ANG MABANGO AT malinis na amoy ng bahay ang siyang unang sumalubong kay Danelle sa pagpasok nila sa unit ni Dexter. Nasa ayos ang bahay. Alam niya, he is a very organized person. Nakikita naman rito, eh! Nakakapagtaka lang dahil napakatahimik.
"Wala kang kasama?" naitanong niya.
"Ako lang mag-isa rito. Pero may mga contact worker ako para dito sa bahay. Tatlong beses lang sa loob ng isang linggo naglilinis ang housekeeper ko. Every Saturday, pumupunta rito ang labandera. At may tagaluto rin ako na pinaghahanda ang agahan at haponan ko lamang."
Siya lang mag-isa? At ngayong nandito ako, kami lang dalawa? Bumilis ang tibok ng puso niya.
"Let's eat."
Tinungo nila ang kinaroroonan ng kusina. Nakahanda na ang pagkain.
"Ang sabi ko maghanda ng pagkain for the two of us."
"Where is she?"
"My cook?"
"Yes."
"It's a he, Danelle." Hinila nito ang upuan at pinaupo siya. "Kapag tapos na siya sa trabaho niya rito ay umaalis na siya agad. Siya rin madalas ang tinatawag ni Ate Vhivian sa mga importanteng okasyon para magluto. He's good. And he's working for me for two years now."
Napatingin siya sa pagkain sa hapag kainan. So presentable! At sa hetsura pa lang ay nagugutom na siya!
"Kumain kana. Pagkatapos nating kumain, I'll take you to your room."
My room? Agad-agad may kwarto siya sa bahay na 'to? Imposible! "My room?"
"Sa kwartong tutulogan mo."
"Ah."
Pagkatapos nilang kumain ay nagbuluntaryong siyang hugasan ang mga pinagkainan. Ngunit hindi pumayag si Dexter at sinabing hayaan lang ang mga iyon.
Tumungo sila sa kinaroroonan ng kwarto. And to her surprised, malaking silid iyon.
"Dito ka matutulog," sabi nito. "Everything you need is here. May banyo rin." Itinuro nito ang kinaroroonan ng banyo. "Clothes." Tinungo nito ang wardrobe at binuksan.
Napaawang ang mga labing napatingin siya sa mga damit na nadoon. What the hell? Naisip niya na baka koleksiyon nito ang mga iyon. O kaya ay mga damit ng mga naging girlfriend nito.
Lumapit siya at isa-isang tiningnan ang mga iyon. "Siguro sa mga naging girlfriend mo ang mga 'to, ano?"
Natawa ito. "Maliban sa Mama ko, mga kapatid, pinsan at pamangkin kong babae, housekeeper at labandera ko, ikaw pa lang ang siyang unang babaeng nakapasok rito sa bahay ko, Danelle. Believe me."
Ngunit parang ayaw niyang maniwala.
"Ang lahat ng mga ito ay binili ni Ate Vhivian at ng mga pamangkin ko. Just in case, mapadpad sila rito, may mga gamit sila kung napagdesisyonan nilang dito matulog."
"Wow!"
"If you want, take your shower. Babalikan kita after thirty minutes. May gagawin lang ako sa study room ko, okay?"
"Okay."
Humakbang ito patungong pintuan. Lumingon ito muli sa kanya. "Just feel free to do whatever you want here. I mean, feel at home. Hindi ka na naiiba, Danelle."
Ngumiti siya at tumango.
"See you later." Lumabas na ito at isinara ang pinto.
Hindi ba siya titigil? Hulog na hulog na ang loob niya.
Nandirito siya sa bahay ni Dexter, at sila lamang dalawa. Pero she feels safe dahil alam niyang ito ang kasama niya.
Inilibot niya ang paningin sa buong kwarto. It's really wide. Pumasok siya sa banyo. At hindi siya makapaniwala. Napakalinis at napakabango. Kumpleto rin ito sa lahat ng gamit.
Gusto niyang magtoothbrush. Isa-isa niyang binuksan ang drawers at nakakita siya ng stock ng toothbrush sa isa sa mga iyon. Kumuha siya ng isa.
