*Disclaimer: Ang chapter na ito ay nakaka-WET! [R-18]*
NAPATIGIL ako sa paglalakad papasok sa corridor nang makita ko si Gretel na palapit sa akin habang nasa likuran niya ang dalawang alipores na mukhang mga poodle. Parehong kulot kasi. Iyong kambal na sina Ren at Rani.
"Erinna!" tawag niya.
Nagsalubong ang noo ko. Ano naman ang issue ng babaeng `to? Humalukipkip siya nang magkaharap kaming dalawa.
Tinaasan ko siya ng isang kilay. Dapat pala nagdala ako ng shade. Nasisilaw kasi ako sa buhok niyang napakatingkad at parang sinaniban ng haring araw sa sobrang dilaw. Sa tuwing nakikita ko siya naririnig ko ang kanta ng The Beatles na "Here comes the Sun."
"Ano'ng kailangan mo?"
Ilang segundo niya muna akong pinagmasdan mula ulo hanggang paa bago tumigil sa mukha ko at sumagot, "Nasaan si Jonathan? Alam mo ba kung nasaan siya?"
That caught my attention. "Huh? Bakit mo sa `kin hinahanap ang boyfriend mo?"
Nagtigas ang panga niya. I saw the irritation in her eyes. Hmm. Something is weird. Hindi kaya hindi naman talaga sila magkarelasyon? Nag-a-asumera lang siguro itong pamangkin ni Nicki Minaj.
"Tatanungin ba kita if alam ko kung nasaan siya? He's not answering my calls and texts. Palagi rin siyang wala sa condo niya. Nasaan ba talaga si Jonathan? Sabihin mo na kasi sa `kin. I need to see him."
Bigla akong nakaramdam ng awa sa nang makita ang maluha-luha niyang mata. She's so desperate. Hindi ko alam kung ano'ng issue nila. Siguro pinagsawaan na agad siya ni Jonathan. Poor girl.
Wala naman babaeng tumatagal sa lalaking `yon dahil parang nagpapalit lang ng damit kung magpalit ng mga babae. Ang naalala ko lang na tumagal na girlfriend ni Jonathan ay noong grade nine pa kami. Si Stephanie. One year mahigit din sila.
"Erin... please kung nakakausap mo si Jonathan, tell him na kausapin na ako. If I did something wrong na hindi niya nagustuhan, please tell him that I'm really sorry."
May kumalabit na daliri sa kalooban ko. Oo, hindi ko gusto si Gretel. Well, wala naman akong kahit sinung nagustuhan sa mga dumidikit kay Jonathan. Pero babae rin ako at alam ko kung paano ang masaktan.
"Sige, ita-try ko siyang kausapin." Kung may patimpalak ng "Martyr ng Taon", ako na talaga ang makabibingwit ng award.
Pagkatapos ng school ay agad akong nagtungo sa condo building na tinutuluyan ni Jonathan hindi kalayuan mula sa university. Sinubukan kong tawagan ang phone niya pero busy. Ilang araw na rin siyang absent at nag-aalala na rin ako kung ano'ng nangyari sa kanya. Nakarating ako ng 18th floor at agad dumiretso sa pintuan ng unit niya. Nag-doorbell ako pero walang sumasagot. Wala ring nagbubukas ng pinto.
"Jonathan! Si Erin `to. Nandiyan ka ba?" Nag-doorbell ulit ako pero wala pa rin. Siguro wala talaga siya rito. Saan naman kaya `yon nagpunta? Napabuntong hininga ako at naisipan nang umalis nang biglang umuwang ang pinto.
Nalaglag ang panga ko nang makita si Jonathan. Gulo-gulo ang buhok niya. Maitim ang ilalim ng mga mata at umaalingasaw ang amoy ng alak at sigarilyo. "Jonathan! Anung nangyari sa `yo?" Natataranta akong pumasok at inalalayan siya.
Lasing na lasing si Jonathan. Madilim at magulo ang buong unit niya. Agad kong binuksan ang ilaw. Napasinghap ako. The room was a disaster! Nagkalat ang mga bote ng beer sa paligid. Madumi ang kusina. May nilalangaw pa na take out foods na tingin ko'y panis na.
