"Gusto ko pong maglakad-lakad sa labas, mommy." Saad ni Allen sa kanyang ina.
"Sure, sweetie. Sandali lang ha, tatawagin ko lang muna si manang para ipaghanda at alalayan ka sa pagligo mo--"
"No, mom. I can handle myself now. Trust me." Ngumiti si Allen para masigurong hindi na mag-alala pa sa kanya si Carmina.
"Are you sure,son? You can call me if you need something or if you felt unusual, right?" Paninigurado ni Carmina. Kahit pa sabihin ni Allen na ayos lang ang binata, hindi pa rin mawala sa isipan niya ang mag-alala lalo na nang sumilay ang pamilyar na ngiti ng binata.
Tila nanumbalik sa kanyang isipan ang larawan ng binatang Alejandro. Walang duda, sa ama nagmana ng mukha ang binata. Napaisip sandali si Carmina, kahawig rin kaya ni Alejandro ang anak nila?
"M-Mommy?" Pagpapabalik ni Allen sa ulirat ni Carmina.
"S-Sorry, son. May naalala lang ako pero 'wag mo nang isipin. You need to take a bath now,naamoy na kita oh. Hahahaha." Pagbibiro niya na ikinatawa naman ng binata.
"Loko ka,mommy! Hahahha pero sige."
Bumaba ng hagdan si Carmina at tinawagan ang kanyang kaibigan na si Leslie.
"(What's the matter,Mina?)" Tanong ng kanyang kaibigan.
"I'm wondering, he is in the state of recovering except his memories. What if he found out the truth? It's too early, Leslie." Nag aalalang sambit niya.
"(Don't be bothered by your thoughts. Ngayong hindi pa naman alam ni Allen ang totoo, mabuting ang anak niyo muna ni Alejandro ang isipin mo.)"
Sandaling natigilan si Carmina sa sinabi ng kanyang kaibigan.
" I don't know where is my daughter o kung sino ba sa dalawang dalagang anak na babae ni Alejandro ang anak ko."
Napaisip silang dalawa. Magsasalita pa sana si Carmina nang biglang nagbeep ang kanyang telepono kaya nagpaalam siya sa kaibigan na sasagutin niya muna iyon.
"(Hello, is this Ms. Carmina Cervantes?)" Tanong ng nasa kabilang linya.
"Yes,speaking." Sagot niya.
"(Oh, good afternoon Ms. Cervantes,this is Meredith, Mr. Villarino's secretary. The appointment with Mr. Villarino supposedly this afternoon were cancelled and move it for the next day of the same time. Mr. Villarino asking for an apology for being inconvinience today and tomorrow due to his personal matter.)" Paliwanag ni Maredith na sekretarya ni Dion.
"I see. It's okay. Tell Mr. Villarino if ever, we should make a brief discussion because I have other appointments on that day too."
"(Copy,Ms. Cervantes.)"
"Sure. Thank you." At pinatay na niya ang tawag.
Napatingin sandali si Carmina sa isang picture frame na nakapatong sa gilid ng telepono. Siya at ang kanyang munting prinsesa noong bagong panganak pa lamang ito. Kuha ito ng kanyang kapatid.
"Mommy!" Tawag sa kanya ni Allen at agad pinunasan ang mga luha niya sa pisngi bago lumingon.
"Ang bilis mo namang maligo." Biro ni Carmina upang hindi na makahalata pa ang binata.
"Mommy, I'm not a girl just like my sisters na aabutin ng oras sa--" hindi na natapos pa ni Allen ang sinasabi nang bigla siyang mapahawak sa sentido sa biglang pagsakit nito.
"Allen, you okay?! OMG, I'll take you to the hospital. Come on!"
Pinigilan ni Allen ang ina nang bigla ring bumabalik sa dati ang kanyang pakiramdam. Hindi umimik si Allen.
"W-What are you thinking? You okay?" Pag aalalang tanong ni Carmina. May naalala na kaya siya? Sisters? So he have sisters?
"I'm fine,mom. Don't worry. Kalimutan na lang po natin kung ano man yung nabanggit ko kanina. Diba sabi niyo, hindi ko pwedeng pwersahin ang sarili ko para alalahanin ang mga bagay-bagay and that's what I'm doing." Ngumiti si Allen at nabunutan naman ng tinik si Carmina.
"You wan't to go outside?" Tanong ni Carmina. Tumango ang binata at sinabi kung saan niya gustong pumunta. Dahil alam naman iyon ni Carmina, nagtungo na lamang sila doon. Isang oras ang aabutin dahil traffic sa kanilang daraanan.
*****
RISHAN's PoV
"You know what,Nika? Nakakainis na talaga 'yang pinsan mo." Sabi ko sa babaitang katabi ko. Paano naman kasi, pagkarating namin sa hospital kanina sinabi agad ni Dion sa lola nila na bukas na ang kasal namin--bukas na pala ang kasal namin at magiging civil wedding lang daw kasi iyon daw ang gusto ko d a w.
