Nang matapos ko ang plates. Napabuntong hininga na lang ako. Doing plates requires a lot of time buong araw yata ng linggo kong inubos ang oras ko sa pag didesenyo.
Hinubad ko ang reading glass ko at tumayo upang mag stretching. Napakasakit ng likod ko sa matagal na pag kakaupo.
Come with this passion are patience and perseverance. I Kung hindi ka matiyaga sa iyong ginagawa, hindi ka makakabuo ng isang pulidong disenyo. studying Interior Design is really challenging and fun at the same time. Kung malawak ang emohinasyon mo mas maganda mas papabor sayo ang kursong ito.
Napatingin ako sa cellphone ko na kanina pa nag ri-ring. Alam ko si Daddy ang tumatawag na iyon, nguni't wala talaga akong mabalak na sagutin iyon.
Dahil alam kong sermon ang aabutin ko sa kanya. Tingin ko ay mag sumbong na naman si Tita Mira sa inasal ko sa kanya.
Nag kibit bakikat ako at sinawalang bahala iyon. Ayokong masira ang araw ko sa walang kabuluhang pag tatalo kay Daddy. Wala naman ako problema sa kanya.
Ni hindi ko na siya binulabog na tinapon niya ako rito sa Manila. Nag uusap lang kami tungkol sa allowance ko at sa mga bagay na kaylan ko.
Masaya siya sa bago niyang pamilya. Hindi na niya ako kaylangan. Mas pinipili niya ang bago at wala akong magagawa sa desisyon niyang iyon. Kung ganun kadaling kalimutan si Mommy para sa kanya.
Sa akin ay hindi.
My mother is a woman like no other. The older I grow the more I realize that my mother is the best friend that I ever had. Hindi man kami nag kasama ng matagal na panahon. Mananatili siya sa akin.
Wala sino man ang makakahigit sa kanya.
Mabait si Tita Mira. Nguni't hindi pa ako handang pumasok siya sa buhay ko. Masyado pang sariwa ang sugat na nangyari.
Mommy died in a car accident. I was ten years old at that time, nag pumilit akong mag tungo sa field trip.
Hindi pumayag si Daddy dahil masyadong malayo ang lugar kung saan gaganapin iyon. Pero palihim akong itinakas ni Mommy upang makasama.
I was very happy that time. Pakiramdam ko walang katapusan ang kasiyahan iyon. Masaya kaming nag tatawanan habang binabagtas ang magandang daan ng La Carlota.
Pero ang mga ngiti pala na iyon ni Mommy ay yun na rin ang huli kong masisilayan.
Sa hindi namin inaasahan dalawa. Nawalan ng break ang kotse na sinasakyan namin. Nasa sentro kami medyo may kataasan ang bridge na iyon.
Nahulog ang sasakyan dun kasama ng walang tigil napag iyak ni Mommy. Kita ko rin kung paano niya tinanggla ang seat belt at mahigpit akong niyakap.
The next day Mom die by a shock. Kaagad rin idineklara na dead on arrival siya ng isugod sa hospital.
Hindi ko mapatawad ang sarili ko ng mga oras na iyon. I feel consumed by dark thoughts that everybody is suffering.
I was crying every single day, unable to eat because the thoughts disgusted me so much. Pakiramdam ko isa akong mamatay tao.
Dad can't even look me in the eyes. Hindi niya ako kinakausap hindi man niya ipinakikita ang galit niya sa akin. Pero ramdam na ramdam ko iyon.
Kaya't ng makagraduate ako ay kaagad akong nag desisyon na mag aral na lang sa Manila. Kaagad naman pumayag si Daddy at nag asawang muli.
Pakiramdam ko ay hinihintay lang niyang umalis ako ng masion bago niya inuwi si Tita Mira. Kinumbinsi ako ni Daddy nung una na maging mabait at maayos dapat ako kay Tita Mira.
Medyo naging okay nguni't hindi kasing ayos ng gusto niya. Gusto niyang ituring ko Mommy si Tita Mira. At yun ang hindi ko kaya.
Napapilig ako sa malalim na pag iisip. Malalim na bumuntong hininga ng ibaling kong muli ang mga mata ko sa cellphone. Nakita ko ang pangalan ni Abram ruon.
Kaagad ko iyong kinuha at nakita ko ang mensahe na siguro'y limang minuto ng lumipas.
"Mom wants to see you. I will pick you up now." Aniya sa mensahe.
Kaagad akong nag tungo sa bathroom ay naligo. Namatapos ay nag lagay lang ako ng kaonting face powder sa akin mukha.
I wore a backless thigh satin dress. Suot ko rin ang medyo mataas na white stiletto. Pinoytail ko lang ang buhok ko at nag lagay ng gloss sa akin labi.
Nang makarating ako sa parking lot. Naabutan ko dun si Abram. Nakapasandal ito sa kanyang BMW at nakapamulsa ang isang kamay. Habang ang isang ay abala sa cellphone.
Nag tama ang tingin namin dalawa. Kita ko ang pag lunok nito ng matindi ng makita ako. Kaagad ako nitong nilapitan.
"Hasn't anyone ever told you that you're so beautiful right now?" He said in a sexy voice.
Napanguso ako sa pangbobola nito. Kaagad niya ako hinagkan sa labi. Medyo nag tagal iyon at lumalim.
Kaagad akong nag iwas ng maramdaman ko ang kamay nitong hinahaplos ang aking likod. Tila ba may sinusulat duon.
"Fuck.. I'm sorry." Aniya at inakay ako sa kotse niya.
Umupo ako sa shotgun sit. Kaagad naman itong tumabakbo at naupo narin.
"Bakit ako gusto makita ni Tita Avery?" Pag basag ko sa katahimikan.
"I do not know. pero tingin ko ay importante iyon." Si Abram.
Tamad nito minando ang sasakyan gamit ang isang kamay. Inabala mo ang sarili ko sa pag aayos ng muka. Ayoko naman humarap kay Tita Avery ng di prisentable.
"I'm already thinking about our wedding." He said.
Napakunot ang nuo at mapatigil sa pag lalagay ng gloss sa sinabi niyang iyon. Hindi pa ready at kahit kaylan ay wala pa sa isip ko ang ikasal.
"W-wedding? Marriage?" Nauutal na tanong ko.
"Ayaw mo makasal sa akin?"
"Oh.. c'mon.." anito tila inis pa.
"Masyado pang maaga para sa kasal."
"Hindi pa nga aaki graduate" pag dadahilan ko.
"Puwede kang mag tapos ng kasal na tayo." Aniya.
"H-hindi.. pa ako handa." Sabi ko.
"As I expected. Tatangihan mong muli ako." Puno ng dismayang sabi niya.