ชายอ้วนสามและอีกห้าคนอยู่เป็นเพื่อนทั้งสองคน หลงเฟยบอกให้พวกเขาไปกินข้าวก่อน
พวกเขาไม่ฟัง ยืนตัวตรงเหมือนทหาร
การได้ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับพี่น้องเป็นเกียรติอันยิ่งใหญ่สำหรับพวกเขา
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป โรงอาหารเริ่มเงียบเหงา ผู้คนทยอยกลับไป
หลงเฟยและชูเฟิงดูเวลาแล้วพาพี่น้องเข้าไปในโรงอาหาร
ครั้งนี้ พ่อครัวในโรงอาหารให้บริการอย่างใส่ใจมากขึ้น
รู้ว่าพวกเขาจะมา จึงจัดชามใหญ่ไว้บนโต๊ะล่วงหน้า
แปดคน หนึ่งชามอาหารร้อน หนึ่งชามอาหารเย็น และหนึ่งชามข้าว
วันนี้มีข้าวต้มข้าวดำ เหลืออยู่ครึ่งถัง พ่อครัวเอามาให้พวกเขาด้วย
หลงเฟยและชูเฟิงกับพวกหัวเราะ ตะโกนขอบคุณพ่อครัว
พ่อครัวถามว่า "พวกนายจะฝึกอบรมเสร็จเมื่อไหร่?"
"อีกห้าวัน!"
หลงเฟยชูมือขึ้นบอก
พ่อครัวหัวเราะล้อเลียน "งั้นแย่แล้ว หมูในคอกหลังบ้านพวกเราต้องอดอาหารห้าวันแน่ๆ!"
หลงเฟยและชูเฟิงยักไหล่ อ้าปากกว้างขึ้นอีก
กินเยอะก็ไม่ใช่ความผิด ใครใช้ให้อาหารที่นี่ไม่จำกัดล่ะ!
ตอนนี้หลงเฟยกำลังกังวลว่า กลับไปแล้วจะเลี้ยงตัวเองยังไง
เงินที่หาได้แต่ละเดือน คงไม่พอกินด้วยซ้ำ
