"Miss, pakibantayan naman 'tong upuan ko. Magsi-cr lang ako." sabi sa'kin nung lalaking katabi ko. Hindi ko sya kilala eh.
Nasa auditorium kami. May fund raising concert kasi yung iba't-ibang organizations ng university. Nasabi ko na ba na kasali si Aldrich sa dance troupe? May solo performance sya mamaya: enterpretive dance.
By course nakaayos ang seatting arrangement dito sa auditorium.
Tumango ako kaya naman nagsabi sya ng "Thank you" at umalis na.
Yung babaeng katabi ko sa kaliwa ang daldal =___=
Automatic na nabaling yung ulo ko sa right side ko kasi may umupo.
Ang bilis naman makabalik ni Kuya. Tss. Binalik ko na yung atensyon ko sa stage kasi magsisimula na yung special number. Pero ilang sandali lang, biglang nangsink-in sa utak ko na hindi yung kuyang nagpabantay sa'kin ng pwesto nya ang dumating.
Tumingin ulit ako sakanya and open my mouth to talk pero inunahan nya ko.
"Paalisin mo ko?" tanong ng isang napakagwapong lalaki kaso playboy =__=
"May nakaupo na kasi dyan. Atsaka, hindi ka naman tourism, ah!"
"Pinapaalis mo nga ako." Tumingin sya sa stage at may kinuha mula sa likuran nya, yung bag ni Kuya. Inilagay nya yun sa upuan sa harapan nya.
Tahimik lang kaming nanonood hanggang sa tinawag na si Aldrich. Biglang nag-lighten up ang body system ko. Simula nang nag-ibang bansa sya hindi ko na sya nakitang sumayaw. Isa kasi sa libangan namin nung mga bata pa kami ang magsayaw.
Inabutan sya ng mic kaya naman tumahimik yung mga nagsisigawan.
"Dedicated ito sa inyong lahat . . . lalo na sa babaeng napaka-special sa buhay ko." Dahil sa sinabi nya, lalong nagsigawan yung mga babae.
Hindi ko na narinig yung sumunod nyang sinabi kasi dumating yung lalaking nagpabantay ng pwesto nya na ngayon ay inuupuan na ng isang playboy.
Tinitignan nya ko na parang sinasabing, "Bakit hindi mo binantayan yung pwesto ko?"
Err >O<
Tinignan ko lang sya na kunyari hindi ko naiintindihan yung tinging ibinibigay nya sa'kin. Kahit sino naman kasi hindi mapapaalis yung lalaking katabi ko eh >,<
Tinignan lang sya saglit ni Zoid tapos sa stage na. Naman!
Wala ng ibang nagawa yung lalaki kundi ang umupo kung nasaan yung bag nya. Siniko ko sya kaya naman tumingin sya sa'kin and gave me a "what" look.
"Sya kaya yung nakaupo dyan." sabi ko na medyo bulong.
" Gagawin ko?" sabi nya tapos tumingin na ulit sa stage.
Bakit na naman ba ang init ng ulo ng lalaking to?
"I love you, mahal kong bespren!" Ayan yung huling sinabi nya bago nagstart yung music.
Ini-enterpret nya yung statue and it was like . . . woooh! Amazing, dre! Halos lahat ng tao dito sa auditorium, todo focus sakanya. Ang hot nya sumayaw, men!
Nung malapit ng matapos sa pagsayaw si Aldrich, tumayo si Zoid at lumabas na ng auditorium.
"Problema nun?" tanong ko sa sarili ko.
Bumalik naman sa tabi ko yung lalaki kanina. Maya-maya, naramadaman kong kinakalabi nya ko.
"Ano ba! Wag ka ngang magulo. Nanonood ako eh."
"Miss, yung bag mo."
"Nandito. Wag kang magulo."
"Hindi. Yung bag mo."
"Nandito---" Napatigil ako dahil ng kapain ko yung gilid ng kinauupuan ko, wala yung bag ko. Naman eh~ "Nasaan yung bag ko?"
"Kinuha ng lalaking nakaupo kanina dito."
"Argh! Zoid talaga! Bakit di mo sinabi?"
"Kanina ko pa nga sinasabi pero ayaw mo magpa-istorbo eh."
Napa-tss nalang ako.
Napaisip ako saglit.
Bakit naman nya kinuha yun?
At isa pa,
Bakit hindi ko manlang naramdaman? Argh >…<
I dashed out of the theater then took out my phone. Mabuti nalang talaga at hindi ko hilig ang maglagay ng phone sa bag.
I dialled his number. After a ring, sinagot na nya agad. Looks like, inaantay nya talaga yung tawag ko.
[Hi,] bungad nya.
Argh. Nai-imagine ko ang kanyang evil grin (>+<)"
"Yung bag ko!"
I heard him chuckled from the other line. Tuwang-tuwa talaga ang isang to kapag naiinis ako. Tsk.
"Yung bag ko sabi eh! Ibalik mo!" Sabi ko habang nagpapapadyak na parang bata.
[Nakakatawa ka. Pa'no nalang pala kung may mang-snatch sa'yo sa tabi-tabi? Ninakawan ka na, wala ka pa ring alam. Masyado kasing naka-focus sa ibang lalaki.] He whispered the last sentence.
"I. Don't. Care. Give my bag back to me! Nasaan ka?"
[No need to find me...]
Sasagot pa sana ako nang bigla syang lumitaw sa harapan ko.
