Franscene's POV
Nandito kami ngayon sa training area. Nakasuot ng pang warrior namin ang mag t'training sa amin ay si Queen Harley.
"Kong inaakala n'yong ako ang mag t'training sa inyo nagkakamali kayong lahat." May binigay sa aming isang virtual reality.
"Sa pamamagitan nyan diyan kayo matutong makipaglaban gamit ang inyong kapangyarihan." Kaming walo ang naririto at sabay sabay naming sinuot ang virtual reality.
Parang bigla akong nahilo at napamulat ako ng may marinig akong mga pag sabog.
What the fuck is happening? Maraming nagliliparang mga bagay, puno at iba. Sobrang lakas ng hangin kaya naman hindi ko mapigilan. Anong magagawa ng power ko sa ganitong lugar?!
Mga ilang minuto nawala na rin ang malakas na hangin at tanging tahimik na paligid nalang ang nararamdaman ko.
Tumingin ako sa buong paligid na maraming nagkalat na mga bagay.
Napalingon ako sa likuran ko at napahinto ako ng makita ko at isang napakalaking dragon. What the hell?!
Anong gagawin ko para matalo siya?! Parehong apoy ang aming kapangyarihan? Bakit ba kasi napunta pa siya sa akin?
Hmm. Let me see first.
Bumuga ng kidlat ang dragon. What the fudge? Lightning? Paanong lightning ang binubuga n'ya? Dapat apoy 'yon? Okay i knew it!
Bumuo ako ng bulang apoy at pinatama sa dragon pero inihipan n'ya lang 'yon. Bumuo ulit ako ng mas malaki pang bulang apoy at hindi na napigilan ng dragon na patayin iyon. Natumba siya at agad akong gumawa ng espadang apoy at hugis pana na apoy at sabay sabay na pinatama sa kanya. Hindi ko akalain na ganon nalang pala 'yon kadali matalo.
Pero biglang bumangon ang dragon at binugahan ako ng kidlat. Buti nalang naagapan ko kaagad at nakagawa ako ng shield na apoy.
Walang tigil sa pag buga sa akin ang dragon unti-unti n'ya ng nasisira ang sheild ko. Kaya gumawa ako ulit ng panibagong bulang apoy. Mas malaki kaysa kanina buong lakas ko itong itinapon sa dragon.
Parang nanghina ako at napaupo napatay ko ang dragon.
"Congrats," napatingin ako sa likuran ko. Hindi ko siya makilala kong sino siya. Dahil sa suot n'ya parang kasi ang suot n'ya naka pang Iron Man.
Hindi ko nalang siya pinansin at lumakad na ako kong saan.
Windy's POV
Napamulat ako dahil sa lakas ng agos ng tubig na tumatangay sa akin. Nasa isang ilog ako at shit!
May mga crocodile na nakapalibot sa akin at halos sabay sabay silang kakagatin ako. What I am going to do? Parang hindi ako makakilos pero kong hindi ako kikilos mamatay ako.
Sabay sabay silang umatake sa akin and the thing I know it. Nasa itaas ako at nakakalipad. I forgot hangin nga pala ang ability ko.
Pero hindi ko alam kong paano ko ito i-c'control? Nasa itaas pa rin ako pero unti-unti na akong bumabagsak. Nakita ko ang mga crocodile na nakanganga na at mukhang handang handa na nila akong kainin. I don't wan't to die.
Pero nagtaka ako ng lahat sila biglang nawala sa paningin ko. Pakiramdam ko may tatama sa akin mula sa likuran kaya agad kong ginamit ang ability ko para control-in ito. Huminto ang mga pana kinuha ko ito isa-isa. Saan ang mga ito galing?
Nasa may tubig pa rin ako nagtaka ako bigla ng lumabas ang mga crocodile na nasa tubig. Agad akong tumakbo papunta sa batuhan.
"What the fuck?" I murmur. Agad kong tinira sila ng mga pana isa-isa. Pero nakakapagtaka lang dahil nawawala sila. Para silang illusion? Hindi kaya nag i-ilusyon lang ako?
Tinignan ko ang buong paligid sobrang tahimik. Pero na saan ang may gawa ng pag pana sa akin? Pinakiramdaman ko pa ang buong paligid ulit and I knew it. Where he is.
"Why are you hiding? Are you afraid? Hahaha come on lumabas ka!! Hwag kang madaya!" Maya-maya lang lumabas na siya he wear a black suit and a black mask. Hindi ko makilala kong sino siya dahil sa mask n'ya.
