[ZEINDY'S POV]
"aish kuso!!!!" I cussed infront of lolo
*translation: fuck (japanese language)*
"Watch your mouth, Zein!" galit na saad ni lolo .
"Tss" singhal ko.
"Zein show respect" maawtoridad na sabi ni dad, pero umirap lang ako ng palihim at pinamulsa ang dalawang kamay
"I can't believe this Yzan!" saad ni lolo kay daddy at matalim na tumingin sa akin, napayuko na lamang ako dahil di ko na kayang salubungin pa ang matalim na tingin ni lolo sa'kin narinig ko pa ang ilang beses na pagbuntong hininga nito, kaming tatlo lang ang nandito sa opisina ni lolo, ako si daddy at si lolo.
"Kailan ka magtitino?" tanong ni lolo di ako sumagot.
'matino naman ako kayo lang tong pinagmumuka akong tarantado'
"mou kon'na jikan! ikanai to" sabi ko at bahagyang yumuko bilang paggalang.
*translation: It's late, I have to go*
Inis akong lumabas ng opisina ni lolo at agad umuwi sa bahay at pagpasok ko ay nakasalubong ko ang nakababatang kapatid ko.
"Doshita no desu ka?" he ask pero di ko ito pinansin.
*translation:what happen?*
"Nee chan" nag aalalang saad nito.
"Nanimo irimasen" sabi ko naman.
*translation: nothing*
"You sure?" he ask .
"Hai!, mochiron" sagot ko.
*translation:yes, ofcourse*
'Tsaka na ako dumeretso sa kwarto ko.
Anyway, I am Zeindy Yassumi Nixon, 18, half Japanese, half filipino napabuntong hininga ako at dumeretso na lamang sa banyo at tsaka naligo , pagkatapos nun ay pinatuyo ko muna ito at natulog nalang, maaga pa naman sa totoo lang, pero wala akong magawa eh nababanas ako.
*4 hours later*
Nagising ako mga bandang alas otso ng gabi at nakaramdam ako ng gutom kaya naman ay bumaba ako at pumunta sa baba, at nakita ko ang aking madrasta.
"Come and sit beside me" sabi nito na sa tv lang ang tingin, palihim pa akong bumuntong hininga bago lumapit at umupo sa tabi niya.
"You're going back in the Philippines, you're not belong here anymore"
0_0
"sumimasen, mou ikkai itte morae masu ka?" mablis kong sabi.
*translation: can you repeat it please?*
"mou sukoshi yukkuri hanasite kure masu ka?" ngingisi ngisi pang sabi nito.
*translation: can you talk a bit more slowly please?*
"Bakit kailangan kong bumalik?" inis kong tanong dito sa step mother ko.
"Because you are not belong in here, wakatta!"
*translation: do you understand?*
"Ryokai desu" sagot ko nalang at dumeretso ng kusina, at pilit pinapakalm ang sarili ko *translation: okay*
"Nee chan, you okay?" tanong ni Zeinjoe ang nakababatang kapatid ko.
*translation: nee chan- ate*
"Hai!"
*translation: yes*
"Wakarimasen, why mommy treat you like that" sabi nito at iiling iling pa habang sumusubo sa noodles niya.
*translation: I dont understand*
"shirimasen either" natatawa pa kunwaring sabi ko.
*translation: I don't know either*
"Gomennasai nee chan" sabi.
*translation: I'm sorry*
"Ahh Zeinjoe-san, you don't have to say sorry, wala kang kasalanan okay?" sabi ko sa kanya, bumuntong hininga naman ito.
"Kailangan ba talaga, babalik ka ulit sa Pilipinas?" malungkot nitong saad, parang kinurot ang puso ko pero di ko na yun pinahalata.
"What? hahaha, silly you, bakit naman sana?" kunwari ko.
"I heard them talking earlier nee chan, and sabi nila, ibabalik ka sa Pilipinas"
"Is that so? is it okay for you?" nakangiti kong saad, pero dinudurog na ako sa loob loob ko.
"Iie" pagmamaktol nito.
