เซร่าตื่นขึ้นมาในขณะที่ตนเองนั้นหนุนตักของจินอยู่ที่ม้านั่งในสวนสาธารณะ พลางนึกในใจถึงเหตุการณ์ก่อนที่ตนเองจะหลับไป เธอลุกพรวดพราดราวกับฝันร้ายจนทำให้จินที่กำลังเคลิ้มหลับสะดุ้งตื่นทันที
"อ้าว! ตื่นแล้วหรอ?"
"....." เซร่าเขินหนักมากได้แต่เพียงพยักหน้าตอบโดยที่ตนเองไม่ได้พูดออกไป
"ถ้าอย่างนั้นนี่ก็ใกล้จะมือแล้วพวกเรากลับกันเถอะ?"
"เดี๋ยวก่อน! ฉันยังมีที่หนึ่งที่ต้องไปอยู่"
ในบรรยากาศที่ดวงตะวันใกล้จะลับขอบฟ้า แสงสีส้มพาดผ่านเมืองนี้ก่อนที่จะค่ำทั้งสองได้เดินไปด้วยกัน พร้อมพูดคุยเรื่องสัพเพเหระจนมาถึงที่หมาย เซร่าพาจินมายังโบสถ์ที่อูลเคยบอกระหว่างทางที่ไปยังบริษัท เซร่าจูงมือของจินพากันเดินเข้าไปในนั้นไดพบกับซิสเตอร์คนหนึ่งที่หน้าตาคุ้นเคย
"พี่แมรี่! หนูมาเยี่ยมแล้ว" เซร่าพูดจาเสียงดังจนแมรี่ที่กำลังวุ่นในการดูแลเด็กนั้นหันกลับมา
"อ้าว! แล้วอีกคนที่มาด้วยอย่าบอกนะว่า...คืนดีกันแล้วหรอ?"
"ทั้งสองคนเคยเจอกันแล้วใช่ไหม?"
"ก็เซร่าไม่เคยถามนี่ เราสองคนเคยพบกันแล้วหลายครั้งด้วยแหละ" เธอพยายามเอื้อมมือมาจับที่จิน
เซร่าที่เห็นดังนั้นเลยพยายามห้ามไว้ได้ทัน "เป็นซิสเตอร์ ห้ามแตะต้องผู้ชายไม่ใช่หรอ? พี่แมรี่"
"ขอโทษที! พอดีมันเคยชิน" เธอชักมือกลับอย่างรวดเร็วแสดงท่าทางเสียดาย
"นายเองก็เหมือนกัน ทำไมไม่เห็นบอกเรื่องนี้เลยละ?" เซร่ามีโมโหหันกลับมาถามที่จิน
"ก็เธอไม่เคยถามนี่ เลยไม่ได้บอกไป" จินตอบพร้อมกับหลบสายตาหนี
"อย่างนี้ฉันก็เหมือนคนโง่เลยสิ? ถ้างั้นเรื่องที่พี่แมรี่มาทำงานเป็นซิสเตอร์ดูแลเด็กก็"
"เขารู้ตั้งแต่แรกแล้วจ้า~" แมรี่พูดด้วยน้ำเสียงที่หวานแหวว "แล้วที่มาวันนี้คงไม่ได้จะมาเยี่ยมเฉยๆหรอกนะ"
"ที่จริงก็ว่าจะเอาเขามาปรับความเข้าใจกัน เกี่ยวกับเรื่องในตอนนั้น แต่เท่าที่เห็นคงไม่ต้องแล้วละ"
ขณะที่ทั้งสามพูดคุยกันอยู่ก็มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเดินเตาะแตะเข้ามากอดที่ขาเซร่าอย่างทุลักทุเล "น้าเซร่า กะ..กลับมา...แล้ว"
"ริเอล! ไม่เจอกันนานโตขึ้นเยอะเลยนะ" เธออุ้มริเอลกอดและหอมเบาๆ เหมือนว่าเธอจะชอบไม่น้อยดีใจใหญ่เลย
นี่เป็นครั้งแรกที่จินได้เห็นริเอล ถึงแม้จะรู้ว่าเธอชื่ออะไรแต่แทบไม่มีโอกาสได้พบเลยเพราะต้องไปเรียนกับทำงานตลอดเลยไม่มีเวลา เขาเลยลูบหลังของเธออย่างอ่อนโยนแทน
"เธอน่ารักใช่ไหมล่ะ?" แมรี่พูดพลางยิ้มไปด้วย
"จริงอย่างที่คุณบอกเลย" เขายิ้มกลับ..
