Boy Friend
Amasia's P.O.V.
Seven-thirty ang pasok ko sa trabaho and I'm so lucky to have Herrick as my boy friend. We're just friend but someone pushing us as boyfriend and girlfriend. Hindi ko talaga maintindihan ang mga tao sa paligid ko.
It's been 3 days since that man stop bothering me. I'd been little bit curious of what he had say in the coffee shop. He said 'forget me' and I don't know why he's saying those words.
"Tao po," rinig kong boses ni Herrick.
Nandiyan na siguro siya sa baba. Herrick is one of my boss in Altrante Group Incorporated. Hindi ko alam kung bakit siya ganito ka close sa akin. Eh I'm just his employee. Bihira sa employer ang pumapansin ng ganito sa empleyado niya.
Bumaba ako sa hagdan. Nakabihis naman ako kaya okay lang. Pagkababa ko, nakita ko si Herick. Hindi niya gustong tinatawag ko siyang sir pero 'pag nasa trabaho naman kami, tinatawag ko siya ng sir. Mahirap na baka kung ano pang sabihin ng mga ka-trabaho ko.
"Hi Amasia," sabi niya sabay ngiti.
He wore typical suite of a business man. A black tuxedo with a brine necktie inside on it, black pants, and a brown but glossy tick tock shoes. No wonder, everyone likes him— everyone? No, I don't like him. We're just friend for pete's sake.
Ngumiti ako. "Hello sir,"
Ngumiwi siya. "I told you, don't call me sir when we're not in the office,"
I sighed. "Okay Herrick, is it enough?"
Ngumiti siya sa 'kin. His not so thick eyebrows, long-shaped nose, rowsy lips and his so innocent face that anyone will deceive.
"Better. By the way, tapos na ba ang pinapagawa ko sa 'yo? The proposal of Mr. Faciano, right?" he asked.
Tumango ako. "Yes si— Herrick, I contacted him already and we planned about the proposal which... he want to sign up."
"Good. By the way, that Mr. Faciano we were dealing now, is he related to Zazdrick Faciano?"
I shrugged. "I don't know, hindi naman kasi kami nag-usap eh. Yeah we talked but about business only. I'd hesitate to ask him on his personal life. You know, I'm a shy type person."
Tumawa siya ng mahina. "Okay, but I'm little but curious about that man. Would you please appoint me to him?"
I nodded. "Sure, I call him if you want."
"Now?" he asked, little bit curious.
Tumango ako. "Yes."
"'Wag na lang muna, baka busy 'yong tao. Just appoint me some date. Anyway, are you up tonight?" sabi niya sabay ngiti.
I nodded. "Yes? Why?"
"Great. Can you be my señorita tonight?" tanong niya sabay ngiti.
I nodded. "Sure."
Wala naman sigurong masamang samahang samahan ko 'yong boss ko para kumain. I think it's not a big deal. Not unless someone has low mind of understanding.
Matapos kaming mag-usap ni Herrick, nagpaalam ako kay mama pati kay kuya na aalis na kami. Nasa loob na ako ngayon ng kotse ni Herrick.
Lumingon siya sa 'kin. "You okay?"
Tumango ako. Actually I still curious about what he'd say on that shop. Parang may pinaghuhugutan siya eh. I don't know.
"You're action speaks itself Amasia," sabi niya.
I sighed. "Fine, I'm lack of sleep kaya siguro ganito ako ngayon,"
Kumunot ang noo niya. "And why you're wakeful Amasia? I told you, you don't need to finish your work. Ayokong mapuyat k—"
"I know, pero kailangan kasi Herrick eh. Ayoko namang palagi na lang akong nagpapa hele sa 'yo. I need to stand by my own, Herrick. Ayokong masabihan ng mga ka trabaho ko. Sila, nagpupuyat para matapos ang dapat nilang tapusin tapos ako, tinulogan lang," sabi ko.
He sighed. "Fine, pero sana 'wag ka ng magpuyat, okay?"
Tumango ako. "I will."
Pinaandar niya ang sasakyan niya and we're navigating the road. Malapit-lapit lang naman kasi ang pinagta-trabahuan ko. Sasakay lang ako ng taxi galing sa 'min tapos 30 lang ang bayad.
Lumipas ang ilang minuto, nakarating na rin kami sa kompanya. Ang bilis kasi mag maneho ni Herrick eh. Parang kuneho kong magpatakbo.
"Amasia, by the way cancel all my meetings tomorrow," sabi niya pagkababa ng sasakyan.
Sinara ko pintuan. "But why? Mr. Asuncion were waiting for you."
"Basta, e-cancel mo lahat. May pupuntahan tayong lugar." Nauna siyag maglakad.
Hindi kasi puwedeng magkasabay kami kasi baka kung ano na naman ang isipin ng mga empleyado niya sa amin. Marami pa namang nagkakagusto sa kaniya.
Nasa likod niya ako. Pagkapasok namin sa loob ng building, as usual ang mga tingin nasa akin na naman. Hindi ko talaga alam kung bakit ganiyan sila sa akin. Nakita ko naman si Herrick na sumakay ng elevator.
Hanggang 10th floor 'tong building kaya nakakapagod minsan lalo na kung biglang magka brownout tapos hindi pwedeng gamitin ang elevator, mapipilitan ka talagang mag hagdan.
Lumapit si Astrid sa akin. "Hoi bes, bakit palagi kitang nakikitang kasama si sir Herrick? Are you two dating?"
Umiling ako. "Of course not, we're just friends, nothing more nothing less."
Naglakad ako papunta sa desk ko. Sobrang hectic ng schedule ko, hindi na nga kami nakakapag bonding nila mama and kuya. Masaya naman kahit papa'no ang trabaho ko pero 'yun lang, nakaka pagod.
Umupo ako sa maliit kong swivel chair sabay on ko sa PC ko. Maya-maya, umilaw ito. It's time for work. Hindi madaling maging isang executive secretary at the same time office in charge. Nakaka stress pero kaya ko pa naman.
May narinig akong tunog ng takong na papunta sa gawi ko. Ilang saglit lang, huminto siya sa tapat ko. Tumaas 'yong tingin ko sa kaniya.
"Sabrina, what are you doing here?"
Tinaasan niya ako ng kilay. "How dare you!"
Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. Bakit galit na naman 'tong babaeng 'to? It is because of Herrick? Well, hindi ko kasalanang maging secretary niya.
"You're a fricking gold digger bitch. Akala mo ba hindi ko napapansin 'yong kalandian mo? Well, you'll gonna be aware. I'm watching you," she sneered.
Tumayo ako saka siya hinarap. "You know what Sabrina? You better watch your action than imputing others with your absurdities."
"'Wag kang mag-alala, he's just my boy friend for pete's sake. Sa 'yong- sa 'yo na si Herrick. But the question is... would he mind you?"
Sinabunutan niya ang buhok niya sabay takbo palayo sa akin. Nagkibit balikat na lang ako saka bumalik sa pagkaka-upo. Iba talaga ang babaeng 'yon. Gagawin ang lahat para mapansin siya.
— —
ShineInNightt