Marya's POV
Nag-alala ako sa anak kong si Argus. Paano kung magkita silang dalawa? Wag naman sana, hindi ko ata kakayanin kapag nagkrus ang landas ng mag-ama. " Mom? Are you okay?" Nabalik ako sa huwisyo nang muling magsalita si Argus.
" O-okay lang... ako.. anak.. gusto mo bang ipagtimpla kita ng gatas?" tumango naman siya sa akin. Aakma na sana akong tumayo ngunit hinawakan niya ang kamay ko. " Bakit anak? Anong problema?" Nag-alalang tanong ko sa kaniya. Bakas sa mga mata niya ang takot.
" Mom...parang may nagmamasid sa atin." Kinilabutan naman ako sa sinabi niya at agad naman akong luminga-linga sa buong sulok ng kwarto niya. " Imahinasyon mo lang 'yon anak. O sige, maiwan na muna kita ah? Ipagtitimpla lang kita ng gatas sa baba." paalam ko sa kaniya.
" Mom, wag mo'kong iiwan. Natatakot ako, nakita ko siya sa may bintana." Nagtaasan ang mga balahibo ko sa mga sandaling ito.
May nahagilap akong anino sa may bintana niya kaya't dali-dali kong kinuha ang formula'ng pangontra sa mg bampira. Posible kaya na alam nito na may anak siya sa akin? Wag naman sana.
Niyakap ko ng mahigpit si Argus. " Mommy? Naramdaman mo rin ba siya o nakita?" Inosenteng tanong ng anak ko.
" W-wala anak. Sama ka sa akin sa baba?" pagsisinungaling ko pa sa kaniya, baka kasi matakot siya kung sasabihin kung naramdaman ko rin ito.
Tumango-tango naman ito sa akin kaya't mahigpit kong hinawakan ag kamay niya palabas ng kwarto niya.
Habang pababa kami ng hagdan, napayakap ang anak ko nang biglang may kumalampag sa pinto namin.
" Mom? Natatakot po ako." Nanginginig niyang sabi habang nakayakap sa akin ng mahigpit. Pro-protektahan ko ang aking anak laban sa ama niyang iyon. Hindi niya makukuha si Argus mula sa akin. Magkakamatayan muna kami bago niya makuha ang anak ko.
" Wag kang mag-alala anak, nandito lang si Mommy hindi kita pababayaan."
Hindi naman basta-basta nahahawakan ng sinumang bampira ang anak ko dahil may pangontra siya laban sa mga bampira lalo na't sa ama niya. " Mom, bumalik napo tayo sa taas."
" O sige anak. Simula ngayon anak, tabi na tayo matulog, okay?"
" Opo, mommy."
***
Nang makapasok kaming dalawa ni Argus sa kwarto ko ay agad ko siyang pinahiga sa kama ko at kinumutan. " Matulog kana anak, wag kang mag-alala hindi ako matutulog, babantayan kita." Kalmadong sabi ko sa kaniya upang di na siya matakot pa.
" I love you so much, mommy." Sabi niya pa sabay halik sa pisngi ko.
" I love you too anak. O sige matulog kana ulit."
Kaagad niya namang ipinikit ang mga mata niya. Babantayan ko ang anak ko, kasi anumang oras ay pwedeng mawala ang anak ko sa akin.
Habang nakaupo ako sa gilid ng kama, pilit kong nilalabanan ang antok. Nilagyan ko ng calamansi ang aking mga mata upang manatiling gising, ngunit sa paglipas ng oras, naramdaman ko ang bigat ng antok na di ko na kayang labanan.
Hanggang mag-alas tres ng madaling araw, di na talaga kinaya ng mga mata ko. Agad kong naisip na sugatan ang kamay ko upang di makatulog. Kinuha ko ang maliit na kutsilyo sa gilid ng kama at marahan kong sinugatan ang kamay ko. Ramdam ko ang hapdi, pero ito ang nagpapanatiling gising sa akin.
"Mommy, anong ginagawa mo?" Nagising si Argus at nakita niya akong may sugat sa kamay.
"N-nothing, anak. Bumalik ka na sa pagtulog," pilit kong ngiti habang tinatakpan ang sugat ko.
"Mommy, natatakot ako. Pwede po ba tayong magtabi?" pakiusap niya.