Diba? First of all, ang dream wedding ko ay church wedding. I have no problem with the civil wedding but it wasn't my dream at all. I want to be married inside the church.
"Kanina mo pa pinanggigilan 'yang burger mo. Look at it now, napipi na. Hahahaha." Pang aasar ni Anika. " But,Rish you have to understand that this is the reality, this is the situation you were in right now. You chose your freedom over your family and you have to choose now what is in the line over your dreams. You get it?" Pagpapaliwanag niya.
Naiintindihan ko ang pinupunto niya. Oo nga naman, pinili kong makawala sa kanila kaya ngayong nandito ako sa sitwasyon na 'to,piliin ko rin kung ano yung nandyaan na. Because if I still choose my dreams, magiging worst lang ang lahat.
Anika and I are here in the park right now. Dito sa park kung saan nagpahinga ako dahil pagod akong maghanap ng trabaho then Anika called me that time. Naalala ko dati, may binigyan akong bata dito na 50 pesos at slurpee yata 'yon. I wonder where he is now?
I'm looking for streetfoods para sana kumain. Nagugutom na kasi ako.
"Are you sure those foods are safe?" Anika asked.
"Yes naman no. Kung hindi safe, edi sana hindi dudumugin ng mga tao 'yan." Sagot ko. Ang unang kain ko ng streetfood ay noong inuwian ako ni kuya Rio. I miss kuya now...
Patungo kami ni Anika sa tindahan ng mga streetfoods na nakahilera sa mas malilim na parte ng park when I bumped into someone dahilan upang mahulog ang phone ko.
"I'm sorry, miss. Hindi ko sinasadya." Sabi ng taong nabangga ko. Pinulot niya ang phone ko at pinagpag pa ito bago ibalik sa akin.
"It's okay. Kasalanan ko rin naman--" Nagulat ako nang makita ko kung sino ang lalaking nabangga ko. Nanlaki ang mga mata ko habang sinusuri ang kanyang mukha.
"M-May dumi ba ako sa mukha, miss?" Nahihiya siyang ngumiti sa akin. Narinig kp rin ang pag 'OMG' ni Anika sa gilid ko.
"Allen! Nandito ka lang pala,son. Pinag-alala mo ako..." Lumapit ang isang magandang babae sa amin at napatigil siya sa kanyang sinasabi nang makita kaming dalawa ni Anika.
Napako ang tingin sa akin ng babae. Ngumiti ako ng pilit. Son? So hindi si kuya Rio ang nasa harap ko ngayon? Pero bakit magkahawig talaga sila?
Nakatingin sa akin ang babae. Sa mga tingin niya, biglang bumilis ang tibok ng puso ko na para bang kilalang kilala niya ako. Nagpalipat-lipat ng tingin ang magandang babae sa aming dalawa ng tinawag niyang Allen na anak niya pala.
"Mommy, are you okay? Don't look at them like that. I just bumped them and I'm asking for an apology kasi po nahulog ko ang phone ni miss..." hindi natapos ni Allen ang sinasabi niya nang tumingin siya sa akin at hindi naman alam kung anong pangalan ko.
"Rishan." Ngumiti ako nung banggitin ko ang pangalan ko.
"Rishan?" Pag-uulit ng kanyang ina sa sinabi ko. Magsasalita pa sana ako pero nagsalita siya ulit. " Allen, let's go. May kailangan pa pala tayong daanan. Aabutin tayo ng gabi kapag hindi pa tayo pumunta doon." Pagmamadali ng kanyang ina.
Hinila na siya nito at lumingon ulit sa amin yung Allen and he mouthed 'Im sorry, miss Rishan'
Pagkatalikod niya, tila nanlambot ang tuhod ko at hindi makahinga ng maayos kaya inalalayan ako ni Anika.
"Rish, are you okay? What was that?" Naguguluhan ring tanong niya sa sakin at sa sarili niya.
Nang mahimasmasan ako ay nakatayo na rin ako ng maayos at napatingin sa kanila na ngayo'y pasakay na sa passenger's seat si Allen at sumakay na rin ang kanyang ina sa driver's seat. Nagkatinginan kami ni Anika.
"I never met your kuya Rio in personal but with those pictures you showed me, it seems like he is still alive within the body of that person, that Allen." Anika said.
"I thought I could hug my kuya,akala ko babalik siya at sasabihing okay lang ang lahat. I miss him so bad,Anika..." naluluha kong sabi. Anika hugged me and patted my shoulder.
"Don't cry, Rish. Magpahinga ka muna,okay? Let's go home. Kasal mo pa naman bukas." Pagpapaala ni Anika kaya hinampas ko siya sa balikat.
"Kainis ka naman,e! Hindi ko na nga inaalala na kasal ko na bukas. Hindi pa ako tinatawagan ng magaling mong pinsan kung anong oras ba bukas. Akala ko ako mag aasikaso ng sarili kong wedding pero walanghiya, yung Meredith pa talaga na 'yon!" Naiinis kong bigkas sa hangin.
Makauwi na nga lang, kailangan kong mag beauty rest kahit pa pretty na talaga ako. Hmmp.