(Hiraya)
Naglakad kaming dalawa ni Ma-ay pababa ng hagdanan. Litong-lito pa rin ako kung bakit siya bumalik, kung paano siya nakabalik, o kung nawala ba talaga siya. Sari-saring tanong ang pumasok sa isipan ko, still... this is good for me.
Ah no, I certainly saw her expression a while ago, that confused look when I called out her name... she doesn't remember.
Napasimangot ako bigla. Hindi dahil hindi niya ako kilala kundi dahil mararanasan ko nanaman ang naranasan ko noon. I shivered. Naputol ang tinatakbo ng isip ko nang bigla kong naramdaman na may sumisiko sa tagiliran ko.
"What?" Takang tanong ko at binitawan ang pagkakatakip ko sa bibig niya.
"Ha? Watwatin kita gusto mo? Pinagpapawisan ka tapos basang-basa yung kamay mo, hindi masarap ang lasa ng pawis mo!... bla..bla..bla.." Dire-diretso niyang buwelta sa akin matapos makawala ang madaldal niyang bibig.
"Shhh, tone it down, sesuj tsirhc! Kapag narinig ka ng tikbalang at hinabol tayo iiwan kita dito... ow wait, never mind." I sighed dejectedly, remembering how much of a monster this girl is. I shivered again just remembering those da...
Gah!
[-31 Hp]
Tumalsik ang kaluluwa ko nang bigla niya akong head-butt-in.
"What did you say to me you little piece of shit?" She glared at me like I was the one who killed her mother.
Ah shit, dapat hindi ko sinabi yon. Ah fuck me! Tumulo ang dugo sa ilong ko, umupo ako sa lapag at dali-dali kong niyakap ang paa niya. Ah crap, I still got that reflex. Whatever, maybe tatalab pa din to.
Nagpuppy-dog-eyes ako sakanya at sinuot ko ang mukha ng kawawang nilalang na hindi alam ang ginawa niyang masama.
"Awwwe, ang cute!"
Pak!
[-51 Hp]
Ignoring the blood on my nose and mouth, I happily stood up and hugged her with all my might.
"It really is you! I'm sorry, hindi ko dapat sinabi yun. Things happened, I forgot about that sad memory of you... but don't worry, I will never say that again. Sorry." Napayuko ako at kinamot ko ang ulo ko.
"Hmmpt! Anong sorry sorry, tuwad!"
"NO! Please... stop!" Unconsiously, napaluhod ako ulit at ginamit ang puppy-dog-eyes... fucking hell!
May malaking question mark na sa mukha ni Ma-ay.
Ah jeez, hindi niya nga pala ako naalala. Well, I do, I just have to tell her everything... maybe not, because the day after I told her about this world... she vanished.
Ah! Again, that's not important right now. We'd be dead if those monster go here.
"Let's go, I'll explain later. Kailangan muna nating umalis sa building nato or at least sa palapag nato." Nagdalawang isip akong hawakan siya ulit.
"Okay! To infinity and beyond!" Inakbayan niya ako at siya naman ang gumiya sa akin pababa ng hagdan.
"Uy, ikaw ah. Kilala mo na ako, tapos alam mo pang kung ano pinaka-ayaw ko, may gusto ka sakin no? Ayie." Sinundot-sundot niya ako sa pisnge habang inaasar niya ako.
"What? No, bat naman kita magugustuhan eh napakabarbaric ng ugali mo." Actually, I really do like this girl. I even wish there were no monster here and we could do everything like we used to do. But cold reality pushed my hopes back into this hellhole.
Madaming bangkay ang nakakalat sa hagdanan. Tumutulo pa ang mga dugo sa sariwa nilang mga sugat. Every step ay puno ng mga human body parts, bali-bali ang mga buto nila at ang iba ay labas pa ang mga lamang loob. Hmm, malamang nagkaroon ng stampede at nagtulakan sila pababa ng hagdan tsaka sila pinagpapapatay ng mga monsters.
Oooh, blood and gore!
Napatingin ako kay Ma-ay, napalingon din siya sa akin, ngumiti siya na halatang pilit, nanginginig yung mga labi niya.
Makinis ang mukha ni Ma-ay, pulang-pula ang labi niyang may kanipisan. Singkit ang mga mata niya at matangos na pango ang kanyang ilong. Naalala kong porener ang ama ni Ma-ay at karamihan sa features ng mukha niya ay namana niya sa kanyang ama.
Malusog ang hinaharap niya at sexy din ang kanyang katawan, ah.. that ass is amazing!
"Busog ba ang mga mata mo?" Kumindat siya at ngumuso. She then grinned from ear to ear.
My body suddenly stopped dumbstruck, a raging inferno was burning inside me. No, stop... not now... not here!
"Tihihi, what's the matter baby boy? Wanna take care of your little school mate?"
Tinakpan ko ang tainga ko at plinay ang ama namin remix sa utak ko.
-
Now that I think of it. I was in grade 8 back then when I first met her, it was the month of June when she suddenly appeared out of nowhere, claiming that I should be her boyfriend.
I remembered she was laughing and drooling while I was crying and running away from her.
Back then it was heller than hell. Every single day, I need to watch out and hide from her.
She'd slap the hell out of my ass whenever she catches me and twist every joint on my skeleton whenever I fight back.
Reset just... resets everything. I'll be in one piece again after every beating I get.
I decided then than I will never be her underling or the boyfriend she wants me to be. I trained my senses hard because I can't train my body, because she glitched the 'time frame' and it was solely her right to do that, she said.
