I got out in the bed early kaya minabuti ko na lang na bisitahin ang mga bulaklak sa garden. I love to see them dance with the cold wind in the morning and their colors are different from each other.
Malawak ang ngiti ko habang dinidiligan ang bawat bulaklak at nawala lang 'yon ng napatingin ako sa bandang pintuan ng mansion. Leandro's eyes is all over me.
Agad na nawala ang magandang timpla ng maganda kong gising. I remember what we've talked last night. Siguro dahil na rin doon ay maaga akong natulog. Like I am so tired of thinking about what was the real reason why I am here and he told me that I am his wife but it is different from what I have in my memories.
Tumalikod ako sakanya para di ko siya makita. Nakangiti pa siya ng malawak kanina noong nakita ko habang nakamasid sa akin. Siguro babaliw na ang isang 'yan dahil sa kakatrabaho niya. O, baka nga nabaliw na kaya nasabi niya ang bagay na 'yon sa akin!
"Anak ng kalabaw!" napasigaw ako dahil sa gulat.
Leandro's hard chest is on my back! Kailan pa siya nagteleport sa likod ko at biglang nandyan na siya?!
"A-Anong kailangan mo?" I ignored the heat coming from his body that radiates into my skin. Hindi siya sumagot kaya lakas loob akong humarap sakanya.
"Aray!" hawak-hawak ang ilong kong masakit na tumama sa matigas niyang dibdib. Umatras ako para maglayo kami ng kaonti. Ang sakit ha!
I glared at him and he just chuckled. Ang nakakatawa? Inirapan ko nga!
"Sorry," nag-iwas siya ng tingin. Tama lang 'yan na matakot ka sa tingin ko dahil pakiramdam ko tumabingi ang ilong ko sa nangyari!
"What do you want?!" medyo tumaas ang tono ng pagkakasabi ko sa huling salita. Plano ko pa naman sanang kausapin ang isang 'to dahil sa nangyari sa amin kahapon but he's here right now in front of me. Wala bang trabaho ang isang 'to ngayong araw?
"You will kill all my plants if you keep on doing that." he said without looking at me, he is looking at the plants behind my back.
"I won't. Besides they need enough water later because they are here outside in the middle of the sunny day." I explained pero dinedma lang ang sinabi ko. Kinuha niya ang host na hindi pa nakapatay. I look at all the plants and I must say he's right. Nalubog nga sila sa tubig.
Ngumiwi siya at pilit na pinipigilan ang paglabas ng ngiti sa labi niya. Subukan niya at baka mapaliguan ko siya ngayon ng tubig.
"Edi ikaw na ang magaling." Naiinis ako sakanya! Bakit ba nandito ang isang 'to?! Last night he just claimed it to me that he is my husband tapos nandito siya?! Sinungaling!
Mabilis ang lakad ko pabalik ng mansion. Kaonting lakad lang ang gagawin para makapasok sa malaking pintuan ng mansion and he immediately walking beside me. Anong problema ng isang 'to? Can he just leave me alone? I don't like talking to liars and strangers!
Huminto ako mg saktong nasa malaking salas na kami ng mansion. Huminto rin siya at hinarap ako.
Remedios isn't around to clean the area kaya walang ingay. Sana nandito siya para mas mabilis akong makatakas sa isang 'to.
Huminga ako ng malalim and I gave him a bored look.
"Okay. I want to clear something. About the thing you said yesterday. I think you are lying and I don't care if you do it on purpose to keep me here. I don't know what's on your mind yesterday to tell me that lie clearly wala ka naman sa alaala ko. I don't even remember you on those memories I have right now." diretsahan ang pagkakasabi ko. Malinaw sa pandinig at sakto ang tonong ginamit ko. I am calm right now pero may kaonting inis dahil naalala ko na naman ang nangyari.
He clenched his jaws like I hit the bulls eyes. He made a deep sighed and calm himself. Alam kong napupuno na siya sa mga nasabi ko but I won't let his words enter my mind to believe to those lies.
He didn't say any words kaya ano na lang ang nasalita ulit. "And of course you did not answer my question about the whereabout of Xander." I said. He looks like have a dagger in his eyes that any seconds right baka nasaksak na niya ako.
"Oh, your knight in shinning armor? Xander? That bastard?" si Leandro. Ngumiti siya pero hindi yung ngiti na nasisiyahan siya kundi isang ngiti na parang may masamang balak.
Masama ang tingin ko sakanya. Siya naman ay may ngiting nakakaloko.
"I told you, I am your husband and he's just a bastard." sinubukan kong sampalin siya ng isang beses pero nahuli niya ang kamay ko.
