At anong ipapaliwanag niya sa akin? Ang kababuyan ni lang dalawa?
"P-paulit-ulit kong tinatanong sa sarili ko kung ano bang kulang sa akin Abram?!."
Nung una ay inunawa ko pa ang ganitong gawain niya. Kase baka nga talaga may kulang sa akin. Pero habang tumatagal ay paulit -ulit na. Ang sakit sakit. Ang makita at maabutan ko siya ganito ay halos idurog ko.
Kita ko ang pag ka putla nito sa muka. Tingin ko ay hindi niya rin alam kung saan kukuha ng idadahilan. Ilan taon akong nag tiis. Ilang beses na akong napagod pero mas pinipili kong buoin ang sirang kami. Pero ngayon..
Pakiramdam ko wala na akong rason para ilaban ang pagmamahal ko sa kanya. Kinalawang ang pag ibig ko. Ni hindi ko na rin makilala ang sarili ko dahil sa tindi ng paka walang pakealam ko para mabuo lang kaming dalawa.
"It's just a little misunderstanding Clio." Si Abram.
"You fucker!"
Pakiramdam ko kumakalat ang asidong lason sa akin sikmura. Ni hindi ko siya matingnan ng matagal.
"Little misunderstanding? Can you hear yourself? Nag loko ka na naman sa akin Abram!?" Singhal ko sa kanya.
"C'mon Clio, ayusin natin huwag ganito." Anito at hinawakan muli ang braso ko.
"You always say you love me Abram. Pero bakit?!"
"Bakit kailangan na pa ulit-ulit?!" Pilit ko binubo ang madudurog na boses ko.
"It's just a mistake Clio. Mag papaliwanag ako mali ang iniisip mo." Tila ba nag mamaakaawang sabi niya.
Nuon bata ako lagi ko ang umihiling na sana may taong mag liligtas sa akin sa walang kulay na mundo ko. Until I met Abram, ibinigyan niya ako ng rason para sumaya, mag mahal. Natuto akong mangarap dahil sa kanya.
Nguni't lahat ng saya ay mayroon palang kapalit. Kung gaano kalaking saya ang ibinigay niya sa akin. Ganun rin lungkot ang itinumbas niya sa lahat ng iyon.
"Just a mistake you always make! Lagi kitang pinapatawad dahil alam kong may mali rin ako!."
"Pero ngayon pagod na akong unawain ang lahat ng pagkakamali mo." Segunda ko.
He used to always ask for freedom from me. Makasarili ako nuon. Sinasabi kong hindi ko kaya kaya't nananatili siya. But now I wanna change so bad, I don't wanna get mad at everything, I don't want to beg for love. Gusto kong maging walang pakialam sa lahat ng bagay.
"Let's talk Clio. Pag usapan natin. Like before ayusin natin, sinabi ko sayo mali ang iniisip mo."
"Hayaan mo ako mag paliwanag babe." He almost pleading.
Gusto kong ihampas sa ulo niya ang bottle of wine na hawak ko. Huling huli ko na siya nguni't talagang itinatangi niya pa.
"Take responsibility for your mistakes."
"You fucking cheater.
"Let's stop this bull. I'm going to break up with you. Fucker." Aniko.
Pabalya kong binagsak ang wine sa coffee table. Kita ko ang gulat kay Athena ng lumapit ako sa kanya.
"Isuot mo ng magkaroon ka ng class!" Ibinato ko sa dibdib ng ang rolex na hawak ko.
Kita ko ang gulat sa muka niya ng ibato ko ito sa kanya. Hindi ko hinintay ang sasabihin niya at ako na mismo ang umalis sa loob ng condo ni Abram.
"Helana!" Tawag ni Abram na tila isang kidlat sa lakas ng umalingawngaw ito sa hallway
Mabilis akong nag lakad at di ko na iyon pinansin. Unti unting pumatak ang sariwa ko na luha. Halos humagulgol ako habang nakasakay sa elevator.
Hindi ko kaya mawala siya. Pero siya ang nag bigay ng rason para bitawan ko siya. Siya na lang ang mayroon ako. Tingin ko ay mawawala na rin sa akin.
Mabilis akong nag tungo sa parking lot. Hindi ko alam kung paano ko nailabas ng mabilis ang kotse sa pag kakapark nito.
Minando ko iyon hanggang sa malakabas ng condo minimum. Bumubuhos parin ang luha ko habang binabagtas ang daan sa kalsada.
Kita ko ang pa ri-ring ng phone ko. Pangalan iyon ni Ares isinawalang bahala ko iyon at nag patuloy sa pag d-drive.
Why do i always get hurt? When all my intention is pure? Wala akong ibang handang gawin kundi ang mahalin siya. Pero bakit? Bakit hindi ako sumapat?
Bakit sa kabila ng lahat ng iyon ay purong sakit lang ang kaya niyang ibigay sa akin?
Ano bang ginagawa kong mali para suklian ako ng ganitong sakit. Sakit na kahit anong gawin ko ay di malulunasan ng kahit ano.
Do I really deserve all this pain? I am that bad?
Nalalabo ang aking mga mata sa mga luha na walang kapaguran. Pinusan ko ang luha ko at itinuon ang pansin sa kalsada.
Hindi ko alam kung saan ako pupunta. Basta ang alam ko ay gusto kong makalayo. Gusto kong makalimot.
Sobrang sakit.
Pakiramdam ko ay sa sobrang hapdi ng puso ko ngayon. Unti-unti itong nadudurog.
But I have to stand back up and put myself self out there again. Minsan susubukin tayo ng buhay upang sirain tayo, at walang sinuman ang makakapag protekta sa atin mula sa katotohanan iyon.
Patuloy lang ako sa pag drive. Kahit pa halos blurred na ang nakikita. Ang tunog na cellphone ko ay walang tigil sa pag ring. Kung di si Ares ay si Abram ang tumatawag.
kinuha ko ang ear buds ko sa compartment para sagutin ang tawag ni Ares.
Nang maisuot ko ang isa ay biglang nahulog ang kanang partner nito.
Pero bago ko pa nakuha ang kaparehas ay isang malaking truck at ang ilaw nito ang sumilaw sa akin paningin.
Gusto ko sanang pahintuin ang kotse ko nguni't malakas na bangga ang sumagupa sa akin harapan.
Kumabila sa kabilang lane ang akin gamit na kotse. Halos maramdaman ko ang mainit na likod sa akin ulo.
Pero bago pa man ako makababa upang humingi ng tulog. Isang mabilis na kotse ang sumagupant muli sa akin.
Kita ko ang pag hampas ng ulo ng babae sa panibela ng sasakyan. Kasabay nun ang unti-unting pag dilim ng aking paningin.
If I die right now, will I have gotten everything in the world I've ever wanted?
Will all pain end?