Danskie Montpellier]
SINILIP KO SIYA. Nagtago uli ako nang makita ko si JC.
Hindi ko kaya iyong nakita ko. Naiiyak ako na ewan.
She's carrying a pretty girl.
Why am i hurting?
My tears fell down the floor. Tangina namang luha oh! Mahihina lang ang umiiyak.
I wept them consecutively kasi walang katapusan ang paghugos nila.
This tears are stupid. San ba kayo nang gagaling at idi-disarm ko.
Tumakbo ako. Tumakbo hanggang marating ko ang unit namin.
San pa ba ako pupunta?
Dumiretso ako ng shower. I just let the water flow down my body.
I look at the temp gauge then realized na sobrang lamig ng pinanliligo ko.
Dun lang ako nalamigan.
Next craziness thing happened, i dry myself then wore pajamas. Tapos humarap ako sa salamin.
Maganda naman ako ah.
Pero mas maganda iyong binubuhat niya.
I rolled my eyes on that thought. Bakit ba ako naiinggit sa mga mababang antas ng nilalang?
Nakakadiri
Sinaksak ko ang blower. I stare at myself at the mirror.
Then later,
"Aray putek!!"
Nagkabuhol-buhol ang buhok ko sa dulo ng blower. Iyong umiikot.
"Bat kasi ito pa ginamit mo ha Danskie!"
Sermon ko sa sarili ko tapos sinapak ang kanang panga ko.
"Aray! Masyado kang marahas Danskie!"
Suway ko uli sa sarili ko tapos hinimas himas ang panga ko.
Solid ang sakit talaga.
Binaling ko ang aking tingin sa blower na nakalapag sa table.
I forcely gripped it and looked at it na parang papatay.
"You! You stupid steepshit dumbass with a black asshole! This is all your fault!"
Galit kong sabi tapos pinaghahampas ito sa table.
Nawasak ito at may electric volts pa na nagpapakita.
Ahy oo nakasaksak pa pala ito. Hinila ko ang socket nito.
I disposed it immediately. Iyon bang tinapon ko sa labas ng bintana.
Hay nakaka istress!
Lumabas ako ng kuwarto at umupo sa sala.
I picked up one book.
Kawawa naman ako.
Hindi. Kelan ka pa naging kawawa?
Tumigil ka na nga sa pag-iisip ng walang kabuluhan! Eh ano naman kapag buhat buhat niya iyong babaing iyon?
Maybe that girl is his girlfriend.
Ouch.
Aray.
Alas.
Aie.
Baliw na siguro ako kasi ouch na nga lang sinasabi ko pa sa iba't ibang langguage.
"Hindi ka baliw Danskie. Ang tali-talino mo nga eh. You're beautiful. You're kind. Ah. No pala. Hindi ka kind. Kaya iyong babaing iyon ang girlfriend ni JC kasi kind siya"
I told myself. I smiled.
"It's okay. It's okay self. We don't need no man. Strong ka diba?"
"Oo strong ako. Sapakin ko kaya ulit panga ko?"
Hindi na'ko nagsalita pa.
Tinignan ko ang libro.
I can't stop myself reading the books kahit di ko naiintindihan.
I flip the pages.
Flip.
Flip.
Flip.
Next page.
Natauhan ako nang mapunit at matapon ang libro.
That's the book's fault.
Hindi kasi strong eh.
Pinulot ko iyon tapos tinago sa ilalim ng sofa.
Kinuha ko ang isa pang libro.
Tinitigan ko ang book na iyon.
Hais, bakit ba dumaan pa'ko dun?
😈
😈
[John Carlo Dela Cruz]
"Cuz, calm down"
Iba nanaman ang tawag sa'kin Ni Brisk.
Nah. Don't bother.
I can't stop my perambulation. Kaya siguro nahihilo ang walang utak kong pinsan.
May bobo pala sa lahi namin.
I turned to him, glaring a firce look at him.
He fold his arms.
"Sino ha kasi iyong Lowie na yun?" his eyebrows knitting.
Hindi ba talaga niya maalala ang isang iyon?
"Does Lowie Blair Calver not ring a bell?" i told him.
