"มีอะไรต้องการระบายให้ฉันฟังมั้ย นักโทษแดนประหารยังได้รับคำขอสุดท้ายเลยนี่นา"
น้ำตาที่คลออยู่เนิ่นนานเริ่มไหลลงมาอาบแก้ม
"นายคิดว่าความตายคือจุดจบ แต่ไม่ใช่เลย ความตายเป็นจุดเริ่มต้น"
"หลังจากที่สึนามิพัดถล่ม บางคนสูญสิ้นทุกสิ่งทุกอย่างไปหมด ทรัพย์สินเงินทอง แต่ไม่ใช่กำลังใจและความหวังในการดำเนินชีวิตต่อของพวกเขา"
"ดูรอบตัวก่อน นั่นคุณสุริยะ สายเนตร เขาเสียแขนซ้ายไป, เตียงถัดไปคือคุณจักรพรรธ์ มะลุลี ขาขวา, ส่วนตรงนี้คือคุณเมกับคุณอินทร์อุทิศ กวมสกล คนหนึ่งขาซ้าย คนหนึ่งแขนขวา-ขาสองข้าง"
เหนือแต่ละคนที่อยู่ภายในค่าย มีอักษรบนอากาศ เขียนว่า
[แบคทีเรียกินเนื้อ]
[โรคโลหิตเป็นพิษ]
[ไทฟอยด์]
[อหิวาตกโรค ท้องร่วง]
[โรคบาดทะยัก]
[แผลพุพองเป็นหนอง แผลอักเสบอย่างบวม แดง ร้อน]
[โรคฉี่หนู]
[โรคตาแดง]
[โรคไข้เลือดออก]
[โรคมาลาเรีย]
[โรคหัด]
[โรคมือ เท้า ปาก]
[โรคผิวหนังจากเชื้อรา]
[น้ำกัดเท้า]
"เท้าแช่อยู่ในน้ำที่มีเชื้อโรคเป็นเวลานานก่อสารพัดโรคได้แหละ" ประทักษิณส่งรองเท้าบูทเหนือเข่า
"น้ำท่วมพัดพาสารพัดเชื้อโรคมารวมกัน เสมหะ น้ำลาย น้ำมูก มีอยู่คนหนึ่ง เขาสำลักน้ำสกปรกที่มีเชื้อแบคทีเรียเข้าไปในปอดจนปอดอักเสบ"
"เอาล่ะ พร้อมแล้วใช่ไหม ไปกันเถอะ"
เรือยางทหารยังคงแล่นขนส่งผู้คน
สมาคมกีฬากระดานโต้คลื่น องค์การบริหารส่วนจังหวัด และภาคส่วนต่างๆ ใช้กระดานโต้คลื่นแทนถาดเสิร์ฟอาหารกับเครื่องดื่มในพื้นที่มีน้ำท่วมสูงกว่า 50 เซนติเมตร
มีหัวขโมย ขโมยของศพ โดนตำรวจกำลังจับกุม
"คนประสบภัย พวกเขาจะไปอยู่ที่ไหนครับ"
"ที่ๆ รัฐบาลสร้าง หรือจัดหา, บ้านญาติ"
บดินทร์ค่อนข้างแน่ใจว่าเขาไม่เคยมีคำถามมากมายเช่นนี้มาก่อนในชีวิต
"เมื่อกี้คุณพูดถึงรัฐบาล..."
"กระทรวงหลังความตาย ทำหน้าที่หลักก็คือไม่ให้คนเป็นรู้ว่ายังมีตัวตนเหนือธรรมชาติอยู่บนโลกนี้ อ้อ พวกคนเป็นทั่วไปเรียกกันว่า เทพ นางฟ้า ภูติ ผี ปิศาจ เเละอีกหลายหลากนั่นไง"