Pero ang dahilan talaga ay tamad akong gawin ang mga exercises na ginagawa niya, it was hell of pain so I decided I should try something else and I came up with the senses. I trained my eyes while playing games. I trained my ears trying to pick-up the sound of her steps when she abushes me, I miserably failed so I did it on other poeple. I trained my nose smelling every fabric of her clothes and the smell of her body.
Back then... while doing all of that, I laughed and played... we laughed and did everything that we taught we could do, even sex, cigarette, alcohol, she even cut one of my arms.
Until that faithful day, with an accidental slip of my tongue, she heard something she was not suppose to hear... sumulat.
I didn't want her to know about that pero wala akong nagawa nang pagbantaan niya akong isisigaw niya sa announcing booth ng school ang salitang yon. She's daring enough... too much if you ask me at alam kong gagawin niya ang banta niya. Back then, I didn't dare think of the consequences of doing that.
So, I spilled everything. From the moment I 'woke up' till the day I met the first, that guy, that child, that crazy man, that old grandma who told me not to cry too much.. up to the time that I met her.
The next day, habang nagsesex kami at malapit na akong labasan... bigla nalang siyang naglaho.
-
Sigh.
"Saan ka pala galing at anong ginagawa mo dito?" Serious business na ang itinanong ko sakanya.
"Ako? Ah, ewan. Nang magkamalay ako nagkakagulo, tumatakbo ako kung saan. Ayun, tapos ano.. nadapa ako at nadaganan. Tapos biglang may tumalsik na kung ano-ano kung saan. Mga tao sigurong sugatan, tapos nauntog ako at nawalan ng malay. Tas, nung nagising ulit ako ayun na." Hawak niya ang noo niya at minamasahe yon habang tuloy-tuloy niyang kinuwento ang mga nangyari sakanya.
"Okay, then what are you doing up here?" Minemorize ko nalang yung mga sinabi niya at nagtanong ulit.
"Ah! Oo nga pala. May kasama ako, sugatan siya. Hindi ako makapunta sa kabilang building dahil madaming halimaw sa daan, naglalaban-laban sila kaya sinubukan kong umakyat para maghanap ng tulong. Tapos nabangga mo ako. Hindi ako handa kaya natumba ako, kung iniisip mong mahina akong nilalang nagkakamali ka. Nakita ko ko yung [-hp] sa ulo mo kanina! Bakit may ganun ka da ulo, ha?"
Wait what? Nakita ang -hp?
Hindi ko yun napansin ah, dahil siguro sa pagkakagulat ko nang makita ko siya ulit. Chinek ko yung sinasabi niya... and mother fucker, she hit me hard!
Wait what?
"May kasama ka?" Madali kong tanong. Akalain mong may mga buhay pang tao sa impyernong to. No, of course there are survivors somewhere in this school. Napakalawak ng school nato, maybe they're back too? Maybe they were mixed with people somewhere else.
Oh my!
Wait what?
Naglalaban-laban ang mga monster sa baba? Yes way, royal rumble din pala ang mga monster na nag-i-spawn!
"So, where is this student na kasama mo?"
Clip Clop Clip Clop!
"We need to go now! ASAP! May mga monsters na papunta dito! Saan? Puntahan natin yung sinasabi mong kasama mo dali!" I urge her to lead the way.
"Sa pang-apat na silid." Turo niya sa hallway. Nagmadali din siyang maglakad.
Damn! She never really makes sounds when she walks.
Napansin ko ang mga nakakalat na mga bangkay, mas buo-buo sila kesa sa mga bangkay sa hagdanan. May mga traces ng dugo na hinila sila papunta sa hallway at kinumpol-kumpol. What actually happened here?
Binuksan niya ang pintuan atsaka pumasok sa loob. Medyo madilim sa loob ng silid at himalang walang mga bangkay dito. Nagkalat ang mga pira-pirasong upuan at mesa. May mga nakakalat ding lapis, eraser, paintbrush, pintura, at kung ano-ano pang ginagamit sa pagguhit.
Oh my, may naglabas ng mga bangkay dito sa loob ng silid, napatingin ako sa likod ni Ma-ay. Definitely it's her, but why though? Para namang makakatulong iyon... well yeah, kung nakakalat na ang mga katawan sa labas ay iisipin ng mga hindi intelihenteng monsters na wala ng tao o pagkain sa silid na to.
May narinig akong ragged breathing sa bandang dulo ng silid. Nandodoon ang sinasabi ni Ma-ay na kasama niya. I was interested to see if kilala ko ang kasama niya, not that I was wishing it's one of my friends... well, maybe I was.
Friends.
I finally got back one of my wishes. I don't know why but what matters for now is that I finally got one!
Should I use the skill (Subordination)? Oh yeah, I can do that. How much bonus that will it add?
Nang makalapit na kami kung asan yung kasama ni Ma-ay ay nakita kong nakahiga sa lapag ang isang babae. Duguan siya at naglawa na iyon sa sahig. Oh my, she's pretty cute.. mapayat siyang babae at kapag tumayo siguro ay apat na pulgada, nakatali ang isang side ng buhok niya samantalang sa kabila ay hindi pantay ang pagkakaputol nito.
Bakit nahiwalay ang isa sa mga alipores ni Borhe?
"Buhay pa siya, pero hindi ko alam kung hanggang kailan..." Her voice trailed off and she started crying. I walked beside her and patted her back. My body jolted just from the act of touching her soft back. Come on now... she don't remember me anymore... Bigla niya akong niyakap at ilang sandali pa ay humihikbi na siya.
"Hindi ko alam kung saan nanggagaling ang pamilyaridad mo sa akin o ang pakiramdamn kong kilala rin kita, pero please, kung kilala mo talaga ako, please tulungan mo akong sagipin ang kapatid ko."
Say what now? Kapatid, as in kadugong kapatid?
What?