ทำความเคารพ!!!....
เสียงตะโกนที่เคยชินนั้นยังคงดังก้องอยู่ในหู เสียงรองเท้ากระทบพื้นที่ดังเป็นจังหวะอย่างพร้อมเพรียงราวกับเสียงเพลง คราบเขม่าและกลิ่นคาวเลือดที่ยังติดอยู่ที่ปลายจมูกฉันแทบไม่มีวันลืม....
"นายมีความฝันหลังจากนี้บ้างไหม?"
"พวกเรามารบนะ จะเป็นตายร้ายดีอย่างไรก็ไม่รู้ ถ้านายว่างเอาเวลามาเพ้อฝันก็ควรเอาส่วนนั้นตรวจสอบสภาพปืนให้ดีก่อนสิ!"
"นายรู้ไหมแจ็ค? เพราะว่าคนเรามีความฝันเลยถึงอยากจะรอดจากที่แห่งนี้ไปอย่างไงเล่า"
ตอนที่ไปรบฉันไม่ได้คิดเรื่องหลังจากนั้น แค่ทำตามภารกิจที่ได้รับมอบหมายมา ได้รับค่าตอบแทนเป็นคำชมของผู้บังคับบัญชากับสวัสดิการจนกว่าที่ตนเองจะเกษียณอายุ ออกไปรบทำสงครามกับผู้ก่อการร้ายโดยมีชีวิตเป็นเดิมพัน ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ลืมเลือนความฝันไป...
เมื่อเวลา 00.00 น. ทางด้านบริษัทของตระกุลเอริส
"เอาล่ะ! คงได้เวลาที่ต้องไปแล้ว...นี่ไม่ใช่คำสั่งหรือว่าภารกิจแต่เป็นความต้องการของฉันเหมือนอย่างที่นายเคยถามฉันไว้ เอส" แจ็คพูดกับสร้อยคอที่เขามักจะสวมอยู่แล้วยิ้มออกมาก่อนที่ตนเองจะเดินออกไป...
ทั้งที่ในเมืองไม่น่าจะมีคนหลงเหลืออยู่แล้ว แต่ว่าทำไมต้องเปิดไฟไว้ที่ทุกตึกด้วยละ? ช่างเถอะ!เอาเป็นว่าตอนนี้ ไอ้หนูนั้นน่าจะกำลังมาถึงแล้ว
แจ็คใช้พลังของตัวเองเพื่อตรวจสอบบริเวณโดยรอบ ได้ยินเสียงเท้าของสัตว์สี่ขากำลังวิ่งมาหาเขา ในระหว่างที่รอนั้นเขาก็ได้ทำการตรวจสอบอาวุธและแผนที่ที่ได้รับมา
...ตระกุลเอริสนั้นเป็นผู้สนับสนุนหลักทางด้านอาวุธยุทโธปกรณ์ ทุกตระกุลที่สนับสนุนเหล่านัมเบอร์นั้นจะมีการทำการซื้อ-ขายกับตระกูลเอริส เลยทำให้มีประวัติข้อมูลอาวุธของนัมเบอร์คนอื่นอยู่ครบ จะถือว่าเป็นข้อได้เปรียบก็ว่าได้ เพราะพลังของฉันเองไม่มีความสามารถในการต่อสู้เหมือนคนอื่น เลยจำเป็นต้องพึ่งการซุ่มยิงจากระยะไกลเอา
"มาถึงแล้วสินะ?" เขามองไปยังม้าตัวหนึ่งวิ่งเข้ามาหาด้วยความเร็ว แล้วค่อยๆกลับกลายร่างเป็นคน เขาคือ "ฟิชั่น" ที่มาร่วมมือกับแจ็ค ในร่างคนนั้นเขาสภาพนั้นเปลือยเปล่าเพราะในการแปลงร่างนั้นเสื้อผ้าจะถูกฉีกขาดจนไม่เหลือชิ้นดี
"ฉันหวังพึ่งพลังของแกอยู่นะ ทำงานให้มันดีหน่อยละ"
"เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วง แต่ก่อนอื่นไอ้หนู! แกช่วยหาเสื้อผ้าใส่ที ฉันไม่มีรสนิยมชอบดูผู้ชายในชุดวันเกิด" พอแจ็คพูดจบแล้วก็กางแผนที่ออก
ในขณะที่ฟิชั่นกำลังสวมเสื้อผ้าอยู่นั้นก็ถามมาว่า "แล้วจะเอาไงดี? จัดการใครก่อน?"