"Ops! I can't wait to wipe away that dagger look on your eyes with lustful and saltry eyes." Nagpumiglas ako sa pagkakahawak niya ng kamay ko pero malakas siya!
"Bitawan mo nga ako!"
"There! Ganyan nga!" malakas at nakakatakot ang tawa niya. Nanginig ako sa takot but I can't let him see me feel this. "Kahit wala kang maalala, nandyan pa rin ang pagsusungit mo and still, isa pa rin sa paborito kong makita dahil mas gusto kong palitan 'yan ng pagmamakaawa sa kama." nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. What the hell!
Ang isang kamay ko ang ginamit ko para maaampal siya ng malakas. He didn't even flinched. Mas lalo pa ata siyang nasiyahan sa sampal ko. What's wrong with him? Atsaka nasasaktan na ako sa hawak niya!
"Bitawan mo nga ako! Ang bastos mo! I will never beg to you! Never! Bitawan mo ako! You're a liar and a beast!" nangagalaiti na ako sa galit pero hindi niya pa rin binibitawan ang kamay ko.
Isa malakas na tawa ang pinakawalan niya. May nakakatawa ba sa sinabi ko!
Nababaliw na ang isang 'to! At ano ang sinasabi niyang magmamakaawa ako sakanya sa kama?! No! Hell! No!
Dahan- dahan niyang binitawan ang kamay ko. Ang hapdi at namumula ito. Nanlilisik at galit na tingin ang iginawad ko sakanya pero isang nag aalab na mata ang nakatingin sa akin. Malawak din ang ngiti niya na parang asong nasisiraan na ng bait.
Mabibilis at malalakas na suntok ang ginawa ko sa dibdib niya dahil sa inis ko! "Bwisit ka! Sinungaling ka! Manyakis! I will never beg! I will never do that! Wala man akong maala but I am sure you are lying!"
Pinigilan niya ang mga suntok ko at mabilis niya iyong itinapat sa dibdib niya. I look at him with pure disgust.
"Feel my heartbeat. Ikaw lang ang dahilan nyan, Ynessa Fuente, my wife. Ikaw lang."he said. Mas nag alab pa ang galit ko. Hindi mo ako madadala sa matatamis na salita!
"Sana nga mawala na ang tibok ng puso mo so you can die right now!"
Mabilis siyang yumuko at pinatakan ng isang halik ang noo ko. Nagulat ako sa ginawa niya kaya napaatras ako.
"You! You're unbelievable! Kadiri!" I wipe my forehead. Masamang tingin pa rin ang binibigay ko pero ang mata niyang nag aalab sa hindi ko malaman na dahilan ay nandoon pa rin.
"Come with me and let's eat our breakfast. Ipapasyal kita sa greenhouse." binalewala niya ang galit kong tingin.
He drag me in the dinning area at doon ay may nakahain ng mga pagkain. Hindi na ako nagpumiglas pa dahil nakaramdam na rin ako ng gutom dahil sa sagutan namin.
Leandro pull the chair so that I can seat. He pulled the chair beside me at naupo na rin. Tinignan ko siya ng masama. Bakit sa tabi ko pa uupo,eh, madami namang bakanteng upuan dito sa malaking mesang 'to?
"There's a lot of seat in here tapos sa tabi ko pa talaga uupo. Lumipat ka." Itinuro ko pa ang katapat kong upuan for him to go there kaso wala ata siyang balak lumipat.
"Lets just eat." pumikit na lang ako ng mariin to ignore his dumb actions. Leandro Del Franco you are getting on my nerve!
After we finish our breakfast, naligo ako kaagad at nagbihis ng maayos-ayos na damit. Remedios told me that she chose these dresses for me. Pinabili daw ni Leandro noong nagpunta siya sa bayan.
I sprayed perfume and I put lipstick on my lips. Tinignan ko ang sarili ko sa malaking salamin and to my surprise, I did not recognize myself from being simple wearing daster dress given by Remedios to a woman I am seeing right now. Ibang-iba. I smile bitterly as I recall my very first memory of me in this room. Madalim noon at puno ng sugat ang katawan ko. Walang maalala at takot na takot.
I heard a footstep outside of my room and then a soft knock. Si Leandro na siguro iyon dahil masyadong natagalan ako sa pag-aayos. I don't know why I did this. Parang mag magnet na humihila sa akin kanina sa closet para suotin ang dress na 'to at pagandahin ang sarili sa paglalagay lamang ng lipstick. Parang ito ang nakasanayan ng katawan ko but I don't remember anything if it is my favorite thing to do.