ในอ้อมกอดของเซร่าท่ามกลางเสียงเด็กที่เดินวิ่งเล่นกันไป-มา และแล้วริเอลก็ค่อยหลับไป
"หลับซะแล้ว! สงสัยวันนี้จะเหนื่อย" แมรี่พูดขึ้นมาก่อนจะนำตัวของริเอลกลับไป "ถ้าไม่ว่าอะไรอยู่กินข้าวเย็นก่อนไหม?"
"ไม่เป็นไรค่ะ! เห็นว่าพี่กำลังยุ่งๆอยู่ด้วย ที่จริงแล้ววันนี้มาหาเจ้าหญิงตัวน้อยแค่นั้นเอง" เซร่าตอบปฏิเสธไป
"น่าเสียดายแย่เลย อุตส่าห์นานๆทีจะได้เจอกัน" เธอพูดพลางพร้อมกับกล่อมริเอลไปด้วย
"ก็ช่วยไม่ได้นิ! งานมันก็เยอะพอสมควร"
"ถ้างั้นก็ไม่รบกวนเวลาทั้งสองอยู่ด้วยกันแล้ว ไว้รอบหน้าอย่าลืมพาเขามาอีกด้วยล่ะ" แล้วเธอก็หันไปยิ้มแล้วพูดกับจินว่า... "ขอบใจนะที่รักษาสัญญา"
จินพยักหน้าตอบแล้วเดินออกจากโบสถ์ไปพร้อมกับเซร่า
ตอนนี้ภายนอกก็มืดจนแทบจะไม่เห็นทาง มีเพียงแสงไฟสว่างตามทาง จินและเซร่าทั้งสองตัดสินใจว่าจะกลับกัน จึงค่อยๆเดินพร้อมกับพูดคุยเรื่องที่ออกมาเที่ยวในวันนี้ ในขณะนั้นเองเซร่าก็ถามจินขึ้นมาว่า...
"เป็นไงบ้างวันนี้?"
"หมายถึงเรื่องที่พาฉันออกมาเที่ยวหรอ? ก็ไม่ได้แย่หรอก แอบสนุกเหมือนกัน ปกติแล้วฉันแทบไม่ได้ออกไปเที่ยวกับใครที่ไหนเลยนอกจากเฮนรี่ ที่เหลือก็ทำแต่งานกับไปเรียน"
"ฉันไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น แต่ที่ฉันหมายถึงนะ คือนายมีจุดประสงค์ที่รอดกลับมาไหม?" เธอจ้องมองที่ฉันอย่างจริงจัง ด้วยแววตาที่เหมือนกำลังคาดหวังอะไรบางอย่าง
ฉันอ้ำอึ้งพูดติดๆขัดๆ ปากก็เริ่มสั่นแปลกๆ พยายามข่มความรู้สึกนั้นกัดปากของตัวเอง "ฉะ..ฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ เธอเองก็กลับไปก่อนได้เลย"
ฉันเลือกที่จะวิ่งหนีแล้วไม่ได้ตอบอะไรกลับไป จะหาว่าขี้ขลาดก็ว่าได้ เพียงแต่ไม่อยากจะให้ความหวังกับเธอก็เท่านั้น! ทุกย่างถึงแม้ว่าจะวางแผนไว้ดีอย่างรอบคอบแล้วก็ตาม แต่มันก็มีโอกาสที่ฉันจะตายได้เหมือนกัน ถ้าเกิดฉันไม่รอดขึ้นมา อย่างน้อยหมอนั่นก็สามารฝากฝังได้ อาจจะทำในสิ่งที่ฉันทำไม่ได้ให้เป็นไปได้...