He's wearing his killer smile again. Yun nga lang, may halong pang-asar =_____Ã-
Hawak-hawak nya yung bag ko gamit ang isang kamay. Pansin ko lang, wala syang dalang gamit. Baka iniwan nya sa locker or BAKA nasa mga chakabebs nya.
Lumapit ako sakanya at hinablot yung bag ko. "Bakit mo ba kinuha 'to?" Tanong ko pero hindi sya sumagot. Nginitian nya lang ako na parang may hidden something chuchu u-u-a-a.
Napapraning na naman ako (-....-)
He gazed me from my eyes down to my lips. Napakunot yung noo nya.
Napahawak tuloy ako sa lips ko. Wala namang mali ah!
Hindi naman ako bingot. Ganun pa rin naman yung lips ko, in-shape pa rin.
Lumapit sya sa'kin habang nakatingin sa lips ko.
Lapit pa sya ng lapit kaya naman napapaatras ako.
"Ho... hoy! A.. anong pinaplano mo dyan, huh?"
Mukhang wala syang narinig kasi patuloy pa rin sya sa ginagawa nya.
Umatras ulit ako hanggang sa may maapakan akong bagay dahilan para matumba ako, pero mabilis akong nasalo ni Zoid.
Nakahawak sya sa waist ko, and still nakatitig pa rin sa lips ko.
Maya-maya,
"Aish! Ano ba! Stop... stop that!" Tinulak ko sya palayo at umayos ako ng tayo.
Alam nyo kung ano yung ginawa nya?
Well, he just wiped my lips BRUTALLY with his hanky.
"Problema mo?" Tanong ko.
Napahawak ako sa lips ko. Ang sakit >0<
"Bakit ang kapal ng lipstick mo? Ang pangit mo tuloy."
"Nahiya naman ako sa mga chakabebs mo." Tinitigan ko sya saglit. Pakinteyp ang hapdi ng bibig ko. "Okay lang kahit tanggalin mo ng ilang beses yung lipstick ko. May reserba naman ako." I stuck my tounge out at him.
He smirked then took out something on his pants. "Ito ba?"
My jaw literally drop.
"Ito ba, ha?" He waved my lipstick in front of me.
I reached for it but he immediately pulled it away.
"Bakit nasa sa'yo yan? Ibalik mo sa'kin yan!"
Now, he stuck his tounge out at me.
Napatulala ako saglit.
That's very... very unhim.
Oh well, people do change.
Tumalon-talon ako pero sadyang ang tangkad nya kaya hindi ko maabot. Poor me T^T
Tumigil na ko sa pagtalon kasi napapagod na ko.
"Tired already?" Tanong nya na nakangiting aso. Psh.
Hinagis nya yun sa sahig tapos inapak-apakan.
Nagulat ako sa ginawa nya pero hindi ko pinahalata.
I crossed my arms over my chest, "Okay lang. Marami pa kong ganyan sa bahay o kaya bibili nalang ako."
He shot me his 'oh-so-famous-deathly-glare' then stepped forward.
Nakakatakot yung expression nya. Kung hindi ko lang talaga sya kilala, iisipin ko na baka saktan ako nito.
Waaaaaa~
He grabbed my shoulders really hard, "Bakit ka ba nagkakaganito, ha? BAKIT!" He yelled, shaking me.
Napayuko ako sa takot.
"Are you competing with my girls?"
I looked up to him, "Pa'no kapag sabihin kong oo?"
That made him lose his grip on me.
"Can't you see? Kaya kong makipagsabayan sa ibang babae. I can give what you want like what others can... please... please make me one of them."
Nagulat sya sa sinabi ko pero nanatiling tahimik.
He opened his mouth to talk but close it again.
Pinipigilan kong wag maiyak. I need to be strong in front of him.
"Hun,"
Sabay kaming napalingon sa isang boses anghel.
Tuluyan ng tumulo yung luha ko. Good thing at nakatalikod si Zoid sa'kin kaya hindi nya napansin yun. Pasimple ko itong pinunasan at inayos ang pagkakasabit ng strap ng bag sa balikat ko.
"Alis na ko." Tinignan ulit ako ni Zoid. He's wearing his famous mask again that nobody can read what he was thinking.
I glanced at Chelsea too. She flashed a charming-friendly smile at me, I smiled back.
Pag-uwi ko, diretso agad ako sa kwarto at ibinagsak ang sarili sa kama.
Ganito na ba talaga ako ka-desperada para sa isang lalaki?
Parang dati lang, binabaliwa ko yung mga suitors ko. I didn't entertain them even at once. But now look, here I am forcing myself to a guy who can't stable in just one girl.
How stupid me?
Umupo ako sa kama at binuksan yung bag ko. Tumambad sa'kin ang isang lunch box. Kahit hindi ko pa sya nabubuksan... naamoy ko na... oh my! Adik na talaga ako sa pagkaing ito.
Lasagna \(*0*)/
Saglit na nawala yung lungkot ko. Binuksan ko yun at may nakadikit ng plastic fork sa takip ng lunch box. No need to get downstairs *____*
Ang saraaaap nya talagang magluto (@_____@)
Bakit naman kaya nya naisipan na bigyan ako nito? Pwede naman nyang iabot nalang sa'kin, diba? Kailangan snatchin muna yung bag ko pansamantala?
Ang dami kong tanong pero isa lang ang masasabi ko...
I really really love that Playboy. And if loving him is stupidity... well, I'll be the stupidiest girl in the whole wide world.