"ตอนนี้พวกเราอยู่ทางทิศตะวันตก เป้าหมายของเราอยู่ทางตะวันออก แต่จากที่ฉันคาดการไว้เขาน่าจะไปที่ทางใต้เพื่อหาพรรคพวกของเขา"
"แกแน่ใจนะ? ว่าหมอนั่นคือตัวอันตรายมากที่สุด"
"เราไม่ควรปล่อยเขาไว้เด็ดขาด! รีบจัดการให้ไวที่สุดเท่าที่จะทำได้"
"แกใช้พลังค้นหาโดยรอบยัง?"
"ตรวจสอบแล้วแต่ในพื้นที่บริเวณใกล้เคียงตอนนี้แทบไม่มีใครอยู่เลยนอกจากพวกเรา"
"ถ้างั้นรอบนี้ก็หวานหมูสิ สบายตั้งแต่เริ่มเลย" ฟิชั่นทำท่าทางดีใจ
แจ็คที่เห็นดังนั้นเลยพูดเตือนไป "ถึงแม้อีฝ่ายจะอายุเท่าๆกับแก แต่ก็อย่าประมาทเด็ดขาด!"
"ครับ! ครับ! ทำเป็นสั่งอยู่ได้อ้างตัวเองมีประสบการณ์ ทั้งที่เป็นได้แค่ทหารที่ขี้ขลาดหนีเอาตัวรอด" สิ่งที่แจ็คเตือนนั้นแทบไม่ได้เข้าหูของฟิชั่นเลยแม้แต่น้อย แต่ตัวแจ็คเองนั้นก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรแล้วรีบเดินทางไปทางใต้ของเซนเตอร์
"เอานี่ไป แล้วก็อย่าทำมันฟังตอนแปลงร่างละ" แจ็คโยนวิทยุสื่อสารให้ฟิชั่น
"นี่มันสมัยไหนแล้ว ยังจะใช้วิทยุเชยๆแบบนี้อยู่อีกงั้นหรอ?"
"ที่นี่ตอนนี้มันก็เปรียบกับสนามรบของตัวฉัน เพราะฉะนั้นนี่เหมาะที่สุดแล้ว"
"ครับ! คุณผู้ชำนาญการในสถานที่จริง"
"...…..."
จนในที่สุดทั้งสองก็เดินทางมาจนถึงทิศทางใต้ของเซนเตอร์ แจ็คเลยสั่งให้ฟิชั่นหยุดแล้วเขาก็ทำการใช้พลังในการค้นหาบริเวณโดยรอบทันที
"ระยะ 3 กิโลเมตรข้างหน้ามีการปะทะกันอยู่ สองแห่งพร้อมกัน เอาเป็นว่าเดี๋ยวฉันจะรีบไปหาที่ซุ่มยิงข้างบนส่วนนายเตรียมการดจมตีจากข้างล่าง"
"อย่าให้พลาดละ ไม่งั้นแกได้ถูกส่งกลับไปแน่"
แล้วทั้งสองก็แยกทางกัน แจ็คนั้นหาตึกระยะที่ปลอดภัยมากที่สุดเตรียมการซุ่มยิงในระยะไกล ส่วนทางฟิชั่นรอการสั่งการอยู่อย่างไม่พอใจ
"ทำไมฉันต้องมาทำตามแผนของนายด้วย เป็นแค่ทหารที่คอยแต่ทำตามคนอื่นสั่งแท้ๆ ไม่น่าจะมีสมองในการคิดอะไรเองด้วยซ้ำ" ทางฟิชั่นไม่รู้เลยว่าถึงแม้วิทยุจะไม่ได้เปิดอยู่แต่แจ็คนั้นก็ได้ยินจากระยะไกลอยู่แล้ว
"เป็นเด็กเจ้าปัญหาจริงสินะ" เขาเตรียมการเรียบร้อยและหยิบวิทยุขึ้นมา "เดี๋ยวอีกไม่นานฉันจะเปิดแกยิง ส่วนนายรอดูท่าทีไปก่อนอย่าพึ่งแปลงร่างโดยที่ฉันไม่ได้สั่งเด็ดขาด"
"เฮ้ย! นี่เป็นโอกาสในการจัดการพวกมันทั้งหมดเลยนะเว้ย ทำไมไม่ลงมือพร้อมกันวะ!?" ฟิชั่นเริ่มไม่พอใจขึ้นเสียงใส่แจ็คผ่านวิทยุ
"ทำตามแผนซะ ถ้าแกเองก็อยากชนะ"
"ก็ได้...แล้วจะเริ่มจากใครก่อนดี?"
