"ดูเหมือนจะมีเหตุผลอยู่บ้าง"
จื้อซินตาเป็นประกาย พ่อเป็นคนดีทุกอย่าง แต่ชอบตีก้นเธอกับน้องชายนี่แหละที่ไม่ดี
เธอได้ยินพี่ชายในหมู่บ้านบอกว่า ถ้าโดนตีก้นบ่อยๆ ต่อไปก้นจะแบนน่าเกลียดตายเลย
แต่เธอบอกพ่อหลายครั้งแล้ว พ่อก็ไม่ยอมเชื่อ
ป้าหลงดุขนาดนี้ คงจะข่มพ่อได้ ไม่ให้พ่อตีก้นเธอกับน้องชายแน่ๆ
แต่แล้วเธอก็ส่ายหน้าปฏิเสธทันที โบกมือพูดว่า "ไม่ได้ ไม่ได้ พวกเราไปช่วยแม่นะ จะให้พ่อแต่งงานใหม่ได้ยังไง ถ้าแม่รู้เข้าจะโกรธแน่ๆ แล้วอีกอย่าง พอช่วยแม่ออกมาได้ แม่ก็จะปกป้องพวกเราไม่ให้พ่อตีก้นพวกเราแน่ๆ"
"จริงด้วย"
จื้อเฉินพยักหน้าเห็นด้วย
จื้อซินหันไปจ้องจื้อเฉินทันที กำหมัดเล็กๆ เตือนว่า "ไอ้หนูเวร อย่าคิดอะไรไม่ดีแบบนี้อีก ต้องจำไว้ตลอดเวลาว่าพวกเราแอบหนีออกมาไม่ใช่เพื่อหาเมียให้พ่อ ถ้านายทำแบบนี้อีก ฉันจะตีก้นนายจนพรุน"
พูดพลางก็ชูกำปั้นขึ้นมาขู่
"รู้แล้วครับ พี่สาว"
จื้อเฉินรีบเอามือป้องก้นโดยอัตโนมัติ พยักหน้าหงึกๆ ทำหน้าเรียบร้อย
เสียงของพวกเขาไม่เบาเลย คนรอบข้างได้ยินกันหมด ต่างก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
