ได้โง่
ซูตงทั้งข้างนอกและข้างในโง่ ยิ่งกว่าเขาอีก ดื้อรั้นกว่าด้วย
สูบบุหรี่หมดมวน เขาก็ขึ้นเตียงหลับตานอน