His eyebrows slowly got back to normal. Then his eyes widened.
Sa tingin ko'y nakilala na niya ang Lowie na tinutukoy ko.
"Then what is that you're doing?"
He asked me. Nah. Tanong ng tanong.
"That Lowie is a threat on executing my plans. Especially, she's near the youngest Montpellier kid"
I answered.
"Ah, so that kid is Danskie. What the hell. Your ass is at risk"
"Hay. Wala ka talagang nalalaman" inirapan ko siya
"Ano bang pino-problema mo?"
"Yun na nga. Lowie is near Danskie's circle. Or should i say that she's inside Danskie's circle. What if she exclaims na kilala niya 'ko? Tapos wala na! My plan is botched!"
"Though i mustn't kill her. Hindi ko siya pwedeng kaaway nor kakampi" tuloy ko.
"Kaya ikaw mahal kong pinsan, huwag mo akong iistorbohin sa paghuhukay ko ng plano sa isip ko on how to eliminate her on the board" tinignan ko siya.
"Ganun ba? Siguro kailangan mo ng pala to dig deeper your thoughts. Sige. Alis muna ako para dalhan ka ng isa"
Dali dali siyang umalis ng likod ng school. Subukan niyang bumalik nang may pala ililibing ko siya ng buhay.
😈
😈
[John Carlo Dela Cruz]
"Danskie, your home! How's school?" bungad ko sa kanya when i saw her sitting already on our couch.
She's already wearing jammies while me kauuwi ko pa lang.
"Uhm, as usual" sagot niya na di man lang ako tinitignan sa mata.
As usual daw eh parang bad trip naman siya. Ah oo, as usual na bad trip siya. Hahaha
My phone vibrated.
Hay. Sino ka naman?
JAMELOUR CALLING...
tinignan ko muna si Danskie bago pumunta sa balkonahe para sagutin ang tawag.
"Boss, we got the empire list already" he said first on the other line.
Walang hello o hi man lang? Joke, hindi ganiyan mga tauhan ko.
"That's good. Nakuha niyo agad. I thought nangangalawang na kayo" tumawa ako. Parang tanga lang na tumawa eh wala namang nakakatawa.
"Pin the list on my office. I'll check that on Saturday. Remember, DO NOT DO ANYTHING WITHOUT MY SIGNAL" bilin ko before hanging the phone.
Yes naman ang saya ko. Sa wakas magsisimula na din ang pangatlong plano ko.
"JC... Can i ask you a question?" biglang may nagsalita sa likod ko.
I almost tumbled on my feet. Parang mushroom naman tong si Danskie. Wild mushroom.
I looked at her seriously.
"JC, JC?" she waved her hand infront me.
Tatlo hanggang limang beses ako kumurap bago ako mabalik sa realidad.
I raised my both eybrows at her.
"Can i ask you a question?" her inquiry sounded like a command.
May narinig kaya siya? Lagot ka tanga.
"Sure. Yes, of course" tugon ko.
Kinakabahan ako sa tatanungin mo. Baka "anong ibig sabihin neto? "
Oh kaya "pano ko nagawa sa'kin to?"
Tangina ini-imagine ko pa lang kinikilabutan na'ko.
Isa kayang Montpellier ang kaharap ko.
"Have you been known the loitering girl around you for long?" she asked.
Kumurap ulit ng isang beses ang mata ko.
Hay kala ko na kung ano.
That was a big relief. Kala ko matitigok na'ko eh ang pogi pogi ko tapos mamamatay ako dahil lang ganoon?
Hindi ganun lulubog ang barko, JC.
Namutawi ang malapad kong ngiti, fluttering her hair.
"Are you asking about Ingrid?" i leveled my eyes on her eyes, bending.
She looked away, blushing. Ahy ang cute naman netong wild mushroom na'to.
"Me and Ingrid are just friends. Friends as in kaibigan. Kaibigan is iyong nakakagaanan mo ng loob. Iyon bang alam mo na ally mo" i explained.
Naisip ko kasi na baka di niya alam ang ibig sabihin ng kaibigan since masama siya. Hihihi.
"That girl is very friendly, huh" ngumisi pa siya na naiinis.
