Kabanata 8
HalikMae's POV"Halik?" tanong ko sa sarili ko habang naka-focus sa screen ng laptop ko. Pinapanood ko lang naman ang isang random na Korean drama para malibang, pero bakit parang ang init-init bigla ng paligid? At bakit parang hindi ako makahinga nung naghalikan yung bida?Napa-facepalm ako. Mae, ano bang nangyayari sa'yo? Nagiging weird ka na talaga."Sino bang pinapanood mo at parang gusto mong pasukin yung screen?" tanong ni JK, na bigla na namang sumulpot sa tabi ko. Napatalon ako sa gulat."Ano ba! JK, tumigil ka nga diyan! Wala ka bang ibang ginagawa bukod sa takutin ako?" sigaw ko habang hinahawakan ang dibdib ko.Tumawa lang siya. "Ang OA mo. Hindi naman ako multo. Teka, anong pinapanood mo?"Bago ko pa naitabla ang laptop, mabilis niyang nasilip ang screen. At hayun, nakangisi na naman siya. "Kaya pala init na init ka, may kissing scene na pala yung drama mo!""Wala kang pake!" sabi ko habang pilit tinatakpan ang laptop. Pero halata namang natatawa siya."Wala nga akong pake. Pero halata namang affected ka," sabi niya, sabay upo sa tabi ko. "Bakit, hindi mo pa ba naranasan yun?"Biglang tumigil ang mundo ko sa tanong niya. Hindi ko alam kung magpapakatotoo ba ako o magdadahilan. Pero bago pa ako nakasagot, naramdaman ko na ang init sa mukha ko."Bakit bigla kang namula? Oh my gosh, Mae, seryoso ba? Wala ka pang experience?" pang-aasar niya, na may kasamang tawa."JK, tumigil ka nga!" sigaw ko habang pilit siyang tinutulak palayo. Pero mukhang lalo lang siyang nae-enjoy sa pikon kong reaksyon."Eh kung gusto mo, turuan kita," sabi niya bigla.Natigilan ako. Akala ko nagbibiro lang siya, pero nung tiningnan ko siya, seryoso ang mukha niya. Parang lahat ng dugo sa katawan ko, dumiretso sa pisngi ko."Anong sinabi mo?" tanong ko, na parang naninigurado kung tama ba yung narinig ko."Tinutukso lang kita," sabi niya, pero may kakaibang ngiti sa labi niya. Hindi ko alam kung dapat ba akong magalit o ma-conscious.+++++JK's POVAng cute niya talaga kapag naaalangan. Alam kong natataranta na siya, pero hindi ko mapigilan ang sarili ko na asarin siya."Joke lang. Huwag kang seryoso," sabi ko, pero napansin kong parang lalo lang siyang nahiya.Pero bago ko pa siya masabing OA, bigla siyang tumayo. "Alam mo, JK, napaka-weird mo talaga! Bakit ba kasi—"At bago pa niya natapos ang sinasabi niya, nadulas siya. Napakabilis ng pangyayari. Ang alam ko lang, bigla ko siyang sinalo.At ayun na nga, nasa eksena na kami na parang straight out of her favorite dramas. Yung tipong mukha lang namin ang magkalapit."Okay ka lang?" tanong ko, pero hindi siya sumagot."Tama ba 'to? Paano ko ba makukuha ang puso ni Markus kung unti-unti na akong nahuhulog kay JK?" bulong niya, pero narinig ko.+++++Mae's POVNapatigil ako. Parang tumigil din ang mundo. Ano ba 'tong eksena? Ang lapit-lapit namin sa isa't isa. At yung mga mata niya—grabe, parang nang-aakit."Okay ka lang?" tanong niya ulit. Pero imbes na sumagot, nanatili akong tulala. Hindi ko alam kung paano bumalik sa realidad.Hanggang sa bigla niyang itinulak palayo ang mukha niya."Mae, sabi ko okay ka lang ba?" ulit niya. At ayun, natauhan din ako."Ah... Oo, okay lang ako. Salamat," sagot ko habang mabilis na umiwas ng tingin.Pero kahit okay na ang lahat, parang hindi ko makalimutan ang nangyari. At ang pinakamasama, parang gusto ko ulit maulit.Pag-uwi ko sa bahay, hindi ko maiwasang ulit-ulitin sa isip ko ang nangyari kanina. Ang eksena naming dalawa ni JK ay parang isang loop na hindi ko ma-pause. Yung pagkakahawak niya sa