Kabanata 03
Book
Kasalukuyan akong nakahilig sa isa sa mga bookshelves habang umiiyak. Matagal ko ng tinitiis ang mga masasakit na salita na intensyong ipinaparinig sa akin. Nagulat nang biglang may panyo sa harap ko. It was the elevator guy, hawak nito ang ulo ng mascot na di ko namalayang naiwan ko pala kanina.
"Take it, I did not use it,yet," saad nito kaya tinanggap ko nalang ang panyo at pati na rin ang ulo ng mascot.
Pinatong ko iyon sa may libro at huminga ng malalim bago hinarap ang lalaki.
"T-thank you," it's almost a whisper for me, but I know he heard it. Tumango lang ito sa akin at namulsa.
"Pwede bang magpatulong ako. Tungkol sa isang libro?" kalaunang sabi nito. I nod at the guy in front of me, bago tinanong kung anong libro ang gusto niya.
"Ano pong pangalan, Sir?" I hesitantly ask him while tapping the keyboard.
"Cadu Thiago Cavalcante," maikling sagot nito. He has a sharp yet so manly voice. Napatikhim nalang ako dahil sa kung ano ano nalang ang napapansin ko.
So, he's Cadu.
"Kailan niyo po sir ibabalik?" tanong ko rito, bago nagtipa ulit.
"This coming friday," maikling sagot ulit nito.
After saving his info's agad narin umalis si Cadu. I blew a loud breathe after remembering what happened earlier.
'Ganun ko na ba ka gusto si Sir Raven? To cry because of the judgement of the people around me?'
I blew a loud breathe again before I decided to fix myself. I'm going home already. This day is a bit toxic and... tiring.
I'm in my way to the entrance hall when I saw sir Raven, with Tanya and Eda. The wick smiles on Tanya and Edas lips is very visible. I bow a bit at magpapatuloy na sana sa paglalakad, kung di lang ako tinawag ni Sir Raven. A sigh escape in my lips before I turn to give my attention to him.
"Kera, we're going to party, would you like to join us?" nakangiting tanong ni Sir Raven sa akin. Tho, it's tempting pero di ko ito pinatulan. Sa mga mata palang nina Tanya at Eda, diko na gugustuhing sumama pa, at nasisiguro kong pagtatawanan lang ako.
"A-ah, di na po sir, uuwi na rin kasi ako..... Sige po, mauna na ako," agad akong naglakad na palayo, never let him say anything.
"I told you, as if naman bagay siya sa bar, Raven. I mean, look at her, she's like an old nerd. My god! walang sense of fashion," kahit na malayo na ako, rinig na rinig ko parin ang pang iinsulto at masasakit na salita na sinabi ni Eda na binuntutan pa ng tawanan ng dalawa.
Pagdating ko sa bahay agad kong nakita ang kapatid sa sala, may kausap ito sa telepono, kaya dumiritso nalang ako sa kwarto para makapag bihis.
"Ate, bilisan mo, naghihintay na sila sa sala," paulit ulit na katok ni Aila sa pinto ng kwarto. I roll my eyes in annoyance, but never said anything.
Ngayong gabi kasi bibisita ang lalaking sinasabi ni Alia sa akin. Walang ka gana gana akong lumabas ng kwarto habang malaki naman ang ngiti sa labi ni Aila.
"Ate, take off your eyeglasses, you look old," puna na naman nito sa salamin ko pero inilingan ko lang at sumunod na sa kanya sa paglalakad.
Pagdating namin sa sala ay agad sumalubong sa amin ang dalawang may itsurang lalaki na agad namang bumati sa aming ang dalawa.
"Good evening, take a sit," si Aila na ang sumagot sa mga ito, tahimik lang akong naupo sa tabi ni Aila, not planning to talk to.
"By the way, Shien this is my Ate Kera. She is the girl I'm talking about," panimula ni Aila. The guy named Shien took out his hand for a handshake, kaya agad ko ring inabot iyon.
They starts to talk about everything at sa buong oras na nasa sala kami, si Aila, si Shien at Luie lang ang nag uusap usap. Inaantok na ako habang hinihintay na matapos ang kwentuhan ng tatlo. I even sigh in so much relief when Shien and Luie decide to go home, it's getting late.
Agad akong tumayo at akmang papasok na sana sa kwarto when Aila call me while waving her hand that holding a phone now. Kunot nuo ko itong nilapitan.
"This is Shien's phone. Go. Ikaw na ang magbigay and take time to talk to him," nakangiting saad ni Aila sa akin habang ako naman ay walang ganang tinanggap ang nalang ang cellphone, di na kumontra pa sa kapatid.
"Go. Baka naka alis na yun!" pag aapura nito kaya wala na akong nagawa kundi lumabas ng apartment at magtungo sa parking lot.
"So, what can you say about Aila's sister bro?" rinig kong tanong ni Luie kay Shien. Huminto muna ako at nagtago sa likod ng pader para mapakinggan ang dalawa. A laugh from Shien linger on my ears.
"Bro, I don't have a plan on marrying her. Imagine, Aila told me that I am the ninth guy na tatangging ikasal sa kanya! She looks so wasted! Walang sense of fashion, old nerd! And she's so boring!" sabay tawa nito. That was another harsh words for her.
Her tears slowly stream down. Shien's words hurt me so much. Is my appearance really matter on the people around me?
Ilang sandali pa ay tumalikod na ako para bumalik sa taas, I don't care about this man's phone!
Pagtalikod ko ay namataan ko pang nakatingin sa akin si Cadu pero hindi ko na ito pinansin at nagmamadaling sumakay ng elevator. My tears keeps on falling hanggang sa makarating ako sa palapag ng apartment. Anger and furious about what I heard.
"Pati ba naman ang bilang ng mga lalaking tumangging magpakasal sa akin ay sinabi mo sa kanya Aila?" bungad ko sa kapatid. Galit at inis ang naramdam ko para kay Aila.
"Because its true, Ate!" balik na sigaw nito sa kanya. This is the first time she get mad to her sister.
"Yes! It's true, pero kailangan pa bang sabihin kay Shien yun? For what? Para mapahiya ako?" patuloy na umaagos ang luha ko dahil sa sakit na nararamdaman. I haven't been feel so down before, just this night is an exception.
"All I want is you to get married, Ate!" sagot ulit nito sa kanya. My heart is skipping a beat dahil sa samot saring nararamdaman. How I really hate this situation!
"How could I marry a man who doesn't like me? How could I marry a man who I don't love? Huh?" I cry hard as I asked those question to my sister.
Gusto kong makasal dahil mahal ko at mahal ako ng lalaking papakasalan ko. Hindi dahil kailangan kong gawin iyon.
"You need to get married, for me! I can't get married unless you aren't!" umiiyak na sigaw na rin ni Aila sa akin.
I know it. At sa pagkakataong yun, nakita kong sobrang nasasaktan na rin ang kapatid ko. I slowly walks towards her and hug her tight, and both crying hard.
"I don't want to lose Dee, Ate.....I love him so much...I can't.." niyakap ko nalang ng mahigpit ang kapatid dahil sobra sobra akong nasaktan dahil sa sitwasyon amin.
Why this was so hard for us?
-------