ส่วนทางเซร่าที่ไม่ได้รับคำตอบใดจากจินก็กำลังเดินกลับไปอย่างเหงาหงอย...
ผ่านทั้งสถานที่เที่ยวด้วยกัน กินอาหารด้วยกัน พูดคุยด้วยกัน ถึงแม้จะเป็นเพียงแค่วันๆเดียวก็ตาม ฉันก้อยากจะมาเที่ยวกับนายใหม่อีกรอบ อยากใหรอดชีวิตกลับมา ไม่ว่าจะต้องทิ้งเกียติหรือศักดิ์ศรีก็ตาม ขอแค่มีชีวิตอยู่ก็เพียงพอ ฉันอยากจะได้ยินคำตอบนั้นจากนายว่า... "ไว้มาเที่ยวกันใหม่อีกครั้งหนึ่ง" ในตอนนี้เซร่าถึงที่พักของตนเองและกำลังขึ้นลิฟต์ไปที่ห้องของเธอ
"สนุกน่าดูเลยนี่? ยายแมวขโมย" เสียงของหญิงปริศนาดังขึ้นข้างหลังของเซร่า นั่นคือไมร่าที่ล็อคคอของเซร่าอย่างแน่นหนาและเอาของแหลมคมยาวคล้ายหมุดจ่อไปที่ขมับของเธอ
"ใครกัน?"
ทำไมถึงมีคนที่ไหนไม่รู้เข้าข้างหลังฉันได้ ทั้งที่ในลิฟต์ไม่น่าจะมีใครอยู่เลยแท้ๆ
"สีหน้าแบบนั้นคงสงสัยสินะ? ไม่ต้องห่วงเธอไม่จำเป็นต้องรู้หรอกว่าฉันเป็นใคร แต่ช่วยตายที่นี่" ไมร่าง้างหมุดแหลมอย่างสุดแรงกำลังจะแทงไปที่ดวงตาของเซร่า ทันใดนั้นเองก็มีเสียงเปิดประตูลิฟต์ เหมือนว่าจะมีคนเข้ามาพอดี
พอเมื่อเซร่าเห็นว่ามีคนเข้ามาความรู้สึกแถวบริเวณคอก็หายไป พอหันกลับไปดูข้างหลังก็ไม่มีใคร คนที่เดินเข้ามาเห็นว่าเธอนั้นทำแบบนั้นทำไม? เธอหายใจถี่มากราวกับเป็นหอบ อีกทั้งเสียงเต้นของหัวใจกับชีพจรก็ดังจนคนข้างๆได้ยิน เมื่อถึงชั้นที่พักอยู่เธอรีบออกที่นั่นอย่างเร็วใช้กุญแจไขเปิดประตูแล้วเข้าไปในห้องของเธออย่างรวดเร็ว เธอพิงประตูทิ้งไว้อย่างนั้นจนค่อยสงบสติอารมณ์ของตนเองได้ คิดในใจ "(เมื่อกี้นี้คืออะไร? แต่ที่แน่ๆมันไม่ใช่ภาพหลอนแล้วเสียงที่ได้ยินนั่นอีก)" เซร่าเอามือจับไปที่บริเวณคอแล้วคิดอย่างใจเย็น แล้วจู่ๆไฟในห้องก็ดับลง เธอมองไม่เห็นอะไร พยายามเอามือถือในกระเป๋าออกมาส่องกวาดไปทั่วทั้งห้อง แต่ก็ไม่พบอะไร เลยเดินไปเปิดไฟ แล้วเปลี่ยนชุดที่ใส่ออกไปใส่ชุดนอนแทน"(เหมือนว่าจะเหนื่อยยังไงไม่รู้ เอาเป็นว่านอนพักผ่อนก่อนแล้วกัน)" เธอปิดไฟแล้วทิ้งตัวลงนอนโดยที่คิดเพียงแค่ว่าตอนนี้อยู่ในห้องคงปลอดภัย