*translation: no*
"Babalik naman ako Joe, pangako, or baka pwedeng ikaw ang pumunta dun" sabi ko at hinawakan pa ang muka nito, tumayo naman ito at malungkot na yumakap sakin aish ketangkad tangkad eh , amp, yes he's 16 but taller than me, tsaka na ito kumalas.
"Don't worry I'll be fine" sabi ko, ngumiti naman ito at pareho na kaming umupo sa mesa, kinuha ko ang chopstick nito at kumain din sa kinakain niyang noodles, sandali pa ay dumating si daddy at sinenyasan si Zeinjoe na iwan muna kami, agad nawala ang ngiti sa aking labi , alam kong kakausapin ako ni daddy, at iisa lang din ang sasabihin nila ni Fleur, ang mama ni Zeinjoe.
"Zein Iha, you are going to move in the Philippines" sabi nito, tumango naman ako at muling humigop sa sabaw ng noodles.
"When?" I ask.
"Getsuyo bi"
*translation: monday*
Ang bilis naman ata? sabado ngayon eh, talagang pinaghandaan na nila ito.
"Okay" yun na lamang ang naisagot ko.
"Zein, listen" I interrupt daddy gamit ang chopstick na pagsenyas na manahimik.
"Wakarimashita, doitashimashite" sabi ko at mabilis ulit na hinigop ang sabaw hanggang sa maubos at uminom sa tubig tumayo at bahagyang nagbow at umalis.
*translation: don't get it, don't mention it *
Pagdating ko ng kwarto ay pabagsak akong humiga at pinagmasdan ang pinaint ko sa aking kisame, at nagmuka ito na para akong nasa kalawakan, hinayaan ko lang ang sarili kong makipagtitigan sa kisame nang biglang kumatok.
"What?" tanong ko.
"Nee chan come out---------"
"Zeinjoe-san hottoite kudasai" malumanay kong sabi.
*translation: leave me alone*
"Zein-nee chan, Dylan is here"
WHAT!?
Agad akong napabangon nang marinig ko ang pangalan ng lolo ko sa tuhod, iiling iling akong lumapit sa pinto, at di maipinta ang muka ko sa sobrang kaba, malaang ay pagsasabihan na ako nun
"He want to talk with you" bungad ni Joe nang buksan ko ang pinto.
"Wa doko?" tanong ko kung nasaan ito "
no oto'san's office" sabi nito, agad naman akong pumunta sa opisina ni daddy at kumatok pa bago pumasok.
"Konbanwa" pagbati ko ng magandang gabi at bahagya pang yumuko.
"Zeindy" halos nagsitayuan ang mga balahibo ko nang banggitin nito ang pangalan ko.
"Yes Dylan?" sinikap kong huwag mautal, oo Dylan lang ayaw niya na tinatawag namin siya na lolo.
"Again you disappoint me, I thought you're going to be at this time?" he ask.
"Gomennasai" paghingi ko ng tawad.
"So I have no choice but to bring you back again in the Philippines, be ready on monday" sabi nito.
"Hai!" napipilitang sumang ayon ako, wala na akong magawa, siya na ang nagdesisyon eh, tumango naman na ito hudyat na pwede na akong umalis.
"Sore dewa, oyasuminasai" sabi ko.
*translation: good bye, good night*
Bagsak ang dalawang balikat ko na naglakad pabalik sa kwarto ko at naramdaman ko ang pag init ng mga mata ko, pagkapasok ko sa kwarto ko ay agad akong sinalubong ni Zeinjoe ng yakap, di ko narin napigilan pa ang hindi umiyak sa dibdib nito, wala eh siya at si daddy lang kasi ang kakampi ko sa pamilyang ito, hinayaan naman niya akong umiyak ng umiyak hanggang sa tumahan ako.
"Want to play video game?" pilit na pinapasigla ang boses na sabi nito.
"Iiedesu arigato', kekko' tsukarete imasu" iiling iling pang sabi ko.
*translation:no thanks, I'm tired already*
"okay nee-chan, Oyasuminassai" sabi at humalik sa noo ko.
"Good night" mahinang usal ko tsaka na ito umalis sa kwarto ko tsaka na ako natulog.
[FINNDAYLE'S POV]
"Eoteolke jinaeseyo?" tanong ng ate ko.