Habang nagsisipilyo ay napatingin siya sa sarili niya sa harapan ng salamin. Hinawakan niya ang noo niyang may bandage. Tinanggal niya ang bandage upang makita ang sugat. May kalakihan din iyon at namamaga pa.
Napabuntong hininga siya. Minalas lang talaga siya sa araw na ito.
Nang matapos sa pagsisipilyo ay isa-isa niyang hinubad ang mga suot sa katawan. Kailangang niyang maligo.
Medyo sumasakit pa rin ang ulo niya. Ang sabi ni Dexter, ayon sa doktor na tumingin sa kanya sanhi iyong sa malakas na impact ng pagkakauntog niya at dala na rin sa mga gamot na ibinigay nito sa kanya. Hindi na siya nagtagal sa pagbababad sa ilalim ng rumaragasang tubig sa shower. Nang matapos ay kumuha siya ng isang towel at pinatuyo ang katawan.
Mabuti na lang rin at may hair dryer doon. Hindi siya mahihirapan sa pagpapatuyo ng buhok niya. Ayaw na ayaw niyang natutulog na basa pa ang buhok.
Pagkatapos niya ay lumabas na siyang banyo. Naalala niyang halos jeans at blouses ang binili ni Dexter na damit para sa kanya. Naghanap siya ng maisusuot mula sa wardrobe. May mga pajamas, sweat pants, night gowns, running pants, shirts, spaghetti straps, name it! Nandoon lahat.
Mas maganda iyong komportable ako. Isang running pants at racer back ang napili niyang suotin. Ilang sandali lang ang lumipas bago siya nakapagbihis ay narinig niya ang mahinang katok sa pinto.
He's here! Natatarantang napatingin siya sa salamin. Nakalimutan niyang babalikan pala siya nito at ito ang napili niyang suotin! Oh no!
"Danelle!" tawag nito sa kanya. "Everything's okay?"
"Y-Yes!" pasigaw niyang sagot. Naloko na! Bahala na si batman!
"Pwede na ba akong pumasok? "
"Y-Yes, come in."
Binuksan nito ang pinto at pumasok na ito.
Wow! Nakaawang ang mga labing napatitig siya kay Dexter. Naka-running pants ito at naka sando shirt lamang. He.Is.So.Hot! Halos lumuwa ang mga mata niya! Medyo fit rito ang sando kaya pormang-porma ang matipunog dibdib nito at abs.
Tiningnan siya mula ulo hanggang paa. At ibinalik ang tingin nito deretso sa mga mata niya. "You're so beautiful, Danelle," sabi nito. "And sexy indeed."
Beautiful and sexy? Pinamulahan siya ng mukha.
Pumasok ito ng banyo. Pagbalik ay may dala itong first aid kit. Naupo ito sa gilid ng kama. "Come." Tinapik nito ang ibabaw ng kama. Nagpapahiwatig na gusto nitong maupo siya.
Ngunit hindi siya agad nakakilos. Parang napako ang mga paa niya sa kinatatayuan.
Natatawang hinawakan ni Dexter ang isang kamay niya at hinila siya nito paupo sa gilid ng kama, katabi ito.
"Para kang bata," sabi nito. "Stay still. Gagamutin ko sugat mo." Kumuha ito ng isang piraso ng cotton ball. Nilagyan nito iyon ng alcohol.
Napangiwi siya ng maramdaman ang sakit ng itapat nito ang cotton ball sa sugat niya.
"Ang sabi ni Doc kailangang linisin ito from time to time. Para makasiguro na walang infections. Nang linisin nila at gamutin ang sugat mo sa ospital ng dalhin kita, may ilang piraso ng bubog silang nakuha. Malamang sa pagkabasag ng salamin ng kotse."
Habang abala ito sa ginagawa ay nagkaroon siya ng pagkakataong titigan ito sa malapitan. He is really handsome! Napakaganda ng mga mata nito at may mahahabang pilikmata. Napakatangos rin ng ilong nito. Mariin niyang nakagat ang pang-iibang labi ng dumako ang paningin niya sa mapupula nitong mga labi.
Ang mga labi nitong kailan lang ay nagawang angkinin ang mga labi niya. I want to taste them again.
"Stop it, Danelle."
Doon niya lang nalamang nakatingin ito sa kanya. "H-Ha?"
