Kath's POV
Kakatapos lang ng klase namin sa NSTP ngayon, nagbigay lang ng maikling introduksyon ang propesor at nagpa-class dismissed na siya agad. Sobrang saya ko dahil marami akong oras para magliwaliw, kaya pala maraming nagsasabi na mas komportable lang ang buhay kapag nasa kolehiyo na.
Hinigit ko ang pupulsuhan ni Amy, napahinto ito at napalingon sa akin. Tinaasan naman niya ako ng kilay at nagtataka ang mukha sa aking ginawa. "Ano 'yun?" Tanong niya sa akin.
Ningitian ko naman siya. "Tara, kain tayo sa may U@C Hub!" Anyaya ko sa kanya. Hindi na rin siya nagpatumpik pa at kaagad hinila ang kamay ko. Halos tatlong araw na kami lang ang magkatabi at magkasabay kumain kaya nasanay na ako sa kanya. At siguro nasasanay na rin itong si Amy sa akin.
Habang naglalakad na kami palabas ng exit gate sa campus, ay may humarang na isang babae na nakapatong ang mga kamay nito sa kanyang beywang. I searched for her face but her was laying down trying to cover her own face.
"Ang saya mo ata?" Tanong niya sa amin, napalingon kami sa isa't-isa ni Amy. Dahan-dahan na inangat ng babaeng iyon ang kanyang mukha. At halos matumba ako sa kinatatayuan ko ng makita kung sino 'yun.
My eyes nearly got out of it's socket. "G-grace," I called out her name, I even stuttered a bit because of her evil smile. Nakita ko naman na tinignan niya mula ulo hanggang paa si Amy at para bang pinagbabantaan ang kaklase ko.
Agad ko namang hinampas ang noo niya. "Aray!" She shouted in pain, then she glared at me. Lumingon naman ako kay Amy then I gave her a puppy-dog look. It was a shame that we couldn't have our routine today. "Amy, kung okay lang na bukas na lang natin ituloy 'yung lunch natin. You can go home early today," saad ko sa kanya.
She smiled at me, made a steeple of her fingers. "It's okay..." Then, she looked towards to Grace. "Nice meeting you po..." Amy slightly bowed her head. Lumakad na siya palabas ng exit gate habang kumakaway-kaway sa amin.
"Ingat ka, huh?" Sigaw ko sa kanya then she smiled at me. Nararamdaman ko naman na may isang tao na parang nagseselos ngayon. Lumingon ako sa gilid ko at nakita kong umiwas ng tingin sa akin si Grace.
I scowled. "Ano na naman ba kailangan mo? Dapat kasabay kong kumain si Amy ngayon eh," sigaw ko kay Grace. Napagplanuhan na namin ni Amy ang araw na 'to at bigla na naman nakikisingit ang bruha na 'to. I even saw her smirked while I'm saying my goodbye to Amy.
She rolled her eyes. "Hoy! Schoolmates naman tayo pero hindi mo ako binibisita..." Pinulupot niya ang dalawa niyang braso sa ibabaw ng kanyang dibdib. "Ako pa talaga ang gumawa ng effort ngayon para lang makita ka no?"
I tsked. "Oh? Ano na naman ba kasi ang pakay mo?" Tanong ko sa kanya. Hinila naman niya ang kamay ko at napaupo kami sa may bleachers.
"Ano natanong mo ba ang mokong mong professor kung may naalala siya sa nangyari?" agad niyang tanong sa akin.
I smiled brightly at her. "Nakalimutan na niya siguro at saka parang wala naman siyang pake kung hinalikan niya ako or hindi. So, bakit ko pa iisipan ang ganoong bagay?" Then I shook my head at tumayo na ako sa kinauupuan kong bleachers.
"Hoy!" Sigaw niya at muling hinila ang braso ko para mapaupo muli sa matigas na concrete bleachers na iyon. I let out a deep sighed. Nanggigil na ako sa babaeng 'to. Kung hindi ko lang 'to kaibigan baka kanina ko pa nasapak 'to.
"Ano na naman ba kasi 'yun?" Irita kong tanong sa kanya.
"Tanga!" Sigaw niya. I rolled my eyes.
I gritted my teeth angrily. "So, nandito ka lang talaga para buwisetin ang araw ko," saad ko sabay tumayo na talaga ako. Napakawit na naman siya sa kamay, muli na naman akong huminto pero hindi na ako muling umupo sa bleachers.
I turned my head, looking down to her. "Crush mo siya di'ba?" Tanong niya sa akin habang tinataas-taas niya ang mga kilay niya at kinakalabit ang aking siko. Iyon naman ang nagdulot para mapaiwas ako ng titig sa kanya. Ano na naman ba 'tong pag-uusapan namin?