Hahaha. Obvious naman na nagseselos siya.
Hay naku Danskie.
"Why you ask? Do you want her to be your friend too?" i said as i pinch her nose then stood straight.
"Friends sa babaing iyon? Yuck. Danskie don't make allies with shits" inis niyang sabi't umirap pa.
"Eh ba't mo nga natanong?" grabe nakakatawa talaga siya.
"Wala. Hindi mo naman siguro girlfriend ang dagang iyon noh"
"Oo. Naman! di ako magkakajowa ng daga! Ikaw na lang hehe" tapos tinaas ko ang dalawa kong kilay ng dalawang beses.
"Ako na lang? Ehmn, ano ba iyan. Ano ano sinasabi mo" sabi niya tsaka tinalikuran ako.
Wow ha. Siya na nga lang inalok maging girlfriend ng guwapong tulad ko ay tatalikuran lang niya?
Grabe. Nahihiya ako sa mga pangit.
Pumasok na din ako.
😈
😈
[John Carlo Dela Cruz]
ANG SWERTE naman ng room mate ko kasi ako ang kasama niya sa iisang bubong.
Iisang bubong daw. Eh wala namang bubong 'tong building na'to. Ano kaya iyon?
Masaya ang mga araw na kasama si Danskie sa iisang unit.
I like it when she massages my head down my shoulders sa tuwing gabi na tapos pagod na pagod ako sa kasusulat ng mga notes namin.
Yes i do write our notes.
Si Danskie kasi hindi nangongopya ng mga lesson kaya ayaw tuloy, ako ang nagsusukat.
But sulit naman kasi minamasahe niya'ko. Oh diba parang mag asawa lang.
Kaso ayoko siyang asawa kasi magmasahe lang siya magaling.
Natutunan daw niya iyon sa kaniyang ina. Or kay Daniella. Naalala ko pa nun nainlab sa'kin mama niya.
Ish ayoko na maalala. Basta ang guwapo ko kasing bata.
Always at the end ng pagmamasahe niya sa'kin, i find myself wanting more.
Hindi extra service ah. Baka may iniisip nanaman kayo eh wala namang alam iyon sa kama.
Hehe. That's true. Grabe nga eh. Sobrang di talaga niya alam. Parang inosente. Or sadyang ayaw niya ng ganoon.
"Oh tapos na notes mo" binato ko sa kaniya ang notebook.
"I'm done with these homeworks too. Grabe. I can't believe na ganiyan kadali ang mga homework natin" reklamo niya.
I looked at the homework. Ang haba naman ng solution.
What does she want? Pang einstein?
Ah oo nga pala. She's very intelligent. Kahit di siya makinig perfect niya iyong mga quizzes.
May kodigo lang iyan.
Kodigo? Hindi nga nagdadala ng bag sa school iyan eh.
Galit na galit pag may dala dalang libro.
I saw her stretching her arms and feet. Then suddenly she curled.
"Damn it!" sigaw niya tapos may inaabot sa likod niya.
What is she doing?
Nangingiwi pa mukha niya.
"Any problem?" i asked. I can see her nahihirapan na kasi.
"Na-nothing" sabi niya pero problemado naman.
"Tangina ba't di ka sumabit!" wala daw problema eh sinisigawan niya likod niya. See that?
"Ano ba kasi iyan?" i took a look at her back but she turned to ke hiding it.
"Wops! Diyan ka lang!" she even shouted at me.
Nireregla yata siya na nababaliw.
"Ok. Ok. Chill" i backed off.
"Hays di ko talaga masabit. Di na talaga ako gagamit ng mga ganito" she said then went inside the room.
"Are you sure you are okay?" tumalikod ako para tignan siya.
Tapos paurong siyang naglalakad.
Weirdo.
😈
😈
[Danskie Montpellier]
"Hay sumabit ka na!"
Ang sakit na ng kamay ko. Gusto ko lang naman i-hook ang bra ko pero ayaw eh.
Sabi ko na hindi na'ko mag gaganitong bra. Ano bang tawag sa mga brang ganito ha?
Basta. Bra na de hook. Iyon na lang. Wala akong alam sa mga ganiyan eh.
