Hindi rin niya magaakala na magkikita sila sa loob ng apat na taon nakalipas( 4 years before). Alam naman nya sa paguwi nya ng Pilipinas wala na syang babalikan kahit ang pinaka-mamahal pa nya. Ngayon isa syang namamahala ng Napaka-malaki na Companya hindi nga nya aakalain na ipapasok siya sa trabahong ito. Dahil sa tulong ng kaibigan nyang si Ramos Feliz hindi nya ito mararating lahat ng tagumpay na ito.
Ngayon may aasikasuhin siya sa trabaho. Gusto nya kasing tulungan si Ramos kung sino ang bibili ng kotse nito na talaga naman na malaki ang percentage na makukuha nya. Pero kahit maghanap sya ex ni Ramos ay nakikiusap sa kanya. Kaya ngayon papunta sila sa bahay nito.
Habang nasa byahe napansin niya ang isang Montero sports na sasakyan. Alam nya sa kuya ito ng dati nyang kasintahan. Siguro pauwi narin ito. Habang malapit na kami sa bahay ni Ramos. Tumigil ang sasakyan nito. Biglang bumaba ang isang babae na para bang nagbalik lang lahat ng alaala. Pamaya lamang ay lumisan ang kotse.
Nakita niya na pumunta ang babae sa bahay ni Ramos. Pero saglit lamang ang pag-uusap nilang dalawa.
" What the fuck bakit sya nandyan?! Yan babaeng talagang yan napakadesperada! Kala mo papatulan sya ni Ramos! Hindi ako papayag!! " galit na sabi ni Tricia.
" Sigurado ka ba na magkakagusto pa sya sayo? " tanong ni John na napatawa saglit.
" Why are you laughing? You and Celine may chance pa ba kayong dalawa? Mukhang kinalimutan kana. Kung mahal ka pa nya edi hindi sya lumalapit sa boyfriend ko! " sabay suntok sa upuan.
" Baka ex boyfriend mo" sabi ni John.
Natigil ang pag-uusap namin nang makita namin dalwa na nagyakapan sila. Dumiretso ni John ang sasakyan.
" What are thinking huh? Nasisira na ba talaga ang utak mo. Babangain mo ba sila? " hindi sya nagsalita.
Itinigil niya ang sasakyan sa tapat ng mga ito. Kita nya ang pagkakagulat ni Celine. Bumaba sya ng sasakyan pati narin si Tricia.
" Hi Mr. Ramos and long time no see Miss Celine " tumawa kami ng sabay ni Celine.
" So now mapilit talaga itong babaeng to. Pwede na ba nating pagusapan ang client natin? " tanong ni John habang sinara ang pinto ng kotse.
" Ok but bago ko umpisahan ang client natin. Ipasok mo ang kotse mo sa loob ng gate. Para safe " tumango agad ito.
Samantala naman sinabihan ni Ramos si Celine na umuwi na. Pero ayaw parin ni Celine na umuwi ng kanilang bahay. Pero wala nang nagawa si Ramos kundi pumayag sa kagustuhan ng dalaga. Nang makaparada na ito. Pumasok si Celine sa loob.
" San ka punta? " tanong ni Ramos.
" Sa kitchen lang magluluto ng pagkain " pagpapaalam ni Celine.
" Sige ingat ha. Baka mapaso ka " natatawa pa pagkatapos.
" Girlfriend mo? " umiling si Ramos.
" Hindi. Nanliligaw pa lang ako" pagtatangi ni Ramos.
" Ilang taon na kayo? " tanong nito.
" Simula palang nung mga teenager palang kami " Sagot ni Ramos.
Napansin ni Ramos ang sapatos ni John.
" Alam mo sa tuwing nakakakita si Celine na ganyan na sapatos naiyak sya. Alam mo kung bakit? " sabi nya.
" Bakit???" curious nito.
" Dahil sa ex nya. Nung kabilang linggo. Na ospital sya. Inamin ko kasi sa kanya na matagal ko na syang gusto. Kaya siguro hindi nya ako sinagot kasi mahal parin nya ang ex nya. Buong araw nasa ospital sya para obserbahan ang asthma nya " paliwanag nito.
" Sige pare pasok na tayo " tumango ito.
Pagpasok namin sa bahay. Umupo kami.
" Wait lang ha. May pupuntahan lang ako sa kusina " sabi nito.
" Pero john ha my lover has a taste to choose a nice house " napaubo si John.
" Ano naman ang pakialam ko? " sagot ni John.
* Kitchen
" Celine musta? niluluto mo? " tanong ni Ramos.
" Ayos naman. Kaso baka hindi masarap. Tikman mo " tinikman ni Ramos ang luto ni Celine.
" Ayos naman ah. Anong problema? " lumaki ang mata niya.
" Talaga??? Salamat " pagpapasalamat ni Celine sabay yakap nya.
" Wait lang. Hindi ako makahinga sayo " umalis ito sa pagkakayakap.
" Thank you talaga " Masayang boses nito.
" Tawagin ko na sila " tumango si Celine.
Naglakad si Ramos papuntang Living Room.
" Mr. John samahan mo kami dito sa kitchen saka ikaw Tricia " sabi ni Ramos sa mga ito.
" Really?? Oh yeah. Let's go John. Im feel in my tummy I'm so hungry " natawa ng konti si Ramos.
