Simula

Sa siudad ng Los Angeles, California, ang dalagang si Marya De Grasya ay nakasaksi kung paano kitilin ng mga bampira ang buhay ng mga inosenteng tao. Si Marya ay isang genetic scientist na nag-aaral ng iba't-ibang klaseng selyula at isa na doon ang selula ng tao. Nakatago lamang ang dalaga sa gilid ng basurahan nang masaksihan niya ang karumal-dumal na pangyayari.

Habang nanginginig sa takot, napagtanto ni Marya na kailangan niyang gamitin ang kanyang kaalaman upang matigil ang mga bampira. Alam niyang may posibilidad na ang solusyon ay nasa kanyang mga pag-aaral. Sa kanyang laboratoryo, nagsimula siyang mag-eksperimento, umaasang makakahanap ng paraan upang labanan ang mga bampira.

Sa kanyang pag-aaral, natuklasan ni Marya ang isang bihirang selula na maaaring makapagpahina sa mga bampira. Ngunit kailangan niya ng oras at mga kagamitan upang makumpleto ang kanyang pananaliksik. Sa bawat araw na lumilipas, parami nang parami ang mga biktima ng mga bampira, at alam niyang kailangan niyang magmadali.

Isang gabi, habang abala sa kanyang eksperimento, narinig ni Marya ang mga yabag sa labas ng kanyang laboratoryo. Ang mga bampira ay natunton na siya. Kailangan niyang magdesisyon nang mabilis. Habang patuloy si Marya sa kanyang eksperimento, naramdaman niya ang pagbilis ng kanyang tibok ng puso. Alam niyang wala na siyang oras. Ang mga yabag sa labas ng kanyang laboratoryo ay palapit nang palapit. Kailangan niyang tapusin ang kanyang solusyon bago siya matagpuan ng mga bampira.

Sa huling hakbang ng kanyang eksperimento, hinaluan niya ang bihirang selula ng silver nitrate at garlic extract. Inilawan niya ito ng UV light upang masigurado ang bisa nito. Nakita niya ang reaksyon ng selula - nagbago ito ng kulay at naglabas ng kakaibang enerhiya. Alam niyang malapit na siya sa tagumpay.

Biglang bumukas ang pinto ng kanyang laboratoryo. Isang bampira ang pumasok, ang mga mata nito ay nagliliyab sa gutom. Si Marya ay napaatras, ngunit hawak niya ang vial ng kanyang solusyon. Alam niyang ito na ang kanyang pagkakataon.

"Subukan mo ito," sabi ni Marya habang ibinato ang vial sa bampira. Ang likido ay tumama sa balat ng bampira at agad itong nag-react. Ang bampira ay napasigaw sa sakit at nagsimulang maglaho, na parang natutunaw sa harap ni Marya.

Nang mawala ang bampira, napaupo si Marya sa sahig, humihingal. Alam niyang nagtagumpay siya, ngunit alam din niyang marami pang bampira ang darating. Kailangan niyang gumawa ng mas maraming solusyon at ipamahagi ito sa mga tao sa siudad ng Martinez.

Sa kanyang pagbangon, naramdaman niya ang bagong pag-asa. Alam niyang may laban pa, ngunit ngayon, may sandata na sila laban sa mga bampira. Si Marya ay handa nang harapin ang anumang panganib para sa kaligtasan ng kanyang mga kababayan.

Ngunit isang kaibigan ni Marya ang dumating sa laboratoryo, upang tulungan siya sa pagpuksa ng mga bampira. 

 Isa sa kanila ay si Dr. Rafael Santiago, isang kilalang biochemist na may malalim na kaalaman sa mga selula at mga kemikal na maaaring gamitin laban sa mga supernatural na nilalang. Si Dr. Santiago ay matagal nang kaibigan ni Marya at alam niya ang dedikasyon nito sa kanyang trabaho.

Nang malaman ni Dr. Santiago ang tungkol sa mga bampira sa siudad ng Martinez, agad siyang nagpunta upang tulungan si Marya. Dala niya ang kanyang mga kagamitan at mga bagong ideya na maaaring makatulong sa pagpapahusay ng solusyon ni Marya.

