LANCE'S POINT OF VIEW THROWBACK
"Nasaan ako?" Tanong ko sa sarili ko habang nililibot ang tingin sa paligid. Pamilyar ang lugar na 'to. Eskwelahan ko dati. Anong ginagawa ko dito?
Ilang sandali pang paglalakad, may natanaw akong dalawang bata hindi kalayuan sa pwesto ko- nakaupo sa bench at nag-uusap. Saglit lang- ako iyon ah? At si Archie? o kahawig lang?
"Palagi mo nalang ako tinutulungan kapag may nang-aaway sa akin. Sa susunod naman kapag may nangaway sayo, aawayin ko din. Kapag nandito ako, wala ka dapat ikatakot. Ako ang mag-aalaga sayo." pangako ng bata sabay taas ng kamay, pangako ko sa kanya.
"Sabi mo yan ah wala nang bawian." masayang sambit ng bata na kasama niya, si Archie.
"Oo nga. Wala nang bawian ang promise. Sige ka, baka bawiin ko." nagpout lang ang batang ako. Hindi ko akalaing gagawin ko 'yon, nakakahiya.
Humarap si Archie humarap sa bata at sa ka nagrequest, "Para sigurado, bili mo muna akong ice cream." turo niya sa mamang surbetero.
"Fine. Ganito nalang. Kapag nanalo ka ulit sa 'kin ibibili kita ng ice cream pero kapag natalo ako makikinig ka sa sasabihin ko at magpa-promise ka na poprotektahan mo din ako sa mga badguys. Okay ba?" tumango siya bilang pagsang-ayon.
"Sige ba Bro! Ready na ako." masayang sabi ni Archie.
Ngumiti ang bata na ako, "Game!" hinanda ko na ang sarili ko at ibinato ang kamay sa ere,
"Pik Pak Boom!"
"Ahh, bato ako gunting ka!" masayang sambit ng batang Archie.
"Pinagbigyan lang kita." mapang-asar pala ako dati.
"Hmmp.." arte ni Archie.
Bigla niyang pinisil si Archie sa pisngi, "Ito naman parang hindi mabiro. Sige ka hindi na kita bibilhan." pang-aasar ko pa sa kanya. Sinuntok lang niya ako ng mahina sa balikat at saka na kami doon nagtawanan.
Hindi ko akalaing ganiyo kasaya kasama si Archie dati, bakit wala ako maalala?
Ilang saglit lang, napansin ko na nagbago ang timpla ni Archir, "Kuya Lance, kapag sinabi ko ba sa 'yo na hindi ako si Archie maniniwala ka ba?" out of blue question ni Archie sa batang ako-
"Ikaw talaga palabiro ka. Inaasar mo na naman ako eh. Akala mo ah."
"Ako nga-" biglang umakbay ang batang ako.
"Narinig ko kanina kumulo tyan ml. Tara na, uwi na tayo. Bibili na kita ng ice cream." parehas silang tumayo. Agad akong nagtago sa likod ng pader at saka sila sinilip, "Wait lang naiihi na ako. CR lang ako, babalik ako. Diyan ka lang wag ka aalis." paalala ng batang ako, tumango lang si Archie at saka umalis ang batang ako papunta sa CR.
Iyon na ang pagkakataon para lapitan ang bata at kausapin. Inaatake na ako ng kuryosidad na makausap siya. "Bata, kaibigan mo ba 'yung umalis?" turo ko doon sa batang sarili ko habang nanakbo papuntang CR. Tumango siya. "Magkaano ano kayo?" tanong ko ulit.
"Kaibigan ko po si Kuya Lance. Bakit n'yo po natanong?" tanong pabalik ng bata. Bigla akong kinabahan sa kanya.
"Ikaw ba talaga si Archie?" imbis na magtaka o mabigla, tahimik lang siyang yumuko, "Ayos lang kung hindi mo sasagutin tanong ko. Inaasahan ko na iyon."
Bumaling sita ng tingin sa malayo at, "Kung sasagot ako sa tanong mo, matatahimik na ba ako?" bigla akong kinilabutan sa sinabi niya. Hindi ko na nagawang magtanong pa. Ang katahimikan niya ang kumakain sa paligid namin. Nakakatakot na katahimikan.
"Hindi ko alam ang sagot sa tanong mo." sambit ko sa kanya.
"Sa totoo lang hindi ko din kilala ang sarili ko." sagot niya sa akin. NNapansinkong kinukusot niya ang kanyang mata gamit ng braso niya, "Matagal ko nang hinahanap diyan sa puso mo, hindi mo parin ako napakawalan."
