CHAPTER 4
Dahan dahang bumitaw si Caleb sa kamay ko tulog na siya pero hindi nakalagpas sakin ang mga luhang tumulo sa mga mata niya. I bet he is dreaming and for sure si Clarissa ang nasa panaginip niya. Ayoko mang aminin pero si Clarissa ang babaeng minahal ni Caleb.
※●●※
'FLASHBACK'
"Go Caleb!!!" Halos maputol ang ugat ko sa leeg sa kaka sigaw sa pag cheer kay Caleb. May basketball tournament ngayon dito sa university namin at kalaban nila sila Jacob my best friend aside from Jane. Lamang ng 1 point sila Caleb at may 1 minute nalang and for sure sila nanaman ang panalo.
Pinasa ni Harvey kay Caleb ang bola at nasalo naman ito ni Caleb his doing it for 3 points! Naka bantay sa kanya si Jacob.
"Go Calebb!!!" Sigaw ko uli I saw him winked at my direction.
"Girl! Nag wink sayo si Caleb! Finally napansin kana niya!" Si Jane na katabi ko ngayon habang pabirong sinisiko niya ako. "Ay hindi pala para sayo." Dismayadong sabi niya.
I looked at my direction and i saw Clarissa his 4 year girlfriend. Since 4th year high school kami ng maging sila and until now sila parin. 1st year high school ako at 2nd year high school si Caleb ng maging crush ko siya. Ipinakilala siya ni daddy sakin noong minsang mag magkaroon ng party ang mga business tycoons dito sa pilipinas and that's the time na ma in love ako sa kanya.
Muli kong tinignan si Caleb at nakaamba na siyang ishoot ang bola 3 seconds left and Caleb Got the 3 points! Everyone shout in rejoice syempre kasama ako dun. Caleb and his team is so happy na sila ang nanalo. But my smile suddenly fades ng makita kong lumapit si Clarissa kay Caleb at masaya siyang binuhat ni Caleb.
They are so happy together. Mababakas din kay Caleb ang pag mamahal niya para kay Clarissa the happiness na ngayon ko lang nakita sa kanya. Clarissa is laughing habang nag pupumilit na ibaba siya ni Caleb and after ibaba ni Caleb si Clarissa ay siniil naman niya ito ng halik. Masaya silang umalis habang akbay akbay ni Caleb si Clarissa.
'END'
naiinis ako sa sarili ko kung bakit ganito ko kamahal si Caleb at kaya kong masaktan ng ganito para lang sa kanya.
I hate the fact na kahit sobrang sakit na ay hindi ko parin kayang hindi siya mahalin.
Lumapit ako sa kanya at hinimas ang malabot niyang pisngi. Ang mapula niyang labi at ang mala anghel niyang muka.
"Mahal kita pero iba ang nasa puso mo sana bago mahuli ang lahat ako naman ang nandiyan sa puso mo." I said at hinalikan ko siya sa labi saka ako tumayo at pinunasan ang luhang tumulo sa muka niya.
***
"Rianne!" Nagising ako sa sigaw ni Caleb kaya napabangon agad ako.
"Rianne what the fvck?!" Mabilis pa sa alas kuwatro akong tumakbo papunta kay Caleb and I immediately put my hands on my mouth. Nakakalat lahat ng mga napamili kong groceries kahapon all the cabinets are open and I saw Caleb na nag pupuyos ang galit na naka tingin sakin.
"A-anong nangyari d-dito?" Mas lumapit pa ako sa kanya pero hinila niya ang buhok ko.
"A-aray Caleb ano ba nasasaktan ako!" Sigaw ko sa kanya pero hindi siya natinag sa sinabi ko. Naiiyak ako sa sobrang sakit ng pagsasabunot niya sakin.
"San mo nilagay yung mga beer ko?! Bakit nawala lahat?!" Hindi ko na matiis yung sakit na ginagawa niya sakin pakiramdam ko matatangal na yung anit ko sa pag sabunot niya sakin.
"T-tinago ko sa c-cabinet sa baba ng sink." Hagulgol na sagot ko sa kanya. Binitawan niya ang buhok ko pero sinapal niya ako ng sobrang lakas na parang nabingi ako. Napaupo ako sa lakas ng sampal niya sakin.