"Syempre, anak. Halika dito," sabi ko habang yinayakap siya ng mahigpit.
Habang nasa tabi ko si Argus, pinilit kong manatiling gising. Nararamdaman ko pa rin ang presensya sa labas ng bintana, ngunit kailangan kong maging matatag para sa anak ko. Sa bawat hapdi ng sugat ko, naaalala ko kung gaano kahalaga si Argus sa buhay ko. Hindi ko hahayaang mawala siya sa akin.
Matapos ang ilang oras ng pagbabantay, unti-unti nang naglalaho ang dilim. Sa pagsikat ng araw, ramdam ko ang bahagyang kapayapaan. Alam kong kailangan kong magpatuloy sa laban para sa kaligtasan namin ni Argus. At sa bawat pagsikat ng araw, nahanap ko ang lakas na ipagpatuloy ang laban na ito.
***
Isinama ko si Argus sa laboratoryo upang mabantayan ko siya. Nang makababa ako ng kotse, nakita ko si Dra. Jey Kim habang umiiyak at may kausap ito sa kaniyang selpon.
Agad ko siyang nilapitan. " Okay kalang? May problema ba? Bakit ka umiiyak?" Sunod-sunod kong tanong sa kaniya.
" Patay na si Dr. Rafael, Dra. Marya." Nanlumo ako nang marinig ito. Paanong namatay si Dr. Rafael? Hindi ko talaga maintindihan.
" Paano siya namatay?" Naguguluhang tanong ko sa kaniya. Wala akong ideya kung paano siya namatay.
"Pinatay siya ng bampira.. Wala..na siyang buhay nang madatnan sa kaniyang kwarto." Nakakapanglumo ang nangyari kay Dr. Rafael.
" Hindi ba't may kwentas rin siya pangontra sa mga bampira?" Naguguluhang kong tanong sa kaniya.
" Sabi ng mommy ni Dr. Raf di na daw nito suot ang kwentas nang pasukin at patayin siya ng bampira." Nagtayuan ang mga balahibo ko dahil mahigpit kong pinagbilinan si Dr. Rafael na kahit anong mangyari ay wag na wag niyang huhubarin ang kwentas niya kasi iyon ang magliligtas sa kaniya sa kapahamakan.
" Kagabi din kasi, kinalampag ang pinto namin. Natatakot ako para kay Argus kasi parang natuklasan na ng ama niya ang tungkol sa kaniya. " Nag-alalang sabi ko sa kaniya.
" Huwag mong kalimutan, Marya na nanalaytay sa mga ugat ni Argus ang dugong bampira. At t'saka may kakaiba siyang kakayahan. Kaya niyang protektahan ang sarili niya laban sa sinumang bampira ang magtatangka sa kaniyang buhay."
Alam ko na may kakayahan ang anak kong si Argus ngunit hindi iyon sapat para masiguro at mapanatili kong ligtas ang anak ko. Oo anak ng bampira ang anak ko ngunit nababahala pa rin ako sa kaligtasan niya.
" May kakaibang lakas si Argus, Marya na wala sa kaniyang ama."
" Paano mo naman nasabi?"
"Nagresearch ako tungkol sa mga kakayahan ng isang bampira at naalala ko ang kakayahan ni Argus. Ibang-iba ito sa mga common na kakayahan ng mga bampira."
" Hindi pa rin ako kampante, Dra. Jey. Kailangan na makagawa ako ng paraan upang mas maprotektahan ang anak ko laban sa mga bampira at sa ama niya."
"Naiintindihan kita, Marya. Bilang ina, natural lang na mag-alala ka para sa kaligtasan ni Argus. Kailangan nating gawin ang lahat ng makakaya natin para maprotektahan siya. Alam ko, Marya. Kailangan nating maghanap ng mas malakas na paraan para protektahan si Argus," sabi ni Dra. Jey. "Kailangan din natin siyang turuan kung paano gamitin ang kanyang mga kakayahan nang mas mahusay."
Tumango ako, handa na gawin ang lahat para sa aking anak. "Sige, Dra. Jey. Ano ang mga susunod na hakbang natin?"
"Nariyan pa rin ang kwentas na ito, pero kailangan nating palakasin ang mga proteksyon dito sa laboratoryo. Pwede nating ilagay ang ilang protective charms sa paligid ng bahay at laboratoryo para hindi makapasok ang mga bampira," suhestyon ni Dra. Jey.