"Hmm. Erinna..." Tumaas ang mga balahibo ko nang dinikit niya ang labi niya sa tenga ko at binulong ang pangalan ko. Kahit mabigat si Jonathan pinilit ko siyang ipasok sa kwarto at dalhin sa kanyang kama. "Erinna... Erinna..." Hindi pa rin siya tumitigil sa pag-ungol kahit nakahiga na.
Pinipiga ang puso ko. Nagkakaganyan ba siya dahil sa akin? Pinili kong iwan muna si Jonathan at linisin ang mga kalat sa buong unit. Matapos ang halos isang oras at natapos kong ayusin ang buong lugar. Bumalik ako sa kwarto at naabutan siyang nakaupo na sa kama habang sapo ang noo.
May dala akong baso ng tubig at basang bimpo. "Jonathan. Uminom ka ng tubig para mahimasmasan ka." Nag-angat siya ng tingin at agad namutla na tila nakakita ng multo nang makita niya akong nakatayo sa harapan niya.
"Erin? Is that really you? Oh my God!" Bigla siyang tumayo at mahigpit akong hinagkan. Sobrang higpit halos wala na akong makuhang hangin.
"J-jonathan... h-hindi ako m-makahinga."
Unti-unting lumuwag ang yakap niya at pinakawalan ako. Pulang pula ang mga mata niya nang tumingin sa `kin. Hinaplos ni Jonathan ang magkabila kong pisngi at tinignan ako na tila nangungulila.
Ano'ng nangyayari sa kanya?
"Bakit hindi ka pumapasok? Bakit ka naglalasing? May problema ka ba? Bakit `di mo sabihin sa `kin?" nag-aalala kong tanong.
Tipid na ngumiti si Jonathan. Malungkot ang mga mata niya. Parang anytime ay iiyak na. Dinudurog ang puso ko na nakikita siyang ganito.
"Bakit bigla ka na lang nagbago Erin? Ang akala ko ba magkaibigan tayo? Akala ko ba walang iwanan?" Namumuo na'ng mga luha niya.
Naurong ang dila ko. Iniisip niyang nagbago na ako dahil ba naging mailap na `ko sa kanya pagkatapos niya `kong mabasted? "Jonathan..."
Napasinghap ako nang yakapin niya ako ulit. Ramdam ko ang pagyugyog ng balikat. May basa at mainit na likido ang pumatak sa balikat at leeg ko. Oh God, don't tell me that he is...
"I don't want to loose you, Erin. I can't stand seeing you happy with another guy. I only want you by my side, not in the arms of someone else."
Parang huminto ang pagtibok ng puso ko. Kaya siya nagkakaganito ay dahil sa `kin?
Pero nang maalala ko kung paano niya ako sinaktan noong nagtapat ako sa kanya at kung gaano siya kaduwag na aminin sa sarili kung anuman ang totoo niyang nararamdaman para sa akin, ay muli akong nakaramdam ng inis. Jonathan is so selfish. He always wants everything for himself. He doesn't want me to be happy with someone else pero hindi naman niya maibigay sa `kin ang happiness na hinahanap ko.
Ang maranasan na mahalin at alagaan.
Kumalas ako sa kanya. "Lasing ka lang, Jonathan. Magpahinga ka na."
"No! Saan ka pupunta? Iiwan mo ako? No! `Wag mo `kong iwan. Dito ka lang Erin, please." Humigpit ang pagkakapit niya sa mga braso ko. Napangiwi ako nang dumiin ang kuko niya.
"Ano ba nasasaktan ako."
"Why Erin? Why do you need to hurt me like this?" sumisigaw na siya. I've never seen him so angry like this. "Don't tell me na uuwi ka naman doon sa apartment mo? Sa lalaki mo? Gagawa na naman kayo ng milagro? Ano? Are you gonna let that guy fuck you again and again?!"
Nanigas ang bagang ko at awtomatiko na lumipad ang palad ko sa pisngi ni Jonathan. Hindi ako makapaniwalang nagagawa niya akong bastusin nang ganito.
Nanatili siyang nakatulala.
"Asshole!"
Nagmadali akong lumabas ng kwarto niya. Tinawag niya ako pero hindi na ako lumingon. Palabas na ako ng condo nang kunin ni Jonathan ang braso ko at malakas akong sinandal sa pader. "Let me go! Ano ba? Let me go, Jonathan!"
"Please... please... don't leave me, Erin. I need you. I can't loose you. Please..."
