Marya's POV
Mabilis na lumaki si Argus. At may kakaiba siyang taglay na wala sa akin. Nanalaytay sa mga ugat niya ang dugo ng kaniyang amang bampira.
Kasing bilis ng hangin ang liksi niya sa pagtakbo at kaya nitong tumalon sa pinakamataas na bahagi ng gusali o di kaya puno.
" Argus, anak bumaba ka diyan!" tawag ko sa kaniya nang makita ko siya sa tuktok ng puno.
" Bumaba ka diyan, anak! Aatakihin ako nito sa puso sa ginawa mo eh."
"Mommy, kaya ko to!" sagot ni Argus mula sa tuktok ng puno, kitang-kita ang saya sa kanyang mukha.
"Oo, alam kong kaya mo anak, pero delikado pa rin," sagot ko, puno ng pag-aalala.
Mabilis na bumaba si Argus mula sa puno, parang hindi man lang nahirapan. Nakangiti siyang lumapit sa akin, "Kita mo Mommy, hindi ako nahulog."
Niyakap ko siya ng mahigpit, "Kahit na anak, alalahanin mong mag-ingat palagi. Mahal na mahal kita."
Sa kabila ng mga kakaibang katangian ni Argus, tinutukan namin ang kanyang pag-aaral at pagpapalakas ng kanyang kaalaman sa mga bagay na makakatulong sa kanya at sa komunidad. Habang lumalaki si Argus, naging malinaw na siya ay may kakaibang kakayahan na hindi karaniwan sa mga tao. Alam kong nagmana siya sa kanyang ama, kaya't sinigurado kong mapangalagaan at magabayan siya ng tama.
Isang araw, habang naglalaro si Argus sa bakuran, napansin ko ang isang grupo ng mga bata na nakatayo sa gilid. "Argus, nandiyan ang mga kaibigan mo. Baka gusto nilang makilaro," sabi ko habang tinitingnan ang mga bata.
"Laro tayo!" Masiglang anyaya ni Argus sa kanila. Sa kabila ng kanyang kakaibang kakayahan, pinilit naming maging normal ang kanyang buhay.
Habang naglalaro sila, dumating si Dra. Jey Kim at Dr. Rafael upang magdala ng mga bagong kagamitan para sa aming research. "Marya, may mga bagong impormasyon kami tungkol sa mga bampira," sabi ni Dra. Jey Kim habang inilalapag ang mga dokumento sa mesa.
"Bibigyan tayo ng mas malaking pag-unawa kung paano natin matatalo ang mga bampira," dagdag ni Dr. Rafael. "Kailangan nating pag-aralan ito nang mabuti."
Habang tinitingnan namin ang mga dokumento, naramdaman ko ang bigat ng responsibilidad sa aming mga balikat. "Kailangan nating magpatuloy sa ating laban," sabi ko. "Para sa kaligtasan ng lahat, lalo na para kay Argus."Habang patuloy naming pinag-aaralan ang mga bagong impormasyon tungkol sa mga bampira, unti-unti naming nauunawaan ang kanilang mga kahinaan at estratehiya. Sinimulan namin ni Dra. Jey Kim at Dr. Rafael ang mga plano para sa susunod na hakbang sa aming laban.
"Ang mahalaga ay mapanatili nating ligtas ang pamilya habang ginagawa natin ang lahat upang talunin ang mga bampira," sabi ni Dr. Rafael habang tinitingnan ang mga dokumento.
"Oo, at kailangan din nating palakasin ang ating depensa sa komunidad," dagdag ni Dra. Jey Kim. "Kailangan nating maging handa sa anumang oras."
Isang gabi, habang nagpapahinga kami sa aming tahanan, lumapit si Argus sa akin. "Mommy, may nararamdaman ako," sabi niya, kitang-kita ang pag-aalala sa kanyang mukha.
"Ano iyon, anak?" tanong ko, habang hinahawakan ang kanyang kamay.
"May paparating na panganib," sagot ni Argus. "Kailangan nating maging handa."
