"ที่รัก ฟังผมอธิบายก่อน หวังซวนสูบบุหรี่ในห้องรับแขก ผมรู้ว่าคุณชอบความสะอาด ผมเลยบอกให้เขาหยุดสูบ แต่เขาไม่ฟัง ผมเลยไปดับบุหรี่ของเขา แล้วเขาก็เตะผม..." เย่เฉินพยายามอธิบายเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น แต่ตั้งเหรวเสวี่ยนกลับแสดงท่าทางรำคาญ
หลี่ฟงชุนโกรธจัดถึงกับตะโกนด่า "หวังซวนเป็นแขก จะสูบบุหรี่สักมวนมันเป็นไรไป?"
"แม่พูดถูก หวังซวนเป็นแขก" ตั้งเหรวเสวี่ยนพูดเสียงเย็นชา
เย่เฉินอ้าปากจะพูด "รั่วเซียน...คุณ...คุณไม่ชอบกลิ่นบุหรี่ในบ้านไม่ใช่หรือ?"
"พอได้แล้ว เย่เฉิน ดูสิว่าแกทำหวังซวนเป็นยังไง รีบคุกเข่าขอโทษหวังซวนเดี๋ยวนี้!" หลี่ฟงชุนชี้หน้าเย่เฉิน
"แม่ครับ ไม่ใช่ความผิดผม ทำไมผมต้องขอโทษด้วย?" เย่เฉินแย้งอย่างมีเหตุผล
หลี่ฟงชุนรินน้ำแก้วหนึ่งแล้วสาดใส่หน้าเย่เฉิน "ยังกล้าเถียงอีก? ขอโทษเดี๋ยวนี้!"
หวังซวนมองภาพนั้นอย่างเย็นชา แล้วยิ้มพูดว่า "ป้าครับ ช่างมันเถอะ ผมไม่ถือสาคนต่ำๆ แบบนี้หรอก ป้าครับ วันเกิดป้าครั้งนี้ ผมเอาพระพุทธรูปหยกไพลินมาให้ป้า ลองดูสิครับ"
หวังซวนหันไปหยิบของขวัญของตน
พระพุทธรูปหยกถูกห่อด้วยกล่องของขวัญสวยงาม เปล่งประกายวับวาว ทำให้หลี่ฟงชุนที่รักเงินทองถึงกับตาเป็นประกาย
"พระพุทธรูปหยก..." หลี่ฟงชุนพึมพำ กอดพระพุทธรูปไว้แน่น หลังจากพิจารณาอย่างละเอียดแล้ว ก็ตะโกนใส่เย่เฉิน "เย่เฉิน ยืนนิ่งทำไม? รีบเอาพระพุทธรูปหยกไปไว้ในห้องฉันเดี๋ยวนี้!"
"ครับ..." เย่เฉินตอบรับแล้วเดินไปหาหลี่ฟงชุน
ขณะเดินผ่านหวังซวน หวังซวนมีแววตาเย็นชาวาบผ่าน แล้วยื่นเท้าออกมา
เย่เฉินไม่ทันระวัง ร่างเซไปข้างหน้า ล้มไปทางหลี่ฟงชุน...
"โครม!" พระพุทธรูปหยกตกลงบนศีรษะหลี่ฟงชุน แตกกระจาย เลือดไหลออกจากศีรษะของหลี่ฟงชุน ตาเบิกโพลง หัวใจกระตุกอย่างรุนแรง
"ฮึก...ฮึก..." มีเสียงดังออกมาจากลำคอ
"แม่! แม่เป็นอะไร?" ตั้งเหรวเสวี่ยนตกใจมาก
เธอรีบเข้าไปพยุงหลี่ฟงชุน พบว่าแม่หมดสติไปแล้ว
"รั่วเซียน ผม...ผมไม่ได้ตั้งใจ...หวังซวนเมื่อกี้ยื่นขามาสะดุดผม..." เย่เฉินพยายามอธิบาย
"หุบปาก!" ตั้งเหรวเสวี่ยนโกรธจัด รีบโทรเรียกรถพยาบาลอย่างบ้าคลั่ง
หวังซวนก็รีบเข้าไปช่วย เมื่อเย่เฉินจะเข้าไปช่วย หวังซวนก็ต่อยเข้าที่ศีรษะเย่เฉิน "ไสหัวไป ไอ้ขี้ยุ่ง!"
เย่เฉินรู้สึกมึนศีรษะ เลือดไหลออกจากจมูก ล้มลงไปนอนแน่นิ่ง
รถพยาบาลมาถึง ตั้งเหรวเสวี่ยนและหวังซวนพาหลี่ฟงชุนไปโรงพยาบาล ทิ้งให้เย่เฉินนอนอยู่บนพื้นเย็นเฉียบเพียงลำพัง
หลังผ่านไปไม่กี่นาที หยกที่มีรูปมังกรบนอกของเย่เฉินที่เปื้อนเลือดของเขา ก็เปล่งแสงขึ้นทันที
ห้องโถงใหญ่ของตระกูลตั้งเต็มไปด้วยแสงสีเขียวลึกลับ
ในความมืดมิด
เย่เฉินรู้สึกว่าในสมองมีบางอย่างเพิ่มขึ้นมา ทั้งเข็มสิบสามของประตูผี จุดสำคัญ 720 จุดตามร่างกาย และความรู้เกี่ยวกับศิลปะแพทย์ การถอนพิษ การรักษาโรคมากมาย
แสงสีเขียวจากหยกที่มีรูปมังกรบนอกของเย่เฉินก็ซึมเข้าสู่ร่างกายของเขาในทันที
บาดแผลสาหัสบนร่างกายของเขากลับหายเป็นปลิดทิ้งในพริบตา
เมื่อเย่เฉินตื่นขึ้นมาพบว่าห้องโถงว่างเปล่า
หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาภรรยา "รั่วเซียน แม่เป็นยังไงบ้าง?"
"เย่เฉิน แกยังกล้าโทรมาอีกเหรอ? แม่ฉันต้องเข้าโรงพยาบาลแล้ว ถ้าแม่เป็นอะไรไป ฉันไม่เลิกกับแกง่ายๆ แน่!" ตั้งเหรวเสวี่ยนตะโกนด้วยความโกรธแค้น