แจ็คส่องกล้องแล้วดูไปยังกลุ่มของจิน "ถ้าเกิดฉันยิงโดนหัวของหมายเลข 6 นายรีบบุกเลยนะ แต่ถ้าฉันเกิดพลาดขึ้นมาในนายรอดูสถานการณ์ไปก่อน"
"โอเค" ฟิชั่นตอบตกลงอย่างไม่ค่อยพอใจ
"สาม....สอง...หนึ่ง"
ตู้มมมมมมม!!!!!!! เสียงระเบิดดังก้องกังวานไปทั่วทั้งเซนเตอร์ แจ็คที่ทำการเล็งหัวของจิน อยู่นั้นเกิดตกใจพลาดถ้าเป็นคนปกติอาจจะไม่เป็นไรแต่เนื่องพลังของเขานั้นเกี่ยวกับเสียงอาจจะมีหูอื้อไม่ได้ยินไปพักหนึ่ง เลยทำให้กระสุนเลยไปโดนหัวของบันแทน
"นี่แกที่อะไรลงไป? มันแต่ตื่นกันหมดแล้ว"
"โทษที พอดีมือลื่น จะรีบแก้งานเดี๋ยวนี้" แล้วก้รีบยิงอีกนัดแต่ดูเหมือนจะไม่โดนจุดตาย
"นี่แกเคยเป็นทหารจริงๆหรอ? ใช้การไม่ได้เลย พอกันทีเดี๋ยวฉันจะไปจัดการเอง" ฟิชั่นที่เริ่มทนไม่ไหวกับแจ็คเลยจะจัดการเองแต่ก็ถูกแจ็คห้ามไว้ก่อน
"เดี๋ยวก่อน!! ตอนนี้ยังก่อน ดูท่าทีไปก่อน" ตอนนี้แจ็คเห็นเฮนรี่ใช้พลังในการรับกระสุนของเขาเพื่อป้องกันจินที่บาดเจ็บและกำลังโดนอลิซลากอยู่
น่าสนใจการที่เพื่อนของแกเผยพลังออกมาแสดงว่ามั่นใจในพลังของตัวเองพอสมควร ส่วนผู้หญิงคนนั้นน่าจะไม่ใช่ปัญหาอะไรมาก ไอ้หนูน่าจะจัดการไหวอยู่
แจ็คหยิบวิยุขึ้นมาพูดกับฟิชั่น "ย้ายที่กัน พวกมันกำลังจะไปที่บริษัทของตระกูลอูทูส เดี๋ยวพวกเราจะไปดักที่นั่น"
ตอนนี้แจ็คได้มาดักรอพวกจินที่กำลังจะเดินทางนี้และกำลังเตรียมการอยู่บนตึกชั้นดาดฟ้าอย่างใจเย็น
อย่างน้อยตอนนี้พวกมันน่าจะกำลังระวังตัวมากขึ้นจากการซุ่มยิงรอบที่แล้ว แต่นั่นมันก็ทำให้พวกแกเคลื่อนที่กันได้ช้าลง อีกทั้งเพื่อนของไอ้หนูนั่นน่าจะกันได้แค่ทีละคนเท่านั้น แต่พวกมันสองคนอยู่ด้วยกันแล้วน่าจะอันตรายจับมันแยกดีกว่า
"ไอ้หนู! ได้ยินไหม? ด้วยฉันจะทำการถ่วงเวลาหมายเลข 06 เองส่วนนายกำจัดยายผู้หญิง กับเพื่อนของไอ้หมอนี่ซะ"
"อย่าให้พลาดละ"แล้วฟิชั่นก็ตัดสายไป
"เอาละ อย่างน้อยต้องจำกัดการเคลื่อนไหวของมันก่อน" แจ็คทำการยิงเข้าที่บริเวณขาของจินจนล้มลง "แล้วก็ที่หัว…ชิ! ประสาทสัมผัสองมันไวชะมัด รีบแก้งานอย่าให้มันลุกขึ้นเด็ดขาด" แต่ในตอนนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังอยู่ข้างหูของแจ็ค
"นี่ๆแบบนี้ดีแล้วหรอ?"