ในตอนที่เธอกำลังเคลิ้มใกล้จะหลับ ขณะที่สายตาที่จ้องมองเพดาน เพียงแค่ชั่ววินาทีที่กระพริบตานั้นเธอเห็นหญิงคนหนึ่งนั่งคร่อมร่างกายของเธอ
ไมร่าเอามือข้างหนึ่งปิดปากเซร่า โดยที่ขณะที่นั่งคร่อมนั้นก็เอาเข่าสองข้างทับไว้ที่แขนของเซร่าเพื่อไม่ให้ดิ้นหนี ถึงแม้ว่าเธอจะพยายามดิ้นอย่างสุดแรงอย่างไรแต่มันก็ไร้ความหมาย ไมร่าค่อยเอาหน้ามาใกล้เซร่าที่กำลังนอนดิ้นอยู่ ในห้องที่มืดอีกทั้งปอยผมที่ปิดหน้าอยู่ให้เห็นใบหน้าไม่ชัดแล้วกระซิบที่ข้างหูของเธอเบาๆ "วันนี้มีความสุขมากสินะ?" พอสิ้นสุดเสียงก็ง้างหมุดแหลมนั้นอย่างสุดแรงกำลังจะแทงมาที่ดวงตาของเซร่า ทันใดนั้นเองเสียงข้อความก็ดังที่โทรศัพท์ของไมร่า ทำให้เธอหยุดชะงักหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอ่านข้อความ ด้วยแสงสว่างทำให้เซร่าเห็นหน้าของไมร่าได้ชัดเจนขึ้น ใบหน้าที่สวยงามแต่แววตานั้นเต็มไปด้วยแรงอาฆาตพยาบาทจ้องมองมาที่เธอ แล้วปักหมุดนั้นลงไปที่ข้างหัวของเซร่าทำให้เตียงนั้นเป็นรู ด้วยความกลัวเลยทำให้เซร่าหลับตาขณะนั้น พร้อมเสียงกระซิบที่หลอนหู "ครั้งนี้ถือว่าแกโชคดี แต่ครั้งหน้า..." หลังจากคำพูดนั้นเซร่าก็ลืมตาขึ้นมาดูไม่พบใครอยู่ตรงหน้าเลย แต่มีเพียงรูที่ถูกเจาะด้วยของแหลมคล้ายหมุดอยู่ข้างๆ
ทางด้านจินตอนนี้เสร็จธุระกำลังเดินออกจากห้องน้ำ ก็มีผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทายพร้อมกับพูดสิ่งหนึ่งขึ้นมาว่า... "ฉันจะบอกข้อมูลเกี่ยวกับ "นัมเบอร์" คนสุดท้ายให้แต่นายต้องทำตามที่ฉันสั่งหนึ่งอย่าง…"
24 ชั่วโมงก่อนงานคัดเลือกจะเริ่ม...
,มีประกาศโดยตรงจากทางรัฐดังขึ้นทั่วเซนเตอร์
-เกิดเหตุการณ์สารเคมีรั่วไหล เพื่อความปลอดภัยให้ประชากรทุกท่านรีบทำการอพยพออกจาก "เซนเตอร์" โดยด่วน....ขอย้ำ!