Agad kaming kumilos upang maghanda. Pinag-ibayo namin ang seguridad ng aming tahanan at inalerto ang buong komunidad. "Hindi tayo pwedeng magpabaya," sabi ko sa aking mga kaibigan at pamilya. "Kailangan nating magtulungan upang masigurong ligtas ang lahat."
Sa mga sumunod na araw, nagsagawa kami ng mga regular na pagpatrolya at pag-ensayo upang masigurong handa kami sa anumang pag-atake. "Ang mahalaga ay manatili tayong kalmado at magkaisa," sabi ni Dra. Jey Kim habang naglalatag ng mga plano.
Isang gabi, habang nagbabantay kami, narinig namin ang mga yabag sa labas ng aming tahanan. "Marya, may paparating," sabi ni Dr. Rafael.
Agad kaming naghanda, handa sa anumang maaaring mangyari. Naramdaman ko ang kaba sa aking dibdib, pero alam kong kailangan naming maging matatag. "Handa na ba kayo?" tanong ko sa aking mga kasama.
"Handa na," sagot nila, puno ng determinasyon.
Habang nakabantay kami sa dilim ng gabi, naramdaman namin ang paglapit ng mga yabag. Ang bawat isa sa amin ay nakaalerto, handang harapin ang anumang panganib na darating.
"Marya, handa na tayo," bulong ni Dra. Jey Kim habang hinahawakan ang kanyang patalim. "Hindi natin papayagang magtagumpay ang mga bampira."
Biglang lumabas mula sa likod ng mga puno ang mga anino ng mga bampira. Mabilis at tahimik silang lumalapit, pero handa kami. "Ngayon na," sabi ni Dr. Rafael habang nagbibigay ng senyas sa amin.
Ngunit isa sa mga bampira ang gumamit ng Hypnotismo kay Dra. Key Kim.
"Rafael, kailangan nating gawin ang lahat para maibalik si Jey Kim sa sarili niya!" sigaw ko habang pilit iniiwas ang sarili sa mga sumusugod na bampira. Napakalamig ng hangin at tila nagiging mas mabagsik ang bawat segundo.
Pinilit kong lumapit kay Dra. Jey Kim, sinusubukang isalba siya mula sa hypnotismo. "Jey Kim, labanan mo ito!"
Sa kabila ng kaguluhan, napansin kong ang taong nakasuot ng itim na hoodie ay muling nagpakita, nagmamasid mula sa malayo. Agad akong nagtanong kay Rafael, "Sino kaya siya? Mukhang isa siya sa mga dahilan ng pag-atake na ito."
"Mag-ingat ka, Marya," sabi ni Rafael habang nakikipaglaban pa rin. "Maaaring mas malakas siya kaysa sa mga regular na bampira."
" Ano ang gagawin natin para kay Dra. Jey Kim?" Nag-alalang tanong ko kay Dr. Rafael at sumagi sa isipan ko ang kwentas ngunit suot ito ni Argus. Tanging ang formula ang ginamit naming panlaban sa mga bampira.
Napasigaw ako nang biglang naglaho na parang bula si Dra. Jey Kim. " Dra. Jey Kim! Nasaan ka?!"
At muling nagpakita sa akin ang lalaking nakahoodie. Ngumisi ito sa akin at muling naglaho na parang bula.
Sa gitna ng kaguluhan, naramdaman ko ang pag-aalala para kay Dra. Jey Kim. "Kailangan nating malaman kung saan siya dinala," sabi ni Dr. Rafael habang hinahawakan ang kanyang patalim. "Hindi tayo pwedeng magpabaya."
Ang pagngiti nito ay tila may kahulugan. Tila nagpapahiwatig siya ng isang mas malalim na plano. "Hindi ka namin papayagang magtagumpay," bulong ko sa sarili ko habang pinipilit na maging kalmado.