Napahawak ako sa dibdib ko at napaisip, "Hindi ba nangako ka sa akin, poprotektahan mo ako? Pero pamiramdam ko, kinukulong kita-"
Umiling si Archie, "Hindi ako nakakulong, hindi rin ako malaya. At habang tumatagal, hindi ko na natatagpuan ang sarili mo sa akin umabot na sa puntong hindi mo na mahanap ang daan." Napaisip ako nang malalim sa sinabi niya, "Masyadong malawak ang isipan natin. Kaya mong manipulahin ang lahat ng bagay, kaya mong isipin ang mga hindi mo inaasahang bagay na kaya mong gawin. Maari din mangyari ito taliwas sa gusto mong takbo ng buhay mo. Kaya nito makakita ng totoo at hindi, tama o mali, isip man o damdamin." paliwanag niya. Kinuha niya ang kanyang bag nang mapansin kong patakbo palapit ang batang ako galing sa CR, "Kung gusto mo talaga akong makilala, kilalanin mo muna ang sarili mo. Ano na ba ang kalagayan mo ngayon?"
Natahimik ako sa sinabi niya. Hindi ko alam kung ano ang magiging tugon ko sa kanya. Lahat nang binangit niya, nagsumiksik sa utak ko. Nakakakilabot na katotohanan.
Dumating ang batang ako at saka niya hinawakan sa kamay si Archie. Bitbit nila ang kanilang bag, sabay silang naglakad sa corridor paalis ng eskwelahan. Bago pa siya lumisan, isang ngiti ang binigay niya sa akin, matamis na ngiti at hinding hindi ko iyon malilimutan.
Kasabay noon ang paglamon ng katawan nila nang hangi hanggang sa mawala sila na parang bula.
* * *
LANCE POINT OF VIEW
Hindi ko alam ang mangyayari sa akin kapag natapos na ito. Magkakasundo paba kami ni Archie? Patatawarin ko ba siya?
Bakit kasi sa lahat ng tao magkakaroon nang ganoong sakit si Archie pa. Bakit siya pa? Matagal na kami magkaibigan pero ni isa wala siyang kinukwento sa akin tubgkol sa kalagayan niya. Napakamasiyahin ni Archie, sobrang lambing at mapagbiro. Sa lahat ng taong nakilala ko, siya lang ang kilala kong totoo sa sarili at ngayon, ibang tao na ang nasa harap ko. Ibang katauhan, ibang personalidad, ibang klaseng nilalang.
Habang nakagapos ako, pinipilit kong gupitin ang lubid na nasa kamay ko. Mahirap pero pinipilit kong kayanin. Kailangan kong maibalik si Archie sa kanyang katinuan. Kinuskos ko ang blade ng gunting sa lubid na nakatali sa kamay ko. Mahirap tangalin dahil sa kapal pero unti-unti namang nasisira ang lubid. Tumagal pa ng ilang minuto hanggang sa marinig ko ulit ang boses ni Archie.
"Kamusta kana diyan Lance?" biglang silip niya sa pintuan. Agad akong huminto, at muka naman hindi niya napansin. "Hintayin mo lang ako, may kukunin lang ako. Wag ka gagawa ng ikakagalit ko, baka magdemonyo ako. Sige ka." sarkastiko niyang saad mula sa labas ng kwarto ko. Hindi ako nagpatinag sa paninindak niya, binilisan ko pa ang paglaslas ko sa lubid.
Ilang saglit, narinig ko ang yapak ni Archie na palapit sa akin, "Lance, nandito na ang asawa mo..." pagbukas niya ng pinto may bitbit na gallon at sobrang langsa nito.
Amoy gas.
Nabigla nalang ako nang ibinuhos niya iyon sa buong kwarto ko saka binato sa labas ng bintana ang gallon. Lumapit siya sa akin at saka itinaas ang baba ko patingin sa kanya.
"Paano kung kantutin kita ulit bago ko paliyabin ang bahay mo? O paliyabin ko muna ito tapos ipaparanas ko sayo ang impyerno?" sa inis ko, dumura ulit ako sa kanya. Bigla niya akong sinampal at saka sinabunutan, "Tangina mo talaga Lance. Hanggang ngayon ang lakas parin ng loob mo. Ibuka mo lang bibig mo, ipapatikim ko ulit sa 'yo ang burat ko nang matahimik ka!" gigili niyang saad sabay sabunot sa buhok ko. Manhid na ang ulo ko pakiramdam na meron ako ngayon.
Tumingala ako at saka tumingin sa kanya "Umalis kana kay Archie!" dumampi na naman ang makapal na palad niya sa pisngi ko. Fuck ang sakit parin, walang talab ang alak na pinainom niya sa akin.