Mag sports bra na lang ako lagi.
Eh that's my constant bra naman eh.
Kasi sa bra na ito hindi talaga ako makatakbo kasi umaalog.
Kanina tuloy todo iwas talaga ako sa mga police.
Marami akong atraso sa kanila eh. Hehe.
Pag nakita nila ako edi huhuliin ako.
Ang hilig kasi namin nina Thorie na makipaghabulan sa kanila.
Edi pag nakita ako patay na.
Alog alog. Tapos ang sakit.
"I hate you!" i yelled at it, removing then threw away.
"Useless" i whispered.
The door creakes so i immediately peered at there.
"Is everything alright? Oh, holy shit!" he exclaimed when he saw my breast.
What are you looking at?
Of course your breast sis.
I immediately covered them.
"What are you looking at monsieur?" i said na inuutusan siyang umiwas ng tingin.
"Oh i'm sorry madame, i heard you shout so, uh, i went here. I didn't expect you... You... You without bra. Anyway, they're beautiful" he smiled.
"Ha. How dare you! Ge-get out of the room! H-hurry! You pervert!" sigaw ko.
What did he say?
Hindi na tuloy virgin ang mga osos ko. May nakakita na eh.
Hays. Anong klase iyon?
Sa totoo niyan walang epekto sa'kin ang tawag ng laman pero hindi ganoon ang mga tao sa paligid ko.
Hayaan mo na. Si JC naman nakakita eh.
Eventhough!!
😈
😈
[John Carlo Dela Cruz]
ALAS DIECE Y MEDIA on the clock. All my classmates are happy. Knowing that Danskie's absent.
Marami talagang may ayaw sa kaniya pero ako gusto ko siya.
I was tapping my fingers above my desk when our door opened.
Ow. It's Danskie na parang aso lang na pumasok sa school.
I was the only smiling in class this time. She glimpsed at me before taking her seat.
Hahahaha. If you could see my classmate's faces matatawa din kayo kasi parang nabagsakan sila ng langit.
I looked at Danskie. Alam ko kung bakit siya pumasok.
Hehe. Of course ayaw niyang magbuhat ako ng ibang babae.
About that 'pagbubuhat ng babae', natapilok si Ingrid kahapon so i carried her papuntang clinic.
Grabe ang bigat ng babaing iyon ah!
flashback
I was walking at the aisle while girls are looking at me.
Hay. I'm so handsome talaga. I know and i'm proud.
Tapos naisipan kong maglakad sa pasilyong walang masyadong taong naglalakad.
Natatakot na'kong matunaw sa katititig ng mga babae.
So i walked the aisle.
"Hey! Jc?" i heard a familiar voice from my back.
It's Ingrid. Kalalabas niyang CR sa part doon.
"Oh, hi Ingrid" i replied.
"Can i walk with you?"
"Sur- are you okay?" nag iba ang sasabihin ko nang makitang halikan ng sahig ang mukha.
It was so hard so stop my laughter.
"Hey Ingrid, your ankle" i point at her ankle na may lumabas na bones.
"Oh my god JC!" she said na umiiyak.
Lalo akong natatawa kaso dapat pigilan.
"We need to hurry at the hospital" me.
I carried her, bridal style.
"Sige na. Itawa mo na. Huwag mo pigilan sarili mo" she said. Maybe nahalata niyang tawang tawa na ako.
As she said, i laughed and laughed and laughed.
Hay. Ang bigat niya. Mas mabigat pa sa baboy na inahin.
"Sorry mabigat ako" paumanhin niya.
"Oh yeah. You really are" i replied.
"He!"
"sige magreklamo ka. Iiwan kita dito. Mag isa kang maglakad papuntang clinic"
Lalo siyang kumapit sa'kin.
"Uy. Joke lang iyon. To naman. Ang guwapo guwapo mo na nga ang bait bait mo pa. Gusto ko i kiss kita?" muntik na'kong masuka sa sinabi niya.
"NO!" i can't help but shout.
"No," i calmly said. "No need to kiss me"
Maya maya nakaratong na kami ng clinic.
When her ankle was already stable, i left her already.
End of flashback
😈