Inihinto na nito ang ginagawa. "Iyang ginagawa mo," sabi nito. Kumuha ito ng isa pang cotton ball at nilagyan ng Bethadine Solution.
"A-Ano ibig mong sabihin?" Kunwari pa ay hindi niya alam.
Napangiti si Dexter. "Alam mo kung ano ang ibig kong sabihin. Kapag hindi ka tumigil sa kakatitig sa akin baka hindi ko mapigilan ang sarili ko." Idinampi nito ang cotton ball sa noo niya.
Hmmm, at naaasiwa rin pala kapag tinitigan, nasa isip niya na lamang.
"Done."
"Thanks."
"Hayaan mo na ganito lang sa ngayon total andito ka naman sa loob ng bahay. Bukas, saka na natin lagyan ng bandage, okay?"
Tumango lamang siya.
Hinawakan nito ang baba niya at bahagyang itinaas ang mukha niya. Nanlalamig ang buong katawan niya habang napatitig rito.
Gaga! Tinitingnan lang ang sugat mo. Tense na tense ka na?
"Much better, " sabi nito.
Napalunok siya ng bumaba ang mga mata nito sa mga mata niya. Nagkatitigan na silang dalawa. Hindi pa rin nito inaalis ang pagkakahawak sa baba niya.
"Ilang beses ko bang sasabihin sayo na huwag kang mati-tense sa tuwing magkasama tayo? Please, I want you to feel comfortable when you're with me." Hinaplos nito ang pisngi niya.
If you want me to feel comfortable, then, stop doing this! Napakabilis na ng tibok ng puso niya. Parang alam niya na kung ano ang susunod na mangyayari.
Hinawi nito ang ilang hibla ng buhok niya na nasa mukha niya. Inipit nito iyon sa likurang bahagi ng tenga niya. Nanatiling nakatutok ang mga mata nito sa mga mata niya. Nang dumako ang palad nito sa may batok niya ay para siyang kinuryente.
Slowly, he pulls her towards him. Pigil ang hiningang napapikit siya. Alam niya, hahalikan siya nito. At wala siyang ibang maisip kundi ang hayaan ito sa binabalak.
Napaintad siya sa pagkabigla at agad iminulat ang mga mata nang biglang tumunog ang cellphone nito.
Napakagat labi siya at agad na lamang dumistansiya rito.
"Saved by the bell." Napailing-iling na tumayo ito. "This won't take long," sabi pa nito. Napakamot sa ulo na lumabas na ito ng kwarto.
Isang malalim na buntong hininga ang siyang napakawalan niya. Pabagsak na nahiga siya sa kama. Ang buong akala niya, iyon na iyon.
So much for today! Natapik niya ang noo. "Shit!" Napabalikwas siya ng bangon nang tumama ang palad sa sugat niya. Nagmamadaling tumungo siyang salamin upang siguradohing hindi dumudugo iyon. Napahinga siya ng maluwag. "Good."
This time, cellphone niya naman ang tumutunog. Kinuha niya iyon at agad inalam kung sino ang nagtext. Si Carla.
How's evrythng? Hope ur fyn now and stil breathing. Kip in touch. Mwaaahh!
Napangiti siya at agad na tinawagan ang kaibigan. "I'm still alive, Carla," aniya matapos nitong sagutin ang cellphone nito.
"Good. So, okay ka lang diyan sa bagong mansiyon mo?" Tumatawa pa ito.
"Yes. Everything is, g-good."
"Sino ba kasama niyo?"
"Just the two of us."
"What?!?" naibulalas nito sa kabilang linya. "Oh my goddess! It's your time to shine, girl! Solong-solo ninyo ang isa't isa."
Pinaikot niya ang mga mata. Alam niya na kung ano ang susunod na sasabihin nito. "Huwag kang mag-isip ng kung anu-ano diyan."
"Sorry, pero wala na akong ibang maisip na maaari ninyong gawin na dalawa lalo na at kayo lang."
"Carla!"
"Anyway, ikwento mo sa akin bukas okay? For now, iiwan ko na muna kayo. Bye."
"Crazy. Bye."
Ilang segundo ang nakalipas matapos ang pag-uusap nilang dalawa ni Carla ay nakabalik na si Dexter.