"Nganga! Chupain mo titi ko tangina mo ka!" Wala na akong nagawa, pwersahan niyang pinasubo ang ari niya. Maiyak-iyak na nasusuka ako sa haba at laki. Nakakainis. Hindi ako makahinga sa ginagawa niya. Sabayan pa ng gas na kumalat sa katawan ko, halos masuka-suka ako sa amoy.
Ang hindi niya alam, patuloy parin ako sa pagkiskis ng blade ng gunting sa lubid habang hawak niya ang ulo ko paharap sa kanya. Isang kiskis pa at naramdaman ko ang pagpigtal ng tali sa kamay ko. Lumuwag ang pagkakagapos at tuluyan akong nakaalis.
"Accckkkk!!!!" Napasigaw siya ng malakas nang kagatin ko ang ari niya. Agad niyang hinugot at napaatras. Ito na ang pagkakataon ko para makakilos.
"Ako naman ang babawi sayo!" sa inis ko, buong lakas ko siyang sinikmuraan gamit ng ulo ko dahilan kaya napaatras siya at napasandal ulit sa cabinet. Imbis na mahulog ang natitirang gamit sa taas, gumalaw lang ito.
Shit, palpak ang plano ko. Hindi ko natantsa ang lakas ng pagkakatulak sa kanya. Agad kong tinangal ang lubid sa buong katawan ko. Muntik na akong madulas dahil sa gas at syrup na nagkalat sa sahig at mabuti bumagsak ako sa kama na malapit sa akin
Habang siya, nag-aayos ng sarili at inis na inis na nakatingin sa akin. "Gago ka. Ang sakit noon ah. Sa tingin mo mapapaalis mo ako sa katawan ni Archie, hehe- mapapatay mo muna ako." ngumisi siya sa akin at saka tumindig ng tayo. Dinampot niya ang posporo sa sahig na malapit sa kanya at saka winagayway sa harap niya. "Ngayon tapos na ang palabas." sabay ngisi niya.
Fuck, sisindihan na niya!
Agad kong dinampot ang chocolate syrup bottle na nasa tabi ko at hinagis sa kanya. Saktong tumalsik ang hawak niyang posporo kung saan dahilan na mas lalo pa siyang nainis sa akin.
"Talagang ginagalit mo ako." inis niyang sambit.
Tumakbo papunta sa pwesto ko. Saktong natapakan niya ang kumot kaya hinila ko agad kong hinila palapit sa akin. Sumemplang siya sa higaan, pero imbis na bumagsak- humampas ang ulo niya sa unan na malapit sa kanya.
"Arrghh." dinig mula sa kinatatayuan ko ang kanyang daing. Kailangan kong makahingi ng tulong.
Pagtingin ko sa computer, nakapatay ang monitor pero nakabukas ang CPU. Kailangan ko ma-chat ang tropa ko. Patakbo na sana ako papunta sa computer nang hilain ng Archie ang paa ko.
"Huli ka balbon!" sambit niya habang nanlilisik ang mata. "Anong gagawin ng asawa ko?" Kinuha ko ang alarm clock, sa table cabinet.
"Hihingi ng tulong!" saka ko hinampas sa ulo niya dahilan kaya nabitawan niya ang paa ko.
Paglapit ko sa computer, pumunta ako sa message mabuti at online silang lahat. Nagtype agad ako sa group chat ng team ko sa research na tumawag sa police para pumunta sa bahay. Pagka-enter ko nang na-type ko. Narinig ko ang tinig niya sa likuran ko.
"Wala ka nang kawala Lance." pagkalingon ko kay Archie, may hawak nang metal baseball bat, akmang ihahampas sa akin. "Tapos ka sakin ngayon!" Matapos niya sabihin iyon. mabilis akong nakailag sa paghampas niya. Ang masama doon, nasira ang keyboard at monitor ko.
Kainis! Hindi na ako makakahingi nang tulong nito.
Ngumiti siya sa akin, "Paano ba 'yan? wala ka nang kawala? Ikaw at ako nalang ang nandito."
"Ano ba talagang balak mo sa 'kin." sigaw ko sa kanya. Panisn ang lalong paghigpit nang baseballbat na hawak niya.
"Kanina ko pa sinasabi, hindi ka naman nakikinig." wika niya habang palapit sa akin. Napaatras ako palayo at napasandal sa cabinet. Shit, corner na, "Gusto kong gumising kana. Dahil bangungot lang 'to, at larte lang ako ng pagkataong nilikha ng isip mo."