I bit my lower lip. I turned my head to face her and looked at her with my narrowed eyes. "Ano na naman ba ang pag-uusapan natin. Huh?" Tanong ko sa kanya.
Ngumiti naman siya sa akin and there's laughter glimmering in her eyes. "Bakit ayaw mong sagutin tanong ko? Pati ang mga tropa may hinala na rin na crush mo nga ang mokong na 'yun.." She stood up, looking at me with her narrowed eyes. Tinuro niya sa akin ang hintuturo niya at tinulak-tulak ako gamit iyon sa aking dibdib kung saan matatagpuan ang puso ko.
Her index finger landed on my chest. "Marupok na marupok na ba talaga 'to? Huh?" I bowed my head looking at my chest where my heart resides. Tinabig ko naman ang kamay niya sa aking dibdib tsaka I turned my back to her as I curl my arms on the top of my chest.
"Hoy? Hoy..." Hindi lang naman ang love at first sight ang rason kung bakit ako nahulog sa mokong na 'yun. Hindi naman ako tanga na para mainlove sa isang tao na walang rason. Siguro, noon kasi noong mga highschool kami naiinlove na ako kapag gwapo ang lalaki.
I hissed. "Kapag sinabi ko ang rason ko, aasarin niyo lang ako. So, no! Stop bugging me," pagsusungit ko sa kanya.
She gave me a puppy-dog look. "Ayaw mo magpapilit, hmm? Hindi ka na talaga bibigay? Huh?" paawa niyang sabi sa akin habang nagpapacute sa harapan ko. at saka ako lumakad na muli palabas ng campus. Nararamdaman ko naman ang matalas niyang titig sa likuran ng aking ulo. So, I decided to turned my body and faced her again.
I rolled my eyes. "Wala kang mapapala ngayon. Don't bug me again. Pumasok ka na nga," iritable kong utos sa kanya at muli ko na ulit siyang tinalikuran.
Mas tumalas pa ang titig niya sa akin at para bang tinatansiya kung may tinatago ba ako sa kanya at sa buong tropa. "Mahuhuli ka rin namin," bulong niya sa likuran ko. Napabuntong-hininga na lang ako sa kitid ng ulo ng mga kaibigan ko. Gustong-gusto nila palagi na ako ang inaagrabyado. Alam naman nilang palaging fail ang mga nais kong jowain noon. Bakit ko pa ba kailangan balikan ang letseng high school life ko?
BA COMM 1-A
•Active
Joan:
Guys, andiyan na si Maam?
General:
5 mins grace period guys
Thea:
Pasabay ako ng turon ah...
Henry:
GUYS GUYS!!!
NAGHHAHANAP SI SIR
MARVIN NG SA NIYA.
STUDENT ASSISTANT!!!
Rose:
Rararararararara
Gia:
OMGGGGGG!!!!
Hindi ako makapaniwala sa nababasa ko ngayon. Nanatili akong nakatayo sa labas ng gate ng UCC habang naghihintay ng jeep. Nakatitig lang ako sa cellphone ko ngayon, nakanganga at feeling ko my mouth is drooling dahil sa tagal nitong nakabuka.
May humintong jeep sa gilid at sumisigaw na ang drayber nito para mangbingwit ng mga estudyante pero I'll never let this go, this is one time event for me. Tumalikod na ako at hinarap ko muli ang entrance gate ng campus. Tumakbo ako papasok at inakyat ang opisina niya sa may ika-limang palapag ng building.
Ayaw ko na may makakuha ng posisyon na iyon, dapat sa akin lang 'yun. No one's gonna take it from me. Mabilis ko narating ang opisina at walang katok-katok ay pinasok ko iyon.
Pumasok ako sa opisina niya, binuksan ng pabalag ang pinto at humarap sa kanya habang nakataas ang noo at nakayukom ang aking mga kamay.
At kahit hindi ko mapigilang humingal at parang nauubusan na ako ng hininga sa buong katawan, pinilit ko pa rin na tumayo. "Sir, I like you," sigaw ko sa kanya.
Niyuko ko ang kalahati ng parte ng aking katawan. Pagkatapos ay pinatong ko ang aking mga kamay sa ibabaw ng aking tuhod at walang humpay ang aking paghingal ngayon. Patuloy pa din ang aking paghingal dahil sa ginawa kong pag-akyat mula sa may entrance gate hanggang dito sa opisina ni Sir Marvin.
Marvin's POV
Nagligpit na ako ng mga gamit ko at inilagay ko na rin sa aking mga bag ang mga libro at learning materials ko na pinagdesisyunan kong sa bahay ko na lang tatapusin. I interviewed a lot of students today but all of them didn't meet my requirements.