Kinabahan na naman siya. Mukhang may balak itong ituloy ang naudlot na eksena nila kanina. I can't do this anymore.
Lumapit ito sa kanya. "Where are we?" tanong nito.
Or maybe I can!
"Danelle?"
"Y-Yes?" Napa-ahemn siya ng marinig ang nakakatawang boses niyang iyon. "Yes?"
"What do you want now?"
"Ha?" What do I want now? I guess, I want you. Ngunit hanggang sa isip niya lamang iyon. Napakibit balikat siya. "I-I want to sleep," nasabi niya na lang.
Halata sa hetsura nito ang pagkabigla sa nasabi niya. "Okay," sabi nito. Yumuko ito at dinampian siya ng halik sa noo. "Good night."
Oh my! Kahit sa ganoong paraan ay parang matutunaw ako!
"See you tomorrow, " sabi pa nito bago tuluyang lumabas ng kwarto.
*** *** ***
NGUNIT HINDI SIYA makatulog. May bumabagabag sa isipan niya hanggang sa mga sandaling ito. Paiba-iba na siya ng posisyon sa pagkakahiga ngunit hindi pa rin siya dinadalaw ng antok. Bumangon siya at binuksan ang lampshade na nasa bedside table. Napatigin siya sa orasan.
Eleven twenty?
Nakaramdam siya ng pagkauhaw. Bumaba siya ng kama at lumabas ng kwarto. Habang nilalakad ang kahabaan ng hallway ay naisip niya kung saan ba ang kwarto ni Dexter.
Tulog na kaya siya?
Napabuntong hininga siya. Nang makarating siyang sala ay naaninag niyang nakabukas ang ilaw sa may kusina. Napalingon-lingon siya. Maliban sa ilaw ng kusina, nakapatay na lahat ng ilaw sa ibang bahagi ng bahay.
Malamang sinadya niyang iwanang nakabukas iyon.
Halos sumigaw siya sa pagkabigla nang makita si Dexter na nakaupo sa isang silyang naroroon, hawak ang isang bottled water. Maging ito ay nabigla ng makita siya.
"T-Tinakot mo ako," aniya. Mabilis na mabilis ang tibok ng puso niya.
"You want anything?" tanong nito.
"N-Nauuhaw kasi ako."
Tumayo ito at binuksan ang ref na nasa may likuran nito. Kumuha ito ng isa pang bottled water at inabot sa kanya.
"T-Thanks," aniya.
"You're welcome."
Nilampasan na siya nito. Nagtatakang nasundan niya ito ng tingin. What is wrong with him? Galit ba ito sa kanya? Kung galit man, ano ang dahilan?
Pinaikot niya ang mga mata at binuksan na lamang ang bote ng tubig. Uminom siya. What's with the nagging drama, Dexter Lenares?
Babalik na lamang siya sa kwarto niya. Ngunit hindi pa man siya nakakaalis sa kinatatayuan niya ay nakita niyang pabalik ito. Mabilis ang mga hakbang na nilapitan siya nito. Napaintad siya ng hapitin nito ang bewang niya at siniil ng halik ang mga labi niya.
Pansamantalang huminto sa pag-ikot ang mundo niya. Pilit niyang iniintindi ang kaganapang ito. Ang pakiramdam na hindi niya kayang ipaliwanag.
"Breathe, Danelle, breathe" anas nito ng pansamantalang pinakawalan ang mga labi niya.
Because she was holding her breath. At hindi niya namalayang nanatiling dilat ang mga mata niya sa pagkabigla. Inalis ni Dexter ang kamay sa bewang niya. Ikinulong nito sa mga palad ang mukha niya.
"Hey, angel," nakangiting sabi nito at dinampian ng halik ang mga labi niya.
Napakurap siya. Sa wakas ay nagawa niya na ring makabawi sa pagkabigla. That was so intense! Napatingin siya rito.
"Here you are," sabi pa nito. Muling tinawid nito ang pagitan ng mga mukha nila. And this time, he is doing it gently and softly. Just like the first time he did.
Bahagya niya itong itinulak. "Should I breathe?" wala sa isip naitanong niya.
"Of course. But don't worry, I'll leave you breathless."