ภายในห้องควบคุม สังเกตการณ์มีคนสิบกว่าคนทำการจัดเตรียมสถานที่เหมาะสำหรับการคัดเลือก ซึ่งดีลเลอร์เองก็ประจำอยู่ในห้องนั้นด้วย
-ตอนนี้ประชากรทั้งหมดเริ่มทำการอพยพออกจาก "เซนเตอร์" ไปยังสถานที่พักพิงชั่วคราวที่ทางเราได้จัดเตรียมไว้แล้วค่ะ คาดว่าจะใช้เวลาอย่างน้อย 5-6 ชั่วโมง
"จัดการให้เร็วกว่านี้ ห้ามมีใครเหลืออยู่ใน "เซนเตอร์" นอกจากเหล่า "นัมเบอร์" เลยแม้แต่คนเดียว"
-ทางเราจะรีบดำเนินการโดยด่วน เปิดเส้นทางการจราจรอีกสองเส้นทาง เพิ่มจำนวนเจ้าหน้าที่อำนวยความสะดวก
-เส้นทางขาออกเกิดความชุลมุนมีเหตุการณ์ประท้วงของคนกลุ่มนึ่งที่ไม่พอใจครับ การอพยพออกจาก "เซนเตอร์" ในครั้งนี้ครับ ทางเราจะรีบส่งตำรวจติดอาวุธพร้อมควบคุมสถานการณ์
"จำนวนไม่ได้มากแล้วมีคนได้รับบาดเจ็บหรือป่าว?"
-ไม่มีในใครได้รับบาดเจ็บครับ เป็นเพียงแค่ประท้วงความไม่พอใจเฉยๆ
"ไม่ต้องส่งเจ้าหน้าที่ไป ปล่อยให้พวกเขาทำแบบนั้น ไม่ต้องไปใส่ใจเดี๋ยวพวกนั้นก็เลิกถ้ายิ่งไปทำอะไรตอนนี้มันจะยิ่งน่าสงสัยกว่าเดิม"
-แต่ว่าการอพยพมันจะ....
"ส่งเจ้าหน้าที่อีกคนสร้างสถานการณ์ ระเบิดที่ห่างไกลจากผู้อพยพ เอาให้ความเสียหายน้อยที่สุด!"
-รับทราบ!!!
-ตอนนี้การอพยพเป็นไปอย่างราบรื่นดี คาดว่าอาจจะเร็วกว่าเดิม 2 ชั่วโมง
"ทำได้ดีมาก!! เดี๋ยวฉันจะออกไปรับแขกที่มาจากดินแดนที่แสนไกลก่อน ถ้ามีปัญหาอะไรให้ติดต่อมา"
แล้วดีเลอร์ก็เดินออกไปจากห้องควบคุม ไปยังที่ห้องหนึ่งที่มีจอแสดงถึงใบหน้าผู้ที่มีอำนาจทั่วโลกนับสิบคน
เมื่อดีลเลอร์มาถึงก็กล่าวคำต้อนรับ "ยินดีที่ได้พบเหล่าผู้มีอำนาจทุกท่าน"
-รอบนี้ค่อนข้างจากไปเร็วนะราชาองค์นี้
-แต่มันก็ดีเหมือนกัน ได้มีอะไรดูสนุกๆฆ่าเวลาเล่น
จำนวนผู้เข้าแข่งรอบนี้แปลกไปนะ
-อย่าคิดมากคุณป้า!แค่ลงเดิมพันสนุกๆก็พอ
-ฉันจำไม่ได้ว่ามีหลานที่ไม่รู้จักเคารพสุภาพสตรีอย่างแก!
"ทุกท่านสามารถเดิมพันใครก็ได้ เลือกกี่คนก็ได้ ในระหว่างที่การแข่งเริ่มห้ามใส่จำนวนเพิ่ม ที่นี่เราใช้ทองคำในการเดิมพัน เริ่มต้นที่ 100 ออนซ์ เอาล่ะ...เชิญลงเดิมพันกันได้!!"