"Rafael, salamat at nandito ka," sabi ni Marya habang niyayakap ang kaibigan. "Kailangan ko ng tulong mo. Nakagawa na ako ng solusyon, pero kailangan ko pang pagbutihin ito."

"Handa akong tumulong, Marya," sagot ni Dr. Santiago. "May dala akong ilang mga kemikal na maaaring makatulong. Subukan natin ang iba't-ibang kombinasyon upang masigurado natin ang bisa ng solusyon mo."

Magkasama nilang pinag-aralan ang mga sangkap at sinubukan ang iba't-ibang kombinasyon. Sa kanilang pagtutulungan, natuklasan nila ang isang mas mabisang formula na hindi lamang nagpapahina sa mga bampira kundi nagiging sanhi rin ng kanilang mabilis na pagkasira.

Habang patuloy silang nag-eeksperimento, naramdaman nila ang pag-asa na unti-unting bumabalik sa kanilang mga puso. Alam nilang may laban pa, at sa tulong ng kanilang kaalaman at dedikasyon, may pag-asa silang maprotektahan ang siudad ng Martinez mula sa mga bampira.

Ngunit habang nag-eeksperimento si Marya at Dr. Rafael ay biglang nagring ang phone ng dalaga. Hinubad ni Marya ang kaniyang suot na gloves at sinagot ang tawag ng kaniyang nobyo na si Rico. " Hello,babe?" Ilang minuto ba bago sumagot ang nobyo nito sa kabilang linya. " I'm breaking up with you dahil nagkabalikan kami ng ex- girlfriend ko." Nanghina si Marya nang marinig ito, bukas na ang kanilang 2nd anniversary, may hinanda pa naman siyang regalo para sa nobyo.Nanghina si Marya sa narinig mula kay Rico. Hindi niya inaasahan ang ganitong balita, lalo na't bukas na ang kanilang 2nd anniversary. Ang kanyang mga kamay ay nanginig habang hawak ang telepono, at ang kanyang mga mata ay napuno ng luha. 

"Rico, bakit?" tanong niya, ngunit alam niyang wala nang saysay ang mga salita. Ang sakit ng pagkabigo ay bumalot sa kanyang puso, ngunit alam niyang hindi siya maaaring magpatalo sa emosyon. May mas malaking problema siyang kailangang harapin - ang mga bampira na patuloy na naghahasik ng lagim sa siudad ng Martinez.

"Okay, Rico. Ingat ka," sagot ni Marya, pilit na pinipigilan ang kanyang luha. Binaba niya ang telepono at huminga nang malalim. Kailangan niyang magpatuloy, hindi lamang para sa kanyang sarili kundi para sa lahat ng tao na umaasa sa kanya.

"May problema ba, Marya?" tanong ni Dr. Rafael, na napansin ang pagbabago sa ekspresyon ng dalaga.

"Wala, Rafael. Kailangan lang nating tapusin ito," sagot ni Marya, pilit na pinapalakas ang kanyang loob. "Mas mahalaga ang buhay ng mga tao kaysa sa personal kong nararamdaman."

Nagpatuloy sila sa kanilang eksperimento, mas determinado kaysa dati. Alam ni Marya na ang kanyang misyon ay mas mahalaga kaysa sa anumang personal na sakit. Sa bawat hakbang na kanilang ginagawa, mas lumalapit sila sa solusyon na magliligtas sa siudad ng Martinez. Sabay na napalingon sina Dr. Rafael at Marya sa pinto nang bumukas ito. 

"Jey Kim?" Di makapaniwalang tanong ni Marya nang makita ang kaibigan niya noong high school. Nagmigrate kasi sa ibang bansa ang mga magulang nito noong 3rd year high school sila kaya't nagkalayo silang dalawa. Kaya nang makita ni Marya ang kaibigan, di siya makapaniwala at tuwang-tuwa siya.