Napalunok siya. "I-I don't even know how to do this."
"You will. Don't worry."
Napakamot siya sa ulo niya. "A-Ano ang dapat kung gawin?"
Napangiti ito. Hinaplos nito ang mukha niya. "So innocent. "
Pinamulahan siya ng husto. Totoo naman kasi, wala siyang kaalam-alam. Mahirap ng magpretend. "I-I'm sorry, " nasabi niya na lamang.
Itinaas ni Dexter ang mukha niya. "Bakit ka nagsosorry?" Nakakunot ang noo nito at magkasalubong ang mga kilay.
"Dahil sa pagiging inosente ko."
"Kailangan bang ihingi ng sorry iyon? Don't worry, Danelle. I know."
Napakagat labi na naman siya. "H-Hindi ko rin alam kung magagawa ko ng tama ang---"
"Shhhh..." Itinapat nito ang isang daliri sa mga labi niya. "Don't ever say that. Besides, ako lang ang makakapagsabi niyan."
Napatitig na lamang siya rito.
"Just close your eyes and feel me. Like the way I am feeling you right now," sabi pa nito saka muling sinakop ang mga labi niya.
Kinuha ni Dexter ang bote ng tubig na hanggang sa mga sandaling ito ay hawak niya pa habang angkin pa rin ang mga labi niya. Inihagis nito iyon sa kung saan. Hinawakan nito ang dalawa niyang kamay at ipinulupot ang mga iyon sa leeg nito. Napakapit siya ng bigla na lamang nitong hapitin ang bewang niya upang magkadikit ang mga katawan nila.
Tolero ang isip sa kung ano ang dapat gawin. Nararamdaman niya na pinipilit nitong ipasok ang dila sa bibig niya. And in just a second, buong pusong tinanggap niya iyon. She can feel the texture of his tongue, its wants and its needs. And she doesn't know what to do.
Bigla niyang naalala ang sinabi ni Carla sa kanya. You know how tongue-game works? You just have to welcome each other. Para lang naglalaro ng fencing game. Just enjoy the moment and you'll see, you're going to like it in the end. Just go with the flow.
Bigla kumilos ang utak niya. Ginaya niya kung ano man ang ginagawa ni Dexter. Napaungol ito. Ipinagdarasal niya na sana tama itong ginagawa niya.
Ilang sandali pa ay pinakawalan nito ang mga labi niyang ngayon ay uhaw na uhaw sa halik nito.
"Gawin natin 'to sa tamang lugar," sabi nito at hinila siya palabas ng kusina.
Sa silid nito sila napunta. Matapos isara ang pinto ay buong lakas na binuhat siya nito at marahang inihiga sa malambot na kama.
Her heart's beating so fast at nagdadalawang isip siya kung tatakbo ba siya o mananatili. Pero iisang bagay lang ang idinidikta ng puso niya at this very moment, just go with it!
Pumwesto si Dexter sa ibabaw niya. She's under him and there is no way to scape. At bakit ka tatakas?
Ilang sandaling tinitigan siya nito. Para bang pinag-aaralan nito ang kabuuan ng mukha niya. "Wala akong makitang dahilan kung bakit kailangang maramdaman ko ito sayo, Danelle, " sabi nito. "Pero iisang bagay lang ang alam ko sa ngayon. I won't let you go."
Napapikit siya ng muli nitong siilin ng halik ang mga labi niya. At nagawa niya ng tugunin iyon agad ng buong alab, ng buong puso. Sa bawat minuto, oras, araw na dumaraan, nasisiguro niyang mahal niya na si Dexter.
Hindi niya mapigilan ang sariling magpakawala ng ungol ng dumako ang mga labi nito sa leeg niya. At gusto niya ang sensasyong dulot nito. Nagsimulang mag-init ang dulo ng tenga niya, hanggang maramdaman niyang unti-unting dumadaloy ang init na iyon sa buong katawan niya.
Kumilos ang isang kamay nito. Ipinasok nito iyon sa loob ng damit niya. Habang ang isang kamay nito ay nakayakap pa rin sa kanya. All of a sudden, dumako ang palad nito sa isang bahagi ng dibdib niya at sinakop iyon. She's not wearing her bra kaya damang-dama niya ang init ng mga palad nito.