ทางด้านของจินก็กำลังเตรียมตัว เขาสวมเชื้อยืดแขนกุดและกางเกงขายาวที่เคลื่อนไหวง่ายๆสีดำ สวมรองเท้าทหาร ตอนนี้กำลังตรวจสอบเสบียงที่ได้สั่งให้อูลไปหามา
"คุณจินในที่สุดเวลานี้ก็มาถึงแล้วนะครับ" โลแกนพูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง
"เวลาที่ใช้ในการคัดเลือกท่าไหร่พอจะรู้ไหม?" จินใจเย็นกับสถานการณ์ตอนนี้เป็นอย่างมากไม่กระโตกกระตากเกินไป
" จนกว่าจะมีผู้ชนะละ! แต่ว่าคุณนี่ดูเย็นมากกว่าที่ผมคิดอีกนะครับ" เขาเอ่ยปากชมเชย
"ถึงขนาดเล่นใหญ่ ปล่อยข่าวมีการรั่วไหลของสารเคมี แสดงว่าจะให้คนภายนอกรู้ไม่ได้จริงๆสินะ?"
จินหยิบปืนปกขึ้นมา พร้อมตรวจสอบจำนวนกระสุนสำรองใส่สายเก่ง
"อาวุธแค่นี้จะเพียงพอหรอครับ? ทั้งที่สามารขออาวุธที่ดีกว่านี้ก็ได้ แต่ที่คุณขอไปมันอาวุธที่ใช้ในการจับกุมเท่านั้นเองนะ ที่พอจะเรียกเป็นอาวุธสังหารคนได้ มีแค่ปืนพกกับมีดเล่มหนึ่งเท่านั้นเอง"
"ความสามารถของฉันไม่เหมาะกับการพกของขนาดใหญ่หรอก คุณเองก็น่าจะรู้ดีนี่โลแกน?"
"อ๋อ! เกือบลืมไปเลย นี่ครับ" โลเกนหยิบกระเป๋านิรภัยเล็กๆใบหนึ่งยื่นให้จิน
"อะไรละนี่?" จินเปิดออกดูพอกับสิ่งที่เหมือนนาฬิกาข้อมือเล็กๆหน้าจอแตะสัมผัสอยู่ในนั้น
"สิ่งที่เอาไว้บอกผู้ที่เหลือรอดกับผู้เสียชีวิตอย่างไงละครับ ถ้าเกิดมีใครก็ตามที่ตายจะขึ้นแจ้งเตือนทันทีที่หน้าจอแต่จะไม่บอกผู้ที่เป็นคนสังหาร ถ้าใครก็ตามที่เข้าไปยังที่หลบภัยจะขึ้นว่ายอมแพ้"
"ถือว่าสะดวกดีนี่"
"มันจะเชื่อมต่อกับชีพจรโดยตรงเพราะงั้นจึงแม่นยำมาก พร้อมทั้งมีระบบตรวจจับด้วย จีพีเอส อีกด้วย"
"นี่มันเหมือนกับ…" ในตอนที่จินกำลังจะพูดชื่อบางอย่างออกมาโลแกนเลยเข้ามาหยุดไว้ก่อน
"ไม่เอา! ครับเราจะไม่เอ่ยชื่อนั้นออกมา..." จินที่ได้ยินเลยพักหน้าตอบรับว่าตนนั้นเข้าใจแล้ว
"จะ...ว่าไปแล้วพวกคนที่เหลือละ? อพยพไปกันหมดแล้วหรอ?"