A loud blag sound came out as my office door opened widely. Then, Kathleen showed up in front of me, with reddish face like a tomato, clenched fists and sweat dripping on her face and neck.
Nakataas-noo siyang nakatingin sa akin ngayon. "Sir, I like you..." she shouted with confidence. Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya, nanatii akong nakatayo sa harapan ng aking lamesa habang hawak-hawak ang strap ng aking backpack bag na dapat sana ay aking susuotin ko na dahil nais ko ng umuwi. Ngunit, narito na naman ang natural at orihinal na peste sa harapan ko.
I let out a deep sighed. I gave her a short mirthless laugh, guessing that it was just an accidental joke.
She held up her head, her nose crinkled and a frown darkened her face. "Ah..." She let out an exasperated sigh. "I like you... to become my boss. I want to be your student assistant," she said, a sardonic smile gleamed in her eyes.
Napatulala ako sa sinabi niya. And, I pressed my lips together as it curved into a wide smile. Maya-maya ay hindi ko na napigilan ang sarili ko at humagalpak na ako sa tawa. I shrugged as I continue to laugh deep in my throat.
She laughed in confusion. Napahawak naman ako sa tiyan ko dahil kumikirot na ito dahil sa paghagalpak ko ng tawa. Unti-unti naman akong kumalma at muli kong inayos ang sarili ko saka tumayo ng tuwid sa harapan niya.
I shook my head, laughingly. "That was one of a hella joke I heard. Ikaw?" I pointed at her. Tumango ang ulo niya na mas nagpakusot ng mukha dahil hindi ako makapaniwala sa mga sinasabi niya ngayon sa harapan ko. "Ikaw t-talaga? No way," I said, protestingly. I even shook my head.
Her brows pulled together in a frown. "Hindi po ako nagbibiro, sir. Gusto ko na maging student assistant niyo. Maasahan po ako, marami po akong good attributes maliban sa pagiging maganda..." She winked at me, while smiling brightly in front of me. "At saka palagi akong nasa oras kapag may pinapautos sa akin. Masipag din po ako, at kung hindi niyo po alam ay ako ang nagbabantay ng shop ni mama sa branch niya rito sa Manila kaya mapagkakatiwalaan din po ak—" I stopped her in the middle.
I looked at her trying to read her mind. I scrtunized. "Ah... really?" Tanong ko sa kanya. Tumango naman siya agad bilang sagot sa tanong ko. Muntikan na naman akong mapatawa sa sagot niya, pero mabuti na lang at nagawa kong pigilan iyon. Tumango rin ako habang nakatingin sa ibaba at saka muli kong inagat ang ulo ko sabay tingin sa kanyang mukha.
A corner of her mouth lifted. My brows knitted because of that smile she has on her face. "Bakit? Sa tingin ko lang naman ay may kakayahan din po ako bilang student assistant. I may be lacking in some are—" Muli na naman akong sumabat sa pagsasalita niya.
A small laugh came out to my mouth. "Yeah, you're right. May kulang pa sa'yo kaya hindi ka—" Siya naman ang sumabat ngayon at mukhang gumaganti ang babaeng ito sa makailang ulit kong pagsabat sa kanya.
Her mouth set in a hard line. Then, she bowed her head slightly. "I excused myself for interrupting you in a bit. I know I'm lacking in some ways but I'm trying my best to fix it..." Her head lifted and met my gaze to her. I jammed my hands inside of my pockets.
She remained her eye contact in my eyes. I saw her truthfulness as well as her eagerness and determination to grab the position as my student assistant. "To improve myself and be professional. So, when I heard that you open your doors for a student assistant, I decided to take myself in because I wanted to act professional like... you," she said, self-confidently.
But, her effort will turned into ashes. "Sorry, Ms. Bernardino but I already accepted a student from another program. Subukan mo sa ibang faculty member baka naghahanap sila ng isang tulad mo na determinado," saad ko sa kanya sabay pilit kong ngiti sa harapan niya.
Kinuha ko na ang bag ko at saka hinigit siya palabas ng opisina. Pinatay ko na rin ang ilaw at sinarado ang pinto ng opisina ko. Nilibot ko naman ang buong palapag ng departamento namin at may mga bukas pa na opisina.
I turned my face to Kathleen but she's looking down. I let out an exasperated sighed. I tried to be approachable to her even though I'm not great about it.
"Kat—" I paused. Biglang lumuhod si Kathleen sa harapan ko dahilan para manlaki ang mga mata ko. Lumibot naman ang mata ko pero walang mga tao sa labas, ngunit nahagip ko ang isang CCTV camera at nakatutok ito sa aming pwesto ngayon.