Habang nag-uusap kami, nilapitan ko si Argus at niyakap nang mahigpit. "Anak, gagawin natin ang lahat para mapanatili kang ligtas. Manalig ka lang kay Mommy, okay?"
"Opo, Mommy," sagot niya, pilit na ngumiti kahit halatang natatakot.
Sa araw na iyon, sinimulan namin ni Dra. Jey ang paglalagay ng protective charms sa paligid ng bahay at laboratoryo. Nagkaroon kami ng plano kung paano poprotektahan si Argus at turuan siya ng mga kasanayang kakailanganin niya para sa kanyang kaligtasan.
Habang patuloy kaming naglalagay ng protective charms ni Dra. Jey, naramdaman ko ang bahagyang pag-asa. Alam kong kailangan naming maging handa sa anumang banta, lalo na sa mga bampirang nagtatangka sa buhay ni Argus.
Kinabukasan, bumalik kami sa laboratoryo upang masusing pag-aralan ang mga kakayahan ni Argus. Sa tulong ni Dra. Jey, natutunan namin na may kakaibang lakas si Argus na hindi matatagpuan sa karaniwang mga bampira.
"Argus, anak, kailangan mong matutunan kung paano gamitin ang mga kakayahan mo," sabi ko habang pinapakita kay Argus ang mga simpleng exercises na magpapalakas sa kanya.
"Mommy, kaya ko po ba talaga ito?" tanong ni Argus, halatang may pag-aalinlangan.
"Oo anak, kaya mo. Nandito lang kami ni Dra. Jey para suportahan ka," sagot ko, pilit na pinapalakas ang loob niya.
Habang patuloy kaming nag-eensayo, nagkaroon ako ng pagkakataong makipag-usap kay Dra. Jey tungkol sa mga susunod naming hakbang.
"Dra. Jey, ano pa bang maaari nating gawinHabang nagpapatuloy kami ni Dra. Jey sa paglalagay ng protective charms sa paligid, naramdaman ko ang bigat ng sitwasyon. Pero sa bawat hakbang, nagiging mas determinado ako na protektahan si Argus.
Kinabukasan, dinala ko si Argus sa isang pribadong training area kung saan matututo siya kung paano gamitin ang kanyang mga kakayahan. Alam kong hindi sapat ang mga protective charms at kwentas upang mapanatili siyang ligtas. Kailangan niya ring matutunan kung paano ipagtanggol ang sarili niya.
"Dito ka anak, pag-aaralan natin kung paano mo magagamit ang iyong lakas," sabi ko kay Argus habang hawak ang kanyang kamay.
"Sige po, Mommy. Gusto ko pong maging malakas para maprotektahan ko rin kayo," sagot niya nang may determinasyon sa kanyang mga mata.
Sinimulan naming ang aming mga pagsasanay. Naging matiyaga si Argus sa bawat hakbang, at ramdam ko ang kanyang pagnanais na matutunan lahat ng kailangan niya para sa kanyang kaligtasan.
Samantala, si Dra. Jey naman ay patuloy na nagreresearch tungkol sa mga bampira at mga karagdagang pangontra. Lahat kami ay nagtutulungan upang masigurong ligtas si Argus.
Isang gabi, habang nagpapahinga kami ni Argus matapos ang isang araw ng pagsasanay, narinig ko ulit ang kaluskos sa labas. Agad akong tumayo, hinanda ang sarili para sa anumang posibleng panganib.
"Mommy, naririnig ko na naman 'yan," sabi ni Argus habang mahigpit na humahawak sa aking kamay.
"Huwag kang mag-alala anak. Nandito lang ako," sabi ko habang inilalabas ang isang proteksyon amulet.
Nagpatuloy kami sa pagbabantay, at sa bawat oras na lumilipas, nagiging mas matapang ako para kay Argus. Alam kong marami pa kaming haharapin na pagsubok, pero handa akong harapin lahat ng ito basta't kasama ko ang anak ko.
Sa tulong ni Dra. Jey at ng iba pang kaibigan, patuloy kaming lumalaban para sa kaligtasan ni Argus. At sa bawat araw na dumadaan, nakikita ko ang lakas at tapang na lumalabas sa aming dalawa. Hindi kami susuko, at alam kong makakamtan namin ang kapayapaan na inaasam namin.