NATHAN'S POV
Agad na pinuntahan ng doctor and nurses si Aikka. I do hope na she'll be awake na.
Ilang saglit pa, nilapitan ako ng doctor. He said na its a good sign since nakapagresponse na siya. We just need to wait until she fully gains her consciousness kaya binantayan ko ulit siya. Hindi ako natulog kahit na dumating na rin ang mga magulang ni Aikka to see her. It's because I wanted to be the first person na makikitang gising siya.
I know na hindi na katulad ng dati ang samahan namin but ang makita ko lang siyang okay, masaya na ako.
"Ijoh, alam kong pagod ka na, better if you take a nap muna sa gilid at kami na muna ang magbabantay kay Aikka" her mom said.
"I'm okay tita. Don't worry about me" I just said.
"okay na ba 'yang sugat mo?" Chairman asked.
"yes, tito. Di na po siya kumikirot. Kailangan ko lang po talagang uminom ng antibiotics para hindi mainfect ang sugat ko"
"okay good."
Tapos, tiningnan niya rin si Aikka.
(a moment of silence)
Suddenly, Chairman got a call from somebody.
"okay. I'll be there" then he sighed.
"what is it Hon?"
"Emergency meeting again....d_ don't worry Hon, I'll be back, saglit lang ito" Chairman said at tumayo na siya.
But tita didn't answered him. Alam kong hindi niya gusto ang naging decision ni Chairman, kasi business matters pa rin ang priority niya in times like this. Tsk. tsk. Ganyan talaga ata ang mga negosyante, limited lang ang time intended for their family.
"I promise" tapos agad na siyang umalis.
Nagkaroom ulit ng katahimikan sa loob. Nakatitig lang si tita kay Aikka ngayon. Alam kong masakit para sa kanya ang makitang nasa ganyang kalagayan ang anak niya.
"Her dad didn't changed a bit lalo na when it comes to company matters. Hay, buti na lang at naiintindihan siya ni Aikka." tita said at hinihimas-himas ang kamay ni Aikka.
"Aikka is the kind of person na akala mo masungit but deep inside, has really a good heart. Kaya I'm sure na she understands tito."
"you're right. She's more on action than words. I'm so happy na she's treating me like her real mother now kasi ang sarap sa pakiramdam na magkaroon ng anak na kagaya niya." tita said habang nagiging emotional na.
"I'm sorry, haha...ano ba yan, I think I need to go to c.r muna huh" then agad na siyang tumayo. Alam ko, kahit di man niya sabihin..hindi na kayang pigilan ni tita ang kanyang mga luha.
Well, I can feel her. Hindi talaga madali para sa amin, lalo na sa kanila..ang makita si Aikka na ganito.
Umupo muna ako saglit sa inuupuan ni tita kanina at pinagmasdan ulit ang mukha ni Aikka.
Honestly.... mas lalo siyang gumanda ngayon compared noon.
When I saw her inside the elevator, para talagang nagstop for a while ang oras ko. At hindi ko talaga malilimutan ang moment na iyon kasi I made her believe na siya ang susunod kong victim sa pagiging womanizer ko.
Hay! nakakahiya.
While reminiscing those moments..hindi ko napansin agad na gising na pala siya.
"w_where am I?" she asked.
"Aikka?"
Then slowly, tiningnan niya ako.
Now, gusto ko siyang yakapin sa sobrang saya pero hindi pa pwede eh kaya hinawakan ko na lang ang kamay niya.
"kumusta? okay na ba ang pakiramdam mo?" halos mangiyak-ngiyak na tanong ko sa kanya.
Sobra kasi akong natutuwa dahil nagising na siya.
"w_where's Spade?"
(But may nakalimutan ako sa mga sandaling ito...)
May nagmamay-ari na pala sa kanya kaya hindi dapat ako ang nandito ngayon.
"ah....w_wait, lalabas lang ako....to find him"
dahan-dahan kong binitawan ang kamay niya at nagsimula nang humakbang papalayo sana sa kanya when suddenly, she gently held my hand.
"j_just stay. Don't leave me here" she said.
When I heard her say those words, napangiti ako kasi I'll have more time to be with her now... kasi I know na kapag naging okay na ang lahat, I need to set aside my feelings for her kasi nga, may Spade na siya.
But kahit ngayon lang, I wanted to grab this opportunity to spend more time with her.
"okay. Don't worry. You're mom will be here soon. Alam kong matutuwa siya kapag nakita ka niyang gising na" I said.
"how about you? are you alright?" mahinang ask niya but of course, rinig na rinig ko iyon lalo na't she's worried for me pala.
"yes, ayos lang ako. Salamat pala for risking your life just ...to save me" sabi ko habang hinahanda ko ang tubig na iinumin niya. Yun din kasi ang bilin ng doctor sa akin kapag nagising na si Aikka.
"well, you tried to save me...but in the end, I saved you. How ironic is it right?" she said while smiling.
I really missed those smiles.
Panatag na ang loob ko kasi she's smiling again.
"yeah, may mga bagay talagang hindi natin kayang hulaan ang mangyayari" tapos iniabot ko sa kanya ang bottled water tapos nilagyan ko ng straw para di siya mahirapang uminom.
"thanks" tapos dahan-dahan niyang iniangat slightly ang katawan niya para makainom.
"gusto mo bang iopen ko ang curtain para maliwanag dito sa loob?" I asked her.
She just nodded.
Kaya binuksan ko ang makapal na curtain nitong hospital para makapasok ang liwanag sa glass window.
"feel better?"
"yes." she said.
(a moment of silence again...)
"d_do you need something?"
"ah, can you help me na makaupo dito, nangangalay na kasi ang likod ko eh, it feels like I've been lying here for years" she said.
"pang-limang araw mo na ito dito ngayon." I said tapos lumapit ako sa kanya para tulungan siyang makaupo at makasandig sa bed niya.
"really?" gulat pa niyang sabi.
Hindi ko na muna siya nasagot kasi medyo nahirapan akong iassist siya na hindi siya masasaktan at hindi masasagi ang sugat niya sa likod. With all my effort, dahan-dahan kong iniangat ang katawan niya. I managed to do it naman kaso naout-balance ako ng bahagya kaya medyo napatuntong ako sa higaan ni Aikka.
Naku talaga!
Muntikan na ...
Tae. Buti na lang at napahawak ako sa headboard nitong bed kasi kung hindi...
Tuluyan ko siyang madadaganan.
"wh_what are you two doing?"
Sabay kaming napalingon sa kinaroroonan ni tita. Gulat na gulat ang reaction niya. Then I realized na dahil iyon sa position ko ngayon.
Lagot... mali ang iniisip niya.