Napangisi ako at kinuha ko ang mga pana kanina at agad na itinapon sa kanya. Pero sobra n'yang bilis kumilos to the point na hindi ko na kayang sundan ang mga kilos n'ya.
Napalunok ako ng palapit na siya ng palapit sa akin. What I'm going to do? I need going to do? Napa atras ako ng palapit na siya ng palapit sa akin.
Our eyes meet each other. I saw a dark aura in his eyes. But something came up!
"Tita wala po dito sila mommy?" Malungkot na sabi ko pero hindi man lang sumagot ang auntie ko.
Basta nalang siya pumasok sa room ko. At kinuha ang mga mamahaling gamit.
"You know what when you came along to our life! To life of my sister! Everything are going to mess up! I'm fucking hate you! Why my sister like you so much huh?!" She grab my hand at ang kuko n'ya ay bumaon sa balat ko and it hurts. But you know what that's hurts me so much.....
"Your waste! I don't like you, much better na 'wag mo kong tawaging tita 'cause I don't like you anymore. You know I wan't you to disappear! Just disappear!" That word is hurt me so much not physically but emotionally and mentally. My tears is falling down.
Iniwan n'ya akong umiiyak humiga ako sa kama ko at magdamag na umiyak....
What the hell is happening? Bakit ko nakikita ang nakaraan? Naiiyak na rin ako dahil naaawa ako sa sarili ko!
Tumulo ang luha ko at biglang....
"Windy I don't love you! I'm just used you 'cause your family are rich and influential person. Why are you wasting your time to me? Someday you'll forget me.." Fuck this life? Why all important person to my life are using me? I am not a material? I'm a fucking human! Nasasaktan din ako I'm not a robot... Why didn't love me back? Like i do.. It's okay im used to be.
Kinuha ko ang knife na nasa kitchen..
No one can love me anymore i'm just a wasted.. Pero napahinto ako ng ma isip ko na nangyari na 'to?! Isa lang 'tong illusion na bumalik ako sa dati. Binitiwan ko ang kutsilyong hawak ko at napaupo ako. I don't want to die like this!
Biglang bumalik ang paligid sa dati..
Nasa harapan ko pa rin ang lalaki na naka all black at may mask.
"So, you're trying to kill yourself. Psh! You know all of people can experience suffering and trials. But you know what is important? You're still fighting even it is hard for you." But I'm not a human anymore im not belong to human. But still i feel i am a human 'cause my heart felt broke.
"Who are you?" But he didn't say something. After he take a deep breath and still his eyes is dark.
"I can be your hero and I can be your enemy. Your eperiences is your dangerous enemy 'cause they can kill you easily without doubt. Just remember you're happy moments not the bad one. I am your worst nightmare." Napatulala ako sa sinabi n'ya. His right muntik ko ng patayin ang sarili ko at kong nagkataon ngayon patay na nga ako. Meaning hindi ako nakapasa pero shit nakapasa ako sa trial.
Wayne's POV
Nasa gitna ako ngayon ng daan. Kong saan hindi ko alam kong saan ako patungo. Unti-unti na akong nilalamig dahil ang mga puno at mga dahon ay nagkakaroon ng yelo.
Pumatak na rin ang snow. Gosh hindi ko akalain na mararanasan ko ang ganito. Pero napahinto ako dahil lahat ng mga puno ay naging ice mas lalong lumamig ang paligid.
Gustuhin ko na sanang bumalik pero na trapped ako. Isang makapal na yelo ang humarang sa daraanan ko.
"Why are you running away? Are you afraid?" Napatingin ako sa lalaking naka suot ng blue suit 'yon nga lang hindi ko makilala kong sino siya. Dumilim na kasi ang buong paligid. Kaya hindi ko maaninag ng husto ang mukha n'ya.
"Im not. Who are you?" Ngumisi siya sa akin na para bang nang-aasar.
"Why would i tell you? Isn't important my name." Yeah his right? Bakit ko nga ba tinatanong kong sino siya.
Biglang nanigas ang mga binti ko dahil napuno na 'yon ng ice. At unti-unti na ring tumataas iyon.
"Enjoy!" Lumakad na siya palayo at naiwan ako.
"Hoy! Tanggalin mo 'to!" Nasa may hip ko na ang ice na unti-unting babalot sa katawan ko. Hindi p'wede kailangan kong gumawa ng paraan.
