[เพศ]
[อายุ]
[อุปโภค-บริโภคจำเป็น]
"ผ้าอนามัย เสื้อใน และ..." กางเกงชั้นในเด็กหญิง "ผมคงไม่ต้องใช้ ให้เธอเถอะครับ"
ทันทีที่บดินทร์อนุญาต เด็กหญิงทำตาโต เธอกล่าวขอบคุณเป็นการใหญ่ ก่อนจะหอบสิ่งของ
ที่ไม่รู้กี่คนให้มาจนล้นอ้อมแขนออกไปอย่างทุลักทุเล ถุงยังชีพ เสื้อชูชีพ ข้าวสาร อาหารสำเร็จรูป น้ำดื่มสะอาด มุ้ง...
การประปาจัดรถบรรทุกน้ำมาแจกจ่ายน้ำ ซ่อมแซมแนวท่อประปาและอุปกรณ์ประปาที่เสียหาย
ภายในบ้านเรือนประชาชน
"ฉันว่าเด็กชายที่ทำหน้าหมดอาลัยตายอยากหิวแล้วนะ" มุมปากของประทักษิณกระตุกขึ้นเป็นรอยยิ้ม
เขาส่งอาหารปรุงสุกบรรจุกล่อง "กินอะไรก่อน อะไรๆ ก็ดูดีขึ้นเวลาที่ท้องอิ่มนะ"
สมองของบดินทร์หยุดทำงานเสียแล้ว เขาไม่รู้รสชาติอาหารเลยด้วยซ้ำ แค่ตักเข้าปาก เคี้ยว และกลืน
ไม่รู้แม้กระทั่งกินอะไรเข้าไปบ้าง
บดินทร์มองชายคนหนึ่งสะอื้นเบาๆ เพราะบ้านที่อยู่มาหลายสิบปีพังต่อหน้าต่อตา เขาไม่สามารถ
ขนย้ายสิ่งของ ไม่สามารถเคลื่อนย้ายรถยนต์ออกมาได้ทัน เพราะน้ำจากมหาสมุทรมาแรงและเร็ว
พุ่งตรงหมายทะลักเข้าท่วมบ้านหายไป
มองเด็กหญิงกรีดร้องไม่ยอมเข้าใกล้ชายทะเล
มองคนที่พยายามฆ่าตัวตาย เพราะคิดว่าตัวเองไม่เหลืออะไร
รสของอาหารมื้อนี้เต็มไปด้วยความขมขื่น ความจุกในอก ก้อนสะอื้นในคอส่งผลให้เขาไม่อยากอาหารอีกต่อไป
บดินทร์วางส้อมลงก่อนยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาที่ไหลลงมาเขาจะไม่ได้เห็นครอบครัวของเขาแล้ว ชีวิตที่ว่างเปล่า เหลือเขาคนเดียวแล้ว
ประทักษิณยกแขนขึ้นเท้าคางมองคนเด็กกว่าที่ร้องไห้ให้เขาดู ซึ่งหลังจากปาดน้ำตาไปแล้ว บดินทร์ก็พยายามกลับมากินอาหารอีกครั้ง แต่สุดท้ายอาหารก็พร่องไปได้แค่หนึ่งในสามของจาน