The door slightly open and then there's Leandro's head. She's scanning my room with his eyes. Hindi ko mawari sa sarili ko kung bakit kakaiba ang tingin niya o sadyang ganyan talaga siya tumingin sa mga tao at bagay. There's something about his eyes that makes me uneasy. Kakaiba iyon.
His eyes met mine. My heart started to beat fast kaya nag iwas ako kaagad ng tingin. Ano bang problema kung titigan niya ako?
"Are you done?" he asked. Tumango lang ako sakanya.
Binuksan niya ng malaki ang pintuan saka pumasok niya. He walk towards my direction kaya agaran ang suklay ko ng buhok para di siya makalapit pang tuluyan sakin. Hindi ko nagugustuhan ang bilis ng pagtibok ng puso ko. I don't want him near me kaya baka pa siya makalapit ay naglakad na ako at nilagpasan siya.
I heard him sighed. Humugot ako ng malalim na hininga. Ayaw kong mangyari ulit ang tagpo kanina. Its makes me feel uneasy and my heartbeat is not normal. Pakiramdam ko aatakihin ako sa puso kapag nagpatuloy pa ito.
Pagkababa ko sa mahaba at engrandeng staircase ay agad na sumalubong sa akin si Remedios. Malaki ang ngiti niya samantalang ramdam ko ang init ng katawan ni Leandro sa likod ko.
Bakit ba ang bilis nito maglakad? Iniwan ko siya sa kwarto ah? Umirap ako sa isip ko. Siguro may binabalak na namang gawin sa akin. Did he just forget what we have talked last time? O baka nagkukunwari lang siyang di niya maalala. I hate him because he's lying. He want me to remember everything pero ito pa lang ay nagsisinungaling na siya.
Husband and wife? Unbelievable!
"Bagay po sa inyo ang damit na binili ko Ma'am Nessa," si Remedios na malawak pa rin ang ngiti. Tumango ako sakanya saka siya nginitian pabalik. Ako din ay nagandahan sa simpleng floral dress na ito bagay na bagay sa panahon ngayon na tag-init.
Sa likod ko ay mas lalo pamg lumapit si Leandro kaya bahagya akong humakbang ng isang beses. He moge forward too kaya nagkadikit muli ang likod namin. Nakikipaglokohan ba ang isang to? Bakit hindi niya makuha na ayaw ko siyang makatabi? Hindi na ako umimik pa baka kung ano pa ang pagtalunan naming dalawa.
"Aalis na po muna kami." I said to Remedios. Ngumiti lang siya sa akin.
Naglakad ako ng mabilis at iniwan ulit si Leandro . Nakarating ako kaagad sa labas at doon nakaparada na ang Ranger niya.
Bago pa siya makatapak sa lupa sinalubong ko siya ng matalas na tingin.
"Pwede ba bawas-bawasan mo ang pagdikit mo sa akin! Hindi ko gustong makasama ka but I don't have any means to remember my memories and its only you na kahit labag sa loob ko ang hindi mo pagpayag sa pag alis ko dito!"
"Ohh! Wait! Wait! Bakit ka nag-aalburoto dyan?" bakas sa mukha niya ang saya pero ako, hindi nasisiyahan.
"Nevermind." Inirapan ko nga.
"Anyways, you look beautiful on that dress." Sambit niya bago naglakad papunta sa nakaparadang Ranger.
Bigla-bigla na lang nag-init ang pisngi ko. Ano to? Bakit ganito? Dapat galit ako sakanya at hindi ganitong reaksyon.
Pinagbuksan niya ako ng sasakyan. Tumahimik na lang ako para di na magkaroon ng interaksyon pa sakanya.
Umikot siya para makasakay na rin.
"What are you doing?! LEANDRO!" Nanlaki ang mata ko dahil bigla-bigla siyang lumapit sa akin at kaonting pulgada na lang ang pagitan ng mukha namin. Kung kanina ay mainit-init na ang mukha ko, ngayon parang buong katawan ko na!
He smirked like there's something funny on my face! You pervert!
Narinig ko ang pagtunog ng anong bagay iyon pala ang seatbelt ko. Dumapo kaagad ang isang sampal sa mukha niya. Napalayo siya sa akin. Agad ko siyang inirapan dahil kahit na medyo napalakas ang sampal ko ay bakas pa rin ang tuwa sa mukha niya. Baliw ba ang lalaking to?!
"Kasasabi ko lang kanina na ayaw na ayaw kong lumalapit ka sa akin!" Sinigawan ko siya.
Humagalpak siya ng tawa at mabilis na pinaandar ang kotse.
"I did not do that thing. Masyado bang malapit ang ginawa ko?" Nasapo ko ang noo ko dahil sa sinabi niya. Di ba halata? Leandro nababaliw kana ba?!