จอมมารพูดถึงครึ่งทาง แล้วถามทุกคนว่า "พวกคุณคิดว่าผมเป็นคู่ต่อสู้แบบไหน?"
ทุกคนตอบทันทีโดยไม่ต้องคิด "แบบใช้พละกำลัง!"
จอมมารตะโกนเสียงดัง "ผิด! แบบใช้พละกำลังบวกเทคนิค!
เมื่อเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้แบบนี้ คุณต้องมีพละกำลังที่มากกว่าเขา และมีเทคนิคที่ชำนาญกว่าเขา จึงจะสามารถเอาชนะเขาได้
หรือไม่ก็คุณสามารถใช้อาวุธเพื่อชดเชยข้อบกพร่องของตัวเองได้
แต่ผมขอเตือนทุกคนไว้หน่อย ในสังคมที่มีกฎหมาย อย่าใช้อาวุธตอนทะเลาะกัน!
ชนะก็ติดคุก แพ้ก็เข้าโรงพยาบาล ถ้าอดทนได้ก็อดทนไว้ สันติวิธีดีที่สุด!"
ทุกคนหัวเราะกันใหญ่
มีคนถามว่า "ครูฝึก แล้วถ้าคนอื่นใช้มีด พวกเราควรทำยังไง?"
จอมมารพูดอย่างจริงจัง "จำไว้ว่า ฝีมือสูงแค่ไหนก็กลัวมีดทำครัว อย่าคิดว่าตัวเองมีเซิ้นกงหู่ตี อาวุธไม่สามารถทำอันตรายได้
เจอคนแบบนี้ หนีได้ก็หนี หนีไม่ได้ก็หาอะไรมาสู้ อย่าใช้มือเปล่าสู้กับเขาเด็ดขาด!"
เขาตบมือ ลุกขึ้นยืน ชี้ไปที่หลงเฟยแล้วตะโกนว่า "พูดมาตั้งนาน ก่อนจบมาขยับร่างกายกันหน่อยดีกว่า! หลงเฟย ออกมาสู้กับผม!"
"ครับ!"
หลงเฟยหน้าบึ้งตึง ไม่ได้ท้าเขา ไม่ได้ยั่วโมโหเขา แต่ก็โดนเขาจับตามองอยู่ดี
