SHAME
Zach's POV
What she said behind my back did not immediately process in my system. Why didn't I even think of that? But do I have to care, what now if she is the manager? She's still nothing compared to my wealth!
"If you own this bar then get that nerd out of here!" I shouted at her while pointing at that nerd.
"What if I don't want to?" She replied and annoyingly smiled.
"Are you, hey! The customer of your bar here doesn't like that nerd, she even spilled beer on my coat, if you don't want me to never come back here and your bar goes bankrupt, get that nerd out of here! Fire her!" The anger intensified with my scream, but it was still noticeable that there was no fear on the face of this woman in front of me.
"Zach! Let's just go, cool your head first. There's no need to fire him just because you want to," Cai snapped suddenly while holding my shoulder.
"Why do you care about that nerd, huh? It's not my fault that she's an idiot, and she deserves to get fired," I said.
"That was an accident and she already apologized. Your coat, I know that's not very important for you to act like that, you're just really annoyed at her, that's why you're angry like that for the accident she did, but that's not enough reason to implicate her work here, it's not right to fire her just because of something she accidentally did or maybe because you're just annoyed at her," Chad said without emotion while looking into my eyes. But I still can't agree that that nerd won't pay me for wetting my coat!
"Kahit ano pa iyan, gusto ko pa ring magbayad siya sa ginawa niya!" I was stubbornly angry as I poked at that girl's face again.
"Zach pwede naman-" I didn't wait for Cai to finish speaking and I quickly turned my eyes to this girl named Cristal.
"I'll pay whatever you want! Just fire this nerd here from his job!" I said desperately but she just grinned.
"Talaga bang maglalabas ka ng pera mapaalis lang ako sa trabaho ko?" She said.
"Oo, ganon kasama ang mukha mo sa mga mata ko!"
"Hindi ako makapaniwalang gagawin mo ang ganito, young man," inis naman akong bumaling sa Cristal na'tong young man ng young man sakin.
"Hoy! Alam kong muka kang mas matanda sa akin, pero hindi par in 'yon sapat para young man ng young man ang itawag mo sakin! Maka young man akala mo kung sinong matanda!" sigaw ko sa babaeng Cristal na ito.
"E'sa young man ang gusto ko e!"
"I don't care, fired her!" I ordered her while pointing at that nerd again.
"What if I won't, can you do something, young man?" She stubbornly made her face even more sarcastic.
"Are you really testing me, huh?!" I asked in annoyance, but she just smirked even more.
"Like what I've said, I'm the manager of this bar, so I can decide who will work and who will be fired,"
"That's why I order you to remove her from-"
"I don't want to! This girl is my friend!" She shouted while pointing at that nerd. "Besides, her name isn't nerd, she's Yeri Miel-"
"Who cares?! When I say fire her, do it!"
"When I say I don't want to, I don't want to! Is she that important to you to make such an effort?!"
"Anong sinasabi mo? Nag-effort lang ako ng ganito dahil concern ako sa mga mata ko! Babayaran kita kahit magkanong gusto mo-"
"Hindi ko kailangan ng pera mo at wala akong pakialam kung hindi ka na bumalik rito! Talagang bubulagin ko 'yang mga mata mo kapag nagpumilit ka pa sa gusto mo!"
"Talagang-"
"Zach, she's right. Better if we just go," Chad replied calmly, and I just looked at him badly.
"Ayoko! Hindi pwedeng-"
"Your friend is right, just leave, you can't expect anything from me if you want to get rid of her and if you don't come back here, that's better, because if you come back and this happens again, your eyes will really get damaged–"
"Who are you scaring, huh?"
"I'm not threatening you, I'm just reminding you, so you know what will happen if you disobey what I want to happen, young man,"
"Dude, let's just go" Cai said and tightened his grip on my arm.
"Why - What- Hey! What are you doing, get your hands off me!"
"I'm the one apologizing for what our friend did, Miss Baylen," Chad said to that Cristal and turned his gaze to the nerd who was standing there like a statue. "You too," that nerd just smiled at him as Chad just smiled back at her. "Nice to meet you Yeri Miel."
Tsk! Here we go again...
"Mauuna na kami," mahinahon pang dagdag pa ni Chad.
Huli ko na lamang binalingan ng tingin ang Cristal na 'yon, nang-iinis lamang itong nakatingin sa 'kin.
I'm not done yet, and I was about to attack that Cristal, but I couldn't because my arm was tightly locked with Cairo.
"Ano ba!" asik ko kay Cai.
"This is enough Dude,"
"But I haven't-" I stopped when suddenly, Chad put his elbow in and wrapped it around the bottom of my arm.
"What the hell! Are you really, too, huh?!" I was annoyingly said at Chad, but he didn't say anything and slowly took me out of that bar. "You nerdy girl, I'm not yet done with you, get ready for the next time I see you!" I threatened her not until Cai and Chad took me out of that bar.
May araw ka rin sa 'king nerd ka!