"Tubig i need you, please tanggaling mo ang ice na nasa katawan ko tunawin n'yo sila." Nasa may leeg ko na ito. Pero bago pa man makarating sa mukha ko bumalot na sa buong katawan ko ang tubig. Pero mga ilang minuto pa bago ito natanggal lahat.
Akala ko okay na dahil natanggal na pero nag simula ulit na gumapang sa paa ko ang mga yelo.
Anong dapat kong gawin?
Napatingin ako sa buong paligid puro ice na ito. Naninigas na rin ako sa lamig. Kailangan kong matanggal ang ice sa paligid para mawala na ito.
Pumikit ako at tinawag ko ang tubig upang tunawin ang lahat ng ice na naririto.
Nabalot na ang buong katawan ko ng ice. Hindi na rin ako makahinga. Pero gising na gising pa ang isipan ko.
Ano na kayang nangyayari?
Napamulat ako ng tumaas ako. Tinataas ako ng tubig. Nakita ko rin ang buong paligid na puno ng tubig upang tunawin ang mga nag yelo na paligid.
Napangiti ako sa nakita ko. Unti-unti na akong bumaba ng mawala na ang ice sa buong paligid at ang tubig rin ay unti-unti ng nangungunti.
Napatingin ako sa lalaking papalapit sa akin.
"Napabalib mo ako." Pagkatapos non napamulat na ako sa reality.
Nakita kong si Leigh at at ang kapatid ni Fire nalang ang natitira.
Nakaupo na rin ang apat at umupo na rin kaming dalawa ni Hero.
Hindi ko alam kong paano ko ba siya papansinin. Hindi n'ya naman kasi ako pinapansin.
Napatingin ako sa kanya he just seems so fine. Tumingin din siya sa akin at agad akong nag-iwas ng tingin.
Hindi ko sure kong okay ba kaming dalawa kasi naman wala na. Hindi na kami nagpapansinan.
Leigh's POV
Nagising ako dahil sa isang liwanag. Wala akong makita kundi ang nakakasilaw lang na liwanag.
Na saan ako? Tumayo at naglakad pa na naglakad pero wala akong makita! Kundi ang liwanag lang. Nakakasilaw ito..
Pero naisip ko.. Lupa ang power ko. Bumuo ako sa isipan ko ng mga puno na nasa paligid. At hindi nga ako nagkamali dahil nagkaroon ng mga puno sa paligid. Ang kaninang nakakasilaw na liwanag napalitan ng katamtamang liwanag.
Marami pa akong dinagdag na puno na parang halos magmumukha na ito kagubatan sa sobrang dami ng puno.
Pinakiramdaman ko ang paligid ko parang may nakatingin sa akin. Pati ang pag ihip ng hangin.
May mga palasong papalapit sa akin pero agad ko itong iniwasan.
"Magpakita ka!" Lumabas ang isang lalaking nakaputi at tanging mata n'ya lamang ang nakikita ko.
"Magaling Leigh Allison." Paanong alam n'ya ang pangalan ko?
Unti-unti ng nagbago ang paligid ko at bumalik na ako kong saan kami kanina. Nakita kong kami nalang pala dalawa ni Jess Lloyd ang natira..
Nagkatinginan kaming dalawa at natawa ako dahil naalala ko 'yong natalo ko siya.
Lumapit agad ako kay Wayne na ngayon walang imik. Magkatabi sila ni Hero. Hinila ko naman si Hero papunta sa may labas nagtinginan tuloy sa amin ang iba.
"Ano bang problema mo? Bakit 'di mo pinapansin si Wayne?" Tumingin lang naman siya sa akin at lumakad ulit.
"Hayaan mo na siya Leigh." Napatingin ako sa likod ko si Wayne pala. Niyakap ko naman siya ng mag simula siyang umiyak.
"Tayo ang taga pagligtas kaya siguro hindi ko na muna siya iisipin. Isipin natin ang mission natin isipin natin kong anong sakripisyo ang ginawa ng mga magulang natin para mabuhay lang tayo." Napatango naman ako sa sinabi ni Wayne. Tama siya dapat hindi na muna n'ya isipin si Hero. Kapakanan mona ng lahat bago ang sarili n'ya.
Lumakad kami sa may likod ng Palace. Napakaraming isda ang nandito sa may lawa.
Mas tahimik dito kaysa sa mundo ng mga mortal. Pero alam ko malapit ng matapos ang katahimikan dito. Kong p'wede lang sana 'wag na.
Kailangan naming mag handa dahil malaking responsibilidad ang nakasalalay sa amin.