ไป๋เฉียงเฉียงสอนเพศเมียของชนเผ่าให้ย่างเนื้อด้วยขิงกระเทียมและเครื่องปรุงอื่นๆ ไม่มีใครเรียนทำหม้อไฟเพราะสิ้นเปลืองเกลือ เธอจึงสอนอีฟเป็นการส่วนตัว
ในชั่วพริบตา ชนเผ่าก็เกิดกระแสอาหารอร่อย เผ่าอสูรใช้จินตนาการอย่างไม่มีที่สิ้นสุด สร้างสรรค์... สิ่งที่ไม่รู้จักออกมามากมาย
ตัวอย่างเช่น มีเผ่าอสูรที่ชอบกลิ่นของโป๊ยกั๊กและอบเชยจึงนำสองอย่างนี้มาบดเป็นผงผสมกันใช้เป็นเกลือจิ้มเนื้อกิน
ตามคำบอกเล่าของผู้สังเกตการณ์ คนที่กินมีสีหน้าประหลาดมาก บอกว่ารสชาติไม่เลวเลย
อีกตัวอย่างหนึ่ง มีคนเอาใบไม้หน้าบ้านตัวเองมาบดเป็นน้ำ ย่างออกมาเป็นเนื้อสีเขียวเข้ม รสขมจนกลืนไม่ลง
เผ่าอสูรไม่ทำลายอาหาร ดังนั้นเผ่าอสูรเพศผู้คนนั้นจึงกินเนื้อขมเข้าไปเต็มท้องอย่างโศกเศร้า
วีรกรรมแบบนี้มีออกมาไม่หยุด ไป๋เฉียงเฉียงดูแล้วทั้งขำทั้งสงสาร เวลาผ่านไปหลายวันในพริบตา ในที่สุดประจำเดือนของเธอก็หมด
ส่วนปาเคอร์กับไป๋เฉียงเฉียงยังคงยืนกรานอยู่ ไป๋เฉียงเฉียงอยู่ในบ้าน รู้สึกว่าปาเคอร์กำลังคึกคัก เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง เธอจึงออกจากบ้านอย่างฉลาด
"ฉันออกไปหาอะไรกิน กินแต่เนื้อทุกวันทำให้ร้อนใน"
