Para bang bumalik lahat ng alala naming dalawa. Nang magkaharap kami. Simula nung highschool tuwing school days sabay kaming nagaaral sa library, kumakain ng sabay sa canteen, namamasyal sa bawat campus ng school. Kapag may problema laging nandyan sya sa tabi mo. Pagdating ng Senior high nanligaw sya sa akin. Araw-araw bumibisita siya sa akin umaraw o umulan asahan mong dadating sya. Laging may dalang bulaklak at chocolates. Laging nagmamano kay Mom and Dad saka kay kuya.
Ang naalala ko pa nun ang tanong nya sa akin.
" Kaylan mo ba ako sasagutin ? " tumaas pa ang kilay nito.
" Pagnag 18 na ako. Pagkadebu ko sasagutin na kita " sagot ko agad.
" Ok I can wait " masaya nito boses.
" Baka sumuko kana ha " umiling ang binata.
" Hindi ako susuko dahil Mahal na Mahal kita " niyakap ko si John mas naging mahigpit ang tugon ng binata.
Hanggang sa dumating ang pinakainaasam ni John na sagutin sya ng dalaga. Alam ng mga magulang ng dalaga ang desisyon niya at sang-ayon sila. Matapos siyang isayaw ng 18 roses. May isang lalakeng dumating napakagwapo nya parang tumatalon ang puso ko habang tinitigan ang mga mata nya o lahat ng pustura nya. Hindi ko na malayan nasa harap ko na sya.
" Can I have this dance? " tumawa ako sa kanya at tumango.
Tinanggap ko ang kamay nya. Ipinatong nito sa balikat nya habang ang isang kamay ay malayang nahahawakan ang kamay nya.
🎶Take my hand
Take a breath
Pull me close
And take one step
Keep your eyes
Locked to mine
And then the music
And be your a guide
" You know John this is the happiest debu ever " habang nasayaw kaming dalawa.
Tumango ang binata " Dahil kasama kita pahangang-ngayon " tumawa si John sa dalaga.
🎶It's like catching lightning
The chances of finding someone like you
It's one in a million, the chances to feeling
The way we do
And with every step together
We just keep on getting better
Inikot ako ni John habang sumasayaw sumasabay sa bawat tugtog. Nilagay ng binata ang dalawa kamay ng dalaga sa balikat nito. Habang ang kamay ng binata nakapolupot sa bewang ng dalaga. Walang pakialaman ang dalaga kung nakatingin ang mga bisita sa kanila basta ang alam nya naging masaya ang kanyang birthday dahil sa binata.
🎶So can I have this dance
(Can I have this dance)
Can I have this dance
Nag bow silang parehas sa isa't-isa.
" I Think this is the right time to say this " lumuhod ang binata sa kanyang harapan na nakahawak sa kanyang kamay.
" Miss Marisse Celine Smith sinasagot mo na ba ako? " tumango ang dalaga.
" Talaga???yes yes " sabay yakap nila ang isa't-isa.
Hinarap ng binata ang dalaga. Hinalikan ng binata ang kamay ni Celine. Akala ni Celine hahalikan sya ngunit ang labi nito ay nagtungo sa noo niya.
" Promise I always love you forever "
MASAYA ang binata dahil palagi silang kumakain ng sabay. Laging libre nya. Ayaw niyang gumastos ito baka may pinagiipunan ang dalaga kaya sya muna ang sumasagot. Dumating sa puntong hindi ko namamalayan na naubos ko na pala ang sarili ko para sa kanya. Na dapat pala ng tira ako sa sarili ko. Hindi na iintindihan ng dalaga ang nararamdaman ko.
Ngunit hindi naging madali ang lahat. Laging madalas ang pagseselos ng binata. Palagi silang nagaaway. Minsan nagiging Complicated na ang relasyon namin. Nawala na ang masasaya napalitan na yon ng insecurities, lungkot na nagkaroon narin ng baka na tanong. Na baka sakaling maibalik pa ang dati naming nasimulan non. Na dumating sa puntong hindi na kami nagkakaroon ng oras sa isa't-isa, wala nang communication, na dapat kailangan nilang gawin lalo pa na magkalayo sila na ng pinapasukan sa COLLEGE.
Nung mga panahon na kaylangan ng yakap mo. Kaylangan ko ng oras mo hindi ka dumating. Hanggang sa pumunta ako sa bahay nyo. Nakita kita pinipinturahan mo ang Kwarto mo. Pumasok ako sa silid mo.
Read The Prologue of Love to destiny
Matapos nun pilit kitang kinalimutan hanggang ngayon. Pero dumating ka muli kayat lahat ng alala bumalik na parang walang nagdaan na panahon ang nakaraan dahil nandito parin sa puso ko ang pagibig mo.
©Love To The Destiny