"อูล จิล และเซร่า พวกเขาอพยพไปก่อนแล้ว ไม่ต้องห่วงครับเซร่าเธอฝากข้อความมาให้คุณด้วย นี่ครับ!" โลแกนยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งมาให้จิน "ไม่ต้องห่วงครับ ผมไม่ได้แอบเปิดอ่านข้อความข้างในนั้นเลยแม้เต่นิดเดียว"
"รู้ไหม? เวลาที่คุณพูดแบบนั้นมันไม่น่าเชื่อถือมากที่สุดนะ" จินเปิดอ่านข้อความข้างในนั้นแล้วยิ้มออกมา
"ข้างในว่าไงครับ?" โลแกนถามด้วยความสงสัยอยากรู้อยากเห็น
"เรื่องไร้สาระนะ...! ไม่มีอะไรหรอกมันก็แค่...เรื่องไร้สาระนะ" เขาขยำกระดาษนั้นยัดใส่กระเป๋ากางเกงทันที "แต่ก็แอบเศร้าอยู่นิดหน่อยแฮะ ที่ต้องมาจากกันอย่างนี้"
"พวกเราจะคอยเชียร์คุณอยู่ข้างนอก "เซนเตอร์" ไม่ต้องห่วง พยายามในส่วนของคุณให้ดีที่สุดแล้วเอาชัยชนะมาให้ได้นะครับ" แล้วเอามือตบที่ไหล่จินเบาๆ "ระหว่างที่รอนี่คุณสามารถนั่งดูทีวีเพลินได้นะครับ มีหนังให้ดูมากมายเลย"
"ขอบใจที่แนะนำ โลแกนเองก็ไปได้แล้วนะ นายเองก็ต้องอพยพแล้วเหมือนกัน"
"ขอให้คุณโชคดี" แล้วเขาก็เดินจากไปทิ้งให้จินนั่งดูทีวีอยู่คนเดียวในบริษัทนั้น
อีก 10ชั่วโมงก่อนการคัดเลือกจะเริ่ม
-การอพยพเรียบร้อย ไม่มีร่องรอยของประชาชนภายใน "เซนเตอร์"
-ทางนี้เรียบร้อยเช่นเดียวกัน ไม่มีประชนหลงเหลือ
-ผู้ที่ทำการประท้วงเมื่อไม่นานนี้หยุดการกระทำและมุ่งหน้าออกจาก เซนเตอร์ หลังได้ยินเสียงระเบิด ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ
แล้วดีลเลอร์ก็เดินเข้ามาในห้องควบคุม พร้อมกับของหวานและเครื่องดื่ม
"เอาล่ะ! ในเมื่องานคืบหน้าไปมากแล้ว ก็มาพักกันก่อน พวกเรายังต้องอยู่แบบนี้อีกนานจนกว่างานคัดเลือกจะจบลง"
-รับทราบแล้วครับ/ค่ะ เสียงขานรับของพนักงานชายและหญิงตอบรับคำเชิญของดีลเลอร์พากันมาพักผ่อนก่อนที่งานคัดเลือกจะเริ่ม
อีก 3 ชั่วโมงก่อนงานคัดเลือกจะเริ่ม...
ทางฝั่งของอูลและพรรคพวกตอนนี้ได้ทำการอพยพมาถึงที่พักเรียบร้อยแล้ว เป็นดรงแรมที่ดีที่สุดและกว้างที่สุดแถวนั้น ส่วนโลแกนตามาสมทบภายหลังไม่นาน
"อีกไม่นานแล้วสินะ พวกเราก็มาคอยส่งกำลังใจให้เขาอยู่ที่นี่แล้วกัน"
เหมือนว่าการจัดการคัดเลือกจะมีการถ่ายทอดสดไปยังผู้ที่เกี่ยวข้องทั้งหมด เพื่อเป็นสักขีพยานในการกำเนิดราชาองค์ใหม่
"โลแกน! นายคิดว่าครั้งนี้พวกเราจะมีโอกาสชนะสักกี่เปอร์เซ็นต์?" อูลถามกับโลแกน
"นั่นสินะ! ไม่เพียงแต่พลังของเขาที่ร้ายกาจแล้วยังมีสมรรถภาพทางกายที่สูงอีกด้วย ก็ถือว่ามีโอกาสมากกว่า 60 เปอร์เซ็นต์ เห็นจะได้" เขาตอบกลับอย่างไม่ค่อยมั่นใจนัก
"ทำไมนายแลดูไม่ค่อยมั่นใจเลยละ?"
