CHAPTER 51
-=Ram's POV=-
"I'm scared Ram." narinig kong sinabi ni Atilla at ramdam na ramdam ko ang takot sa boses nito kasabay nang panginginig ng katawan nito.
"Don't worry Atilla hindi ko hahayaan na may mangyaring masama sayo, pangako." matiim kong sinabi dito, sa totoo lang sobrang takot din ang nararamdaman ko nang mga oras na iyon mas para sa kaligtasan nang taong pinakamamahal ko ngunit alam kong kailangan kong magpakatatag para sa aming dalawa niyakap ko siya nang mahigpit na mahigpit para kahit paano ay maramdaman nito na nandito lang ako para sa kanya ngunit kahit ganoon ay patuloy pa din ito sa panginginig kaya naman isang ideya ang pumasok sa isip ko.
If you ever find yourself stuck in the middle of the sea
"What are you doing Ram?" nagtatakang tanong nito.
"Shhh just listen Atilla." sinabi ko dito, at nagpatuloy ako sa pagkanta.
I'll sail the world to find you
If you ever find yourself lost in the dark and you can't see
I'll be the light to guide you
Find out what we're made of
When we are called to help our friends in need
You can count on me like 1, 2, 3
I'll be there
And I know when I need it
I can count on you like 4, 3, 2
You'll be there
'Cause that's what friends are supposed to do, oh yeah
Ooooooh, oooohhh yeah, yeah
If you're tossin' and you're turnin'
And you just can't fall asleep
I'll sing a song beside you
And if you ever forget how much you really mean to me
Every day I will remind you
Oooh
Find out what we're made of
When we are called to help our friends in need
You can count on me like 1, 2, 3
I'll be there
And I know when I need it
I can count on you like 4, 3, 2
You'll be there
'Cause that's what friends are supposed to do, oh yeah
Ooooooh, oooohhh yeah, yeah
You'll always have my shoulder when you cry
I'll never let go, never say goodbye
You know...
You can count on me like 1, 2, 3
I'll be there
And I know when I need it
I can count on you like 4, 3, 2
You'll be there
'Cause that's what friends are supposed to do, oh yeah
Ooooooh, oooohhh
You can count on me 'cause I can count on you
"Wow it's a good thing na naging magaling ka sa negosyo." natatawa nitong sinabi at kahit paano ay nabawasan na ang panginginig nito dahil sa takot.
"Ouch you are hurting my ego Atilla, hindi mo ba alam na ikaw lang ang tanging taong nakarinig sa golden voice ko." I tried to sound hurt kahit na nga ba nakapinta na ata ang ngiti sa labi ko.
"Well I'm sorry if I hurt your ego oh mighty one." sinabi naman nito.
"Are you feeling ok?" tanong ko dito, ilang segundo din bago ito sumagot.
"Feeling much better, thank you Ram." puno nang sinseridad nitong sinabi.
I just hum another song while we float to the open sea not sure kung ano bang maaring mangyari sa amin pero siyempre sa loob loob ko lang, ilang minuto ang nakakalipas nang muling magsalita si Atilla.
"Ram tingin mo ba makakaligtas tayo dito?" tanong nito but this time walang takot sa boses nito na para bang tinatanong lang nito ang isang bagay na tanggap na nito.
"Yes makakaligtas tayo dito Atilla, don't worry hindi tayo matutulad sa nangyari kay Rose and Jack." seryoso kong sinabi dito.
"Sino sila mga kaibigan mo?" inosente nitong tanong, hindi ko tuloy napigilan hindi mapatawa nang malakas sa tanong nito.
"Sila ang mga bida sa Titanic." napapaubo ako dahil sa pagpipigil kong matawa.
"Ahhhh shit right." sinabi nito na sinabayan pa nito nang pagpalo sa noo nito.
"Ram......" muli nitong tawag sa akin.
"Hmmm?" tanging reply ko dito.
"I'm sleepy Ram." sagot naman nito kahit ako nakakaramdam nang pagkaantok, hindi naman siguro kami mamamatay sa lamig kung sakaling matulog kami.
"Sige matulog ka lang Atilla nandito lang ako para sayo." pangako ko dito at mas lalo kong hinigpitan ang pagkakayakap ko dito samantalang mas nilapit nito ang likod nang ulo nito sa bandang dibdib ko.
I tried to stay awake as possible ngunit matindi ang tawag nang antok hanggang unti unti ay tinalo na ako at tuluyan nakatulog.
Nagising ako sa init na nararamdaman ko sa mukha ko at nang magmulat ako nang mga mata ay nakita kong inabot na pala kami nang umaga sa dagat pero at least kahit paano ay payapa na ang karagatan, napangiti naman ako nang makita kong nakayakap naman sa akin si Atilla ngunit nanglaki ang magkabilang mga mata ko nang makita ko hindi kalayuan ang isang isla.
"Atilla wake up." gising ko dito sandali din kumurap kurap ito na para bang pilit inaalala ang mga nangyari bago ito tuluyang tumingin sa akin.
"What's wrong Ram?" she asked with a yawn.
"There's an island." I told her and pointed the island na halos isang kilometro lang ang layo kaya naman sabay kaming pilit na lumangoy patungo sa naturang isla, inubos namin ang lahat nang lakas na meron kami sa katawan namin hanggang tuluyan kaming nakarating sa isla, sobrang pagal na pagal ang katawan namin dahil sa nilangoy namin maliban pa sa stress na naranasan namin sa nangyari sa amin, I mean floating in an open sea without any idea kung anong maaring mangyari sa amin, mabuti na lang din talaga at matatag si Atilla.
"We made it." hinihingal na sinabi ni Atilla ngunit kahit pagod ay kita ko ang ngiti sa mga labi nito nang dahil ligtas na kami.
"I am so proud of you Atilla." sagot ko naman dito kasabay nang pagpisil sa kamay nito.
"And it's all thanks to you Ram, salamat." she said.
"No Atilla it's all thanks to both of us, by the way would you like to chek the island?" nakangiting aya ko dito, akma akong tatayo at hahatakin ito ngunit pinigilan ako nitong tumayo.
"Please baka puwede namang magpahinga muna tayo, I'm dead tired dahil sa ginawa nating paglangoy kaya please give me a break, give me at least ten minutes para magpahinga." pakiusap nito na tuluyan nang binagsak ang katawan nito sa buhangin.
"Five minutes and then we will check the whole island." sinabi ko dito na sinagot lang nito nang thumbs up.
I know we're in a mess right now ngunit hindi ko maiwasang hindi mangiti dahil kahit ganito ang mga nangyayari sa akin, I'm stranded in this unknown island with no guarantee na maliligtas kami ay nagpapasalamat ako na ang kasama ko ay si Atilla ang babaeng pinakamamahal ko.