😈
[Danskie Montpellier]
I can only hear the teaspoon hitting the teacup as i stir my tea.
Nasa unit ako ngayon, kabibisita lang ng mga kaibigan ko—when i say kaibigan, tinutukoy ko sina Thoralid, Jayzam at Merch. Hindi kasama si Lowie na wala dito kanina.
Wala namang importanteng bagay ang pinag-usapan namin kanina bukod sa isyu ni Bryle at JC.
Nalaman ko sa kanila na ako pala ang dahilan kung bakit sinugod ni Bryle ang walang kalaban laban na si JC noong Huwebes. Tuloy ay pinapunta ang mga magulang nila pero hindi ko nahagilap ang hitsura ng mga magulang ni JC.
Sayang, gusto ko pa naman silang makita.
Wala naman akong paki sa mga magulang ni Bryle na kinamusta pa'ko at hinawi-hawi pa ng kaniyang ina ang maganda kong buhok.
Balik sa isyu ni Bryle kay JC. Nakita niya kasi na binuhat ako ni JC nung araw bago niya sugurin si JC paalis ng paaralan. Eh may gusto nga siya sa'kin kaya nagalit siya tapos ayun, tinambangan, nagsuntukan ang ending bagsak sila kay Principal Ludfoe.
That justifies yung sinabi ni Thoralid na lahat ng kaguluhan sa school ng Quando Rondo eh may kinalaman ako.
Unfair isn't it? Nananahimik na nga, nadadamay pa.
The door creaked so my head turned there and saw JC entered the unit. Naka-casual clothes siya tapos may box ng donut pang dala.
But i'm not 100 percent sure if those are donuts. I just based it at the box kasi may DONUTS ang nakalagay dun.
"Hey Welcome home!! Akala ko wala ka nang balak matulog dito ngayong gabi" i started talking when he entered our unit.
Na-miss ko kasi siyang kausapin. Nawala kasi siya ng dalawang araw. I was like naninabago sa mga araw na yun kasi nagpapa-deliver ako ng lunch and dinners ko, kasi nga i don't know how to cook.
Another one, medyo messy ang buong unit kasi di ko nga alam maglinis eh di ko na naalalang may housekeeping pala. These days hindi namin siya kinailangan because JC is here who cleans up those dirt. Nasanay na'ko na ganun kaya nakalimutan ko ang dati kong pamamalakad sa buhay.
"Pwede bang hindi ako matutulog dito ngayong gabi, edi kawawa naman 'tong unit na'to" he joked.
He roamed around his eyes to the whole area na maayos-ayos pa naman.
"i told ya JC must be here before Sunday's sun set"
He concluded nang malibot ang paningin sa buong condo. He then put the box at the table, tapping my feet down.
I fixed my composure then took my tea from the side table then sipped it.
"Tea again?" he inquired.
"Yeah. I can't help kasi masarap. Kadadaan nina Thorie kanina" i answered.
"Oh, Heresy's! Masarap talaga iyan lalo na yung green tea!" he exclaimed.
"Hmn, favorite mo ba ang Golden Heresy Tea?" i asked him.
"Yup. Yan lang ang tea na hindi ko pinagsasawaan" nakangiti pa siya at nagniningning ang mga mata.
I just nod my head 'coz i had nothing to reply.
😈
😈
[Danskie Montpellier]
Tinimplahan ko siya ng tea—which chore i'm so good at— dahil wala lang. Gusto ko lang siyang timplahan.
"Here's your tea monsieur" i gave him the tea.
"Merci" he took the tea and sipped it.
I took my seat. Nagtsa tsaa kaming dalawa sa gabi. Ano kaya yun?
"Want some?" he offered opening the box of donuts.
"No thanks. I don't like sweets. Sumasakit ang ulo ko kahit konti lang ang kainin ko sa kanila" i told him. It's true. Sumasakit talaga ang ulo ko kahit konti lang ang nakain ko.
If i ate many, ang sakit sakit ng lalamunan ko tapos para ba akong may hang over.
He put out the donuts—no. They were chocolates pala na hugis donuts.
"Really? Then took only one" he said then gave me one. "Eat it or else it will melt in your hand"
His voice really has the power to me na gawin yung sinasabi niya. His words were like magic words.
I ate it.
Nag-iba ang taste buds ko nang matikman yun. At the moment, parang gusto kong ipakain sa chocolate na yun lahat ng ipin ko.
"Do you like?" he asked. "Me?"
"Yes" i suddenly answered.
What the heck. Did i just say yes with his question "Do you like me?"
Bakit ba kasi kailangan niya pang ipahuli yung me na yun na para talaga siyang aso na ewan na humiram ng mukha sa pusa na humiran ng mukha sa daga.
Nyek. Bahala kang intindihan iyan.
He just laughed. Nakisabay na din ako sa pagtawa. When he stopped, i stopped too.
"Here" binigay niya sa'kin ang box.
Maya maya na lang ay ako na ang umubos nung chocolates, na hindi man lang sumasakit ang ulo ko.
Chocolates na nga din ang dinner namin eh.