"You're not wearing bra," sabi nito at inangat ang ulo upang matingnan siya. Nanatili pa rin ang palad nito sa dibdib niya.
"H-Hindi ako nagsusuot ng bra kapag natutulog," aniya naman.
"Really?" Ngumiti ito. "Can I take this off now?"
Ngunit hindi pa man siya nakapagsalita ay hinubad na nito ang damit niya. And now, he can see her like this. Bigla siyang nakadama ng pagkahiya kaya agad niyang pinagkrus ang mga kamay upang matakpan ang dibdib niya.
Pinigilan siya agad nito. Hinawakan nito ang mga kamay niya at ipinwesto iyon sa ibabaw ng ulo niya. Ilang sandali rin siyang tinitigan nito na siyang dahilan ng pag-init ng mukha niya.
"S-Stop," sambit niya na.
Napatingin ito sa kanya. "Why?"
"Nakakaasiwa kasi, eh!"
"Oh no, princess. They're nice."
Nakagat niya ang labi at napapikit ng bigla na lamang nitong sakupin ng bibig ang isang dibdib niya. Bumitaw ito sa pagkakahawak sa mga kamay niya. Iniyakap nito ang isang kamay sa kanya habang dumako ang isa sa isang dibdib niya at pinaglaruan iyon.
Para siyang nakalutang sa hangin sa mga sandaling ito. Wala siyang ibang magawa kundi ang hayaan ito sa ginagawa. Umarko ang katawan niya ng bumaba ang mga labi nito sa tiyan niya at may pusod niya.
Sinimulang hubarin ni Dexter ang running pants niya. Habang patuloy ang mga labi nito sa paglalakbay sa katawan niya ay hinubad nito ang panties niya.
Oh no! Agad niyang iminulat ang mga mata. Pinigilan niya ito ngunit sadyang wala itong konsiderasyon. Instead, he tightly hold her hand at nagpatuloy lamang hanggang makarating sa bahaging iyon ng pagkababae niya.
Napaungol siya ng malakas habang pinapakiramdaman ito habang mahigpit na napahawak sa buhok nito. Pakiramdam niya ay masisiraan na siya ng bait. Para siyang nakalutang sa hangin. Hindi niya alam kung ano ba ang siyang ginagawa nito. Pero iisang bagay lamang ang tanto niya. Masarap sa pakiramdam. Parang ginigising at pinagkikiliti nito ang buong pagkatao niya.
Matagal rin bago siya pinakawalan nito. Sa pagdilat ng mga mata niya, nakatayo na ito sa may paanan ng kama. Isa-isa nitong hinubad ang saplot sa katawan habang ang mga mata nito ay nanatili sa kanya.
He is perfect! Buong buhay niya, ngayon lamang siya nakakita ng lalakeng nakalantad sa harapan niya ang kabuuan. Sinulit niya ang pagkakataong mapagmasdan ito. Oh my God! Nataranta ang isip niya ng dumako sa pagkalalake nito ang paningin niya.
"You like it?"
Napalunok siya
Umakyat na ito at dinaganan siya. Ngayong pareho na silang walang saplot sa katawan, ramdam na ramdam niya ang init ng mga katawan nila.
He kiss her gently. Malayang inilakbay niya ang mga kamay sa matipunong katawan nito. Sa dibdib nito, sa perpektong abs nito at sa bandang likuran nito. Masaya siya, masayang-masaya.
Pinaghiwalay nito ang mga paa niya. She can feel his manhood against hers. Kinakabahan siya.
"It'll be okay," bulong nito sa kanya.
An assurance maybe. Oo, alam niyang magiging maayos ang lahat. At nakahanda na siya.
He starts to move slowly and gently. Napaungol siya sa sakit. Nahawakan niya ito sa magkabilang braso.
Itinigil ni Dexter ang pagkilos at tiningnan siya. "Are you okay?" Nababasa niya sa mukha nito ang pag-alala. "You want me to stop?"
Masakit pero alam niyang hindi rin ito magtatagal. Hinaplos niya ang mukha nito. "I-I'm okay," aniya. "Just go on."
"Are you sure?"
Tumango siya. Nandito na sila kaya wala ng atrasan.