Nagsimula nang bumuhos ang mga luha sa mata ko. Why do we have to be this way? Masaya naman kami noon pero anung nangyari? Everything changed. Kahit mahal na mahal ko si Jonathan nangingibabaw ang inis sa puso ko, sa masasakit na salitang binitiwan niya sa akin, sa pagiging selfish niya. He keeps on hurting me.
"I said let me go!" Pinagbabayo ko siya sa dibdib. He caught my hands and pinned me harder on the wall. His eyes were blazing. "Ako ang mahal mo! You told me na ako ang mahal mo pero bakit ang bilis magbago ng isip mo?! Bakit?! Pinaglalaruan mo ba ako Erin?!"
Sumiklab ang apoy sa dibdib ko. "Gago ka pala, eh! Diba binasted mo na `ko? Sabi mo hanggang kaibigan at kapatid lang ang tingin mo sa `kin. Anung gusto mo? Magpaka-martyr ako? Magpakatanga sa `yo forever? Kung hindi mo naman din kayang ibalik ang pagmamahal na binibigay ko sa `yo then bullshit, Jonathan! I don't deserve you! I deserve to be happy! And Vlad makes me happ—"
Nanikip ang dibdib ko nang bigla niya akong siniil ng madiin na halik. His aggresive lips tasted bitter. Jonathan was like a hungry beast that has suddenly unleashed from his cage. Is this real? Is he really kissing me? Ang tagal ko itong pinangarap. Walong taon kong inasam na matikman ang labing ito and now I'm here, under his strong arms and warm lips.
I found myself giving up and slowly responding to his kisses. I tasted the cigarette and alcohol on his lips but I don't care. I can't believe this is happening. This is my dream.
Jonathan's hands crawled on my legs up to my butt cheeks. He squeezed it hard and I gasped. He used that chance and trespassed my mouth with his tongue as he twirled it inside, leaving me breathless. I have never been kissed like this before. Aware ako sa kawalan niya ng pag-iingat sa mga galaw niya pero sinisigaw ito ng katawan ko. I waited so long for this. His kisses crawled down on my neck then upward on my ears. "Erinna. I badly want you," he grumbled in my ears.
Binuhat ako ni Jonathan at awtomatikong pumulupot ang mga binti ko sa bewang niya. Napakawit ako sa leeg niya upang hindi mahulog. He pinned me harder on the wall while he continues to explore his mouth along the burning skin of my neck and shoulders. Jonathan bit my collarbone and I whimpered with the bittersweet pain of his teeth. Oh fuck! I felt my pants loosen up. `Di ko alam kung paano niya mabilis na natanggal ang butones ng pantalon ko but when he tried to take off my pants, I immediately woke up from this intoxicating dream.
"No!"
But he didn't stop. He is deaf by his own lustful desires.
"Jonathan, stop it! Ayoko!"
Umungol siya at mas pinuwersang hubarin ang pantalon ko. No! This is not Jonathan! He's not the Jonathan I know. This guy is a devil. He's heavily influenced by alcohol and drugs. "No! No! Stop it! Jonathan `wag, please!"
"Akin ka, Erin. You've always been mine since we're little kids. Nobody can have you but only me!" He sounded like a beast.
Binalot ako ng matinding takot nang maramdaman ko ang daliri niyang sapilitang pumasok sa pagkababae ko. It was harsh and I cried in pain. This is not the way I've dreamed it to be. This is a nightmare!
Nagilalas ako nang tuluyang nahubad ni Jonathan ang pantalon at binuka ang mga hita ko. Mabilis niyang pinunit ang suot kong panty at ipinuwesto ang sarili niya sa akin.
"Noooo!"
When I opened my eyes, Jonathan suddenly flew away from me. Tumama ang katawan niya sa bookshelf sa gilid. Bumagsak ang katawan niya sa sahig at sunud na tumumba ang buong bookshelf sa kanya. Nadaganan siya nito at ng mga libro.
Nanlalambot ang mga binti na umupo ako sa sahig. Niyakap ko ang tuhod ko at hindi ko mapigil at matinding panginginig ng buong katawan ko. Isang pamilyar na amoy ang nanuot sa ilong ko. Malambot na tela ang bumalot sa balikat ko. Binuhat ako ng mainit na mga bisig. Pamilyar. I feel safe. This feel home.
Nag-angat ako ng tingin. Dalawang pamilyar na green na mga mata ang huli kong nasilayan bago ako tuluyang nilamon ng kadiliman.