แจ็คที่อยู่ก็ตกใจร่างกายตอบสนองอย่างรวดเร็วคว้ามีดและกำลังจะแทงไปที่มาของเสียงนั่นพบกับ เด็กสาวผมยาวและชุดเดรสสีขาวยืนอยู่ข้างๆเขาก้มถามเขาอย่างสุภาพ แจ็คที่เห็นว่าเป็นเด็กเลยหยุดมีดไว้ได้ทันท่วงที
"แกเป็นใคร?" เขาถามอย่างลนลาน
"นั่นก็ขึ้นอยู่กับคุณลุงเองว่าจะมองเห็นเป็นใคร" แล้วเธอก็เดินรอบๆค่อยเปลี่ยนรูปร่างของเธอกลายเป็นเพื่อนของเขา "อาจจะเป็นเพื่อนสนิทของคุณ" แล้วเธอก็เปลี่ยนร่างอีก "หรือไม่ก็กลายเป็นหัวหน้าที่เคารพ แล้วตอนนี้คุณเห็นเป็นอะไรอยู่ละ?"
เสียงระเบิดดังขึ้นที่ข้างล่างจนแจ็คนั้นได้สติกลับมา เห็นฟิชั่นในร่างมนุษย์หมาป่ากำลังชักดิ้นชักงออยู่เนื่องจากระเบิดเสียงที่จินได้ปาใส่ก่อนหนีไป แล้วเมื่อเขามองไปรอบๆก็ไม่พบเด็กคนนั้นแล้ว
ฟิชั่นด้วยความโมโหเลยด่าทอที่แจ็ค โทษที่ตนเองทำงานผิดพลาดเพราะว่าไม่ยอมถ่วงเวลาจินให้ดี แจ็คนั้นก็ไม่ได้ตอบโต้อะไรไปได้เพียงเต่รับฟังและเรียกให้ฟิชั่นกลับมาวางแผนกันใหม่อีกรอบ เนื่องจากตอนนี้ฝนก็เริ่มตกทำให้เขานั้นไม่สามารถใช้พลังได้เต็มร้อย และพวกจินเองก็อยู่ในท่อระบายน้ำอีก
"พอกันมีสำหรับแผนของแกนะ คราวนี้แกต้องเป็นคนทำตามแผนของฉัน" แล้วฟิชั่นตัดสายวิทยุไป...
"เฮ้อ~หนวกหูชะมัดเสียงฝนนี่" เขาถอนหายใจแล้วบ่นพึมพำกับตัวเองเบาๆท่ามกลางเสียงฝนตกเปราะแปะมันทำให้การรับรู้มีมากเกินไป ตอนนี้แจ็คเลยเลือกที่จะปิดพลังของตัวเองไว้ก่อนรอเวลาฝนหยุดตกแล้วค่อยกลับมาใช้เหมือนเดิม...