Agad kong hinablot ang pupulsuhan niya ngunit nagmamatigas siya at pilit niyang kinakalas ang bawat paghawak ko sa braso at kamay niya. I gritted my teeth. "Hoy! Ano bang ginagawa mo diyan? Tumayo ka na diyan," I whispered, humiliatingly. Pinipilit ko siyang tumayo sa pagkakuhod niya ngunit ayaw niyang magpaawat.
She looked up to me, her eyes glittering with anger. "But, why do I feel like your lying to me, Sir Marvin?" she asked, I froze in my position then I stared at her with wide eyes. P-paano niya nalaman? Wait, ganoon ba ako kahalata magsinungaling? Or baka may lahi sila na manghuhula kaya niya ako nahuli.
I shook my head, I need to stop thinking those kind of thoughts. She remained her face towards to my face, not breaking the eye contact against min. I saw her hands clenching into fists. "I will stay here no matter what until I'll hear your acceptance as your student assistant," she said, determined to stand her ground.
May mga estudyante na rin na lumalabas-pasok ng kanilang kwarto at sigurado akong hindi mawawalan ng mga chismisan pagdating sa communication students. At hindi na nga nagkamali, nagsimula ng magsilipan ang mga third year communication students sa kani-kanilang mga silid-aralan.
"Sir! Sana all niluluhuran," sigaw ng isa kong estudyante. Nagsitawanan naman ang mga kasamahan niyang nakikisilip din.
I hissed. I walked towards to their classroom. "Magsibalik na kayo sa kwarto niyo!" Sigaw ko sa kanila at kaagad naman silang sumunod sa akin. Then, I turned my head towards her. Lumapit na ako sa kanya, at kanina pa ako hindi makatiis sa estudyante na ito. She really want to get me into my nerves.
My drawing towards to her position, then I harshly grabbed her wrist. Pinuwersa ko na ang paghawak sa kanya at hinatak siya patayo sa pagkakaluhod niya. Wala na akong pake kung masaktan siya sa ginawa ko sa kanya.
"Aray! Ano ba?" sigaw niya habang mas pahigpit ng pahigpit ang pagpisil ko sa kanyang pupulsuhan. Dinala ko siya sa isang sulok sa palapag na iyon na wala masyadong tao at estudyante na makakakita sa amin.
She rolled her eyes. "Ang sakit 'nun ah," pagrereklamo niya sa akin. Tinignan ko naman ang pupulsuhan niya at namula iyon na may bakas pa ng palad ko. "Kulang pa nga 'yun sa'yo eh," sarkastiko kong saad sa kanya. She widen her eyes. "Ano?" sigaw niya sa harapan ko.
"Oh, maiwan na kita rito..." She kneeled her knees again. Napakamot na lang ako sa ulo at hinayaan na lang siya doon. "Bahala ka na diyan," iritableng sinabi ko sa kanya at saka tinalikuran ko na siya para makauwi na ako.
But, I stopped walking as I heard her shout. "Sir, hindi ako aalis rito hangga't hindi mo ko tinatanggap bilang student assistant mo!"
Nilingon ko na naman siya muli, napayukom ako ng mga kamao dahil sa pagkainis at pagkairita sa kanya. Sinubukan kong kalmahin ang aking sarali sa pamamagitan ng paghinga ng malalim. I eyes closed my eyes too as I tried to think about her as my student assistant.
No...no! No way! Hindi pwede. Ekis. Cancel. Ayaw ko! I opened my eyes again then I saw her smiling brightly at me which I find the most irritating smile ever. She's my biggest nuissance in this academic year. Bakit pa kasi ipinasa ang babaeng ito bilang iskolar ng lungsod. Argh!
I slowly nodded my head. "Hmm..." I hummed. Wala na talaga akong no choice kundi ang gawin ito. "Yes," mahinang bulong ko.
I saw her eyes glittering in amusement and her smiles went wide exposing her white teeth. "Ano 'yun? Paki-ulit nga?" tanong niya at gusto lang akong kulitin.
I hissed. "Tumigil ka na, narinig mo na ang dapat mong marinig. Pero..."
Her forehead furrowed, while looking at me with her narrowed eyes. "Pero?" she repeated.
I gave a half-smile. "Your just a temporary student assistant," I said.
Nanlaki ang mga mata niya at hindi makapaniwala sa sinabi ko sa kanya. "Ano?!" sigaw niya, halos lumuwa ang mga mata niya sa kinilalagyan nito.
johniumbi | Kuya J/King J