มี่เสวี่ยอ๋อยิ่งรู้สึกอายมาก ก้มหน้าจนเกือบจะถึงอก หลี่อี้เฟยรีบยิ้มแล้วพูดว่า "เฉินเจี้ย อย่าเอาทองมาแปะหน้าผมเลย ผมก็แค่คนจนคนหนึ่ง ไม่มีบ้านไม่มีรถ จะไปคู่ควรกับมี่เสวี่ยอ๋อได้ยังไง"
เฉินหยาจวินได้ยินแบบนั้นก็ส่ายหน้าถอนหายใจแล้วพูดว่า "งั้นก็ไม่มีทางแล้วล่ะ เส้าเสวี่ยของเราสวยขนาดนี้ ต้องหาคนที่มีฐานะดีๆ แต่เสี่ยวหลี่ ฉันว่าเธอก็ไม่เลวนะ จะให้ฉันแนะนำคู่ให้ไหม"
หลี่อี้เฟยตกใจรีบปฏิเสธว่า "ไม่ต้องๆ เฉินเจี้ย สภาพผมแบบนี้ ใครมาแต่งงานด้วยก็เท่ากับโดนหลอก รอให้งานมั่นคงกว่านี้ก่อน อย่างน้อยก็มีเงินเก็บบ้าง มีเงินดาวน์อะไรบ้าง ไม่งั้นจะให้เขามาเช่าบ้านอยู่กับผมเหรอ"
เฉินหยาจวินพยักหน้าพูดว่า "ก็จริง ตอนนี้ไม่พูดถึงว่ามีรถหรือเปล่า แต่บ้านยังไม่มีสักหลัง จะไปหาแฟนก็คงไม่ค่อยดี"
ตอนนั้นหลี่จื้อเซิงก็กลับมาพอดี ทุกคนเริ่มทำงานกัน หลี่อี้เฟยก็ทำท่าเหมือนกำลังอ่านเอกสาร
ผ่านไปสักพัก เฉินเฟยเดินเข้ามาปิดประตูสำนักงานแล้วพูดเสียงเบาว่า "เออใช่ พวกคุณได้ยินหรือยัง บริษัทเราจะมีคนใหม่มาอีก"
เฉินหยาจวินรีบถามทันทีว่า "มีใครมาอีกล่ะ"