Dinampian siya nito ng halik. "It'll be fine. You're going to be fine, I promise."
Muli, gumalaw ito sa ibabaw niya, marahan at puno ng pag-iingat. Napapikit siya habang iniinda ang sakit. Niyakap siya ni Dexter at siniil ang mga labi niya ng halik. Alam niyang sa mga yakap at halik nito gusto niyang maramdaman niya ang tiwala nito. At ang sakit na iyon 'di kalaunan ay napalitan ng kiliti na naglalakbay sa buo niyang katawan and she's starting to like it.
Nang simulan nito ang pagkilos ng mabilis, she doesn't want him to stop. Humigpit ang pagkakayakap nito sa kanya at humigpit ang pagkakahawak niya sa mga braso nito. She feels something's different inside her. At hindi niya alam kung ano ang nangyayari sa kanya.
Napayakap siya kay Dexter at sumabay sa pakikipagsayaw dito. Pabilis ng pabilis ang pagkilos nito. At habang tumatagal pakiramdam niya ay sasabog ang buong katawan niya. Hindi niya inaakalang ganito pala ang pakiramdam. It feels so...good.
Inangkin nito ang mga labi niya. Marahas. Mapusok. Pareho na silang pinagpapawisan at hindi ito humihinto. Bumaon ang mga kuko niya sa likuran nito ng magkasunod nilang narating ang paroroonan.
Bumagsak si Dexter sa ibabaw niya habang humihingal. Ang mukha nito ay nasa tapat ng dibdib niya. Para siyang nawalan ng lakas. Hindi siya makakilos. Tanging naririnig niya ay ang mabilis na tibok ng puso niya.
Naging tahimik sila ng ilang sandali. Parehong hinihintay na bumalik sa normal ang tibok ng mga puso nila. Napatitig na lamang siya sa kisami.That was, heaven! Napangiti siya.
Para bang nagbago bigla ang buhay niya.
*** *** ***
HINDI MAKITA ni Dexter si Danelle kinaumagahan paggising niya. Inisip niya baka umalis na ito. Bumangon siya. Nakita niya ang mga damit nito sa sahig.
Then where is she?
Kinuha niya ang cellphone niya na nasa bedside table. Napakaraming mensahe. Hinayaan niya na lamang iyon. Napatingin siya sa orasan. Pasado alas nuebe na ng umaga. Hindi na muna siya papasok sa trabaho ngayon. Ayaw niyang iwanan ang kasama niya sa bahay niya.
Bumaba siya ng kama at dumeretso ng banyo. Matapos makapaghilamos at makapagsipilyo ay lumabas siya. Pinulot niya ang briefs, boxers, running pants at sando niya sa sahig at isinuot ang mga iyon. Pagkatapos ay lumabas na ng kwarto.
Tumungo siyang kusina. Nagbabasakaling naroon si Danelle. Nakita niya ang pagkaing nakahain sa mesa ngunit wala ito roon.
Napakamot siya sa ulo niya. Nasaan ba ito?
Bigla ay may narinig siyang tumutugtog sa paglabas niya ng kusina. Napangiti siya. Alam niya na kung nasaan ito.
Nakalimutan niyang mahilig pala sa musika si Danelle at hindi niya naipakita ang music room niya. Mabuti at natunton nito ang kinaroroonan 'nun.
Habang papalapit siya sa music room ay narinig niya ang pagkanta nito habang tumutugtog ng piano.
Now, nothing can take
You away from me
We've been down that road before
But that's over now
You keep me coming back for more
Baby, you're all that I want
When you're lying here in my arms
I find it hard to believe
We're in heaven
Love is all that I need
And I find it there in your arms
It isn't so hard to see
We're in heaven
Bahagyang nakabukas ang pinto. Marahan niyang itinulak iyon. Dahan-dahan na pumasok siya sa loob. Nanatili siyang nakatayo sa likuran nito. Ayaw niyang madisturbo ito sa pagkanta.
Oh, once in your life
You will find someone
Who would turn your world around
Pick you up when you're feeling down
Yeah, nothing can change
What you mean to me
Oh wooh, there's lots that I could say
But just hold me now
For our love will light the way
Nakangiting nilapitan niya na si Danelle. Umupo siya sa tabi ng inuupuan nito at patuloy itong pinakinggan.