akin, yung titig niya, at yung moment na halos magdikit na yung mukha namin... parang straight out of a drama.Pero bakit ako kinakabahan? At bakit ang lakas ng kaba ko ngayon?Humiga ako sa kama ko, pero imbes na kumalma, mas lalo lang akong na-bother. Para akong nasusunog sa sarili kong damdamin. At yung sinabi ko kanina..."Paano na si Markus?" tanong ko sa sarili ko habang pinipilit na balikan ang rason kung bakit ako nasa situation na 'to. Pero kahit anong pilit ko, parang si JK na ang pumapalit sa iniisip ko. Hindi puwede 'to! Focus ka, Mae. Focus!Huminga ako nang malalim at sinubukang kalmahin ang sarili. Pero habang tinitingnan ko ang phone ko, may nag-pop na notification.JK:"Nadulas ka na naman kanina ah. Ingat next time, baka hindi lang ako ang makasalo sa'yo."Napa-roll eyes ako pero hindi ko maiwasang mapangiti. Sino ba kasi ang nagbigay sa kanya ng karapatang maging caring at nakakakilig nang ganito?+++++JK's POVHindi ko alam kung bakit napapangiti ako habang iniisip yung nangyari kanina. Ang awkward ni Mae, pero ang cute niya kapag nagpa-panic.Napahiga ako sa kama at natawa nang konti. Naalala ko kung paano siya nag-freeze nung tumititig ako sa kanya. Parang gusto ko siyang biruin ulit bukas.Habang nag-iisip, bigla kong naalala yung mga sinabi niya kanina. "Paano ko ba makukuha ang puso ni Markus na unti-unti na akong nahuhulog kay JK?"Unti-unti na akong nahuhulog kay JK? Tama ba yung narinig ko? Napaupo ako bigla. Hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa o magtanong. Pero ang sigurado ako, may tumama sa loob ko nung marinig ko yun.Pero teka, kung tama ang narinig ko, ano na? Ano ba ang gagawin ko dito?Mae, ano ba talaga ang plano mo? tanong ko sa sarili ko habang napapangiti nang hindi ko namamalayan.+++++Mae's POVKinabukasan, habang nasa library ako, sinubukan kong mag-focus sa mga notes ko. Pero kahit anong pilit kong mag-aral, parang naaalala ko pa rin yung mukha ni JK. Mae, tigilan mo nga 'to! Hindi siya ang mission mo! Si Markus dapat! Markus! Markus! Markus!Habang nasa kalagitnaan ako ng pep talk sa sarili ko, biglang lumitaw si JK. Literal na parang kabute."Good morning, Mae!" sabi niya habang nakangiti."JK, ano na namang ginagawa mo dito?" tanong ko, pilit na itinatago ang kilig."Wala naman. Gusto lang kitang makita," sagot niya casually, na parang hindi nakakabother ang sinabi niya."JK, please. Alam kong gusto mo lang akong asarin," sabi ko, pero napansin ko na hindi siya tumawa o ngumiti."Hindi ako nagbibiro," sabi niya nang seryoso, at bigla siyang umupo sa tabi ko.Napatigil ako. Bakit parang ang seryoso ng vibes niya ngayon? Hindi ko tuloy alam kung ano ang sasabihin."Mae," tawag niya sa akin, at doon ko napansin na parang mas malapit siya ngayon kaysa dati. "May gusto lang akong itanong.""Ano yun?" sagot ko, pilit na nagpapaka-calm kahit parang sumisigaw na ang puso ko."Kapag ba may isang taong hindi mo inaasahan na magustuhan, pero napapalapit ka na sa kanya... ano ang gagawin mo?"Bigla akong napako sa tanong niya. Bakit parang ako yung pinatatamaan niya? At bakit parang ako yung kinakabahan sa tanong na 'to?"Uh... hindi ko alam. Siguro... iiwas?" sagot ko nang hindi tumitingin sa kanya."Eh paano kung ayaw mong umiwas?" tanong niya ulit, na parang lalo akong sinasagad.Hindi ko na alam ang isasagot ko. Pero bago pa ako makapagsalita, bigla siyang ngumiti."Joke lang," sabi niya, pero sa ngiti niya, alam kong may laman yung tanong niya.At doon na naman ako. Tulala, confused, at parang unti-unting nahuhulog.