Hindi ko magawang makatayo dahil sa panglalambot ng katawan ko at tanging pag atras nalang ang nagawa ko.
"Anong karapatan mong galawin ang mga gamit ko? Ha?!" Lumapit uli siya sakin at napa atras nanaman hanggang sa umabot ako sa pader. Mahigpit niyang hinawakan ang baba ko. Anger, full of anger is written in his eyes. I can no longer see the old Caleb i used to love. Ibang Caleb ang kaharap ko ngayon at wala ng sasakit pa doon.
Napag takip ako ng muka ng akmang sasampalin niya ako pero makalipas ang ilang minuto ay wala akong naramdaman. I saw him staring at me. Galit punong puno ng galit na emosyon ang mga mata niya.
"Wag kang umasa na mamahalin kita pabalik cuz that won't ever happen." He Said and leave me dumbfounded. Napayakap nalang ako sa mga tuhod ko hindi mapigilan ang mga luhang nag uunahan sa pag labas. Damn tears!
Narinig ko ang malakas na kalabog ng pinto, Umalis nanaman siya. I heave a sigh at pinilit kong tumayo para isa isang damputin ang mga kalat na ginawa ni Caleb.
*ring, ring*
"Hello?" I answered.
"Hi Ri! I'm on my way to your condo just want to check you."
"Ha? T-talaga? Sige mag aayos lang ako." Mabilis kong nilinis ang mga kalat at mabilis na dumaretso sa cr para maligo at mag bihis. I check my self on the mirror. Namumula parin ang muka at pugto parin ang mga mata ko. Hindi dapat malaman ni Jane ang nangyayari sakin. I grab my kit at nag lagay ng make-up para matakpan ang pamumugto ng mata ko at ang pamumula ng muka ko.
Paglabas ko sakto namang pag tunog ng doorbell. I heave a sigh saka binuksan ang pinto. I should wear my fake smile.
"Hi Ri! Ohh, nice place." She said na may dalang Coffee. Napangiti nalang ako sa taas ng energy niya. I closed the door at lumapit sa kanya na nakaupo sa sofa namin.
"So, kamusta ang pagiging Mrs. Sarmiento? Huh? Enjoy ba?" She asked while moving her eyebrows up and down. I fake a smile hindi ko alam ang sasabihin ko sa kanya lalo na't kagagaling ko lang sa sakit at iyak.
"Ri are you okay?" Ayan! Rianne nahalata niya tuloy na hindi ka okay! At kayo namang mga luha kayo hinay hinay naman! I gather my self at huminga ng malalim then smile at her.
"Oo naman okay na okay ako! What made you think that i'm not?" I said habang natatawa.
"I know you're not Rianne. Now tell me what's happening?" Once na sabihin niya ang full name ko for sure seryoso na siya. At hindi ako makakapag sinungaling sa kanya.
I smiled again. But for now it's full of pain. "Ang hirap palang mahalin ang taong kailanman hindi ka minahal. And how stupid i am para pag tiisan siya." Natawa ako "oo nga pala, kasi mahal ko." And again kusa ng tumulo ang mga luhang kanina ko pa pinigilan.
"Ri..." pagsusumao niya saka ako niyakap. Nakakagaan ng loob ang yakap niya. Pakiramdam ko hindi ako nag iisa. "If hindi mo na talaga kaya, leave him. Iwan mo siya Ri, hindi mo kailangang mag paka martyr at magpaka tanga dahil lang sa alam mong mahal mo siya kung nasasaktan kana. Maawa ka sa sarili mo."
Awa? Hindi ko naisip maawa sa sarili ko. At hindi ko rin maimagine na iwan si Caleb. Yes I'm stupid pero hindi ko kayang iwan siya. Malaki parin ang hope kong mamahalin niya rin ako pabalik. That eventually ako naman ang mamahalin niya.
"No Jane, hindi ko iiwan si Caleb. I won't give up on him. Umaasa akong mamahalin niya rin ako Jane." She heave a sigh sign of defeat.
"Okay. I will support you. But kapag ako ang unang napuno sayo, sa ayaw at sa gusto mo, susundin mo ako okay?" That's why I love this girl. Maswerte
pa rin akong naging kaibigan ko siya. I nod at her and smile. Then she hugged me again.