Yeri's POV
Matapos siyang hinatak ng dalawang kaibigan niya palabas ay saka naman nagmamadaling nilapitan ako ni ate Cristal.
"Oh, are you okay, huh?" nag-aalala niyang tanong at tumango naman kaagad ako.
"Oo naman, ayos lang ako, huwag kang mag-alala saka salamat din sa pagtatanggol mo sakin, ate Cristal,"
"Ano kaba, wala lang sa akin 'yon. Walang respeto ang lalaking 'yon kaya dapat lang na ipagtanggol kita! Saka hindi naman kita pwedeng pabayaan, para ng nakababatang kapatid ang turing ko sa 'yo at hindi ko hahayaang ibully ka ng ganoong klase ng mga tao!"
"Maraming salamat talaga ate Cristal, ang bait mo,"
"Sa katulad mo," Una palang ay napakabait na niya sa 'kin, lagi pa niya akong tinutulungan at ipinagtatanggol. "Nga pala, kilala mo ba yung lalaking 'yon, mukhang matindi galit sa 'yo, uh!"
"Hayaan mo na lang 'yon, darating na lang ang araw na mapagtatanto niya ang mga kamalian niya,"
"Mind telling me what happened?" pag-uusisa niya.
"Aksidente ko kase siyang natabuyan ng hawak kong beer kaya ayun nagalit,"
"Iyonn lang?" makahulugan niyang tanong habang may kaunting ngisi sa kaniyang mukha.
"Miel, hindi siya magagalit ng ganoon, kung wala siyang pinanghuhugutan. Wala naman sigurong mangyayaring masama kung sasabihin mo, hm?" pasimpleng pilit pa niya habang hinahanap ang mga mata ko.
"Halata naman na kaseng ayaw niya sa hitsura ko. Saka hindi naman 'to yung unang pagkikita namin, sa kalsada 'yon at muntikan niya pa akong masagasaan noong oras na 'yon,"
"What?!"
"Pero wala namang masamang nangyari sa akin kaya kumalma ka muna. Iyon yung unang pagkikita namin, tapos doon na din siya unang nagalit sa akin. Wala naman sa amin ang may gustong makita ang isa't isa, pero heto't napag-initan na naman niya ako,"
"That's the way it is sometimes, the world is small for two people who already met once and sometimes, someone you don't expect to see is the one you will accidentally see,"
"Pero bakit kailangan pang magkita ang dalawang taong hindi naman gustong makita ang isa't isa?"
"Miel siguro, iyonn din yung paraan para magkaayos at maayos ang dalawang taong hindi gustong makita ang isa't isa tulad mo at ng lalaking iyon,"
"Mm, mukhang ganoon na nga yata,"
"Sige na, magpatuloy ka na sa trabaho mo, wala na man ng manggugulo, paniguradong nakaalis na iyon,"
"O sege, salamat ulit ate Cristal, uh,"
"Ano kaba, wala lang 'yon! Sige, doon na muna ako sa kitchen, ang panget dito, tsk!"
Napangisi naman ako sa sinabi niya. "O sige," Mabilis ko namang nilapitan ang isang table dahil mukhang o-order yata. Natapos naman ang gabi kong nakakapagod at malalim na ng gabing nakauwi ng bahay.
May dala akong sarili kong susi ng bahay at kay nay naman yung isa kaya hindi ko na ito ginising pa. Sinilip ko pa muna siya sa kwarto niya para i-check kung okay lang siya bago dumiretso sa kwarto ko.
Good Night nay...
Isinara ko na ang pinto at saka pabagsak na inilapag ang sarili ko sa hindi naman kalambutan kong kama dito sa maliit na kwarto ko. Nakakapagod naman ang araw kong ito!
Ilang segundo pa ang nakalipas at ipikit ko na ang mga mata ko ay saka naman kaagad na pumasok sa isip ko ang mga nangyari kanina sa bar. Ganoon na lang ba ako kapanget para maging ganoon ang galit niya? Jusko, hindi ko na sana siya makita pa ulit. Mumunting pakiusap ko, at hindi nga nagtagal ay nakatulog na rin ako.
"Miel, gising na! Nakahanda na ang hapunan kaya't bumangon kana diyan!" Boses ni Nay na nagpagising sa magandang tulog ko.
Pinalipas ko na muna ang ilan pang minuto bago nagpasyang bumangon sa pagkakahiga. Naaamoy ko na naman ang masarap na luto ni nay. Pagkalabas ko ng kwarto ay dumiretso muna akong banyo at pagkatapos ay sinabayan na ito sa pagkain.
"Mm, nga pala nak, naasikaso ko na ang mga kailangan sa pagpapa-enroll mo sa school kaya naman wala na tayong problema dahil enrolled kana," masayang sabi ni nay sa gitna ng pagkain.
"'Nay, hindi ba't sabi ko naman sa inyo, ako na ang bahala roon at kaya ko naman na 'yon. Pinapagod niyo lang ang sarili niyo e, baka mapano ka pa," kalmado at malumanay ko namang tugon sa kaniya.