Nagpunta kaming tatlo sa kitchen. Pansin ni Celine ang palaging pagtingin ni John sa kanya. Lalo lang syang nadidistract kung anoman ang gagawin nya.
" John sit down and you are? " inilahad ni Tricia ang kamay nito.
" Tricia Alonzo " sabay shake hands.
" Ramos? Where are you? Let's eat " tawag ni Celine.
" Why are you speaking English? Anong nakain mo? " tanong ni Ramos matapos may kinuha sa terrace.
" Naisip ko kasi yung kaibigan ko may ari ng Company. Kaya kaylangan kong mag-english " napansin ko sa paglalakad namin dalawa nakatingin sila sa amin.
" Ay! sorry are you two eating well? " tumango sabay ito.
" Sit down Ramos. I got to go in kitchen " pupunta na sana ako sa kitchen pinigilan ako ni Ramos.
" No you may take sit down huh " umupo na nga si Celine.
" John how are you? " natawa si John.
" Ikaw naman nageenglish ka pa matagal na naman tayong magkakilala " natawa din ako sa kanya.
" Kasi gusto ko kasing suportahan si Ramos sa trabaho nya. Gusto ko lang na turuan syang mag-english " sabay kuha ko ng plato sa lamesa.
" Bakit girlfriend ka ba nya " taray na sabi ni Tricia.
" Just a friend of mine " tumawa ako ng saglit. Fuck! nakakainis ang babaeng ito.
" Ok lang yon hindi na kayo iba sa akin. Totoo ba nanliligaw sayo si Ramos? " tumango ako.
" Oo totoo yon. Siguro baka sa kabilang linggo sagutin ko na sya " tumikom ang kamay ni John sa sobrang selos kanina pa nyang pinigilan ito.
" Celine ano yun? Anong pinagusapan ninyo? " tanong ni John bigla.Umiling nalang ako.
" Naku wala yun basta umupo kana rin at kumain. Gusto ko kasi kumain ka nang madami " nagkamot ng ulo si Ramos.
" Dapat nga ikaw ang kumain ng marami " umubo si John.
" Ehmm Celine how's you're work? San ka nga pala ng tatrabaho ngayon " tanong ni John na seryoso.
" Sa milktea shop yun kasi ang negosyo ko ngayon. Saka nag-apply pa ako ng ibang trabaho " umayos ng upo.
" Ganon ba. I have idea. Pumasok ka sa Company namin tapos bigay mo sa akin ang requirements mo tapos tutulungan kitang magtrabaho sa ibang bansa " sabi ni John.
" Naku matagal ko nang plano yan na magtrabaho sa ibang bansa kaso napagusapan na namin yan ni Kuya Henry. San ba balak mo ako dalhin na bansa? " sabi ko.
" Sa South Korea " lumaki ang mata ni Celine.
" Talaga??? Dun din ang punta ko " tumawa ng malapad ito. Napahalakhak ang dalawa.
Kumain kami ng masaya lahat. Kaso mataray itong si Tricia.
" Naku pare salamat dahil sayo tumatawa ulit sya " pasalamat ni Ramos kay John.
" Pare musta si tita? " tanong ni John habang kumakain.
" Nasa probinsya sila. Nagbakasyon para mawala daw ang stress dito sa Manila " sagot niya.
" Matagal na kayong magkakilala? " tanong ni Celine.
" Oo kaibigan ko sya many years. Pero kapag na sa trabaho dapat hindi nila alam na magkakilala kami. Galing di ba " sagot ni John.
Natigilan si Celine para bang hindi sya mapakali. Natataranta sya habang kumakain. Gusto nyang takasan ang oras na ito. Ngunit patuloy lamang itong mas nahaba pa ang bawat minuto.
" Celine....are you okay? " tanong ni Ramos.
" Parang nahilo lang ako pero lilipas din " sagot ko ng mahinahon.
" Sabi ko na sayo eh. Pinauuwi na kita hindi ka nakikinig " pagaalala ni Ramos.
" Tutal naman malapit nang mag-alas 6:00 ng hapon umuwi kana. Wag kanang magpagabi " Sabi ni Ramos.
" Sige na nga. Uuwi na nga ako sige " bago lumabas ng kusina si Celine niligpit muna ni Ramos ang mga plato.
* Terrace
" Ano kaya mo nang uwi nang inyo? " tanong ni Ramos.
" Oo salamat. Kahit papaano na ibsan ang sakit ng nakaraan ko kasi ikaw ang dahilan kung bakit ako masaya " sabi ko.
" Wait intayin mo ako Celine " habol-hinga nitong sabi. Sabay tingin ko sa nagsasalita.
" Pre pasaan ka?Kala ko ba may meeting tayo?" tanong ni Ramos.
" May nagtext kasi sa akin. Dadaanan ko lang " paalam nya.
" Ikaw ba Celine? Ano....hatid kita? " tumango ako ng hindi sigurado.
" Sige ingat kayo ha " habang sakay ko sa kotse. Narinig ko ang boses ni Ramos habang palabas kami ni john.
Lumabas kami ng gate matapos nuon binagtas namin ang daan. Nakasama ko si John Castillo ang taong akala ko ay nabaon ko na sa limot matapos sa mga araw na lubos ko syang iniyakan sa loob ng ospital.
©Love To The Destiny