"Marya! Ang tagal na nating hindi nagkita!" sabi ni Jey Kim habang niyayakap si Marya. "Narinig ko ang tungkol sa mga bampira dito sa Martinez at alam kong kailangan mo ng tulong."

"Oo, Jey. Ang dami nang nangyari. Kailangan namin ng lahat ng tulong na makukuha namin," sagot ni Marya, na ngayon ay mas determinado pa dahil sa presensya ng kanyang kaibigan.

"Handa akong tumulong. May dala akong mga bagong kagamitan at kaalaman mula sa aking pag-aaral sa ibang bansa. Sigurado akong makakatulong ito sa ating laban," sabi ni Jey Kim habang inilalabas ang kanyang mga dala.

Magkasama nilang pinag-aralan ang mga bagong kagamitan at sinubukan ang iba't-ibang kombinasyon upang mapahusay ang solusyon ni Marya. Sa tulong ni Jey Kim, mas mabilis nilang natapos ang kanilang eksperimento at nakabuo ng mas mabisang formula laban sa mga bampira.

Habang patuloy silang nag-eeksperimento, naramdaman ni Marya ang pag-asa na unti-unting bumabalik sa kanyang puso. Alam niyang sa tulong ng kanyang mga kaibigan, may pag-asa silang maprotektahan ang siudad ng Martinez mula sa mga bampira.

Nang matapos ang kanilang duty, inaya ni Jey si Marya na magtungo sa isang bar upang mag-celebrate ng kanilang tagumpay sa paggawa ng pangontra sa mga bampira. "Kailangan ko ba talagang suotin ang damit na ito? Di ko ata kayang suotin ito, Jey," sabi ni Marya habang tinitingnan ang sarili sa salamin. 

Natawa naman si Jey sa reaksyon niya. "Ano ka ba, it suits you naman eh. Pagbigyan mo ako kahit ngayon lang," sagot ni Jey habang inaayos ang buhok ni Marya.

Napangiti si Marya, kahit na may konting pag-aalinlangan. "Sige na nga, para sa'yo," sabi niya. Alam niyang kailangan din niyang mag-relax kahit sandali lang, lalo na't napakalaki ng kanilang nagawa para sa siudad ng Martinez.

Sa bar, nag-enjoy ang dalawa habang nag-uusap tungkol sa kanilang mga alaala noong high school at ang mga plano nila para sa hinaharap. Naging masaya ang gabi, at kahit sandali lang, nakalimutan ni Marya ang mga problema at sakit na kanyang nararamdaman.

"Salamat, Jey. Kailangan ko talaga ito," sabi ni Marya habang iniinom ang kanyang cocktail. "Hindi ko alam kung paano ko haharapin ang lahat ng ito kung wala ka."

"Para saan pa ang mga kaibigan, di ba?" sagot ni Jey habang nag-toast sila. "Basta tandaan mo, nandito lang ako para sa'yo."

Napalingon si Marya sa isang grupo ng mga binata na nakatingin sa kanilang gawi. "Jey! Umalis na tayo dito, masama ang kutob ko sa mga lalaking nakatingin sa atin," sabi niya, nararamdaman ang kaba sa kanyang dibdib.

Tumingin si Jey sa direksyon ng mga binata at napansin din ang kakaibang tingin ng mga ito. "Sige, Marya. Tara na," sagot ni Jey, agad na tumayo at hinila si Marya palabas ng bar.

Habang naglalakad sila palabas, naramdaman ni Marya ang malamig na hangin ng gabi. Hindi niya maiwasang mag-isip na baka may kinalaman ang mga binata sa mga bampira na kanilang nilalabanan. "Jey, sa tingin mo ba...?"

"Oo, Marya. Baka nga," sagot ni Jey, na tila nababasa ang iniisip ng kaibigan. "Kailangan nating mag-ingat. Hindi natin alam kung sino ang mga kaaway natin."

Nang makalayo na sila sa bar, huminto sila sa isang tahimik na lugar upang mag-usap. "Kailangan nating ipagpatuloy ang laban, Marya. Hindi tayo pwedeng magpatalo sa takot," sabi ni Jey, hawak ang kamay ng kaibigan.