"Off ko na naman kase sa trabaho ko sa pananahi kahapon at alam kong busy ka kaya sa halip na mag-aksayang lang ako ng panahon dito sa bahay ay inareglo ko na ang mga kailangan para sa pagpasok mo,"
"Kahit na may, hindi pa rin pag-aaksayang ng panahon ang ipahinga mo ang sarili mo dito sa bahay, kaya ko naman na kase 'yon,"
"Ano kaba Miel, alam kong kaya mo, pero wala namang masama kung tulungan kita sa bagay na alam kong kaya ko rin naman at isa pa, hindi naman ako napagod doon. Ang ganda nga roon, e!"
"Doon sa papasukan ko pong school?"
"Abay oo, ang lawak-lawak at ang sosyal-sosyal! Lahat ng mga gusaling nakapalibot doon ay animong kahapon lang nagawa at natapos sa sobrang ganda! At alam mo ba kung ano pang maganda ron, huh?"
Nakangiti na may halong galak at tuwa sa mga matang tanong ni nay. Talagang kumikinang pa ang mga mata niya habang ipinapaliwanag ang hitsura ng paaralang papasukan ko. Binigyan ko lang din ito ng nagtatanong na tingin pagkatapos ng huling linyang sinabi nito.
"Wala na tayong problema sa uniporme mo, sila na daw ang bahala roo'n, sila na rin ang bahalang magbigay sa 'yo noon! Kita mo Miel, wala ka nang problema,"
"Libre na yung uniform, nay?"
"Kasasabi ko lang diba?" pilosopong sabi niya.
"Ganon kayaman ang paaralang iyon?"
"Abay oo naman, rinig kong pamilyang Evilord ang nagmamay-ari roon kaya paniguradong ang yaman-yaman doon.
"Bakit nay? Kilala niyo yung pamilyang 'yon?"
"Hindi naman masiyado, yung si Mr. Zachariaz Evilord lang ang kilala ko,"
"Kilala niyo?"
"Oo, matagal na panahon na 'yon. Noong nagta-trabaho pa ako bilang katulong sa pamilya Emerald,"
"Emerald?"
"'Yon yung pamilyang dati kong pinagsisilbihan. Matalik na magkaibigan si Mr. Zachariaz Evilord at ang amo kong si Sir Emanuel Emerald, lagi siyang pumupunta sa bahay ni Sir Eman para magkwentuhan. Kung minsan nama'y si Sir Eman ang pumupunta sa bahay niya para makipag-kwentuhan rin sa kaniya. Sa sobrang dalas nilang magkasama ay lahat kami na mga katulong lang ay kilala na siya bilang matalik na kaibigan ni Sir Eman,"
"Uh, nay, kung noong una dati kayong katulong? Ano naman po ang trabaho ni Itay sa panahon na 'yon, noong buhay pa siya?"
"Ang i-itay mo, uh..." utal na sabi niya, para pa siyang kinabahan sa naging tanong ko. Ganoon nalang siya parati, kapag tinatanong ko siya tungkol sa itay ko ay para bang nahihirapan siyang magsalita at naghahanap ng maisasagot. "Teka, bakit naman napunta sa Itay mo ang usapan?!"
"Uh, wala lang naman po,"
"Dati naman siyang driver ng pamilya Emerald,"
"Uh, pareho po pala kayong nagta-trabaho sa pamilya Emerald kung ganoon."
"Mm, ganoon na nga!" parang may halong kaba pang sabi niya. "Sa susunod na linggo na nga pala ang simula ng pasok mo, kaya kung pwede ay bawas-bawasan mo na yang tambak mong mga trabaho. Baka naman hindi kapa nangangalahati sa eskwela ay bagsak na iyang grades mo!"
"Huwag po kayong mag-alala, dalawa lang po yung trabaho ko. Hindi naman araw-araw yung isa at gabi hanggang hating-gabi lang din naman po yung isa,"
"Kahit na, nak, huwag kang masiyadong magpakapagod. Nagta-trabaho ka at mag-aaral kapa, baka sakit na ang abutin mo kapag nagkataon!"
"Hindi po, may, matibay kaya itong anak niyo! Kaya ko naman po kaseng pagsabayin ang pagta-trabaho at pag-aaral ko,"
"Pero huwag mong kalilimutan uh,"
"Ang ano po, nay?"
"Ang magpahinga, sa t'wing napapapagod ka,"
"E hindi po yata napapagod 'to e!" biro ko pa sa kaniya.
"Nak, seryoso, huwag mong masiyadong pagurin ang sarili mo."
"Opo, nay," nakatungo ko namang tugon sa kaniya. Naiintindihan ko ang nay ko, alam kong nag-aalala lang siya, kaya niya ako pinapayuhan ng ganito.
"O siya! Sege kain kana ulit. Kumain ka rin nitong gulay para mas tumaba-taba kana man," sabi niya at nilagyan ng pakbet ang plato ko.