Baby, you're all that I want
When you're lying here in my arms
I find it hard to believe
We're in heaven
Love is all that I need
And I find it there in your arms
It isn't so hard to see
We're in heaven
I've been waiting for so long
For something to arrive
For love to come along
And my dreams do coming true
Through the good times and the bad
I'll be standing there by you
Inihinto ni Danelle ang pagtugtog at tiningnan siya.
"Finish it," sabi niya.
Ngumiti si Danelle at tumugtog ulit.
Baby, you're all that I want
When you're lying here in my arms
I find it hard to believe
We're in heaven
Love is all that I need
And I find it there in your arms
It isn't so hard to see
We're in heaven
Oh wooh, oh
Oh wooh, oh
We're in heaven
Walang sandali na hindi nanatili ang mga mata niya rito. She is such an angel. Minsan tinatanong niya ang sarili kung tama nga bang nakilala niya ito. She's just too different.
Umusod siya upang mapalapit ng husto rito. Hinawi niya ang buhok nitong nakatakip sa mukha.
"God, you are so beautiful, " sambit niya.
"Thank you, " nakangiting sabi naman nito.
"Alam mo bang tresspassing ka?"
Umarko ang isang kilay nito. "Bakit, ipinagbabawal pa ang pagpasok rito?"
Dinampian niya ito ng halik sa mga labi. "Before, yes," sabi niya. "Since you are here, you are allowed. Kung ganitong anghel lang rin ang mag-iingay sa buong bahay, wala akong pakialam."
"You didn't tell me about this." Pinagkrus nito ang mga kamay. "You're a musician."
"Was it a question or not?"
"Obviously not."
"I used to be. Kaya lang naitigil ko ang hilig sa pagtugtog magmula ng mapagdesisyunan kong magtrabaho sa kompanya."
Napatango si Danelle.
"Ngayon ko lang nalaman marunong ka sa pagpapiano."
"Since I was six. Mama ko ang nagturo sa akin. Well, parehong nakaukit sa buhay nila Mama at Papa ang musika. Kaya siguro namana ko."
"Aside sa piano, ano pa ang kaya mong tugtugin?"
"Guitar."
"Wow. Alright, I'll give you one of mine. But for now..." Hinila niya ito papalapit sa kanya at siniil ng halik ang mga labi. Sobrang namiss niya ito.
Bahagya siyang itinulak nito. "Hindi ka ba marunong mapagod?" natatawang tanong nito sa kanya.
"Kung sayo, hindi." Pinatayo niya ito. Doon niya lang napansin na suot-suot nito ang upper jersey niya. Tiningnan niya ito mula ulo hanggang paa. "This looks good on you. You are so hot."
Hinila niya ito at pinaupo sa kandungan niya ng nakaharap sa kanya. Ipinasok niya ang isang kamay sa loob ng jersey at sinakop ang isang dibdib nito. Pinagmasdan niya ang reaksiyon nito.
She's closing her eyes habang hinahayaan siya. Itinaas niya ang jersey at lumantad sa harapan niya ang kabuuan ng magandang dibdib ni Danelle. Napaungol ito ng sakupin ng mga labi niya ang isa sa mga iyon. She knows how to respond immediately. And he likes it when she's this responsive.
Pansamantalang pinakawalan ng mga labi niya iyon. Ngunit nanatili ang mga daliri niya sa paglalaro. "Remember when I told you I want to hear your voice in a very different way? This way I want it, Danelle." At muli niya iyong sinakop.
Napaungol ito at napakapit sa leeg niya. Ito ang magandang musika sa pandinig niya.
"Come."
Umalis si Danelle sa pagkakaupo sa kanya. Tumayo na rin siya.
"I enjoyed so much last night," sabi niya pa. "And I guess, gusto ko ring mag-enjoy ngayon."
"Hindi tayo kakain? Lalamig na ng husto iyong pagkain natin."
"Dont worry. May microwave oven naman kaya iinitin na lang natin mamaya. At gusto ko na mauna na muna sa desert."
Napatili na lamang si Danelle ng bigla na lamang niyang buhatin palabas ng music room hanggang kwarto niya.
He wants her so badly now.