*translation: How are you? (korean language)*
"Gwaenchanna" sagot ko naman
*translation: I'm fine*
"You sure?" she ask .
"Molla"
*translation: I dont know*
Narinig ko naman ang pagbuntong hininga nito.
"Maybe you should take a rest now dongsaeng" sabi nito.
"Yeah you too, good night" sabi ko at pinatay na ang tawag, aish hirap mabuhay mag isa, tapos iniwan ka pa nung taong alam niya na siya nalang ang meron ka tsk.
Ako nga pala si Finndayle Callix Beniamino half Korean, 18 napatawag lang naman si Noona para kumustahin ako, ewan ko ba kung anong trip nun, humiga nalang ako tsaka natulog nalang.
KINABUKASAN
At ngayon linggo na, may pasok na naman bukas jusko, nagring ang cellphone ko si noona tumatawag na naman, sinagot ko naman ang tawag.
"Jeoun Achim, jal jinae?" bungad nito.
*translation: good morning, how are you?*
"Noona , tinanong mo na naman ako kagabi ah?"
"Pero ang sagot mo ay hindi mo alam, tama? kaya tinatanong kita ulit" sabi nito.
"I'm fine, I'm fine, Feanna, you don't have to ask me everyday if I'm okay, I can take care of myself, sarili mo ang alalahanin mo okay?" sabi ko sa kanya.
"Arasseo dongsaeng" sabi at tsaka na pinatay ang tawag, napabuntong hininga naman ako, ano kaya ang magandang gawin?
"Uii gising ka na pala dre? ang aga ah" bungad ni Ruru kaibigan ko, Pero Riufei po ang real name niya, tinanguan ko naman ito.
"Punta daw si Wim dito mamaya" isa pa naming kaibigan si Wilhelm.
"Ano bang meron sa pamamahay ko at gustong gusto niyo ha?" tanong ko.
"Eh bakit ayaw mo ba na nandito kami?" tanong nito.
"Nakakasaawa ang mga pagmumuka niyo" natatawa kong sabi at humigop sa kape ko.
"Hoy! napakasama mo!" sabi nito at itinuturo pa ako, pero tinawanan ko lang ito.
"Hoy koreanong malaki ang mata, susunugin ko toh" sabi nito.
"Gago kang hapon ka, eh kung ikaw ang sunugin ko? eto na nga lang ang meron ako eh!!!" sigaw ko pabalik, humakbang naman ito pababa.
"Kape ko?" pasigaw na tanong nito
"Kung ako ang magtitimpla ng kape mo, unang higop mo palang patay ka na, asa ka namang titimplahan kita, ikaw na nga tong nakikitira pagsisilbihan pa kita?? ha! ulul, pakyu ka dre" sigaw ko sa muka niya.
"Gago bisita ako dito"
"Anong bisita? Bwisita boy, BWISITA!" pagdidiin ko habang tumatawa.
"Bwisit toh, mapaso ka sana"
"Di na kailangan ,dahil pasong paso na ako sa kahotan ko" mahangin ba? hahahahaha.
"Yabang mo gago"
"Inggit ka lang"
"walang kainggit inggit sayo dre, manahimik ka"
"ulul"
"Aish seiku surum!!!"ayan na naman yang seiku surum na yan, lagi niyang sinasabi yan sa'kin eh.
"Tsk? anong seiku ka jan? sikuhin kita gusto mo? ha? ha?" sigaw ko.
"Ano bang ingay yan? keaga aga, ang lapit niyo sa isa't isa nagsisigawan kayo" pareho kaming napatingin sa pinto dahil sa nagsalita.
"Daming satsat, pumasok ka na!" sabay naming sigaw ni Ruru kay Wim, nagulat ito pero natawa din, nagbangayan pa kami ni Ruru panay naman tawa si Wim tsaka kami nagbreakfast.
~to be continued
𝐅𝐚𝐜𝐞𝐛𝐨𝐨𝐤 𝐀𝐜𝐜𝐨𝐮𝐧𝐭: 𝐀𝐧𝐝𝐲 Cate WP
Instagram: andy_cate03
Twitter:@RiemaWP