"Hindi kita maintindihan!"
"Mahina kasi ang kukuti mo.."
"Tumahimik ka!!"
"Tatahimik ako kapag tumahimik kana. Iisa lang tayo Lance. Iisa lang." namalayan ko ang sarili kong nakasandal sa cabinet. Wala na akong kawala, "At bago ko sunugin ang bahay mo, kailangan munang humiwalay ang utak at bituka sa laman mo!" Akmang ihahampas niya ulit at baseball bat sa akin.
"Gawin mo kung kaya mo." Paghahamon ko. Galit niya akong sinugod sa pwesto ko. Bigla siyang nawalan ng balanse, papunta sa pwesto ko nang sumakit ang ulo niya.
Iyon na ang pagkakataon ko para makaalis sa pwesto ko. Pag-ilag ko, nawalam siya ng balanse sa pagpalo ng metal bat. Humampas ang muka niya sa cabinet at nalaglag ang natirang gamit sa ibabaw. Bumagsak sa kanyang ulo.
Shit, nagawa ko.
Napansin kong may dugo na tumulo sa kanyang pisngi, patuloy ang pag-agos. Hanggang ngayon gising parin ang diwa niya, at nakatingin sa akin ng masama. Napasandal siya at saka nagsimulang dumanak ang marami pang dugo sa kanyang ulo pababa sa kanyang pisngi.
"Archie- hindi ko gustong gawin ito- patawarin mo ako...." nanginginig ang tuhod ko nang lapitan ko siya. Umubo pa siya ng pagkalakas lakas kasabay ng dugong lumalabas sa bibig niya. Kasalanan ko 'to, hindi ako nag-ingat. Anong gagawin ko.
"A-archie, ikaw naba iyan? Dadalhin kita sa hospital. Wag ka munang gagalaw. Pakiusap." Natataranta na ako. Hindi ko na alam ang gagawin at nagpaikot-ikot ako sa kwarto. Arrggh, shit. Wala akong mahingian ng tulong!
Agad akong nagbihis ng damit ko at saka akmang bubuhatin di Archie papuntang hospital nang maramdaman ko nalang ang kamay na nakahawak sa aking braso. Tumingin siya sa akin at saka binigyan ako ng matalim na tingin.
"Ako naman ngayon!" bulalas niya. Bigla niya akong tinulak gamit ng baseball bat na hawak niya dahilan kaya sumalampak ako sa sahig na amoy gas. Tataayo pa sana ako nang maramdaman ko ang matinding sakit sa siko ko,
"Arcckk..."
"Magkasama tayong dalawa na mamamatay!!" paglingon ko sa kanya. May dinukot siya sa kanyang bulsa, paghawak niya- agad niyang sinindihan ang lighter.
"WAG ARCHIE!" buong lakas kong sigaw, ang galit sa kanyang muka, nawala. Napakitan ito ng mapait na ngiti habang kita ang kanyang pagluha kasabay ng dugong umaagos sa kanyang muka at bibig.
"Nagpapasalamat na din ako, kahit papaano tinupad mo ang pangako mo." ibinato niya ang lighter sa gilid kung saan niya unang binuhusan.
"ARCHIE!"
Nagliyab ang buong bahay. Natupok ang mga gamit sa kwarto. Pagapang na ang apoy papunta sa pwesto ko. Kinuha ko ang kumot sa gilid ko at saka ko pinagpag palayo ang apoy. Napansin ko pang tumapon ang galon na
Umikot ang apoy at mabilis na dumiretso sa kinatatayuan ni- "Archie!! Lumayo ko diyan! Iwan mo na ako!" ngumiti lang siya sa akin, "Fuck Archie! Umalis kana!!"
"Nakakatuwa. Hanggang ngayon, kapakanan parin niya ang iniisip mo." masayang sambit ni Archie sabay upo sa upuan, "Hindi ko akalaing mananalo ka sa akin."
"Pakiusap makinig ka sa akin, umalis ka d'yan!" mahina kong sambit sa kanya kasabay ng Hindi mapigil luha sa mata ko habang umaatras siya sa akin palayo, nakangiti "Umalis kana diyan sa pwesto mo!" hindi parin siya umalis sa pwesto niya.
"Naguguluhan din ako. Pero isa ang malinaw sa akin- kaya mo na siyang pakawalan." mahinang sambit niya. Gumapang ng mablis ang paakyat at tinupok ang buo niyang katawan. Wala ako nagawa maliban sa pagtulo ng luha sa aking mga mata habang pinapanood ang nangyayari sa kanya.
"ARCHIE!!"
ITUTULOY...