ความฝันงั้นหรอ? กว่าจะมานึกได้ก็ตอนอายุจะเข้าเลขหลักสี่ นายเองก็เคยบอกฉันไว้ว่าถ้ายังไม่ตาย ขาและแขนยังใช้การได้ดีก็อย่าล้มเลิกที่จะตามหาความฝัน ไม่ว่าใครในกองร้อยตอนนั้นที่ได้ยินที่นายพุดก็ว่าไร้สาระ ฉันเองก็เป็นหนึ่งในนั้น ช่างเป็นชายที่ทำตัวได้บ้าบอสิ้นดีจนถึงวาระสุดท้ายของชีวิตเลยจริงๆ
ในระหว่างที่แจ็คนั่งระลึกความหลังฟิชั่นก็เดินทางมาสมทบกับเขาแล้ว แจ็คพยายามพูดแก้ตัวต่างๆนาๆและโน้มน้าวให้ทำตามแผนของเขา
"ฉันขอโทษพอดี มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นนิดหน่อย ช่วยทำตามแผนของฉันอีกครั้งทีเถอะ!"
"แกมันพึ่งไม่ได้ พลาดถึงสองครั้งสองคราแล้วยังมีหน้ามาขอร้องอะไรจากฉันอีก ไอ้ทหารชั้นสวะ!" ฟิชั่นมองด้วยแววตาอาฆาตมายังแจ็ค
"พูดแรงไปป่าว แต่มันก็จริงแหละ" แจ็ครีบกางแผนที่ให้ดุแล้วอธิบายเรื่องทางขึ้น "ฟังฉันนะทางท่อระบายน้ำพวกมันไม่สามารถอยู่ได้นาน แล้วทางขึ้นก็ก็มีเพียงแค่ไม่กี่แห่งถ้าเราไปดักรอตรงนั้น พวกเราทั้งคู่ก็สามารถจัดการพวกมันได้"
"เห~แล้วทางขึ้นที่ว่ามันตรงไหนกันล่ะ?"
"ฟังก็ดีแล้ว พวกมันน่าจะทำงานกันเป็นทีม แยกเป็นสองฝั่ง แต่พวกมันไม่น่าจะเสี่ยงขนาดแยกกันจนไปสมทบกันช้า ฉันดูแล้วมันมีอยู่สองที่ที่มีท่อใกล้ๆกันและระยะทางไม่ได้ไกลมากด้วย อันหนึ่งอยู่ใกล้ๆโบสถ์แถวนี้ไม่ไกลนัก ส่วนอีกอันอยู่ที่ถนนใหญ่ระหว่างหัวเมืองเวสกับซาร์" หลังจากที่อธิบายจบฟิชั่นก็พูดขึ้นมาว่า...
"ถ้าอย่างนั้นพวกเราแยกกัน แกไปที่ถนนใหญ่ ส่วนฉันจะไปทางโบสถ์ ใครที่จัดการศัตรูไดก่อนแล้วรีบตามมาสมทบ"
"ฉันก็ไม่อยากจะพูดหรอกนะแต่ว่าถ้าพวกเราช่วยกันจัดการอีกฝั่งหนึ่งมันจะง่ายกว่านะ"
"ฉันก็บอกแล้วว่าแกมันพึ่งไม่ได้ เป็นแค่ไอ้สวะหนีทัพปล่อยให้เพื่อนร่วมรบตายในสนาม ยังมีหน้ามาออกความคิดเห็นอีก"
แจ็คนั้นไม่ได้พูดตอบโต้อะไรไปเพียงแต่พยายามข่มอารมณ์ตัวเองถอนหายใจแรง "โอเค! ก็ได้ถ้าไอ้หนูสั่งแบบนั้นฉันก็จะทำตามอย่างโดยดี"
"อย่างนี้สิ! เป็นแค่ทาสที่ทำคำสั่งตามพวกคนชั้นสูง พวกแกไม่มีสิทธิ์ที่จะออกความเห็นหรือมีฝันเหมือนอย่างคนปกติหรอก แล้วก็อย่าเรียกฉันแบบนั้นอีก..."
แล้วฟิชั่นก็เดินจากไปอย่างเร่งรีบจนลับสายตาแจ็คไป.....
02.56 น
ในขณะนี้แจ็คกำลังนั่งรอคนที่โผล่มาจากท่อระบายน้ำอยู่บนดาดฟ้าอย่างใจเย็น แล้วเสียงเท้าที่ค่อยเดินอย่างช้าๆเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
"ว่าแล้วต้องเป็นนาย...ฉันรอจนเหงือกแห้งแล้วนิ"