"Kailangan nating mag-isip ng paraan upang matunton ang kinaroroonan ni Dra. Jey Kim," sabi ni Dr. Rafael. "May mga kagamitan tayo na maaaring makatulong."
Habang nag-iisip kami ng mga susunod na hakbang, narinig ko ang yabag ni Argus. "Mommy, nakita ko kung saan nila dinala si Dra. Jey Kim!" sabi niya habang tumatakbo palapit sa amin.
" Argus, anak anong ginagawa mo dito?"
" Nandito ako upang tulungan kayo, mommy. Wag kang mag-alala kaya kong makipaglaban ng harapan sa mga bampira." Taas-noo nitong sagot sa akin. Kakaiba ang taglay ni Argus. Ang taglay na ito ay wala sa mga nakalaban naming bampira kaya't kailangan namin ang tulong ni Argus para mabawi si Dra. Jey Kim at maipanalo ang laban. Marami ng nabibiktima ang mga bampirang ito.
"Argus, kailangan mong ipakita sa amin ang daan," sabi ko habang hinahawakan ang kanyang kamay. "Tara na, wala tayong oras na dapat aksayahin."
Sumunod kami kay Argus, sinusundan ang bawat hakbang at tinutok ang aming mga armas sa paligid. Habang papalapit kami sa isang lumang gusali, naramdaman ko ang bigat ng tensyon. "Dito siya dinala," sabi ni Argus habang itinuturo ang isang silid sa loob ng gusali.
Nagmamadali kaming pumasok at nakita namin si Dra. Jey Kim, nakagapos at tila walang malay. "Kailangan nating bilisan," sabi ni Dr. Rafael habang tinutulungan si Dra. Jey Kim. "Baka may nag-aabang pa dito."
Habang tinutulungan namin si Dra. Jey Kim na makawala, napansin kong muling nagpakita ang lalaking nakahoodie sa sulok ng silid. Ang kanyang presensya ay tila nagpapahiwatig ng isang mas malalim na plano. "Hindi ka namin papayagang magtagumpay," bulong ko habang pinapalaya namin si Dra. Jey Kim.
"Rafael, bantayan mo si Dra. Jey Kim," sabi ko habang humahawak ng patalim at nakatingin sa lalaking nakahoodie. "Kailangan nating harapin siya."
Tumayo ako sa harap ng lalaki. "Sino ka at ano ang layunin mo?" tanong ko habang unti-unting lumalapit sa kanya.
Ngumiti lang siya at biglang naglaho muli. Naramdaman ko ang malamig na simoy ng hangin, tila nagpapaalala na ang laban na ito ay malayo pa sa katapusan. "Kailangan nating malaman kung sino siya," sabi ni Dr. Rafael habang inilalagay ang braso ni Dra. Jey Kim sa kanyang balikat. "Hindi natin siya pwedeng hayaan na magpatuloy sa kanyang mga plano."
Alam namin na maraming misteryo ang kailangan pa naming tuklasin at marami pang laban ang darating. Sa bawat hakbang, naramdaman ko ang inspirasyon at lakas na nagbibigkis sa amin.
Habang naglalakad pabalik sa aming base, pinag-usapan namin ang mga susunod na hakbang. "Kailangan nating maghanda," sabi ni Dra. Jey Kim habang nagpapahinga. "Hindi natin alam kung kailan sila muling susugod."
"Handa tayong harapin ang anumang pagsubok," sagot ko.
"Para sa ating mga mahal sa buhay at sa buong komunidad."
*****
Nagising ako nang biglang sumigaw si Argus sa kaniyang kwarto kaya agad akong tumayo at nagtungo sa kwarto niya. " Argus, anak. Okay ka lang?"
" Mommy!" Umiiyak na sagot nito sa akin habang nakayakap.
" Anong nangyari anak?"
" M-mommy, may... napanaginipan ako. Ang sabi... niya malapit ko na ...raw siyang makilala." Umiiyak na sagot ni Argus. Kinabahan ako sa sinabi ni Argus nang sumagi sa isipan ko ang ama niyang bampira.