"พลังของเขามันมีจุดอ่อนร้ายแรงอยู่ ถ้าอีกฝั่งเกิดรู้เข้านี่จบไม่สวยแน่"
"คราวนี้ก็อยู่ที่เขาแล้วแหละจะจัดการเรื่องจุดอ่อนนั้นอย่างไร?"
อีก 1 ชั่วโมงก่อนงานคดเลือกจะเริ่ม...
จิลและเซร่าก็พากันเดินเข้ามาเพื่อเฝ้าดูการคัดเลือกในครั้งนี้ด้วย
"งานยังไม่เริ่มสินะ อ้าว~! หัวหน้าก็มาถึงก่อนแล้วหรอ?" จิลเธอเดินมาอย่างร่าเริงพร้อมกับลากเซร่ามาด้วย
"ฉันว่ารอดูผลลัพธ์อยู่ข้างนอกดีกว่า" เซร่าเกรงใจเลยพยายามเดินหนีออกจากห้อง...
"เอาเถอะน่า~เข้ามาได้แล้ว!" จิลดึงเซร่าอย่างสุดแรงจนเธอเข้ามายังข้างในห้อง
"ให้พวกเธอมาดูด้วยจะดีงั้นหรอ?" โลแกนเอ่ยถาม
"พวกเธอสมัครใจกันมาเอง ฉันไม่ได้บังคับอะไรทั้งนั้น" อูลพูดอย่างใจเย็นนั่งลงพร้อมกับแก้วกาแฟในมือของเขาแล้วจิบเล็กน้อย
"ถ้าอย่างนั้นก็แล้วไป ฉันจะได้ไม่ต้องมารู้สึกผิดเอาทีหลัง"
ทางด้านห้องควบคุม...
-ทำการตรวจสอบพื้นที่โดยรอบอีกครั้ง....ไม่พบประชาชน เรียบร้อยดีค่ะ!
-ทางนี้ก็ไม่พบเช่นกันครับ!
-การคัดเลือกราชาจะเริ่มในอีก 30 นาที....
ทุคนที่เหลืออยู่ใน เซนเตอร์ ตอนนี้ต่างพากันเตรียมพร้อมที่จะเข้าสู่การต่อสู้ บางคนก็สวดภาวนา บางคนก็ตรวจสอบอาวุธ ไม่ก็บางคนทำสมาธิตั้งสติเพื่อไม่ให้ตนเองตื่นตระหนก และไม่ก็นอนดูหนังอย่างสบายใจเฉิบรอเวลาที่งานคัดเลือกจะเริ่ม....
-การคัดเลือกราชาจะเริ่มในอี 10 นาที.....
-ทำการปิดประตูทางเข้าทั้งหมดของ "เซนเตอร์"
เมื่อทำการสั่งการทันทีนั้นก็มีประตูบานยักษ์เลื่อนปิดทางเข้าไปยัง "เซนเตอร์" จนมิดชิด และข้างหน้านั้นก็มีเจ้าหน้าที่ยืนประจำตำแหน่งอยู่เพื่อป้องกันไม่ให้ใครเข้าไป
-เจ้าหน้าที่เดินทางถึงตำแหน่งเรียบร้อยแล้ว
-การคัดเลือกราชาจะเริ่มในอีก 5 นาที ในระหว่างนี้ให้ทุกคนตรวจสอบความเรียบร้อยทั้งหมดซะ! รับทราบ!!!
-รับทราบ!!!
-การคัดเลือกราชาจะเริ่มในอีก 30 วินาที
.....
.....
.....
-การคัดเลือกราชาจะเริ่มในอีก 10 วินาที
.....
-การคัดเลือกราชาจะเริ่มในอีก 5...4...3...2...1...0
"งานเฉลิมฉลองได้เริ่มขึ้นแล้ว~ แด่การกำเนิดราชาของเราเพียงหนึ่งเดียว!!"