Because of those chocolates, naalala ko tuloy ang mga natatanggap kong love letters and chocolates these days. From that person again, 'Louivee'.
Remember the last time that I went to my locker and saw that teady bear? Inabangan ko talaga nung umaga kinabukasan nun kung sino nga ba abg naglalagay ng walang kwentang stuffed toy doon but i failed to know who's behind that thingy.
Nakahanda pa naman noon ang baseball bat na hawak hawak ko habang nag-aantay ng kung sinong stupid madafaka na naglalagay ng teady bear doon eh hindi naman na ako bata for that things.
Better that he gives me new shoes or chanels para naman matuwa ako hindi yung flowers at chocolates na pinapamigay ko na lang sa kung sino-sinong taong makita kong malapit dun.
Ni sila nga din takot abutin yung mga bagay na yun.
I have a prominition that it's Thoralid and his gang but it's impossible kasi andun sila sa mga classes nila that time.
I also have thought of Bryle too pero nasa P. O kasama si JC at parents nila.
That day too, hindi ko nahuli ang naglalagay. Ni hindi ko din nalaman kung pa'no niya nabubuksan ang locker ko.
😈
😈
[Danskie Montpellier]
"I bit enjoyed the weekend. May nangyari kasi na..."
I squinted my eyes listening to Lowie—and the cockroaches—wonderful stories.
I can't believe na nakayanan ko siyang makasama since last week on one table. My arms were crossed looking at her a while ago but now i cover my ears.
Then look at the circle. Merch is busy chatting. I hope it's not the same girl who broke his heart and crushed into pieces. If he was, hahampasin ko na si Merch ng kabaong para matauhan sa sobrang karupukan at ka martyran.
Thorie is sipping his milktea listening attentively at Lowie. Psh. Ano bang nakaka-interest sa kwento ng babaibg iyan eh puro karingking lang naman ang alam.
Hinahayaan ko na lang siyang magsasasatsat kasi pag tumahimik siya, wala nang magsasalita. Bwisit right?
"Where's Jayzam?" i asked in the middle of Lowie's babbling. Apat kasi sila dapat na kasabay ko pero hindu ko siya nasali sa pagkakausap ko sa inyo.
"Merch!" Thorie called his attention. Parang walang muwang na batang humarap sa'kin ang kausap.
He should be the one who's to be ask kasi sila naman lagi ang magkasama.
Tinitigan ko lang siya, waiting for the answer.
"What? Are you asking me?" masasampal ko siya sa sinabi niya.
Ayokong ginaganito ako kapag mainit ang ulo ko lalo na kapag si Lowie ang dahilan.
"No Merch!! I will kick you!" i exclaimed then grabbed his phone from his hand.
I broke it into two, then flinged the divided phone at him. Naiiyak siyang tinignan ang hinating phone ang gently placed it in a ziplock plastic.
"Next time hindi na phone ang hahatiin ko, ihanda mo na yang mukha mo" i said.
*CLAP CLAP CLAP CLAP
Our eyes don't want to see who that was. This dogshit must be dead. I don't like to face him.
"Danskie..." he said with his teeth together. Bryle placed his hand on my shoulder.
Lumuhod siya sa harap ko para pantayan ang mga mata ko. I peered at him throwing a fierce glare.
"Didn't the admin tell you the punishment?" i told him.
He scoffed looking at the floor. Saglit lang yun kaya tumingin siyang muli sa'kin. "Who? Principal Ludfoe? Haven't you heard the news?" he touched my chin.
Sinipat ko ito. Nadidiri ako sa kamay niya kahit smooth at malambot pa ang daliri niya.
"What news?" biglang sulpot ni Thoralid. He looked back at the school café exit.
Next he jumped the chair then ran away. I looked at Bryle first with no any emotions or expressions before following Thoralid.
Habang papalapit sa alam kong lugar ni Principal Ludfoe, nagiging masama ang kutob ko. Lalong lumalakas ang pintig ng puso ko. Bumibigat ito ng tone-tonelada.
"Noooooo!!" i heard a shout of sorrow and lament. Hindi ako magkakamali na galing kay Thoralid ang sigaw na yun.
I already know exactly what's going on there. My brain just do not believe.
POLICE LINE DO NOT CROSS
I saw police there already. I also saw Thoralid trying to go beyond the barricade tape but two big policemen were trying to calm him down.
"Thorie, calm down" hinila ko siya palayo. That was like depressant drug words na nagpakalma sa kaniya.
I took a look at the crime scene pero nakakadiri ang nasaksihan ko. Nagkalat na ang dugo sa buong opisina. Wasak na wasak ang chest ni Principal Ludfoe at marami pang saksak sa iba't ibang parte ng katawan.
Galit na galit o gigil na gigil siguro ang responsableng tao na gumawa nito sa kaniya.
Thoralid was so hurt. I can feel that. He even hugged me so tight and cried in my arms. Hindi ko siya pinagalitan kasi halos mabasa na ang blazer ko sa kaniyang mga luha.
I hugged him too and caressed his back.
😈