สองคนคุยกันไปเรื่อยๆ โดยไม่รู้ตัวก็มาถึงทุ่งหญ้านอกหุบเขาแล้ว
ทุ่งหญ้าตรงนี้คือทางเข้าที่ปาเคอร์แบกไป๋เฉียงเฉียงกลับมา ทะเลสาบชิงหูขนาดใหญ่ครอบคลุมพื้นที่ส่วนใหญ่ของทุ่งหญ้า อีกส่วนหนึ่งซ่อนอยู่ในป่า สายลมอ่อนๆ พัดผ่านผิวน้ำ พาความสดชื่นของละอองน้ำมาด้วย
อีฟย่อตัวลง วางตะกร้าเอียงๆ ไว้บนพื้น ลูกสัตว์ทั้งหลายวิ่งออกมาอย่างสนุกสนาน สัตว์น้อยทั้งสามตัววิ่งไล่จับกันเล่น เพิ่มความสุขให้กับทิวทัศน์อันเงียบสงบนี้
"ตอนนี้เธอก็เข้าสู่ช่วงเป็นสัดแล้ว อีกไม่นานก็จะสามารถมีลูกเสือดาวกับปาเคอร์ได้แล้วนะ ยินดีด้วยนะ" อีฟกล่าวอย่างจริงใจ
พอพูดถึงเรื่องนี้ ไป๋เฉียงเฉียงก็ทำหน้าเศร้า มองไปรอบๆ เห็นว่าไม่มีใคร จึงพูดกับอีฟด้วยสีหน้าเป็นกังวล "อีฟ เธอต้องช่วยฉันนะ!"
อีฟตกใจกับความวุ่นวายบนใบหน้าของไป๋เฉียงเฉียง คิดว่าเกิดเรื่องใหญ่ขึ้น จึงรีบจับมือไป๋เฉียงเฉียงและพูดว่า "เกิดอะไรขึ้นเหรอ? ถ้าช่วยได้ฉันจะช่วยเธอแน่นอน"
"ฉันไม่อยากจะ...ผสมพันธุ์กับปาเคอร์" ไป๋เฉียงเฉียงก้มหน้าลงพูดอย่างทุกข์ใจ "ถึงแม้ว่าฉันจะรู้สึกขอบคุณเขามาก แต่มันเร็วเกินไป ฉันยอมรับไม่ได้"