"Alam ko, Jey. Pero kailangan din nating maging maingat," sagot ni Marya, na ngayon ay mas determinado pa. "Babalik tayo sa laboratoryo at tatapusin natin ang lahat ng kailangan nating gawin."

Ngunit naiwan ni Marya ang kanyang bag sa lamesa kung saan sila nakaupo at kailangan itong balikan ng dalaga dahil nandoon ang mga importanteng dokumento at ID's niya. " Naiwan iyong bag ko, balikan ko lang. Hintayin mo ako dito, babalik din agad ako." 

" Sasama ako sa iyo," mariing sambit ni Jey sa kaibigan dahil nag-alala siya para dito. 

" O sige, tara na." 

Sa kabilang banda, pinagtripan si Benedict ng kaniyang mga kaibigang bampira. "Kung talagang hindi ka takot sa mga babae, lapitan mo nga iyang napakagandang babae na iyan, dude," saad ni Ashton, isa sa mga kaibigan ni Benedict. Napalunok ng laway si Benedict sa suhestyon ng kaniyang kaibigan.

"Anong reward ang matatanggap ko?" tanong ni Benedict, na may halong kaba at excitement. Ngumisi si Ashton at sumagot, "Kung magawa mo iyan, ikaw ang magiging susunod na lider ng grupo natin sa susunod na raid."

Napalunok ulit si Benedict. Ang pagiging lider ng grupo ay isang malaking karangalan, ngunit alam niyang hindi basta-basta ang hamon na ito. "Sige, gagawin ko," sagot niya, pilit na pinapalakas ang loob.

Habang papalapit si Benedict kina Marya at Jey, naramdaman niya ang pagbilis ng tibok ng kanyang puso.

"Hi," bati ni Benedict nang makarating siya sa harap nina Marya at Jey. "Pwede ba akong makipagkilala sa inyo mga magandang binibini?" 

Nagkatinginan sina Marya at Jey, parehong nagtataka at nag-aalala. "Sino ka?" tanong ni Marya, na may halong kaba sa boses.

"Ako si Benedict," sagot ng binata, pilit na ngumingiti. Nagkatinginan sina Marya at Jey Kim. Inilahad ni Benedict ang kaniyang kamay sa nanggagandahang dalaga na nakatayo sa kaniyang harap.

Nag-alinlangan naman si Marya na tanggapin ito dahil malakas ang loob ng dalaga na isa sa mga bampira na nakita niya 'nung gabing iyon nang walang awang patayin nito ang mga inosenteng tao. " Please!" tinitigan si Marya ng binata sa mata at tila ay nahi-hypnotize siya sa ginawa ng binata sa kaniya.

" Marya? Tara na, umalis na tayo dito!" Natatakot na wika ni Jey habang nakahawak sa braso ni Marya. Ngunit walang ka-emo-emosyon ang dalaga tila hindi niya narinig ang kaniyang kaibigan, nakatitig lamang siya sa binata.

" Mauna ka na sa kotse, Jey!" 

" Ano? Bakit? Saan ka pupunta?" 

" Tila nakikita ko ang lalaking magpapaligaya sa akin." 

Mas lalong kinabahan si Jey Kim sa inasta ng kaibigan at duda niya ay may kinalaman ang binatang nasa harap nila sa nangyari sa kaibigan. " Hindi kita iiwan dito," hinila ni Jey Kim ang braso ni Marya ngunit pinigilan siya ng binatang si Benedict. " Wag mo siyang pipilitin kung ayaw niyang sumama sa iyo," nanlilisik ang mga mata ng binata habang nakatitig kay Jey Kim kaya't sa takot ay agad na nabitawan nito ang braso ni Marya at lumabas ng bar. 

Hindi mapakali si Jey Kim habang nasa loob ng kotse. Kailangan niyang gumawa ng paraan upang iligtas ang kaibigan sa binata. Ang tatlong bampira ay nasa likuran ng kaniyang kotse at handa na itong sumugod sa kaniya.