ในห้องทำงานของพนักงานมีห้องเล็กๆ แบ่งเป็นแปดช่องเหมือนตารางที่กั้นด้วยผนังสูงประมาณหนึ่งเมตรครึ่ง เมื่อนั่งลงแล้วจะไม่รบกวนกัน แต่เมื่อยืนขึ้นก็จะมองเห็นคนอื่นได้
ช่องเล็กๆ ของหลี่อี้เฟยอยู่ติดกับมี่เสวี่ยอ๋อ มีเพียงผนังกั้นระหว่างทั้งสอง ซึ่งมี่เสวี่ยอ๋อเป็นคนจัดการเอง เพื่อที่หลี่อี้เฟยจะได้ยืนขึ้นถามเธอได้ทันทีเมื่อมีปัญหา
แต่ตอนนี้หลี่อี้เฟยไม่ได้อยู่ในช่องของตัวเอง แต่ยกเก้าอี้มานั่งข้างมี่เสวี่ยอ๋อ ซึ่งกำลังอธิบายขอบเขตงานหลักของแผนกธุรการให้เขาฟัง
สำหรับบริษัทที่มีทรัพย์สินเกือบร้อยล้าน มีพนักงานมากถึงสองร้อยกว่าคน แต่ในบริษัทนี้มีเพียงห้าสิบกว่าคน เนื่องจากบริษัทหัวหยางเป็นบริษัทการค้า มีพนักงานประจำการในต่างประเทศ และมีคลังสินค้าเก่าที่ยังมีพนักงานทำงานอยู่มาก
แม้จะเป็นสาขา แต่ตอนนี้บริษัทหัวหยางก็ใหญ่กว่าบริษัทเล็กๆ ทั่วไปมาก ดังนั้นจึงมีแผนกย่อยมากมาย สถานที่ที่หลี่อี้เฟยและคนอื่นๆ อยู่ถือเป็นแผนกระดับบนเมื่อเทียบกับแผนกย่อย
งานหลักของมี่เสวี่ยอ๋อตอนนี้คือการจัดสรรวัสดุในบริษัท พูดง่ายๆ คือเมื่อบริษัทต้องการใช้อะไร เธอก็รับผิดชอบในการจัดซื้อแล้วนำมาแจกจ่ายให้แต่ละแผนก
